To ypogeio.gr

Album Stories (7):

To Bring You My Love

P.J.Harvey

Συνήθως, οι δίσκοι που θυμάσαι τη μέρα που τους αγόρασες είναι και καλοί. Πολυ καλοί. Ή, στο άλλο άκρο, πέρα για πέρα κακοί. Στην περίπτωση του 'To Bring You My Love" της P.J. Harvey, έχουμε να κάνουμε μ'ένα κανονικό αριστούργημα, το οποίο σημάδεψε την καριέρα μου ως ακροατή ροκ μουσικής και συλλέκτη δίσκων (βινυλίων και cd). Κυκλοφόρησε στις 27 Φεβρουαρίου 1995 και ήταν ο τρίτος κατά σειρά δίσκος της Βρετανίδας singer/songwriter. Παραμένει κατά τη γνώμη μου ο καλύτερός της ως τώρα. Με διαφορά.

Ήταν απόγευμα μιας καθημερινής, εγώ δούλευα τότε ως εξωτερικός ηχολήπτης ειδήσεων στο Star Channel (!) και μόλις είχα πληρωθεί. Αντί να πάω σπίτι μου, αν και πτώμα, πήγα κέντρο για ψώνια. Κι όταν εγώ αναφέρω τη λέξη "ψώνια", 9 στις 10 φορές εννοώ αγορές δίσκων. Πήγα λοιπόν στο ηρωικό Trust της Ακαδημίας και βλέποντας το "To Bring You My Love" στα ράφια, σχέδον κλαίγοντας από χαρά και ηδονή, τον άρπαξα και τον αγκάλιασα σφιχτά, λες και μου θα τον έπαιρνε κάποιος άλλος, λες και δεν είδα τα άλλα 3-4 αντίτυπα που βρίσκονταν από πίσω. Το μόνο που δεν έκανα ήταν να ψιθυρίσω με αλα Γκόλουμ φωνή "My precious...".

Εκείνη την εποχή, του μη internet, του (κανονικού) MTV και των δύο ροκ ραδιοφωνικών σταθμών, η ενημέρωση των "καινούριων μουσικών" ήταν κάπως δύσκολη και πολύπλοκη διαδιακασία. Υπέροχη though. Εγώ "μάθαινα" (μάλλον δεν χρειαζόταν να βάλω εισαγωγικά) από το Mo Better και το Next, τα ροκ μπαρ των Εξαρχείων που έχτισα με τα χρήματα και τον (τίμιο αλλοπρόσαλλο χορευτικό) ιδρώτα μου... :). Κάθε Παρασκευοσάββατο εκεί ήμουνα, πρώτα στο Next και κατά τις 2 στο Mo. Και στα δύο, περίμενα πώς και πώς να ακούσω το υποχθόνιο Down By The Water, το...σουξέ της Polly Jean Harvey. Μετά από 2-3 βδομάδες έσκασε στα decks και το C'mon Billy. Άρχισε και ο Rock FM να παίζει και το ομώνυμο To Bring You My Love και έτσι μπορείς κάπως να κατανοήσεις την ψυχάκικη συμπεριφορά μου, όταν έπιανα στα χέρια μου για πρώτη φορά το βινύλιο στο δισκάδικο Trust.

Βέβαια, όταν άκουσα πρώτη φορά το δίσκο στο σπίτι μου, έφαγα το σκάλωμα του αιώνα και της χιλιετίας με το The Dancer. Στο ριπίτ για εβδομάδες, στο συγκεκριμένο κομμάτι το βινύλιο σφαδάζει στα χράτσα χρούτσα, δεν ακούγεται πια, δεν πειράζει όμως, έτσι φαντάζομαι πως κάποιος μετράει τη ζωή του καθώς μεγαλώνει και πατάει τα 40, στα χράτσα χρούτσα που κάνουν τα βινύλιά του. Στο δίσκο όμως ήταν και το φοβιστικό Meet Ze Monsta, το θανατηφόρο Working For The Man, o χειμαρρώδης "παλιοροκάδικος" θρήνος του Long Snake Moan, Και, φυσικά, το εξιλεωτικό καθαρτικό Send His Love To Me. Πρόσθεσε, σε παρακαλώ, σε αυτά τα 8 κομμάτια που ήδη ανάφερα άλλα 2 αριστουργηματάκια (Teclo, I Think I'm A Mother) και έχεις έναν από τους καλύτερους και εμβληματικότερους δίσκους των 90''s. Και όχι μόνο.

Το πού έφτασε αυτό το άλμπουμ στα charts της εποχής βαριέμαι να το ψάξω και να το γράψω (πήγε ψιλοψηλά πάντως), το πόσο επηρέασε τη μουσική των 90's και των 00's δεν θέλω να το αναλύσω, καλύτερα να το σκεφτεί και να το νιώσει από μόνος του όποιος το ακούσει. Απλά να πω πως σήμερα που τον άκουσα 4 φορές in a row όσο έγραφα αυτό το κείμενο, μου φάνηκε σαν να βγήκε χτες, ολόφρεσκος και τωρινός, σύγχρονος και γεμάτος μουσικούς νεωτερισμούς και συναισθηματικές αέναες επαναστάσεις...

 

Σχετικα Αρθρα
ypogeio.gr
Album Stories (66):
The Car
Arctic Monkeys
(15/07/2023)
ypogeio.gr
Album Stories (65):
Unplugged in New York
Nirvana
(06/12/2022)
ypogeio.gr
Album Stories (51)
Κουστουμάκι
The Boy
(27/04/2020)
ypogeio.gr
The Song Diaries (143)
Θεραπεία
Παιδί Τραύμα
(03/05/2022)
Χρησιμοποιούμε cookies μόνο για στατιστικούς λόγους (google analytics). Δεν συλλέγουμε κανένα προσωπικό δεδομένο.
ΕΝΤΑΞΕΙ