To ypogeio.gr

Rockwave Festival Day 3

Flogging Molly

2/7/2017

Γράφει ο Stevie Zissou
"Notes from The Basement" with Stevie Zissou. Κάθε Παρασκευή, από τις έντεκα ως και τα μεσάνυχτα, στο Δημοτικό Ραδιόφωνο Θεσσαλονίκης και τους 100.6 FM.

https://www.mixcloud.com/stevie-zissou/

Κυριακή 2 Ιουλίου

Terra Stage
Evanescence 23:05-00:30
Paradise Lost 20:40-21:40
Anathema 18:25- 19:25
Epica 17:00-18:00

VibeStage
Gojira 21:45-23:00
FloggingMolly 19:25-20:40
Poem 16:15-16:45
TardiveDyskinesia 15:30-16:00

 

Την Κυριακή 2 Ιουλίου του ΄17 δύσκολα θα την ξεχάσουν, μια ομάδα από εβδομήντα περίπου άτομα, μεταξύ των οποίων κι εγώ. Σίγουρα δηλαδή εγώ. Το πούλμαν το, (πού έλεγε κι ο Σερβετάς, σε μια απολαυστική, δική του αφήγηση καθόδου βορείων στην Αθήνα, για μπάλα) είχε αφετηρία την Καμάρα. Τόπος-ραντεβού για εκατοντάδες χρόνια τώρα. Μια συλλογική προσπάθεια, τεσσάρων διοργανωτών, συναυλιακών εκδρομών, με προορισμό την Μαλακάσα για την τρίτη μέρα του Rockwave. Ένας από αυτούς, καλός μου φίλος και συμπαραγωγός σε ροκ ραδιόφωνο της πόλης, γνωρίζοντας το softspot που έχω για τους Flogging Molly, άλλωστε είναι ο μόνος που έχω ακούσει να τους μεταδίδει, πέρα από εμένα, μου το προτείνει και το δέχομαι αμέσως. "Στήβι, εγώ εκείνη τη μέρα θα γυρίσω από την δεύτερη μέρα του φεστιβάλ και πρέπει ναφύγω στα καπάκια για Πράγα, για τους Guns Ν' Roses. Το ψήνεις;" Μιας και τους Guns Ν' Roses, εγώ τους είδα όταν έπρεπε, 25 χρόνια πριν, (όχι ότι δεν παίζουν φράγκα :P ) και με δεδομένη την απόλαυση που είχα εισπράξει από τους Ιρλανδό-Αμερικανούς, πέντε χρόνια νωρίτερα σε ένα φακάτο club της Θεσσαλονίκης, πέταξα την σκούφια μου.
Με μια προεργασία ημερών, διευθετήθηκαν τα διαδικαστικά του τρόπου που θα έπρεπε να ακολουθήσω για να κυλήσουν όλα ομαλά. Η αλήθεια είναι ότι και πέρυσι στην μαγευτική εκείνη βραδιά στην πλατεία Νερού, όπου Μπέλλαμυ και κόμπανυ τα σπάσανε, είχαμε κάνει κάτι αντίστοιχο, αλλά με εκείνον να είναι στο ένα από τα τρία λεωφορεία, που προέκυψαν, λόγω της δημοφιλίας της Βρετανικής υπερμπάντας. Αυτή τη φορά ήταν λίγο διαφορετικά μιας και θα έπρεπε εγώ να έχω την ευθύνη για τους μουσικόφιλους ταξιδιώτες, που επέλεξαν το δικό του γκρουπ. Μάλιστα με 34 στους 71 επιβάτες, μπορεί να μην έβγαζα αυτοδυναμία, αλλά σίγουρα θα έπαιρνα πρώτος την διερευνητική εντολή. Μιας και θα ξεκινούσαμε πρωί Κυριακής, δεν επέστρεψα στη Βέροια όπου και διαμένω, με το πέρας της εργασίας μου, το Σάββατο. Ετοίμασα τα εισιτήρια που έπρεπε να μοιραστούν, τα τηλέφωνα των επιβατών και συνδιοργανωτών, τα πράγματα μου και άφησα για το τέλος την δημιουργία ενός playlist για το δρόμο. 1 giga μουσική για 6 και 6 ώρες δρόμου, λογικά θα ήταν αρκετό. Είχα υποχθόνια χώσει και κάνα δυο εκπομπές μου από την νέα μου ραδιοφωνική στέγη, για σπαμάρισμα, καλή ώρα, των επιβατών. Διπλά ξυπνητήρια και on-call αφύπνιση, για την αποφυγή αργοπορίας, προβλέφτηκαν επίσης! Αφού εκτέλεσα κι ένα ακόμη έκτακτο καθήκον, εξυπηρετώντας μια άλλη φίλη που είχε πρόσφατα ένα ατυχηματάκι, ορθοπεδικής φύσης, να ταΐσω  τα αδέσποτα γατιά της γειτονιάς, πήρα ένα καφέ κι έφτασα στις οκτώμιση, στο meeting point. Oι περισσότεροι ήταν ήδη εκεί ή έτσι μου φάνηκε, οπότε έκανα τρία-τέσσερα τσιγάρα στα κολλητά για να βγει το ταξίδι, ως την πρώτη στάση του, τουλάχιστον. Αρκετοί με αναγνώρισαν και με προσέγγισαν για επιβεβαίωση. Το κλασικό χτύπημα τηλεφώνου, από κάποιον που ήταν στα 10 μέτρα παραπέρα και τέτοια ευχάριστα. Δεν έμελλε να συνεχιστούν για πολύ όμως. Ως ώρα αναχώρησης, είχε οριστεί η εννάτη πρωινή! Κανείς δεν ανησύχησε ιδιαίτερα, όταν αυτή είχε παρέλθει από δεκαλέπτου, Σαλονίκη ντε. Χαλαρά αφού! Στις εννιάμιση, τα πρώτα ερωτηματικά για το αν θα προλάβουμε το πρόγραμμα εξ ολοκλήρου και ειδικά τους Poem, που θα ξεκινούσαν στις τέσσερις και τέταρτο,  απαντήθηκαν εύκολα με το να διαβεβαιώσω, πως αν χρειαστεί, θα κάνουμε μία στάση λιγότερη. Τελικά, ο lookalike και συνονόματος του Κώστα Χατζή, οδηγός μας, έφτασε στα δέκα πριν τις δέκα. Με συντονισμένες κινήσεις, όλοι μπήκαμε, μετρηθήκαμε και στις δέκα ακριβώς, κινούμασταν στην Εγνατίας με κατεύθυνση δυτικά! Ας ορίσουμε, την καθυστερημένη αναχώρηση, σαν ένα άγαρμπο χάδι. Η μη ύπαρξη θύρας usb στο ηχοσύστημα, για μένα ήταν ένα σβουριχτό χαστούκι στις κρυφές μου φιλοδοξίες. Κομμάτια να γίνει. Τα διπλά λεωφορεία, στο κάτω διάζωμα, έχουν και τραπέζια με αντικριστά ζευγάρια θέσεων. Στο δικό μου καρέ, ήμουν ο μόνος βαλές, οπότε αυτό ήταν από μόνο του ευχάριστο. Στο φουλ της ντάμας, η Αλεξάνδρα με την κόρη της, ένα στολίδι 15 χρονών που ακούει στο όνομα Δανάη. Η μικρότερη της αποστολής. Το πουλέν, που λεν κι οι ποδοσφαιράνθρωποι. Δίπλα μου η Πασχαλία, φοιτήτρια νομικής, με την ψηφιακή της φωτογραφική μηχανή και προφανώς την αγάπη προς την καλή τέχνη της φωτογραφίας! Όλες τις προηγούμενες μέρες, κυρίαρχη ένσταση για το αν θα απολαύσουμε το event, ήταν η ύπαρξη του καύσωνα! 44 βαθμούς είχε το Σάββατο την ώρα που ξεκίνησαν να παίζουν, οι AmnesiaPills!! Για αυτό το θέμα θαρρώ τα λέγαμε και με τις πληροφορίες, όσων είχαν βιώσει αυτοί που βρέθηκαν εκεί, τα δύσκολα ήταν μέχρι τις εννιά που πέφτει ο ήλιος, λογικό! Και ξάφνου, να σου και μια τσιμπιά, από αυτές που δε περιμένεις, λίγο κάτω από τη μασχάλη.Ένα παλικάρι κατέβηκε και ρώτησε αν θα μπορούσε να χαμηλώσει λίγο τον δείκτη της θερμοκρασίας, γιατί επάνω, ζεσταινόταν. Ναι οκ, λέω και πλησιάζω τον οδηγό να του το πω. Η απάντηση καθησυχαστική και πάλι. Σε λίγο θα είναι καλύτερα, μιας και δεν δούλευε από νωρίς η μηχανή!!! Δεν με έπεισε. Άνθρωπος με παραπανίσια κιλά είμαι, έχω ζήσει και σε πόλη με τροπικό κλίμα, (Νέα Ορλεάνη) το air-condition, είναι είδος πρώτης ανάγκης κι όχι πολυτέλειας! Με τη συζήτηση να έχει αναγνωριστικό πλέον χαρακτήρα και την διπλανή τετράδα να έχει δώσει και λύση στο θέμα της μουσικής, χάρη στο δυνατό ηχείο του κινητού, ενός από τα παιδιά που καθόταν εκεί, πρέπει να είχαμε καταπιεί, καμιά πενηνταριά χιλιόμετρα. Εκεί είναι που έφαγα τη μπουνιά στη μύτη κι άρχισε η ακατάσχετη αιμορραγία. Μια κοπελιά κατέβηκε, αυτή τη φορά, για να δηλώσει την δυσαρέσκεια της. Ανέβηκα να δω πόσο άσχημα είναι τα πράγματα, αλλά και κάτω πλέον δεν ήμασταν άνετα. Χωρίς ακραίες συμπεριφορές και με ευγενικό τρόπο τα παράπονα δεν χρειάστηκε να τα ακούσω, τα έβλεπα στα ιδρωμένα πρόσωπα όλων. Στωικά πλέον, συνεχίσαμε να καταπίνουμε τα χιλιόμετρα.

Επιστρατεύτηκαν βεντάλιες κι άλλοι αυτοσχέδιοι τρόποι στο να κάνεις αέρα. Όμως όσο η εξωτερική θερμοκρασία ανέβαινε, τόσο και το χάλι μας εντός, μεγάλωνε. Μια μικρή στάση για να «ποτίσει» ο οδηγός τα άλογα στη μηχανή, μόνο γέλιο και δεικτικά σχόλια έφερε, μιας και στο πεντάλεπτο μετά την επανεκκίνηση το θέμα της ζέστης ήταν και πάλι το κυρίαρχο. Long story short, η θερμοκρασία στο upperdeck, έφτασε τους 52 βαθμούς κελσίου, με τα πράγματα να είναι ελαφρώς καλύτερα, 47 βαθμούς, κάτω!! Το τι μου έσυραν μέχρι να φτάσουμε στη Μαλακάσα, δεν λέγεται. Γονείς στα τηλέφωνα να απειλούν με μηνύσεις, προπηλακισμοί από ανθρώπους που είχαν εμφανώς πρόβλημα με την υγεία τους, πρησμένα άκρα από τη ζέστη, τάσεις λιποθυμίας…you get the fucken picture.


Αφού τελικά και χωρίς απώλειες, φτάσαμε, το λεωφορείο πήγε στην Αθήνα για service. Η θερμοκρασία στο χώρο του φεστιβάλ, πρέπει να ήταν στους 40 με 41 βαθμούς αλλά εμένα μου φάνηκε σχεδόν σαν όαση. Αφού με την παρέα που δημιουργήσαμε, βρήκαμε μια παχιά σκιά εκεί στα πέριξ, για καμιά ωρίτσα ενυδατώσαμε τα ταλαιπωρημένα μας κορμιά. Το κέφι δεν άργησε σιγά σιγά να βρίσκει το δρόμο του. Είχαν ήδη αρχίσει οι ANATHEMA, όταν και δειλά δειλά, κάποιοι από εμάς προσέγγισαν το stage για πιο άμεση συλλογή μουσικών εμπειριών. Εγώ πάλι, έκανα δυο ακόμη δρομολόγια, στα κιόσκια με τα νερά. Επιστρέφοντας από το τελευταίο, είδα από μακριά, σαν κάποιος να έχει πάρει την θέση μου στο δέντρο που ακουμπούσα την κουρασμένη μου πλάτη!! Τελικά με είχε ξεγελάσει η προοπτική, καθώς ο νεαρός κύριος με την σύζυγό του και το τρίχρονο αγοράκι τους, καθόταν δυο-τρία μέτρα πιο μπροστά και δίπλα. Ο Στάθης, η Χαρά κι ο μικρός Χρήστος, με το μπλουζάκι Metallica, αποδείχθηκαν καταλυτικοί για την δικιά μου συνέχεια. Αφού προσέγγισα δυο από τους ανθρώπους που ήταν επιφορτισμένοι με την παροχή πρώτων βοηθειών, τους πέτυχα ενώ κάνανε περιπολία, και τους επέστησα να έχουν το νου τους στη μικρή σκηνή για να με σώσουν αν χρειαστεί, πήρα την Πασχαλία, την προσωπική μου φωτογράφο, τρόπον τινά, και βουρ στα μπροστά-μπροστά!  Υπό τους ρυθμούς του “Hand ofJohnL. Sullivan???” άρχισα τον χορό μαζί με τους άλλους συνομήλικους μου, δεκαεπτάχρονους!! Η απόλυτη ευτυχία. Δε θα μπω στη διαδικασία να σας πάω κομμάτι-κομμάτι εν είδη review, απλά θα αναφερθώ στα highlights μου!! 

 Όσοι δεν έχετε δει τους Flogging Molly, live, πιθανότατα να απορήσετε με αυτά που θα γράψω. Αλλά η αλληλεπίδραση του Dave King με το κοινό είναι δεδομένη και σε βαθμό που για τα κυβικά της μπάντας, περίεργη!!Μετά από το τρίτο ή τέταρτο κομμάτι, είπε να ασχοληθεί με το κοινό που νωχελικά κοιτούσε αδιάφορα από τα περιμετρικά του χώρου. Κι όπως αναρωτιόταν, λίγο πριν τους δείξει το μεσαίο του δάκτυλο, ακούστηκε η στεντόρεια φωνή μου να λέει "Cheapseats, Cheapseats". Στο άκουσμα του, ο μπασίστας που ήταν και πιο κοντά σε μένα, άρχισε να γελά και μου έκανε νεύμα συγκατάβασης. Άλλα τρία τέσσερα τραγούδια πέρασαν, με εμένα να συνεχίζω, έχοντας βρει ρυθμό, να ιδρώνω την φανέλα. Χαβαλέ με όλους γύρω, screen, για να προστατεύω την μικρή με την κάμερά της και τραγούδι στα περισσότερα από τα τρακς!! Κι έρχεται η ώρα που αρχίζει να προλογίζει ένα από τα αγαπημένα μου, που μάλιστα είχαν να παίξουν χρόνια. Στην συνειδητοποίηση του "Life In A Tenement Square", άρχισα να φωνάζω, “Fucken A, Fucken A” οπότε γυρνά και κοιτώντας μου, μου λέει, “that’s what she said” !! Σας παραθέτω και το βιντεάκι που για κακή μου τύχη, ξεκινά δυο δευτερόλεπτα μετά…

 

Με σχετική ευκολία και σωστή κατανομή των δυνάμεων μου, το έβγαλα όλο το σετάκι της μιάμισης ώρας! Δεν έπαιξαν τραγούδια, του καινούργιου τους δίσκου, με εξαίρεση το “Crushed (Hostile Nations)”  κι αυτό μου άφησε μια γλυκόπικρη γεύση, μιας και αρκετά από τα νέα τραγούδια τα λάτρεψα. Άφησαν όμως να εννοηθεί, πως η επόμενη τους παρουσία στη χώρα μας θα είναι σύντομα και σε κλειστό χώρο μάλιστα!! Όποτε το “Life Is Good” μένει να αποδειχτεί, γρήγορα!!Το υπόλοιπο της βραδιάς, εμένα με βρήκε να διευθετώ τα του γυρισμού, χωρίς να πάω ξανά στον σκληρό πυρήνα των οπαδών .Από μακριά και με μπυρίτσες πιάσαμε τις δώδεκα και είκοσι, όταν τέλειωσε κι η Amy Lee με τους Evanescence! Το κλιματιστικό, σαν καινούργιο, κι η επιστροφή προβλεπέ! Εμένα, με βρήκε να ετοιμάζομαι για αυτό που έμελλε να είναι το κορυφαίο συναυλιακό γεγονός της χρονιάς. Βλέπετε, την ημέρα πριν το Rockwave, είχα γίνει κάτοχος, ενός εισιτηρίου για τα σκαλιά του Ηρωδείου!! Αλλά γι αυτό θα σας πω μετά, όταν και θα έχω συνέρθει! Ένα καλοκαίρι που με στιγμάτισαν, ο Dave King και ο Dave Grohl

Τις υπέροχες φωτογραφίες, τράβηξε η Paschalia Bora.


Setlist

The Hand of John L. Sullivan

Swagger

Selfish Man

Drunken Lullabies

The Worst Day Since Yesterday

Requiem for a Dying Song

Saints & Sinners

Life in a Tenement Square

Float

Tobacco Island

Crushed (Hostile Nations)

Salty Dog

Devil's Dance Floor

If I Ever Leave This World Alive

What's Left of the Flag

The Seven Deadly Sins

 



 

 

Σχετικα Αρθρα
ypogeio.gr
Φοίβος Δεληβοριάς
@ Κύτταρο
10/2/2024
(16/02/2024)
ypogeio.gr
Hotel Lux
@ Death Disco
6/10/23
(12/10/2023)
ypogeio.gr
Release Athens x SNF Nostos
Day 5 | 23-06-2023
headliners Siouxsie & Interpol
(29/06/2023)
ypogeio.gr
King Gizzard & The Lizard Wizard
Day 2 | 01/06/2022
@Gagarin 205
(12/06/2022)
Χρησιμοποιούμε cookies μόνο για στατιστικούς λόγους (google analytics). Δεν συλλέγουμε κανένα προσωπικό δεδομένο.
ΕΝΤΑΞΕΙ