Top-12+3 Albums
για το 2022
by Vangelis Nakos
* Disclaimer: Είναι απλά η προσωπική μου άποψη.
Άλλη μία χρονιά φτάνει στο τέλος της και μετά από τρία χρόνια διαλλείματος (διάλλειμα εγώ, διάλλειμα και η ζωή) μπήκα στην διαδικασία να κατεργαστώ τα αγαπημένα άλμπουμ μου για το 2022. Μια χρονιά που θα έλεγα ότι ήταν φουσκωμένη από νέες κυκλοφορίες, όντας μια απότομη επιστροφή στην νέα κανονικότητα από κάθε πιθανή άποψη και δεδομένης της θέλησης/ανάγκης να επιστρέψουμε γρήγορα σε όλα όσα χάθηκαν μέσα σε αυτά τα χρόνια του
μεγάλου διαλλείματος. Βαδίζοντας στο τέλος της ιδιαίτερης αυτής χρονιάς, με έπιασα έστω δειλά-δειλά να ανοίγομαι μουσικά μετά από αρκετό καιρό “κολλήματος” στις σταθερές αξίες μου ή ακόμα και απόκλισης πορείας σε εντελώς διαφορετική κατεύθυνση (σόρυ παιδιά αλλά δικαιωματικά ο τίτλος “τραγούδι της χρονιάς” πάει στο "El Telephone" της Ελένης της Φουρέιρα). Ίσως η φετινή χρονιά να είναι ο τρόπος μου να βγω ξανά στην θάλασσα, η επανεκκίνηση που όλοι μας λίγο πολύ κληθήκαμε να κάνουμε στην νέα κανονικότητα που μας βρήκε. Και κοιτώντας την λίστα μου ξανά και ξανά, καθώς και τις ιστορίες πίσω από κάποια άλμπουμ, θα πω ότι είναι μια καλώς καμώμενη
επανεκκίνηση.
Λίγο πριν ξετυλιχτεί το κουβάρι των καλύτερων άλμπουμ της χρονιάς, θα πω ότι άλλαξαν πολλά και πολλά νέα ακούσματα οφείλονται σε άτομα που ευγνωμονώ που είναι δίπλα μου/γύρω μου. Μα ό,τι κι αν μου είπαν, ευγενικά ή μη, αυτή η λίστα θα ξεκινήσει με το άλμπουμ της μπάντας που τα σάρωσε όλα στα φετινά φεστιβάλ κι επίσης θα έχει μέσα τον εγχώριο καλλιτέχνη που επίσης τα σάρωσε όλα στις συναυλίες του. Συγγνώμη, εγώ φτιάχνω τους κανόνες.
Ομολογώ ότι παιδεύτηκα τρομερά πολύ γι’αυτή την λίστα, ειδικά από την στιγμή που ανακάλυψα ότι έχω ακούσει περισσότερη μουσική απ’όση νόμιζα, και αυτό που νόμιζα ήταν το “δεν έχω ακούσει σχεδόν τίποτα”. Οπότε θα ξεκινήσω με αυτά που δεν θα μπουν στην λίστα, αλλά είναι άξια έστω μιας διακριτικής αναφοράς.
Bonus albums
15. Arctic Monkeys – The Car
Έχοντας οριακά αντιπαθήσει το "Tranquillity Base Hotel + Casino", υποδέχτηκα το "The Car" με συγκρατημένο ενθουσιασμό, μα ταυτόχρονη συνεχόμενη ακρόαση. Μέχρι που κάποια στιγμή κατάλαβα ότι πέρασε μισός μήνας και δεν είχα σκεφτεί καν να το ακούσω. Είναι επιεικώς μέτριο και αξίζουν κυρίως τα σινγκλς και το "The Sculpture", αλλά ξέρετε κάτι; Έρχονται ξανά στην Ελλάδα και τους ακούω ξανά συχνά-πυκνά μετά από πολλά χρόνια και ίσως ψηθώ να γράψω κάτι στο Arctic Monkeys Greece μετά από επίσης πολλά χρόνια για να χαρούν και τα παιδιά που δεν θα είμαι φάντασμα της αγάπης μου για τις μαϊμούδες. Το αξίζουν.
14. Metro Boomin – Heroes and Villains
Το συγκεκριμένο άλμπουμ ξόδεψε πολύ χρόνο χωρίς νοίκι στο κεφάλι μου για το αν θα χωρούσε στην λίστα και πόσο αντισυμβατική επιλογή μπορεί να θεωρούνταν, επομένως κέρδισε δικαιωματικά την αναφορά του, ως μία αρκετά αξιοπρεπής δουλειά ενός από τους καλύτερους παραγωγούς της αμερικανικής ραπ σκηνής, σε μια εποχή που η θέση της ως ποπ μουσικής με την κυριολεκτική έννοια του όρου φθίνει. Μπόνους οι συμμετοχές Morgan Freeman και LaKeith Stanfield (τηλεοπτική σειρά Atlanta) στο όλο πρότζεκτ.
13. Cho Young Wook & The Soundtrackings – Decision To Leave OST
Φήμες λένε ότι έχει βγει αδιάφορο soundtrack κορεάτικης ταινίας, ωστόσο δεν επιβεβαιώνονται. Άρτιο soundtrack με ένα από τα καλύτερα τραγούδια τέλους που έχω ακούσει ποτέ και ακόμα με στοιχεώνει ("Seorae").
Top 12
12. Sugar For The Pill – Wanderlust
Τους γνώρισα μουσικά λίγο πριν την εμφάνισή τους στο πλευρό του Nick Cave στο Release Festival και ομολογώ πως ενθουσιάστηκα άμεσα με την αιθέρια shoegaze αισθητική με dreamy φωνητικά, που η αλήθεια είναι ότι έλειπε από πάντα στην Ελλάδα και της ταιριάζει αλλόκοτα. Πραγματικά χαρούμενος για ό,τι συνάντησα μέσα στο άλμπουμ που σίγουρα κάποια στιγμή θα πω ότι αδικώ, πόσο μάλλον λαμβάνοντας υπόψιν ότι πρόκειται για το ντεμπούτο τους.
Bonus Track: Falling Back To You
11. White Lies – As I Try Not To Fall Apart
Εδώ συμβαίνει το εξής περίεργο. Τις τελευταίες δύο φορές που είδα ότι θα βγάλουν νέο άλμπουμ, σκεφτόμουν ότι θα είναι τρομερά αδιάφορο και μονότονο και δυσκολευόμουν να ακολουθήσω. Και τις δύο φορές είχα άδικο, καθώς παραδίδουν ακόμα αξιόλογες δουλειές με την κλασική συνταγή τους και δεν φαίνεται να υπάρχει θεραπεία γι’αυτό, οπότε αποδέχομαι ότι το έχουν, όσο κι αν απομακρύνονται από τις πολύ καλές εποχές του.
Bonus Track: Am I Really Going To Die
10. ΛΕΞ- Metro
Την στιγμή που θα αποδεχτείς ότι ούτε ο ίδιος ο ΛΕΞ δεν θα ξεπεράσει τον εαυτό του, όσο κι αν σου λείπουν οι προηγούμενες δουλειές του που κατατάσσονται στο πάνθεον της ελληνικής ραπ σκηνής, θα καταλάβεις ότι πρόκειται για ένα αρκετά αξιοπρεπές άλμπουμ που όλη η υπόλοιπη σκηνή θα ήθελε να έχει στο παλμαρέ της και άλλη μία απόδειξη ότι ο ΛΕΞ μπορεί να πατήσει και σε άλλα ύφη. Όχι πως πραγματικά έχει να αποδείξει κάτι.
Bonus Track: Holdem
9. Denzel Curry – Melt My Eyez See Your Future
Άλλη μία καινούργια προσθήκη στα μουσικά μου ακούσματα, η οποία σίγουρα ήρθε πολύ πιο ομαλά λόγω της εξοικείωσης με το soundtrack μιας απίθανης σειράς που τελείωσε φέτος και θα αναγνωριστεί πολύ περισσότερο μετά θάνατον, το Atlanta. Ώριμη δουλειά με πιο συνειδητοποιημένες εκρήξεις και πολλά στοιχεία από την αφροαμερικανική κουλτούρα στην μουσική.
Bonus Track: X-Wing
8. Big Thief – Dragon New Warm Mountain I Believe In You
Παρά τις στιγμές όπου η διάρκειά του μάλλον πιο πολύ το χαντακώνει παρά το βοηθάει να αφηγηθεί την ιστορία του, πρόκειται για ένα εξαιρετικό άλμπουμ με αρκετές μεγάλες στιγμές. Και για όνομα πια, το "Change" θέλει τουλάχιστον μία συνεδρία για να αντιμετωπιστεί ως μια πανέμορφη γλυκόπικρη μουσική ύπαρξη. Όπως και το υπόλοιπο άλμπουμ είναι μια τέτοια ύπαρξη, μια ιστορία γλυκών δακρύων.
Bonus Track: Ε, το έγραψα πριν.
7. Warpaint – Radiate Like This
Μα τι γλυκό, όμορφο άλμπουμ που είναι αυτό! Άλλη μία φετινή προσθήκη, άλλο ένα άλμπουμ που παράξενα έδεσε στα δύσκολα πρωινά και στα ξέγνοιαστα απογέυματα ανάπαυσης και απόσυρσης, μια γλυκιά post punk dreamy μελωδία γραμμένη για σένα που λέει κι ένα άσμα. Πραγματικά δεν χωράει σοβαροφανής ανάλυση εδώ, είναι απλά αυτό που είναι.
Bonus Track: Stevie. Αφιερώστε το κάπου που να αξίζει.
6. Foals – Life Is Yours
Στην αρχή με ξένισε. Τα παιδιά που έμειναν είναι τρία πλέον, όχι πέντε, και αυτό έχει αντίκτυπο στην δυναμική της μπάντας και στην δουλειά τους. Ωστόσο, τους πάει τρομερά να είναι λουλουδάτοι και καλοκαιρινοί indie και κάπως έτσι κατέληξαν να παίζουν νον στοπ στα ακουστικά μου αυτό το ιδιαίτερο καλοκαίρι. Εξάλλου, δεν μπορούν να βγάλουν κάτι έστω μέτριο, ακόμα κι αν οι προηγούμενες δουλειές τους είναι τα "Everything Not Saved Will Be Lost" και "What Went Down". Ακόμα κι έτσι.
Bonus Track: Under The Radar
5. Black Country, New Road – Ants From Up There
Όταν άκουσα αυτό το άλμπουμ για πρώτη φορά, το βαρύ πελώριο πέπλο του έπεσε ολόκληρο πάνω μου και με έριξε κάτω, επομένως έκανα πολύ καιρό να το ακούσω ξανά, μα ήταν ήδη πολύ ψηλά στο κεφάλι μου. Στην επόμενη ακρόαση, έπεσε στην εκτίμησή μου μέχρι να φτάσω στα τελευταία κομμάτια που κρύβουν όλη την λυπητερή μαγεία του άλμπουμ. Είναι πραγματικά κρίμα που δεν κατάφερε να συνεχίσει ο φρόντμαν. Πραγματικά κρίμα.
Bonus Track: Snow Globes
4. Alvvays – Blue Rev
Ένα πραγματικό άλμπουμ - ορόσημο για την power pop. Τα βουτηγμένα στην γλυκιά νοσταλγία για το παρόν παιδιά από το Τορόντο απλά έδωσαν ρέστα κι ένα άλμπουμ για ακρόαση για πολύ καιρό ακόμα, ίσως και για την δεκαετία. Σχεδόν αψεγάδιαστη δουλειά.
Bonus Track: Velveteen
3. Yeah Yeah Yeahs – Cool It Down
Ξεκίνησε με ένα μήνυμα του κολλητού μου. ”Ε βρο, άκου το νέο τους άλμπουμ”. Δεν συμβαίνει τόσο συχνά και πάντα έχει πολύ καλό λόγο, άσχετα αν δεν συμφωνούμε πάντα μουσικά. Το έβαλα να παίξει στον δρόμο για την δουλειά και απλά κατέληξα να το ακούσω σε όλη την διαδρομή χωρίς διάλειμμα. Ένας δίσκος γεμάτος απομεινάρια έντασης από την εποχή που μεσορανούσαν στην post punk σκηνή περιβαλλόμενη από ήχους από πλήκτρα εναρμονισμένα με το
παρελθόν αυτό, μα και το παρόν, αποτελεί ξεκάθαρα την μεγάλη έκπληξη της χρονιάς από μία μπάντα που είχε να βγάλει άλμπουμ 9 χρόνια και δεν ήταν καλό το εν λόγω άλμπουμ, ένα έκπτωτο αστέρι από κάποιον μακρινό πλανήτη. Πιθανότατα τον Άρη.
Bonus Track: Mars
2. Angel Olsen – Big Time
Λουλούδια στα μαλλιά της, ένα γλυκό δάκρυ να τρέχει στο μάγουλό της και όλη η χαμένη ευτυχία της νιότης μπλεγμένη στα χέρια της σε μια τόσο μεγάλη στιγμή που όλα σβήνουν σαν σε αντικρίσει. Αυτό το άλμπουμ το οφείλω σε μία λίστα στο Spotify κάποιας πολύ, πολύ, πολύ σημαντικής παρουσίας. Αυτό το άλμπουμ είναι παντού γύρω μας. Αυτό το άλμπουμ είναι εκείνη. Αυτό το άλμπουμ είμαστε εμείς.
Bonus Track: All The Flowers
1. Fontaines D.C. - Skinty Fia
Αυτό το άλμπουμ ήταν νούμερο ένα πριν καν βγει. Η λίστα αυτή εναλλακτικά θα λεγόταν Skinty Fia και άλλα 11+3 άλμπουμ. Αδιανόητο το πόσο επηρέασε-καθόρισε το 2022 αυτό το άλμπουμ και μετά το ότι τους είδα λαιβ. Επιτέλους.
Στο τέλος της ανάγνωσης, δεν θα σας εγγυηθώ ότι διαβάσατε απλά μουσικές προτάσεις ή τον έμμεσο απολογισμό του 2022 εκ μέρους μου. Μα σίγουρα αυτό ήταν το soundtrack της χρονιάς μου. Μια βρισιά, ένα αστέρι από κάποιο μακρινό μέρος, ένα μπλε πέπλο, ένα δροσερό δάκρυ και τα λουλούδια της...
