Top-5 Live Of 2015
Είναι πια ξεκάθαρο στο φτωχό μου το μυαλό πως όσο οι δισκογραφικές θα περνάνε την κρίση τους και οι πωλήσεις δίσκων (σε οποιοδήποτε format) θα πλήττονται και θα μειώνονται, τόσο θα αυξάνονται και οι συναυλίες και οι σταθμοί στις περιοδείες των συγκροτημάτων, ακόμα και των 'μεγάλων'. Ξέρεις, με κάποιο τρόπο, πρέπει να βγουν και χρήματα... Η Ελλαδούλα μας, παραδοσιακή μουσικόφιλη χώρα, δεν θα μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση, παρόλο που εδώ και 6-7 χρόνια μαστίζεται από την οικονομική κρίση. Τα τελευταία χρόνια λοιπόν έχουμε ολοένα και πιο πολλές και ενδιαφέρουσες συναυλίες, με κάποια τρανταχτά ονόματα, κάποια άλλα πιο 'ψαγμένα' που έρχονται στα ντουζένια τους, αλλά και κάποια στανταράκια που έχουν αποκτήσει και χτίσει ένα πιστό και σταθερό fanbase μέσα στο ελληνικό μουσικό κοινό. Το 2015 ήταν ένα τρανταχτό παράδειγμα των όσων αναφέρω, με πληθώρα live για κάθε γούστο. Ειλικρινά, από τις πιο γεμάτες μουσικές χρονιές που έχω να θυμάμαι, χρόνο και χρήμα να 'χες και την έβγαζες ζάχαρη. Δυστυχώς, τίποτα από τα δύο δεν προσφέρεται άπλετα στη χώρα μας. Ο καθένας λοιπόν έκανε τις ψαχτικές του και έθεσε τις προτεραιότητές του και με βάση αυτές βρέθηκε και στις ανάλογες συναυλίες. Αυτό πάνω-κάτω έκανα κι εγώ: Rockwave (Black Keys & Black Angels) και Plissken από τα φεστιβάλ, συν καμιά 10αριά ακόμα σε AN, Fuzz και Gagarin. Και πολλές μου ήτανε! Μια χαρά τα πέρασα γενικώς και καθώς η χρονιά τελειώνει σας παρουσιάζω τα πέντε αγαπημένα μου live για το 2015:
5. The Growlers (Gagarin, 16 Απριλίου)
[read full review here]
Τα "γαμώ τα παιδιά" από το Costa Mesa της California, μας επισκέφτηκαν για δεύτερη φορά μέσα σε 2 χρόνια για να μας προσφέρουν απλόχερα την εμπειρία του beach goth party, όπως μονάχα αυτοί ξέρουν. Χορός και λίκνισμα, ο Brooks με ξυρισμένο κεφάλι το γνωστό... χαβά του - χαρισματικός frontman, γαμώ τα setlist παιγμένο στην εντέλεια από φοβερή μπάντα, τι άλλο θες; Χμμμ... Αν και στο προηγούμενο live τους στο AN το 2013 παραπονιόμασταν για την κάπνα και την πολυκοσμία, σα να μας έλειψε αυτό το 'αποπνικτικό' κλίμα στο Gagarin, όπου τα πράγματα έμοιαζαν κάπως ψυχρά και προβλέψιμα. Παρόλα αυτά το πάρτυ και το feelgood αίσθημα πήγανε σύννεφο, μια χαρά - και του χρόνου!
4. The Black Angels (Rockwave, Terra Vibe, 30 Μαϊου)
[read full review here]
Αν τους έπιανε η νύχτα (έπαιξαν απογευματοσούρουπο ελέω Black Keys) και αν ήταν η πρώτη φορά που θα τους έβλεπα (είχαν ξανάρθει το Δεκέμβριο του 2013), μάλλον θα ήταν στην 1η θέση... Με τα αν όμως δε γίνεται δουλειά. Το θέμα είναι πως οι απίστευτοι Μαύροι Άγγελοι πέταξαν για ακόμα μία φορά από Austin του Texas στην Αθήνα και μας βύθισαν στην αυθεντική και ανεπιτήδευτη ροκ ψυχεδέλεια που τους διακρίνει. Ξεφύγαμε τελείως, απίστευτες μουσικές, συν του ότι αυτά που δείχνει ο προτζέκτορας στα live τους είναι επικίνδυνα σκαλωματικά. Και, συνολικά, είναι από τα αγαπημένες μου μπάντες τα τελευταία 5 χρόνια, έχουν 4 δισκάρες, παίζουν... άπαιχτα και αποτελούν εντέλει μία από τις πιο αξιόπιστες live προτάσεις στο είδος τους ανά την υφήλιο.
3. Savages (Ελληνικός Κόσμος, Plissken, 5 Ιουνίου)
[read full review here]
Αν μου έλεγε κάποιος την περασμένη Άνοιξη πως στο τέλος της χρονιάς θα γράψεις άρθρο με τα αγαπημένα σου live για το 2015 και οι Savages θα είναι πάνω απ'τους Black Angels παίζει (στην καλύτερη) να γέλαγα και (στη χειρότερη) να τον μούντζωνα. Βλέπεις, οι Βρετανίδες -με Γαλλίδα τραγουδίστρια- Savages δεν με τρέλαιναν ως τότε. Άπειρο ρισπέκτ στη μουσική τους και στη δουλειά τους, άπλετο θαυμασμό για τις φωνητικές ικανότητες της Jenny Beth, αλλά ως εκεί. Κάτι με κρατούσε από το να τις αγαπήσω 'κανονικά', όπως και να μην έχω αγοράσει το ντεμπούτο τους Silence Yourself. Ως τότε. Ως το βράδυ που ανέβηκαν στη σκηνή του Plissken και μας πήραν και μας σήκωσαν σε ένα ανευ προηγουμένου post-punk παραλήρημα. Και η Γαλλίδα; Η Beth; Θυμάμαι τον εαυτό μου να ουρλιάζει με απόγνωση στους φίλους μου "Τι κάνει η κοπέλα ρε μαλάκες; Τι κάνει ρε; Μας δουλεύεις; Τι κάνεις ρεεεε;". Απίστευτη performer, την συμπάθησα λίγο όπως καταλαβαίνετε...
2. The Liminanas (Fuzz, 8 Μαϊου)
[read full review here]
O Θεός με φώτισε εκείνη την Παρασκευή της 8ης Μαϊου να ακυρώσω 3 βραδινά ραντεβού απ'τη δουλειά μου, να μπω στο ταξί και να του πω "Πάμε Ταύρο, Πατριάρχου Ιωακείμ" σκοτώνοντας και αψηφώντας την κούραση εκείνης της ατέλειωτης μέρας. Και το λέω αυτό, διότι είδα ένα από τα καλύτερα live των τελευταίων χρόνων στην Ελλάδα, όπου το ζεύγος Liminanas με τους συνεργάτες μουσικούς του έδωσε ρέστα. Απνευστί μας πήγαν ως το τέλος, άψογος ήχος, καταπληκτικό setlist (σαν να το είχα παραγγείλει) και μία αλησμόνητη μοναδικά αλά Paint It Black απ'τον Burdon εκτέλεση του αγαπημένου μου Liverpool. Λυπάμαι απ'τη μία που το Αθηναϊκό κοινό δεν τίμησε δεόντως τη Γαλλική μπάντα, αλλά απ'την άλλη η σχεδόν άδεια αρένα (στα πίσω της κομμάτια) ευνόησε τις χορευτικές μου φιγούρες και τις συχνές βόλτες μου στην μπάρα για ανεφοδιασμούς, ούτως ώστε να περάσω ακόμα καλύτερα.
1. Goat (Gagarin, 17 Oκτωβρίου)
[read full review here]
Από τον Φλεβάρη που ανακοινώθηκε το live, σύσσωμο το BSMNT έβαλε μάσκα και ξεκίνησε τη μαύρη μαγεια. Ο μύθος λέει πως ο Υπόγειος τύπος Φάνης έχει το εισητήριο με τον αριθμό 1.Τους αγαπάμε τους Σουηδους στο Υπόγειο, τους παρακολουθούμε στενά from Day 1, έχουμε δει άπειρες φορές στη διαπασών και με τον υπολογιστη συνδεδεμένο στην TV το live τους στο Reading προσπαθώντας να εξομoιώσουμε όσο το δυνατόν πιστότερα την εμπειρία, την οποία τελικά έμελε να ζήσουμε στην Αθήνα στις 17 Οκτωβρίου 2015... Εντάξει, μην τα πολυλογώ, το περιμέναμε πώς και πώς και ήμασταν πεπεισμένοι πως θα δούμε τη συναυλία της χρονιάς. Όπως κι έγινε... Και ήταν και καλύτερα απ’ό,τι περιμέναμε, ο Αποστόλου τα έγραψε αναλυτικά (check link above), εγώ απλώς να προσθέσω ότι το live των Goat μπήκε αυτόματα στο Top-5 συναυλιών που έχω δει στη ζωή μου όλη, μία αξέχαστη εμπειρία γεμάτη χορό και έκσταση, μυστικισμό και παγανισμό και αισθησιακό τρόμο, αν έμπαινε μέσα στο Gagarin o Διόνυσος εκείνο το βράδυ θα ρωτούσε γεμάτος ενθουσιασμό “Τι φάση;” και ευθύς αμέσως θ’άρχιζε τα δικά του...
0. The Disappointment: The Black Keys (Rockwave, Terra Vibe, 30 Μαϊου)
[read full review here]
Χαλαρά και με άνεση, οι 'βαριοί και ασήκωτοι' εκείνο το βράδυ Black Keys, κερδίζουν τον τίτλο της μεγαλύτερης live απογοήτευσης για τη χρονιά που πέρασε. Το φτυαράκι του αδερφού μου δούλεψε μια χαρά γράφοντας για την εμφάνισή τους (check link above), εγώ πάλι θα πω πως δεν έχω να θυμάμαι τίποτα, ειλικρινά απολύτως τίποτα. Μόνο τον πολύ κόσμο που τον χάρηκα, το πάλεψε, προσπάθησε όσο μπορούσε, αλλά εις μάτην...
-1. The Misses
Οι πιο σημαντικές συναυλίες που έχασα για διάφορους λόγους:
- Myrrors (Death Disco, 15 Οκτωβρίου) : Δούλευα. Ο δίσκος τους Arena Negra είναι το Νο2 album μου για το 2015, κάνοντας το συγκεκριμένο miss ακόμα πιο δυσβάσταχτο.
- Plissken/Day 2 (Ελληνικός Κόσμος, 6 Ιουνίου) : Είχα παιδικό πάρτυ. Άπειρα ονόματα εκεί (όπως και άπειροι εκλεκτοί φίλοι που είχαν πάει), μεταξύ των οποίων Thee Oh Sees, Morgan Delt, Ariel Pink, Mogwai.
- Death And Vanilla (SIX D.O.G.S, 23 Οκτωβρίου) : Δούλευα. Τους αγαπώ, όπως αγαπώ και τον συνδιοργανωτή της συναυλίας Spir Frelini.
- Editors (Gazi Music Hall, 4 Δεκεμβρίου) : Δούλευα. Μπορεί να τους έχω δει ήδη δυο φορές στα Ejekt του 09 και του 14 και κατά κάποιο τρόπο να τους 'εχω ξεπεράσει', όμως ψηνόμουνα, και πολύ μάλιστα.
Ευχαριστούμε θερμά τον Ανδρέα Πανόπουλο για το φωτογραφικό υλικό.
