Λίγα λόγια
για το Αυστραλία
του The Boy
Το Αυστραλία δεν σε προετοιμάζει. Δεν σου ζητάει να καταλάβεις, ούτε να αισθανθείς. Σου ζητάει να είσαι εκεί. Να είσαι παρών όσο εκτυλίσσεται μπροστά σου μια αφήγηση ακατέργαστη, μισοειπωμένη, πολύ προσωπική για να κριθεί και πολύ οικεία για να αγνοηθεί. Ο Αλέξανδρος Βούλγαρης δεν φτιάχνει τραγούδια - καταθέτει. Κι εδώ, ίσως περισσότερο από κάθε άλλη φορά, μιλάει όχι μόνο για όσα βλέπει και ζει, αλλά και για όσα κουβαλάει: μνήμες, λάθη, λέξεις που έμειναν πίσω, μικρές εσωτερικές καταστροφές που χτίζουν χαρακτήρα. Είναι εντυπωσιακό πώς μέσα από τόσο απλούς στίχους - «Αν δεν υπήρχαν τα καλώδια δε θα είχαμε πει ποτέ ο ένας στον άλλο πόσο φοβόμαστε τη ζωή» - μεταφέρεται τόσο βάθος. Ο The Boy δεν παίζει με τις λέξεις, τις αδειάζει από κάθε φαντασία και τις γεμίζει με μια βαρύτητα που τις κάνει σχεδόν επικίνδυνες.
Η Αθήνα εδώ δεν είναι τοπίο, είναι πρόσωπο. Μετακινείται από στίχο σε στίχο, άλλοτε σα φωνή και άλλοτε σα σκιά. Ο λόγος του The Boy είναι πιο ευθύς από ποτέ, σχεδόν ωμός - όχι επειδή θέλει να προκαλέσει αλλά επειδή δεν μπορεί πια να μιλήσει αλλιώς. Κάθε κομμάτι ακούγεται σαν να ηχογραφήθηκε σε ένα μόνο take και ίσως αυτό να είναι το μεγαλύτερο τεχνικό του κατόρθωμα. Μέσα σε ελάχιστες λέξεις στήνει ολόκληρες ιστορίες, σαν μικρές κασέτες που βρήκες σε ένα ξεχασμένο κουτί και δεν έχεις ιδέα αν πρέπει να τις ακούσεις ή να τις πετάξεις. Κι όμως, τις βάζεις να παίξουν.
Η μουσική δεν συνοδεύει αλλά σηκώνει. Χτίζει χώρο - όχι ατμόσφαιρα. Πιο μίνιμαλ από ποτέ, με φθαρμένα synths, μελωδίες που μοιάζουν να ξεχνιούνται πριν ολοκληρωθούν, παιδικά θέματα που ξεπηδούν για να θυμίσουν ότι κάπου εδώ υπήρξε και η αθωότητα. Ο ήχος του Αυστραλία μοιάζει με τον εσωτερικό ρυθμό της αφήγησης· δεν ακολουθεί beats, ακολουθεί αναπνοές. Σε σχέση με προηγούμενες δουλειές του, είναι λιγότερο φορμαρισμένος αλλά περισσότερο αληθινός. Δεν κλείνει το μάτι σε καμία παραγωγή, δεν φιλτράρει την ένταση. Αφήνεται, χωρίς όμως καμία διάθεση να σε διασκεδάσει.
Το Αυστραλία δεν είναι δίσκος για όλους. Δεν είναι καν δίσκος που θα ξανακούσεις εύκολα. Είναι, όμως, ένα τεκμήριο ψυχής - κάτι ανάμεσα σε προσωπικό ημερολόγιο που ξεχάστηκε ανοιχτό στο τραπέζι της κουζίνας και μια φωνή που δεν μπορεί πια να σιωπήσει. Θα τον κουβαλήσεις μέσα σου επειδή σε άγγιξε εκεί που δεν περίμενες. Εκεί που δεν φτάνει η μουσική αλλά μόνο η ανθρώπινη αλήθεια.
Αυστραλία - The Boy (out 7/4 via Inner Ear)
