Αδικαιολόγητη μα όχι Ανεξήγητη
η Επίθεση των ΜΑΤ στη συναυλία
του Θανάση Παπακωνσταντίνου στο ΑΠΘ
Αδικαιολόγητη πέρα για πέρα η επίθεση των ΜΑΤ με χημικά και δακρυγόνα στους 5.000 ανθρώπους, μεταξύ των οποίων παιδάκια και μωρά, που είχαν πάει στον κήπο του ΑΠΘ στη Θεσσαλονίκη για να δουν τη συναυλία του Θανάση Παπακωνσταντίνου. Δεν υπήρξε κάποια πρόκληση από τη μεριά του κόσμου, δεν υπήρξε κάποια μανούρα ή κάποιου είδους μπάχαλο πριν, δεν υπήρξε τίποτα, δεν υπήρξε κάποια δικαιολογία. Δεν με εκπλήσσει βέβαια αυτό, δεν είναι η πρώτη και (δεν θα είναι) η τελευταία φορά. Ο κίνδυνος που εγκυμονεί για την ανθρώπινη ζωή σε τέτοιες καταστάσεις φαίνεται να αφήνει αδιάφορους όσους ένστολους εφαρμόζουν τις επιθέσεις, αλλά -φυσικά- και όσους άνωθεν δίνουν τις σχετικές εντολές. Πολλαπλές μαρτυρίες παρευρισκομένων κάνουν λόγο για θαύμα και τύχη που δεν θρηνήσαμε ανθρώπινες ζωές...
Η Ελληνική Αστυνομία προσπάθησε να εξηγήσει την επίθεση, λέγοντας πως ομάδα κουκουλοφόρων επιτέθηκε σε κάποιους αστυνομικούς που περιφρουρούσαν τη βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου. Η εν λόγω ομάδα εν συνεχεία ενσωματώθηκε με το πλήθος που παρακολουθούσε τη συναυλία κι έτσι... την πλήρωσαν όλοι. Ακόμα λοιπόν και αν όλο αυτό το αφήγημα ευσταθεί, είναι τραγικό. Θέλω να πω πως αν είναι κάθε φορά που 10-20 κουκουλουφόροι την πέφτουν στα ΜΑΤ, κινδυνεύουν άλλοι 5.000 άνθρωποι που τυγχάνει να βρίσκονται τριγύρω, να το κλείσουμε το μαγαζί.
Φυσικά, ας μην είμαστε αφελείς... Στόχος ήταν να σπάσουνε τον τσαμπουκά του φοιτητικού κόσμου, χτυπώντας μάλιστα σε συναυλία ενός μουσικού με μεγάλη και "επικίνδυνη" δυναμική. Ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου, βέβαια, αν και ταυτισμένος -και από μεγάλο μέρος του κοινού του και από τους "εχθρούς" του- με την ακροαριστερά, δεν έχει και πολλή σχέση με τον εν λόγω χώρο. Έχει, όμως, σεσημασμένο τσαγανό και άποψη, κι έτσι παρόλο που η συναυλία για πολλή ώρα διεκόπη, τη συνέχισε καταθέτοντας πείσμα και αντίσταση ενάντια στην αστυνομική βία που προηγήθηκε.
Αυτά. Δεν πάμε καλά.
