Βράδυ Ανάστασης
Νέο Τραγούδι από τον
Σταύρο Δάλκο
Ο Αθηναίος τραγουδοποιός Σταύρος Δάλκος, εκ των αγαπημένων μας με τις εξαιρετικές του κυκλοφορίες "Σαν Όλα Αυτά Που Φύγανε" (2014) και "Όταν οι Κακοί Βλέπουνε Ταινία" (2017), αλλά και με το EP "Όλοι στον 3ο" με το ομώνυμο σχήμα (2015), τον περασμένο μήνα μοιράστηκε μαζί μας την κομματάρα "Σ'ένα Καραντουζένι". Σήμερα (16/3), εν μέσω των δραματικών εξελίξεων στη χώρα και παγκοσμίως, μας δίνει ένα δεύτερο, το οποίο έρχεται πριν την καθορισμένη ώρα του. Γιατί "απ'ό,τι φαίνεται τίποτα δεν είναι προγραμματισμένο"...
Εδώ τα συγκινητικά λόγια και το πανέμορφο "Βράδυ Ανάστασης" του Σταύρου:
"Το τραγούδι αυτό δεν ήταν προγραμματισμένο να βγει σε αυτήν τη μορφή... Απ' ό,τι φαίνεται όμως τίποτα δεν είναι προγραμματισμένο... Πρόκειται για σπιτική παραγωγή, ηχογραφημένη εδώ και έναν χρόνο, και λίγο πριν ξεσπάσουν όλα αυτά που ζούμε επρόκειτο να ξεκινήσω τις ηχογραφήσεις σε στούντιο, ώστε να βγει λίγο πριν από το Πάσχα. Αποφάσισα να το μοιραστώ μαζί σας τη δεδομένη στιγμή και σε αυτή τη μορφή γιατί ήταν το μόνο που έβγαζε νόημα σε μια εποχή όπου η Ανάσταση φαίνεται να αργεί... Συγχωρήστε τον όχι και τόσο επαγγελματικό ήχο και τυχόν λάθη... Ελπίζω να σας δώσει κουράγιο, να σας θυμίσει ότι τίποτα δεν τελειώνει εδώ και ότι θα έρθει η στιγμή που ακόμα κι όταν θα ψάχνουμε και πάλι τα πατήματά μας, τουλάχιστον θα μπορούμε άφοβα να αγκαλιαζόμαστε, να χαιρετιόμαστε και να φιλιόμαστε... Καλή μας Ανάσταση..."
Στίχοι-Μουσική: Σταύρος Δάλκος
Κιθάρα, πλήκτρα, φωνή, προγραμματισμός, μίξη, ενορχήστρωση, δημιουργία βίντεο: Σταύρος Δάλκος
Φωνητικά: Χριστιάννα Βρουλάκη
Στίχοι:
Το ξέρω καλά πως είναι γραφτό μας
ένα βράδυ Ανάστασης, Πάσχα, να τρέξουμε οι δυο μας
σε μια ξένη γη, γιατί είσαι η μόνη
που σπρώχνει την πέτρα απ' το στήθος μου που με πλακώνει
Κι όλοι γύρω μας θα σαστίζουνε, όταν κόψουμε το νήμα
σαν στρατιώτες που αντικρίζουνε τ' άδειο μνήμα
Θα 'ρθεις να με βρεις με μια ροζ λαμπάδα,
να ρίξεις κερί στις πληγές μου να κλείσουν για πάντα
Το ξέρεις κι εσύ πως θα 'μαι δικός σου
Σαν αδέσποτος σκύλος θα τρέχω προς τ' άγιο το φως σου
Κι όλοι γύρω μας θα σαστίζουνε, όταν κόψουμε το νήμα
σαν στρατιώτες που αντικρίζουνε τ' άδειο μνήμα
Θα 'χουν γιορτή και οι νεκροί...
