Sophie Lies - 'Ωδή Στην Ταυτότητα':
'' Ένα τραγούδι της διαδρομής,
της αποδοχής και της διεκδίκησης.''
Πέρα για πέρα δίκαια, το debut "Μια Πέτρα Σαν Σπίτι", που κυκλοφόρησε τον Απρίλιο του 2020, προκάλεσε τον δίκο του ξεχωριστό θόρυβο ανάμεσα στο εγχώριο μουσικό κοινό και κατέστησε τη δημιουργό του, την Sophie Lies -κατά κόσμον Μαρία Σαχπασίδη- ως μία από τις πλέον δυνατές και πολλά υποσχόμενες περιπτώσεις singers/songwriters της νέας δεκαετίας.
Τέσσερα χρόνια μετά, η Sophie Lies είναι έτοιμη για τη sophomore κυκλοφορία της και από προχτές (7/2) ακούμε το πρώτο δείγμα. Το άλμπουμ θα ονομάζεται "Η Άλλη Πλευρά της Συνήθειας" και το πρώτο single διαθέσιμο προς ακρόαση "Ωδή Στην Ταυτότητα".
Παντοδύναμο songwriting με καταπληκτικούς στίχους. Πριν το "play", λίγα λόγια της ίδιας της Μαρίας, όπως αναρτήθηκαν από τη σελίδα της στο fb:
"Το τραγούδι αυτό μετράει ήδη τρία χρόνια ζωής και έχει προλάβει να ταξιδέψει από το σαλόνι του σπιτιού μου στην Κυψέλη και την raw πρώτη του μορφή, στα στούντιο και τα χέρια των πολύτιμων μουσικών μου φίλων και συνεργατών όπου άλλαξε πολλές μορφές. Έπειτα στα λάπτοπ, τα στόματα κάποιων από ανθρώπων στα λάηβ, ξανά στα κινητά ηχογραφημένη άτσαλα από πρόβες και σίγουρα στα αυτοκίνητα των κολλητών και φιλενάδων όταν πλησιάζαμε την τελική μορφή.
Η Ωδή στην Ταυτότητα, σήμερα, είναι αυτό ακριβώς που φαίνεται. Είναι ένα τραγούδι του δρόμου. Ένα τραγούδι της διαδρομής, της αποδοχής και της διεκδίκησης."
Στίχοι/Μουσική: Sophie lies
Ενορχήστρωση: Sophie lies και μουσικοί
Παραγωγή: Κώστας Ζάμπος
Κιθάρες/φωνητικά: Στέφανος Μουρούτσος
Πλήκτρα/synth: Ορέστης Πετράκης
Τύμπανα: Χάρης Παρασκευάς
Μπάσο: Αλέξανδρος Λαδιανός
Βιολί/backing vocals: Νεφέλη Λιούτα
Additional percussion/synths: Κώστας Ζάμπος
Ηχοληψία: Κώστας Ζάμπος/ Σταύρος Γεωργιόπουλος
Μίξη: Κώστας Ζάμπος
Mastering: Κώστας Βερίγκας
Video/cinematography: @aspromavro_818
Όλες οι ηχογραφήσεις έγιναν στο στούντιο Δισκέξ.
Φεβρουάριος 2024
ΣΤΙΧΟΙ
Τα γράφω γιατί σφίγγουν το λαρύγγι μου
συντάσσω ταυτοχρόνως τη διαθήκη μου
στον ύπνο μου εγκλωβίζονται τα τραύματα
περνάω για ονείρα τα decent μεροκάματα
θα τους φάμε ή θα μας λιώσουν, πάμε πάλι
μην το ξεχνάς πάντα στοχεύουν στο κεφάλι
πεδίον του άρεως , ταμπούρια και κυψέλη
σήμερα κάτι ψιθυρίζει «δε σε θέλει»
Σήμερα κάτι όλο μου λέει «άσ’το για αύριο»
οι λέξεις στήνουν ένα παζλ μακάβριο
τραβάω τη μάσκα μου αργά ως το σαγόνι
τρομοκρατία είναι η σκέψη «είμαστε μόνοι»
Κάθε μέρα τερματίζουν οι μονάδες μας
κι όλα εντός μας επιστρέφουν σα μανάδες μας
μα εμείς φτιάχνουμε καινούριο λεξιλόγιο
αντλώντας απ’ την Μπάτλερ και το πιο βαθύ υπόγειο
Με κραγιόν απαντάμε στην κόμπλα
θέλω γόβες στιλέτο για όπλα
να φοριούνται από ευαίσθητα όντα
να κρατιόμαστε όλα κόντρα στην κόντρα
να θυμόμαστε φάτσες κι ονόματα
Η εποχή μας ωδή στην ταυτότητα
Η θέα της θάλασσας μου λείπει απ' το ’16
εδώ στο κέντρο επιβάλλεται η τάξη
μα όσες μας μάθαν οι αλάνες να γελάμε
με μια πέτρα στο στομάχι τραγουδάμε
Προφέρω την απόγνωση σε διάλεκτο
περίεργη από γάργαρο αλφάβητο
αφού οι γλώσσες συντονίζονται αυθόρμητα
μέσα απ' τα κοινά βιώματα
Κι απ’ τη Δραπετσώνα ως το Γκύζη
ίδιες είναι οι μέλισσες κι οι λύκοι
ίδια κάθε νύχτα η συντροφιά μου
τα κλειδιά που σφίγγω στη γροθιά μου
Με κραγιόν απαντάμε στην κόμπλα
θέλω γόβες στιλέτο για όπλα
να φοριούνται από ευαίσθητα όντα
να κρατιόμαστε όλα κόντρα στην κόντρα
να θυμόμαστε φάτσες κι ονόματα
Η εποχή μας ωδή στη θνητότητα
photo by Maria Kapsabeli
