Τα Song Diaries γίνονται
ραδιοφωνική εκπομπή
Μία από τις παλιότερες και πιο... μυστήριες στήλες του Υπογείου, τα Song Diaries, γίνονται εκπομπή.
Ο αγαπημένος φίλος μας Στάθης Αβραμιώτης είχε την ιδέα και θα την παρουσιάζει κάθε Πέμπτη από τις 10 το βράδυ ως τις 11 στη συχνότητα του UP FM - University of Patras Radio, το οποίο εκπέμπει τόσο διαδικτυακά (http://upfm.upatras.gr) όσο και στα FM (103,7 ΜΗz).
Ο Στάθης, λοιπόν, θα ξεφυλλίζει κάθε Πέμπτη βράδυ τις σελίδες των Ημερολογίων μας και -με εφαλτήριο τις μουσικές και τις λέξεις- θα ξετυλίγει τις δικές του σκέψεις και ιστορίες. Και αυτό μοιάζει υπέροχο, μιας και παραπέμπει στον πρωταρχικό στόχο του Υπογείου, τον λόγο της γέννησής του. Και αυτός δεν είναι άλλος, από το μοίρασμα της μουσικής και των συναισθημάτων που απορρέουν από την ακρόασή της. Αυτά. Μη νομίζετε, δεν ξέρουμε και μεις περισσότερες λεπτομέρειες, ο Στάθης μας κρατάει εκπλήξεις και μας περιμένει απόψε για να μας ξεναγήσει με το δικό του τρόπο στα Ημερολόγια των Τραγουδιών. Τον ευχαριστούμε θερμά και ανυπομονούμε να τον ακούσουμε.
Εδώ το κείμενο παρουσίασης της εκπομπής, όπως το επιμελήθηκε ο ίδιος:
Οι μουσικές και τα τραγούδια έχουν, κάθε φορά, δύο ιστορίες να πουν: αυτή του συνθέτη τους κι εκείνη του ακροατή τους. Η πρώτη αποτυπώνεται μέσα στο αντίστοιχο κομμάτι, ενώ η δεύτερη διαδραματίζεται με το κομμάτι να παίζει από πίσω της εν είδει soundtrack.
Οι συντάκτες της υπόγειας μουσικής στήλης The Song Diaries, εδώ και κάποια χρόνια, καταγράφουν, από τη μεριά τους, τις δεύτερες, χωρίς βέβαια να ξεχνούν και τις πρώτες. Κάποιες από τις ιστορίες αυτές επιχειρούμε να μεταφέρουμε στο ραδιόφωνο μέσα από τις συχνότητες μας με την ομώνυμη εκπομπή.
Με αυτή την αφορμή, η νύχτα πέφτει στην πόλη, οι στάλες της βροχής στάζουν απ’ τα φύλλα των δέντρων, η μουσική ξεκινά καθώς τα φώτα ανάβουν, οι φωνές ραγίζουν, -ενίοτε ευχάριστα- ρίγη διαπερνούν τα σώματά μας και σκέψεις για το πού πηγαίνουμε εμείς και ο κόσμος ξεστομίζονται κάπως πιο εύκολα απ’ ότι συνήθως. Κάποιες φορές, τα μαχαίρια βγαίνουν, ο πιανίστας έχει εφημερία, τα φάρμακα δε λειτουργούν, μα το νερό συνεχίζει κυλάει και έτσι θα ‘ναι για πάντα.
