Album Stories (23)
Whatever People Say I Am, That's What I'm Not
Arctic Monkeys
Καστοριά, 2014. Πρώτο έτος σχολής, εφτά παρά, ο ήλιος έδυε, καθισμένοι στο παγκάκι πέρα-πέρα, εκεί που τέσσερα χρόνια είπαμε τα πάντα, εκεί που χάνεσαι με την απέραντη ομορφιά του τοπίου τριγύρω, εγώ κι αυτός, με καφέ και τσιγάρο, περιμένοντας να αρχίσει το μάθημα.
- Ρε να σου πω, εσύ που ξέρεις από αυτά, για βοήθα λίγο. Είναι Σάββατο βράδυ, έχεις ξεμείνει σπίτι, δεν θες να βγεις, δεν θες να κάνεις τίποτα. Ποιο άλμπουμ ακούς;
- Κοίταξε τώρα. Τα δικά μου Σαββατόβραδα, τα έχω απόλυτα συνυφασμένα με το πρώτο άλμπουμ των Monkeys. Ένα-προς-ένα τα τραγούδια, αφηγούνται μια ιστορία που με αγγίζει όσο λίγες. Είμαι 19, γι’ αυτό. Μπορεί να ακούσω το οτιδήποτε μέχρι κάποιο σημείο της νύχτας, αλλά αναπόφευκτα θα γυρίσω πίσω σ' αυτό. Το ξέρω και το θέλω. Σ' αυτό το ένα τραγούδι που μου έχει γίνει απαραίτητο, που με βοηθά να βγάλω όλο μου το άχτι. Μερικά τραγούδια γιγαντώνονται τα Σαββατόβραδα, να ξέρεις. Γιγαντώνονται χωρίς να το καταλάβεις. Γίνονται η φωνή της Τρελαμένης, της Αυθόρμητης, της Ασυγκράτητης Νιότης. Κρύβουν ιστορίες, σκέψεις, φοβίες, συναισθήματα. Κρύβουν όσα έχεις μέσα σου και δεν τα βγάζεις.
- Α ρε Τάσο…
Last night what we talked about
it made so much sense.
But now the haze has ascended
it don't make no sense anymore
Σαν σήμερα πριν από δώδεκα ολόκληρα χρόνια, στις 23 Ιανουαρίου του 2006, γεννιέται ένα αριστούργημα που έμελλε να αναδείξει μια νέα μουσική γενιά.
Οι Arctic Monkeys κυκλοφορούν το Whatever People Say I Am, That’s What I’m Not (εμπνευσμένο από μια ατάκα της ταινίας του 1960, Saturday Night and Sunday Morning) και ξεπερνάει τις 360.000 πωλήσεις στην πρώτη εβδομάδα κυκλοφορίας του στη Βρετανία, σπάζοντας το ρεκόρ πωλήσεων για debut album μπάντας στη μουσική βιομηχανία της χώρας.
Εκεί, ο Τέρνερ μιλάει για τις σκέψεις, τα συναισθήματα και τις φοβίες κάθε έφηβου. Μιλάει για τα ποτά που θα… κατεβάσει με τους φίλους του ένα Σαββατόβραδο στη παμπ του Σέφιλντ για να περάσει καλά, για τα ξενύχτια που θα γυρνάει στους δρόμους αναζητώντας λίγη έμπνευση, για την κοπέλα που θα τον μαγνητίσει και θα βρεθεί ξαφνικά… μπλεγμένος Κυριακή πρωί.
Κάθε τραγούδι του άλμπουμ είναι και μία ιστορία. Μία ιστορία καθημερινής εφηβικής τρέλας. Μία ιστορία με πολλές μπύρες, πολλά τσιγάρα και μία γυναίκα. Μία ιστορία γεμάτη μελαγχολία, θλίψη και οργή. Μία ιστορία διαπληκτισμού και έντασης. Μια ιστορία μέθης. Η μία ιστορία παντρεύεται αρμονικά με την άλλη, κι έτσι φτιάχνεται ένα παραμύθι με εφηβικές περιπέτειες. Ένα παραμύθι που έφτασε να έχει καθορίσει μια ολόκληρη γενιά. Ένα παραμύθι που βρίσκει ανταπόκριση ακόμα και σήμερα, δώδεκα χρόνια μετά.
Oh there's a very pleasant side to you
a side I much prefer
«I don't even know what MySpace is», φέρεται να απάντησε ο Matt Helders σε κάποιον φαν όταν αυτός αναφέρθηκε στον πανικό που είχε προκαλέσει η μπάντα στο ίντερνετ. Δεν ασχολούνταν πολύ με τα social media. Γενικά δεν γνώριζαν πολλά για το ίντερνετ. Γι' αυτό πήρε την κατάσταση στα χέρια του το ίδιο το κοινό. Και πιο συγκεκριμένα ο Mark Bull, γέννημα-θρέμμα του Sheffield και πιστός οπαδός της μπάντας από το ξεκίνημα, ήταν αυτός που πήρε την πρωτοβουλία να βγάλει στη φόρα τα πρώτα ντέμο τραγούδια τους από το "Beneath Τhe Βoardwalk" (ανεπίσημο demo, κυκλοφόρησε το 2004 και διανεμόταν δωρεάν στις συναυλίες για τη διάδοση της μπάντας) με αποτέλεσμα να τους συζητά όλο το web.
Εκτός αυτού, είχε απαθανατίσει τα νεαρά τότε αγόρια στα πρώτα τους βήματα και έφτιαξε και ένα φιλμάκι για αυτούς. Το φιλμάκι που έφτιαξε για αυτό το τραγούδι άρεσε τόσο πολύ στην μπάντα που το έκανε επίσημο βίντεο. Το λιγότερο που θα μπορούσαν να κάνουν για κάποιον που η ασχολία του είναι η φωτογραφία σε ερασιτεχνικό επίπεδο. Υπάρχουν και αρκετά πλάνα από τον Andy Nicholson, τον άνθρωπο που ήταν στο μπάσο πριν έρθει και τον αντικαταστήσει το 2006 ο Nick O'Malley.
all that's left is the proof that love's not only blind but deaf
Ο Τέρνερ είχε στο μυαλό του ένα καλοδουλεμένο πρότζεκτ για τη μπάντα του. Τη μία ήταν στο Grapes, μια παμπ στο Sheffield, το 2003, κάνοντας τη πρώτη τους επίσημη εμφάνιση ως (νεοσύστατη) μπάντα, και την άλλη βρέθηκαν, 3 χρόνια αργότερα, να συμμετέχουν στο Reading Festival, για πρώτη φορά στη ζωή τους!
Το πρώτο τους εγχείρημα, συνδυασμένο περίφημα και με την τρομερή έξαρση του διαδικτύου, κατάφερε να εδραιωθεί στις καρδιές όλων και να αλλάξει τα δεδομένα στη μουσική βιομηχανία. Καταλάβαιναν άραγε, όταν γέμιζαν αρένες ολόκληρες σε συναυλίες τους, ότι είχαν αρχίσει ήδη να γράφουν ιστορία; Καταλάβαιναν άραγε, ότι είχαν μόλις αρχίσει να φτιάχνουν μια δική τους γενιά, έναν δικό τους μουσικό κόσμο; Καταλάβαιναν άραγε, ότι είχαν θέσει τον πήχη τόσο ψηλά; Με την καύλα, την αθωότητα και την ορμή της εφηβείας που τους διακατείχε, λίγο δύσκολο. Έως πολύ.
Είναι κάποια τραγούδια που κατάφεραν να ριζώσουν βαθιά στη καρδιά σου. Είναι κάποια τραγούδια που σε πλημμυρίζουν από ένταση και ενθουσιασμό όταν τα ακούς. Είναι κάποια τραγούδια που σημαίνουν τόσα πολλά για σένα, και για όλα όσα συμβαίνουν γύρω σου.
Αυτό είναι το αγαπημένο μου τραγούδι του αγαπημένου μου άλμπουμ της αγαπημένης μου μπάντας, και ταυτόχρονα η πρώτη μου επαφή με τα lads από το Σέφιλντ.
Τελικά who the fuck are Arctic Monkeys; Τους μάθαμε ή ακόμα; But all of that's what the point is not. The point's that there ain't no romance around there.
[Spoken Intro]
Should we keep rolling?
Ποτά, τσιγάρα και ένας φτυστός ο… Παπαμιχαήλ: Το backstory του εξωφύλλου, ο Chris McClure και η ανάμειξή του με τους Monkeys
Ο 19χρονος Chris McClure είναι ένα παλικαράκι από το Σέφιλντ που σπουδάζει κοινωνιολογία στο Μάντσεστερ και του αρέσει πολύ η μουσική. Μια μέρα, καθώς πηγαίνει στο κέντρο, παίρνει ένα λεωφορείο από το High Green, στο οποίο ήταν μέσα και τα μέλη των Arctic Monkeys.
Εκεί γνωρίζονται, μιλάνε, ανταλλάζουν τηλέφωνα και κανονίζουν να τον πάρουν μαζί τους σε ένα τουρ ως guitar tech, χωρίς ωστόσο εκείνος να έχει και ιδιαίτερη γνώση της δουλειάς. Τον είδαν, τον συμπάθησαν και αφού έψαχναν για άτομα, τον συμπεριέλαβαν στο πλάνο τους. Τα πράγματα ήταν πολύ χύμα τότε. Του ζητείται μάλιστα να τους ακολουθήσει και σε μια παγκόσμια περιοδεία εκείνη την περίοδο, αλλά εκείνος αρνείται γιατί δεν θέλει να διακόψει τις σπουδές του.
Λίγο καιρό αργότερα, ο Andy Nicholson, ο μπασίστας της μπάντας, επικοινωνεί με τον Chris και του κάνει πρόταση να φωτογραφηθεί στα πλαίσια της κυκλοφορίας του πρώτου τους άλμπουμ. Δεν του είπε ότι θα φιγουράρει στο εξώφυλλο (που έτσι έγινε τελικά), απλά τον ρώτησε αν θα ήθελε να το κάνει.
Δίχως να έχει λόγο να αρνηθεί λοιπόν, ο Chris πάει στο Λίβερπουλ μαζί με έναν φίλο και τον ξάδερφό του, και συναντάει έναν φωτογράφο και κάποιους βοηθούς του. Η μπάντα ήταν σε περιοδεία, κι έτσι την υπόθεση την ανέλαβε εξ ολοκλήρου εκείνος.
-Λοιπόν είμαι εδώ. Τι θέλετε να κάνω;
-Θα σου δώσουμε κάποια λεφτά. Βγες έξω, πήγαινε να πιεις, πέρνα καλά και γύρνα μετά τα μεσάνυχτα. Τα υπόλοιπα άστα σε μας.
Ο Chris μάλλον ζούσε την πιο σουρεαλιστική βραδιά της ζωής του. Του έδωσαν αρκετές λίρες, βγήκε, ήπιε και γύρισε στις 02:00. Τον πήγαν σε ένα κλειστό χώρο κοντά στο μπαρ, έκατσε σε ένα σκαμπό και ξεκίνησε η φωτογράφηση. Του έδωσαν να πιει κι άλλο ουίσκι, το στομάχι του ήταν χάλια και όλα έμοιαζαν θολά. Η μία βαθιά τζούρα μετά την άλλη. Κάπνιζε, έπινε, τη μια κοιτούσε την κάμερα, την άλλη αριστερά-δεξιά, χαμένος στις σκέψεις του. Ο καπνός πάει στα μάτια του και χαρίζει μια παραστατική απεικόνιση των συναισθημάτων που περιγράφονται στο άλμπουμ. Μα δεν είναι ίδιος ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ;
Και ξαναρωτάω. Μα δεν είναι;
Photo Credits: Μουσικά Χνάρια
Τρεις εβδομάδες μετά, ο Chris συναντά τους Monkeys. Ενθουσιάζονται με τις φωτογραφίες και έχουν αποφασίσει από κοινού να χρησιμοποιήσουν μια από όλες στο εξώφυλλο. Είναι ευχαριστημένος που τους άρεσε η προσπάθειά του, αλλά δεν μπορεί να καταλάβει τις διαστάσεις που θα έπαιρνε όλο αυτό.
Γυρνάει στη κανονική του ζωή και τις σπουδές του, ζούσε ήσυχα και απλά μέχρι την ημέρα που κυκλοφόρησε το άλμπουμ. Εκείνη τη Δευτέρα δεν θα την ξεχάσει ποτέ. Το τηλέφωνό του δεν σταματάει να χτυπάει. Όλοι θέλουν να τον γνωρίσουν και να μάθουν πράγματα για εκείνον. Είχε αρχίσει να δουλεύει part-time σε μια παμπ, του τηλεφωνεί ο σπιτονοικοκύρης και του λέει ότι 15 ρεπόρτερ τον ψάχνουν για συνέντευξη και άλλοι πέντε είναι έξω από το σπίτι της μαμάς του. Δέχεται προτάσεις από τηλεοπτικά κανάλια, η Daily Star του προσφέρει 10.000 λίρες για νυχτερινό photoshooting αλλά το μόνο που κάνει είναι να δώσει συνεντεύξεις στο Soccer AM και το BBC, με την αιτιολογία ότι δεν θέλει να ξεπουλήσει την μπάντα.
Ζει μια παράνοια, μια όμορφη παράνοια. Πηγαίνει σε πάρτι και το πρόσωπό του είναι κολλημένο σε όλους τους τοίχους. Τον κερνάνε τσάμπα ποτά, άγνωστοι του λένε να κάνει ξανά την πόζα με το τσιγάρο, ενώ μέχρι και ο Noel Gallagher του είπε ότι τον έχει σε αφίσα στο σπίτι του!
Σταδιακά η ζωή του άρχισε να επανέρχεται στο κανονικό της επίπεδο. Τώρα ο Chris ασχολείται με διάφορες διοργανώσεις του δημοτικού συμβουλίου του Σέφιλντ και βοηθάει άτομα με μαθησιακές δυσκολίες. Έχει απομακρυνθεί από τα φώτα της δημοσιότητας, αν και πολλές φορές του λένε ότι τον ξέρουν από κάπου. Δεν το αναφέρει πλέον σε πολύ κόσμο, όχι γιατί είναι κάτι που δεν του αρέσει, αλλά δεν θέλει να μείνει στην ιστορία απλά ως ένας τύπος σε ένα εξώφυλλο ενός άλμπουμ. Οι σχέσεις του με την μπάντα είναι πολύ καλές, ιδίως με τον Τέρνερ, με τον οποίο συγκατοικούσαν μια περίοδο το 2006, και το 2016 πήγαν μαζί να δουν την αγαπημένη τους Sheffield Wednesday.
Περνούν τα χρόνια. Τότε 19, τώρα (σ.σ. το 2016) 30 // I said «It's High Green, mate. Via Hillsborough, please!» (Photo Credits: JUS News)
Να σημειωθεί ότι ασκήθηκε κριτική στο εξώφυλλο του άλμπουμ από τον διευθυντή της Εθνικής Υπηρεσίας Υγείας της Σκοτίας. Ο Δρ. Laurence Gruer θεώρησε πως ο δίσκος προωθεί το κάπνισμα και είναι επικίνδυνο για τους νέους, μάλλον γιατί οι νέοι έχουν την τάση να υιοθετούν στάσεις και συμπεριφορές από οτιδήποτε κυκλοφορεί. Ο Johnny Bradshaw, μάνατζερ της μπάντας, αρνήθηκε την κατηγορία, λέγοντας «πιστεύω ότι η εικόνα δεν αντιπροσωπεύει το κάπνισμα με θετικό πρίσμα. Η εικόνα είναι αληθινή και αντιπροσωπεύει ακριβώς το αντίθετο. Όπως βλέπετε, το κάπνισμα δεν του κάνει και τίποτα καλό».
Τελικά το εξώφυλλο… πέρασε τις εξετάσεις, αλλά δεν ήταν λίγες οι διαφημιστικές πινακίδες και τα ταμπλό στους δρόμους που αφαίρεσαν το τσιγάρο από την εικόνα.
Εδώ ολόκληρο το άλμπουμ:
If you like this, check also these:
