Album Stories (3)
Τα Μπαράκια
Βαγγέλης Γερμανός
Ήμουνα 5 χρονών όταν βγήκε αυτός ο δίσκος και ευγνωμωνώ τους γονείς μου που τον έφεραν στο σπίτι μας με το που βγήκε. Και ευγνωμωνώ εξίσου τη μνήμη μου, η οποία 35 χρόνια μετά θυμάται ακόμα (!) τις πρώτες ακροάσεις... Η (παιδο)ψυχολογία λέει πως το κομμάτι του εγκεφάλου που είναι υπεύθυνο για τη μνήμη έχει την ικανότητα και τη δυνατότητα να 'κρατάει' έντονες τραυματικές εμπειρίες της πρώιμης παιδικής ηλικίας ώς και τα βαθιά γηρατειά. Μπορεί όμως να κάνει το ίδιο και με όμορφες σημαντικές στιγμές - ευτυχώς. Ευτυχώς, διότι όσα έζησα με τα Μπαράκια του Βαγγέλη Γερμανού σαν νήπιο, σαν παιδί, σαν έφηβος, και σαν μετέφηβος ενήλικας παραμένουν ανεξίτηλα στο ασυνείδητό μου κι όποτε μου κάνει κέφι επανέρχονται στο συνειδητό και μου φτιάχνουν τη μέρα και τη νύχτα. Σαν σήμερα, σαν τώρα, που το έχω βάλει και το ακούω στο ριπίτ εδώ και καμιά ώρα.
Καταρχήν (ή καταρχάς, δεν είμαι σίγουρος, sorry grammar nazis :) ), η κοριτσίστική φωνή που ακούγεται στα 'Κι Άλλο Καλοκαίρι Πέρασε', 'Μπανιέρα' και 'Μικρό' αποτέλεσε τον πρώτο μου έρωτα, ναι, ακριβώς όπως το γράφω, ο πρώτος μου ever έρωτας σ'αυτή τη ζωή, ήταν μια φωνή χωρίς καμία physical υπόσταση, θυμάμαι να ακούω τα συγκεκριμένα τραγούδια στα 5 και στα 6 μου και να βουρκώνω από μια θλίψη και μια απέραντη μελαγχολία που μέσα τους είχαν την κατάρα του έρωτα, το 'γαμώτο' του απωθημένου και του απραγματοποίητου... Εκ των υστέρων έμαθα, οι γονείς μου με πληροφόρησαν σχετικά 2-3 χρόνια μετά, πως η φωνή που είχα ερωτευτεί ήταν η φωνή της Αλίκης, της κόρης του Βαγγέλη Γερμανού. Βαγγέλη, sorry, ερωτεύτηκα την κόρη σου παράφορα και είχα κανονίσει ήδη το γάμο μας χωρίς να σε ρωτήσω. Στα Μπαράκια ένιωσα τον έρωτα, αλλά ένιωσα και τον πρώτο, τον αρχέγονο, τον πιο τρομακτικό φόβο, με το τραγούδι 'Μάσκες'. Το ακούω τώρα (ακριβώς τώρα που γράφω) και απορώ γιατί το φοβόμουν... Προσπαθώ να θυμηθώ. Το ταμπούρλο σίγουρα και οι στίχοι ενδεχομένως: Μαύροι καβαλάρηδες, ένας φίλος που ήταν θεριό και ρούφηξε της πόλης το ποτάμι, κίτρινα μάτια, παζάρια, καρναβάλια, τσακάλια και κολλητηλίκια με έναν σκουπιδιάρη. Ο δίσκος ήταν για μένα και το πρώτο μάθημα επαγγελματικού προσανατολισμού, καθώς όταν με ρώταγαν οι θείοι μου και οι δάσκαλοι στο Δημοτικό τι θέλω να γίνω όταν μεγαλώσω, απαντούσα με φυσικότητα και σιγουριά "Κηπουρός". Το συγκεκριμένο τραγούδι ('Ο Κηπουρός') είναι μάλλον το πρώτο τραγούδι που έμαθα και τραγούδησα απ'έξω στη ζωή μου, μαζί με το 'Kuro Siwo' απ'το Σταυρό Του Νότου και την 'Παράγκα' του Σαββόπουλου.
Στην εφηβεία ο δίσκος αποτέλεσε για μένα ένα σταθερό αξιόπιστο καταφύγιο θαλπωρής έπειτα από καταστάσεις αυτού που σήμερα ονομάζουμε bullying και αυτού που ακόμα και σήμερα ονομάζουμε ερωτική απογοήτευση ή πιο απλά χυλόπιτα. Ο 'Απόκληρος' ήταν ο εφηβικός μου θυμός μελοποιημένος και εκφρασμένος μέσα σε 2 και κάτι λεπτά, ενώ το επικό opening track 'Σε Θέλω' με τις συμμετοχές του Διονύση Σαββόπουλου και της Ελευθερίας Αρβανιτάκη με στοιχειώνει και με σώζει ακόμα και σήμερα όταν έχω τις μαύρες μου. Το 'Γράμμα' που ακολουθεί με έστελνε για χρόνια σαν υπνωτισμένο 'σε κάποιου φίλου το σπίτι να κρυφτώ'... Με τον ίδιο φίλο κάναμε και σαν ενήλικοι κάτι μεταμεσονύκτια απρογραμμάτιστα road trips που κατέληγαν σε νυχτερινα μπάνια, πάντα με υπόκρουση στο αμάξι, αλλά και στις έρημες παραλίες, τα Μπαράκια. Τα Μπαράκια και τα άπαντα του Σαββόπουλου. Η 'Σημαδούρα' πάντα ήταν το σημάδι και η σπρωξιά που χρειαζόμουν για να συνεχίζω να μεγαλώνω και να αγαπάω - τον εαυτό μου και τους άλλους...
Έχουν περάσει 35 χρόνια κι όποτε βρέχει την Άνοιξη εγώ χωρίς να το καταλάβω σιγοτραγουδάω την 'Ανοιξιάτικη Βροχούλα'. Έχουν περάσει 35 χρόνια και αυτός ο δίσκος παραμένει ως ένας από τους αγαπημένους μου ever. Τον ακούω συχνά-πυκνά σαν σήμερα, και με κανέναν τρόπο η μαγεία του και η κεραυνοβόλα άμεση και απλή επιδραστικότητά του στο τινιτιασμένο (σ.σ. βλέπε tinitus) πια αυτί μου δεν ξεφτίζουν. All time classic. Κυκλοφόρησε το 1981 από την ηρωική Lyra σε παραγωγή του Διονύση Σαββόπουλου και ήταν το ντεμπούτο του μαθηματικού στο επάγγελμα Βαγγέλη Γερμανού.
Υ.Γ. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την ευτυχία που ένιωσα το Καλοκαίρι του 2014 όταν άκουγα και τραγούδαγα στις διακοπές την 'Μπανιέρα' μαζί με την τότε τετράχρονη κόρη μου και τον εξάχρονο γιο μου πίνοντας και οι τρεις χυμό.. :)
