The Song Diaries (23)
Το Μπαρ Το Ναυάγιο
Αρλέτα
Ας πιούμε,
Γιατί μόλις σχολάσαμε από τη δουλειά και θέλουμε να χαλαρώσουμε. Το κεφάλι μας είναι καζάνι έτοιμο να ξεχειλίσει από τις πληροφορίες, το άγχος, το τρέξιμο, τον ενθουσιασμό, τα νεύρα. Ένα ποτάκι θα κάνει αυτό που πρέπει να κάνει. Σίγουρα θα διαλύσει τον πανικό μας. Ή μήπως όχι;
Ας πιούμε,
Γιατί έχει στεγνώσει το στόμα μας και δεν θέλουμε νερό ή κάτι άλλο. Θέλουμε μια μπύρα να δροσιστούμε ή ρούμι να κάψουμε λίγο το λαιμό μας. Μα δεν χρειάζεται να πίνουμε αλκοόλ χωρίς λόγο. Ναι καλά, μεγάλα παιδιά είμαστε, ξέρουμε τι κάνουμε.Ή μήπως όχι;
Ας πιούμε,
Γιατί έχουμε αϋπνίες. Αυτή η υπερένταση της μέρας που πέρασε δεν σε αφήνει να ησυχάσεις. Το μάτι ορθάνοικτο. Βάζεις μουσική ή ταινία να σε νανουρίσουν, αλλά τίποτα. Κάθεσαι στον υπολογιστή και βάζεις λίγο λίγο ουίσκι στο χαμηλό σου ποτήρι. Μετά από λίγο βαραίνουν τα βλέφαρά σου. Πας στο κρεβάτι. 3,2,1... καληνύχτα. Βρέθηκε η λύση. Ή μήπως όχι;
Ας πιούμε,
Γιατί θέλουμε να ξεχάσουμε. Πας σε ένα μπαρ ή κάθεσαι σπίτι. Είσαι μόνος. Γύρω σου βλέπεις προβλήματα. Λογαριασμούς, χυλόπιτες, τσακωμούς με φίλους, απώλειες. Έχεις πήξει. Θες να σβήσουν όλα. Θες ένα διάλλειμα, μία κενή ώρα. Πίνεις τζιν λες και είναι πορτοκαλάδα. Σε μισή ώρα δεν μπορείς να εστιάσεις πουθενά. Νιώθεις να αιωρείσαι στον χώρο. Βρήκες την παρηγοριά σου. Ή μήπως όχι;
Ας πιούμε,
Γιατί θέλουμε να γλεντήσουμε. Φτάνεις στο πάρτυ. Ξεκινάς χαλαρά με δύο, τρεις μπύρες. Μια βότκα με πάγο χρειάζεται τώρα. Έχεις ήδη πιει την τρίτη. Μηχανικά κουνιέσαι μαζί με τη μουσική, σαν μαριονέτα. Τέταρτη βότκα. Κουνιέσαι πιο έντονα. Πέμπτη, έκτη, έβδομη. Έχεις χάσει τη μπάλα. Δεν ξεχωρίζεις πρόσωπα και φωνές. Χορεύεις σαν παλαβός εκτός ρυθμού, με ένα χαμόγελο μέχρι τα αφτιά. Στο τέλος του πάρτι είσαι κομμάτια και χορεύεις Παπάζογλου μόνος. Με το αλκοόλ περνάς καλά. Ή μήπως όχι;
Ας πιούμε;
Γιατί θέλουμε να θυμηθούμε. Θες να επεξεργαστείς ότι σου συμβαίνει, καλο ή κακό. Να καταλάβεις τι γίνεται, που οφείλονται όλα. Να βυθιστείς σε σκέψεις και συναισθήματα. Μετά να κλαις ή να γελάς. Χρειάζεσαι έναν ψυχολόγο της στιγμής, που θα σε βοηθήσει να ταξινομήσεις το «αρχείο» σου. Τον βρήκες σε ένα (μπορεί και δύο) μπουκάλι(α) κρασί. Όλα καλά. Ή μήπως όχι;
Όλα τα παρπάνω προκύπτουν από τον στίχο "Εδώ είναι ο φόβος των ανθρώπων και το πάθος".
Το Μπαρ Το Ναυάγιο το άκουσα πρώτη φορά στις 16 του Μάη που μας πέρασε, όσο πηγαίναμε την Ελένη και τη Δήμητρα στο «Περίπτερο». Από τότε το ακούω σχεδόν κάθε μέρα στο αμάξι και ουρλιάζω, τουλάχιστον όταν είμαι μόνος. Σίγουρα στο Top 20 της ζωής μου. Η Αρλέτα τραγούδησε πρώτη φορα το Μπαρ στον δίσκο Άσε Τα Κρυφά Κρυμμένα, ο οποίος κυκλοφόρησε το 1991. Η έμπνευση της Αρλέτας για το τραγούδι αυτό, ήταν ο γέροντας Ιερόθεος Καρυώτης.
Προχθές αργά στο μπαρ το ναυάγιο
βρέθηκα να τα πίνω μ’ έναν άγιο
καθότανε στο διπλανό σκαμπό
και κοινωνούσε με ουίσκι και νερό
Του είπα παππούλη τι ζητάς εδώ
δεν είναι μέρος για έναν άγιο αυτό
μου είπε, τέκνον κάνεις μέγα λάθος
εδώ είναι ο φόβος των ανθρώπων και το πάθος
Κοίταξε γύρω του στεγνούς και μεθυσμένους
και μου είπε εγώ τους αγαπάω τους κολασμένους
αν θες ν’ αγιάσεις πρέπει ν’ αμαρτήσεις
ε κι αν προλάβεις, ας μετανοήσεις
Προχθές αργά στο μπαρ το ναυάγιο
βρέθηκα να τα πίνω μ’ έναν άγιο
καθότανε στο διπλανό σκαμπό
και κοινωνούσε με ουίσκι και νερό
καθότανε στο διπλανό σκαμπό
στο τέλος πλήρωσε και το λογαριασμό
