The Song Diaries (155):
My Father's House
Bruce Springsteen
Αποφάσισα να σου γράψω.
Πολλά βράδια ήμουν εκεί, εκεί στην ξύλινη σκάλα που οδηγούσε στο μικρό διαμέρισμά μας στη σοφίτα. Η ανάβασή της μου φάνηκε Γολγοθάς τώρα, χωρίς αυτή τη μυρωδιά γράσου και πετρελαίου από τα ρούχα της δουλειάς σου. Χωρίς το χαρακτηριστικό βαρύ σου βάδισμα το βράδυ που γυρνούσες. Χωρίς το αναμμένο τσιγάρο στα χείλη σου και το καρό σου πουκάμισο. Χωρίς να είμαι στους ώμους σου και να ανεβαίνουμε έτσι μαζί τρεις ορόφους, με ιστορίες για τους δικούς σου ήρωες που γίνανε και οι δικοί μου ήρωες αργότερα. Χωρίς τραγούδια, αυτά με τις λέξεις “μάνα”,“αχ” και “υπομονή”. Τραγούδια που έβαλαν τις βάσεις για τα ακούσματά μου σήμερα. Χωρίς αυτές τις Κυριακές μας στο Ιταλικό καφέ...
Από εκείνη την ημέρα και μετά δεν ήρθες στον ύπνο μου. Μπορεί και να μου έχεις θυμώσει που άργησα να έρθω και που δεν πρόλαβα, μπορεί να θύμωσες, κι ας έχουμε περάσει μια ζωή με ένα σάκο στον ώμο και μια βαλίτσα στο χέρι. Θυμώνω κι εγώ να ξέρεις που δεν έρχεσαι. Μπορεί και να θέλεις να δεις αν θα τα καταφέρω να ανέβω μόνος μου τη σκάλα, να μην φοβηθώ το τρίξιμό της και τον ελλιπή φωτισμό στους διαδρόμους. Να μην φοβηθώ τις αναμνήσεις... να μάθω να τις διαχειρίζομαι υπέρ μου και προς όφελός μου. Κάθε μορφή τους, ακόμη κι αυτές που εμφανίζονται στα ξαφνικά και μέσα από το σκοτάδι. Ψάχνω το χέρι σου και θέλω να ανέβω στους ώμους σου…
Κάθε βράδυ από τότε, επιστρέφω στο σπίτι σου. Σε αυτό που έφτιαξες εσύ! Όπως, ίσως, το είχες ονειρευτεί στα δύσκολα παιδικά σου χρόνια. Στέκομαι απ’ έξω και κοιτάζω. Διακρίνω μια μορφή να στέκεται στο παράθυρο και να κοιτάζει το δρόμο. Να περπατάει στους διαδρόμους και να κρατάει σφιχτά στα χέρια της κάτι. Να ανάβει το καντήλι και να προσεύχεται. Στο λιγοστό φως διακρίνω δάκρυα. Μου λείπουν ακόμη τα λόγια Μάνα και ψάχνω τον τρόπο να στα σκουπίσω...
Κάθε βράδυ επιστρέφω στο σπίτι σου. Επιστρέφω στην εφηβεία μου. Στέκομαι απ’ έξω και κοιτάζω. Μέσα από τους τοίχους, διακρίνω τον εαυτό μου έφηβο. Με βλέπω στη σκάλα, τη μαρμάρινη αυτή τη φορά, ζορίζομαι να ανέβω, όχι γιατί τρίζει ή γιατί είναι σκοτεινά, αλλά γιατί εκεί εμφανίζονταν οι δαίμονές μου. Με βλέπω στο δωμάτιό μου, στίχοι, τραγούδια, ο καπνός του τσιγάρου, αποκαλυπτικά οράματα και φανταστικές καταστάσεις. Ζόρικες καταστάσεις, όταν μένεις μόνος και βγάζεις το προσωπείο. Γιατί τότε να λείπεις μακριά...;
Κάθε βράδυ επιστρέφω στο σπίτι σου. Στέκομαι απ’ έξω και κοιτάζω. Με το που ανάβει κάποιο φως, κρύβομαι. Ίσως από ενοχές. Ίσως να αισθάνομαι -για κάποιο λόγο- ότι σε έχω απογοητεύσει. Μα ποιον; Εσένα που μου έλεγες μια ζωή να ζω έντονα και με πάθος; Βρέχει…
Κάθε βράδυ επιστρέφω στο σπίτι σου. Στέκομαι απ’ έξω και κοιτάζω. Ακούω τις φωνές σας και τα γέλια σας. Φώτα και χρώματα. Η απόδειξη του να έχεις περάσει από την κόλαση, να την έχεις ζήσει και να στέκεσαι στο τέλος όρθιος, νικητής και να δημιουργείς. Στέκομαι κάτω από το φως, δεν βρέχει και δεν κρύβομαι. Όμορφη νύχτα...
Κάθε βράδυ επιστρέφω στο σπίτι σου. Στέκομαι απ’ έξω και κοιτάζω. Βγαίνεις στο μπαλκόνι και με φωνάζεις. Να σου στρίψω ένα τσιγάρο και να πιούμε ένα ποτό μαζί. Να ακούσω τις ιστορίες σου ξανά και ξανά και να μην δυσανασχετήσω. Σου το υπόσχομαι! Θα θυμηθώ κάθε μαλακία που έχω κάνει στη ζωή μου και θα σου ζητήσω συγγνώμη. Λέξεις που δεν είπαμε και κάποιες φορές που ραγίσαμε τις καρδιές μας. Η πιο ειλικρινής συγγνώμη μου…
Προχθές, ονειρεύτηκα ότι ήρθες στον ύπνο μου. Στεκόμουν, λέει, έξω από το σπίτι σου και κοίταζα. Βρήκα το κουράγιο να γυρίσω το κλειδί. Πριν ανοίξει η πόρτα, ήσουν ήδη εκεί. Με πήρες στους ώμους και ξεκίνησες το τραγούδι, μου έλεγες για τους ήρωές σου με τα μακριά μαλλιά, τα γένια και τη φωτιά στα μάτια που γίνανε και δικοί μου ήρωες. Μου είπες να θυμάμαι και μου είπες να μην φοβάμαι να κλάψω. Μου είπες ότι πάντα γνώριζες πως σου έκλεβα τσιγάρα μικρός.
Με φίλησες για καληνύχτα…
Το τραγούδι "My Father's House" το βρίσκεις στη θέση 3 της δεύτερης πλευράς του 6ου κατά σειρά δίσκου του Bruce Springsteen, "Nebraska". Το album κυκλοφόρησε στις 30 Σεπτεμβρίου του 1982.
Lyrics
Last night I dreamed that I was a child
Out where the pines grow wild and tall
I was trying to make it home through the forest
Before the darkness falls
I heard the wind rustling through the trees
And ghostly voices rose from the fields
I ran with my heart pounding down that broken path
With the devil snapping at my heels
I broke through the trees and there in the night
My father's house stood shining hard and bright
The branches and brambles tore my clothes and scratched my arms
But I ran till I fell shaking in his arms
I awoke and I imagined the hard things that pulled us apart
Will never again, sir, tear us from each other's hearts
I got dressed and to that house I did ride
From out on the road I could see its windows shining in light
I walked up the steps and stood on the porch
A woman I didn't recognize came and spoke to me through a chained door
I told her my story and who I'd come for
She said "I'm sorry son but no one by that name lives here anymore"
My father's house shines hard and bright
It stands like a beacon calling me in the night
Calling and calling so cold and alone
Shining 'cross this dark highway where our sins lie unatoned
