The Song Diaries (55)
Cat's Eye/Yellow Fever (Running)
Van der Graaf Generator
I'll let you know how it goes in the ninth life...
29/11/2018
Ο Α. δεν είναι προληπτικός, ποτέ δεν ήταν. Αυτό, όμως, που του συνέβη εκείνο το μεσημέρι είναι σίγουρα αξιοσημείωτο. Ξεκίνησε για το γραφείο κατά τις 2.30. Όπως πάντα, στη στροφή που βγάζει από το στενό του στον κεντρικό, άναψε ένα τσιγάρο. Ύστερα από 20-30 μέτρα, είδε με την άκρη του ματιού του μια νεκρή μαύρη γάτα στην δεξιά άκρη του δρόμου. Ασυναίσθητα έκοψε ταχύτητα και την παρατήρησε. Τα μάτια της ήταν ανοιχτά και άδεια. Ήταν μαλλιαρή και φουντωτή, μπορεί να ήταν και η Dew, που την είχε παλιά σπίτι του, στην αυλή του. Αναγκάστηκε να φύγει, όταν ο Α. και ο παλιός του συγκάτοικος ο Ρ. έφεραν στην αυλή και μες στο σπίτι κάθε γάτα της γειτονιάς - η Dew έχασε κάθε αποκλειστικότητα και εξουσία, δεν κόλλησε ποτέ με την νεοεισελθούσα αγέλη και μια μέρα την έκανε. Λίγους μήνες πριν το κάνει αυτό, γέννησε στο μπαλκόνι πέντε γατάκια και τα παράτησε εκεί από την πρώτη στιγμή. Τα άφησε στο μπαλκόνι με το που τα γέννησε, απροστάτευτα και πάνω απ'όλα ατάιστα. Πέθαναν ένα-ένα μέσα σε λιγότερο από 12 ώρες μπροστά στα μάτια του Α., οποίος τα παρατηρούσε ανήμπορος να κάνει το παραμικρό για να τα σώσει. Τα μάζεψε και τα έθαψε. Θεώρησε την πρωτόγνωρη στάση της Dew σαν πράξη εκδίκησης για την εγκατάλειψη και την απόρριψη που ένιωσε με τον ερχομό των υπόλοιπων γατιών. Η Dew έφυγε τότε, και τώρα -σχεδόν 6 χρόνια μετά- κείτεται νεκρή στην άκρη του δρόμου, λίγα εκατοστά από το πεζοδρόμιο.
Ο Α. συνέχισε τη διαδρομή προς το γραφείο φανερά αναστατωμένος. Άνοιξε το παράθυρο να τον χτυπήσει λίγο ο παγωμένος αέρας. Κοίταξε τη χιονισμένη Πάρνηθα στα δεξιά του και του'ρθε να μην πάει γραφείο και να ανέβει εκεί πάνω και να πιει έναν καφέ μέσα στα χιόνια. Διέγραψε σύντομα τούτη την επαναστατική σκέψη και σε μισή ώρα ήταν στο στενό που οδηγεί στο γραφείο του. Έψαχνε για παρκάρισμα, όταν -στην δεξιά άκρη του δρόμου- είδε νεκρή μία μαύρη γάτα, λίγα εκατοστά από το πεζοδρόμιο. Από πάνω της ήταν μία κοπέλα με πιτζάμες και ανακατεμένα μαλλιά και έκλαιγε. Αυτό πήγαινε πολύ. Τον έπιασε μία ενοχλητική ταχυπαλμία και τάση για εμετό. Πάρκαρε άρον-άρον σε μία στροφή και ανέβηκε στο γραφείο αλαφιασμένος. Δεν μίλησε σε κανέναν και γεμάτος δυσφορία κάθισε στην καρέκλα του. Έβγαλε ένα μωρομάντηλο και σκούπισε τον παγωμένο ιδρώτα του. Άνοιξε την μπαλκονόπορτα και βγήκε στο στενό μπαλκόνι για ένα τσιγάρο. Κοιτάζοντας κάτω το δρόμο τον έπιασε ζαλάδα και ξαναγύρισε γρήγορα μέσα. Δούλεψε αποδοτικότατα 8 1/2 ώρες και γύρω στα μεσάνυχτα επέστρεψε σπίτι του.
Δεν ήταν προληπτικός, ποτέ δεν ήταν. Και όχι μόνο δεν θεωρούσε τις μαύρες γάτες γρουσουζιά, ίσα-ίσα τις θαύμαζε. Όσα, όμως, συνέβησαν το μεσημέρι ήταν τουλάχιστον αλλόκοτα και δυσκολευόταν να τα θεωρήσει τυχαία και απλή σύμπτωση. Ένιωθε απαίσια - ένιωθε φόβο και αγωνία, ένιωθε έναν μαύρο ζόφο να τυλίγει το κορμί του και τις σκέψεις του. Δεν ήταν η πρώτη φορά, αλλά τούτη ήταν δυνατή και τρομακτική. Ξάπλωσε στον καναπέ και προσπάθησε να ξεχαστεί. Άνοιξε την τηλεόραση και χάζευε. Την έκλεισε κάποια στιγμή εκνευρισμένος και βυθίστηκε έτσι το δωμάτιο σε βαθύ σκοτάδι. Άναψε ένα τσιγάρο και άρχισε με τα χέρια του και με ψιθυριστές λέξεις να χαϊδεύει τα κυττάρά του, παρακαλώντάς τα να μη γεννήσουν καρκίνο. Ύστερα έβαλε το χέρι στο μέρος της καρδιάς και της ζήτησε σχεδόν κλαίγοντας να συνεχίσει να χτυπάει για όσο περισσότερο μπορεί. Ύστερα άπλωσε τις παλάμες του στους πνεύμονές του και, παίρνοντας μια βαθιά ανάσα, έψαξε όσο περισσότερο οξυγόνο υπήρχε μέσα τους. Κοιμήθηκε ξημερώματα και ξύπνησε κουρασμένος. Έφτιαξε έναν καφέ, τον ήπιε σχεδόν μονορούφι και ξανακοιμήθηκε. Πετάχτηκε ιδρωμένος απ'το κρεβάτι του την τελευταία στιγμή και ετοιμάστηκε για το γραφείο. Άνοιξε την πόρτα για να φύγει και στο χαλάκι βρήκε να κοιμάται μέσα στην παγωνιά ένα σχεδόν νεογέννητο μαύρο γατί...
To δαιμονισμένο και αριστουργηματικό "Cat's Eye/Yellow Fever (Running)" ανήκει στο experimental/prog εκ Μάντσεστερ ντουέτο των Van Der Graaf Generator, που δημιουργήθηκε το 1967 από τους Peter Hammill και Chris Judge Smith. To κομμάτι το βρίσκεις στον 8ο δίσκο του σχήματος "The Quiet Zone/The Pleasure Dome", που κυκλοφόρησε το 1977.
Lyrics
I was walking in the evening
I was looking for something good, clean, fine, pure, straight
But instead, I found the bunker wall and gate
It was open: I was free
I gave a token guarantee
Though I later knew I had promised more
With an I.O.U. I could scarcely score my way...
But I herald Apocalypse anyway!
(I was a prime believer in the faith of 'I' -
Yellow fever in the cat's eye.)
And it's everything you want
And it's everything you own
And it's everything you love
And it's everything you hate
And it's everything you touch
And it's everything you dream
And it's everything you trust
And it's everything you need
I got a heart like a rocket, I was out of control
I'd cleaned out my pockets for some luck to show...
Really looking like a hopeless case
I found it in my hand, it was the Angry Ace
He wants to talk to me, one on one
He wants to give me his professional opinion...
But I'm running, I just can't wait
I haven't got a moment to anticipate;
Yes, I'm running, I just can't stop
I've got to get to the bottom just to get to the top
I've got the dark alleys and the open skies -
I gotthe yellow fever from the cat's eye
I'll let you know how it goes in the ninth life
