Τα Όνειρα της Κυριακής
Κοστίζουν Ακριβά
(*) Το «τα όνειρα της Κυριακής κοστίζουν ακριβά» αποτελούν στίχο του τραγουδιού «Ασημένια Σφήκα» από το ελληνικό ροκ συγκρότημα Υπόγεια Ρεύματα.
Modern English – “I Melt With You” (After The Show, 1982)
Δεν χρειαζόμαστε πολλά πράγματα, φίλε μου. Μερικά μόνο! Έτσι, για να βγει η νύχτα. Εφόδια που συγκεντρώθηκαν κατά τη διάρκεια της μέρας και που αραδιάζονται ως λάφυρα στο πάτωμα. Σκέψεις, κερδισμένες μάχες ή μη, ουσίες, λόγια και πράξεις.
Κάθεσαι στο κέντρο του δωματίου και ξεκινάς να γράφεις στίχους. Κάποιοι ήταν όλη μέρα στο μυαλό σου και κάποιοι ξεχύνονται εκείνη τη στιγμή. Πλημμυρίζει το δωμάτιο από την ορμή της συνεχούς κίνησης του μολυβιού και η λευκή σελίδα δεν αρκεί. Τα λόγια μεταφέρονται στο παρκέ, στους τοίχους και στα ρούχα σου. Ο καπνός του τσιγάρου. Αποκαλυπτικά οράματα και φανταστικές καταστάσεις.
Λέξεις που αποκτούν σχήμα, μορφή και χρώμα. Λέξεις που διακοσμούν το δωμάτιο. Λέξεις που γίνονται μάσκες, περσόνες και προσωπεία. Άλλοτε σε κρύβουν, κάποιες φορές προβάλλουν μόνο αυτό που θέλουν να δουν οι άλλοι από εσένα και τέλος, εσύ ο ίδιος είσαι αυτός που θα δώσεις πνοή σε αυτές. Θα δώσεις πνοή στο χαρακτήρα τους. Στο προσωπείο που φοράς.
- Πάλι κάτω κοιμήθηκες;
- Τι ώρα πήγε;
- Ώρα να σηκωθείς! Πού ‘σαι, άσε το πρόσωπό σου ακάλυπτο… είναι πιο όμορφο έτσι. Κι ας έχει κάποιες χαρακιές!
First Aid Kit – “Rebel Heart” (Ruins, 2018)
Ό,τι σημάδεψες κάποτε, θα σε χαράξει εν καιρώ. Τα λόγια σου σε βυθίζουν στην ίδια θάλασσα που άλλοτε ταξίδεψες, και ό,τι υποσχέθηκες σε σκοτώνει αργά, γιατί έτσι πρέπει. Κουβαλάς είπαμε τη ζωή και τον κόσμο ολόκληρο… βαρύ φορτίο από μόνο του και εσύ δεν έχεις τις πλάτες να το σηκώσεις.
Τόλμησε μονάχα να ζητήσεις συγγνώμη! Συγγνώμη για αυτά που υποσχέθηκες, συγγνώμη από αυτούς που πλήγωσες και συγγνώμη για ό,τι χάλασες. Για αυτά που έπαιξες και για αυτά που θα χάσεις. Συγγνώμη, έστω και καθυστερημένα, από τον κόσμο και από αυτούς που τον αποτελούν, και ξέρεις...αυτός ο κόσμος των ανθρώπων που αγαπάς δεν είναι βαρύς, απλώς εσύ δεν είχες το θάρρος να τον σηκώσεις. Έχει αυτό το ιδιαίτερο συναισθηματικό βάρος.
The Black Angels – “Black Grease” (Passover, 2006)
Γραμμένοι στίχοι που αφήνουν ευδιάκριτα αποτυπώματα, λόγω του ιδιαίτερου συναισθηματικού τους βάρους. Ξέρεις, εκείνοι που αντηχούν – έμμεσα και άμεσα- στο πνεύμα των ανθρώπων. Στο σύμπαν μας. Ένα σύμπαν αθάνατο και ταυτόχρονα θνητό, ένα σύμπαν τόσο χαοτικό και ταυτόχρονα τόσο μικρό που χωράει στη χούφτα μας και μέσα στην τσέπη του μπουφάν.
Το έναυσμα για την -κάθε είδους- εσωτερική αναζήτηση. Ο αρχέγονος τρόπος επικοινωνίας των ανθρώπων που ακούει στο όνομα μουσική και η σαμανική πρακτική για την επούλωση και θεραπεία ψυχολογικών πληγών.
Οι πιο σκοτεινές πτυχές μας. Οι φωτεινότερες και οι πιο συναρπαστικές ψυχεδελικές εμπειρίες που ταξιδεύουν τον αναγνώστη και ακροατή πέρα από κάποιες λεπτές κόκκινες γραμμές και πέρα από κάποια όρια.
Οι μυστικιστικές επιρροές μιας παλιάς ψυχεδελικής σχολής και οι δυσκολίες της Κυριακής με τα ακριβά τα όνειρα...
