The Grasshoper Lies Heavy
Track by Track
by Prins Obi
Ένας από τους πιο μεστούς και αξιοσημείωτους εγχώριους δίσκους της χρονιάς που σε λίγες μέρες μας αποχαιρετά, έφερε την υπογραφή του Prins Obi. Πρόκειται για το "The Grasshopper Lies Heavy". Η υπ'αριθμόν 4 προσωπική δουλειά του Γιώργου Δημάκη κατέφθασε στις 22 του περασμένου Οκτώβρη από την Inner Ear Records και, με περισσή έμπνευση και ψυχή, ξετύλιξε τις νέες μουσικές περιπέτειες και αναζητήσεις του Αθηναίου μουσικού (read full album review here).
Στο παρόν άρθρο, καλωσορίζουμε στο Υπόγειο τον ίδιο τον Prins Obi, για να μας παρουσιάσει 12 πολύ ενδιαφέροντα back stories για τα ισάριθμα τραγούδια που απαρτίζουν το tracklist της "Ακρίδας"...
Apricot Jive
To τρακ που έγραψα λίγα λεπτά πριν "πέσουν οι διακόπτες", εξού και ο προφητικός στίχος: "The season of evil will come to pass...". H Eleni επέμενε να ενώσω τα 2 parts που το αποτελούν και να το τοποθετήσω στην αρχή του album, θεωρώντας το ως το κομμάτι-κλειδί του Grasshopper... είχε δίκιο, καθώς διαπνέεται από μια σκοτεινή, αλαφροϊσκιωτη ατμόσφαιρα, με ένα φως όμως να αχνοφαίνεται στην άκρη του τούνελ... η Christina αναλαμβάνει εδώ τα lead vocals (με αυστηρά ψυχεδελική ερμηνεία) και ο ταπεινός σας αφηγητής την βοηθάει, με backing vocals περασμένα μέσα από φίλτρα Moog.
Banana
Το πιο 'πιτωμένο' σε ενοργάνωση τρακ στο δίσκο... το verse μου ήρθε στην πρώτη καραντίνα, ενώ έκοβα βόλτες στο σπίτι, έπινα μαργαρίτες και άρχισα ξαφνικά να τραγουδάω τον μονότονο αυτό σκοπό (ο Pantelis φταίει που μου είχε να δώσει να ακούσω hip hop και r'n'b)... μετά κάθισα στο πιάνο και έγραψα το refrain σκεπτόμενος ως horny crooner. Η αντιστικτική ah vocal melody ξεγέλασε μερικούς φίλους μου που νόμισαν ότι τη σάμπλαρα, όμως στην πραγματικότητα την τραγουδήσαμε παρέα με Christina. Τέλος, ο φίλος μου ο Dimitris μου είπε 52 φορές να το βγάλω τελείως από το άλμπουμ, αλλά εγώ ο βλαμμένος δεν τον άκουσα (love you bro).
Devil's Treats
Το κομμάτι που σηματοδότησε την έναρξη της σύνθεσης του νέου υλικού... Η χορωδιακή μελωδία μου ήρθε out of the blue, ενώ ήμουνα στο αμάξι και πήγαινα για μπάρμπεκιου σε ένα φίλο (κάτι αντίστοιχο συνέβη και με το "Marilu" των Baby Guru). Πως όμως γίνεται να αναπαράξεις το μυθικό wall-of-sound του Phil Spector στο δωμάτιό σου? Μα φυσικά με το να σαμπλάρεις ένα κομμάτι του, να το κόψεις σε πολύ μικρά κομματάκια και να το ανασυνθέσεις σύμφωνα με τις ανάγκες του δικού σου τραγουδιού. Devil’s treats, I don’t know why.
The Grasshopper Lies Heavy
Ένα υβρίδιο αγχώδους διαταραχής, Fionaρας Apple circa "Extraordinary Machine", Λιλιπούπολης και late 60's Kinks (τουλάχιστον στο δικό μου κεφάλι)... το Christinaκι προσδίδει μια fairy-tale quality στις γέφυρες που λειτουργεί ως αντίβαρο στο σκοτεινό θέμα που πραγματεύονται οι στίχοι... Languished in fairy tales, couldn't keep my feet on the ground, but all this uncertainty took its toll, I'm going down.
Hard to Pliz
Το πρώτο κομμάτι που ηχογράφησα στο Ableton (για να μάθω το πρόγραμμα) και θυμάμαι ότι το άφησα στη μέση, πήγα σε ένα παιδικό πάρτυ, και όταν γύρισα ήθελα να αλλάξω το δεύτερο verse και να το κάνω πιο 'παιχνιδιάρικο'. Αρχικά το είχα γράψει για Electric Feat, όμως λίγο ότι δεν συμφωνούσαμε στην τελική δομή, λίγο η καραντίνα που μας ανάγκασε να σταματήσουμε τις πρόβες, το τρακ έμεινε στο ράφι. Είπα λοιπόν να το κάνω μόνος μου, στα Bee Thousand Studios (aka my home studio // o τίτλος είναι tribute στην αλμπουμάρα των Guided by Voices), με το εξής σκεπτικό: ο Prince κάνει remix σε hard rock κομμάτι. Ο γίγαντας Nanos έπαιξε τις ηλεκτρικές κιθάρες στο refrain. Professor Dada, give a solution on your own Mother Superior, isn't it strange, we're all alone.
Mercy
Για πολύ καιρό το είχα ως σύντομο instrumental με keyboards αλά Vangelis (αν θυμάμαι καλά το έγραψα στο Inhousemusic του φανταστικού Kyriakos Moustakas), όμως κατά τη διάρκεια των μοναχικών αυτών σέζιονς 'άνθησε' σε full song (μπαλάντα). Δύσκολο τρακ για ηχογράφηση από one-man-band, γιατί έχει ελεύθερα παιξίματα χωρίς κλικ και ρυθμικά και τα drums μπήκανε στο τέλος. Συστατικά: πολλοί ήχοι από yamaha clavinova, Μoog, percussion, και heavenly backing vocals από Aggi Vrettou. Οh, my sweet angel, have mercy on my soul, for you're the greatest person I've ever known.
You're the Virus
Η αρχική version του κομματιού ήταν velvet-ική με Μo Tucker-ικά τύμπανα και μίνιμαλ organ, όμως μετά από ένα ΣΚ με το το 'Lila Engel' των Neu! και το ντεμπούτο των Magazine στο repeat, άλλαξα μυαλά... άμπασο, με διπλά drums και moog sound effects, και θυμάμαι το απόγευμα που έγραφα τις κιθάρες (με fuzz πετάλι που έκλεψα από τον Dionysios), έσκασε ο Axios από το σπίτι και καβλώσαμε να φτιάξουμε desert rock ήχο (δεν λέω stoner μη με μαλώσεις, Ευθύμιος)... στην πραγματικότητα όμως αντιγράψαμε το sound του τεράστιου Michael Rother... το τρακ περιέχει και τα αγαπημένα μου ίσως lyrics στο album: Athens matters, Athens' trappers, Athens sinking in a shitty mattress, I'm tired of that shit (μα πόσο σκατόψυχος!)... την απόλυτη version πάντως, θα την ακούσετε από Prins Obi & The Dream Warriors.
Neon Genesis Evangelion
To κομμάτι που άφησα στη μέση λόγω του θέματος υγειάς που αντιμετώπισα το καλοκαίρι του 2020...Όταν όμως το ξανάπιασα ήξερα ακριβώς τι ήθελα να κάνω. Στο intro τζαμάρω με τον εαυτό μου παίζοντας toy vibraphone, φλογέρα και αφρικάνικο djempe... σιγά-σιγά όμως ένα μονότονο beat από casiotone χύνεται στη μίξη και σταδιακά χτίζεται ο δικός μου φόρος τιμής στο δεύτερο LP των Kraftwerk (πράσινος κώνος) και στο "Viva" των La Düsseldorf, εμπλουτισμένος με διάσπαρτα φαντασιακά στοιχεία από τις εντυπώσεις που μου άφησε το καλύτερο anime ever αλλά και από την ανάγκη να συνθέσω κάτι contemporary και πειραματικό, πέρα απο την τετράγωνη pop/rock λογική... Look up, see the sun, try again, try again.
Lady Kaballah
Ας σωπάσουμε για λίγο και ας αφήσουμε το υποσυνείδητο να κάνει τη δουλειά... γράφτηκε ένα βροχερό απόγευμα Ιουνίου πολύ αυθόρμητα και αποτελεί το πιο sparse κομμάτι του άλμπουμ (ένα πιάνο, ένα vocal take impromptu, soundscapes και μια ξύλινη επιφάνεια που κρατάει ράθυμα τον ρυθμό). Πάντα είχα έρωτα με την διαλογιστική πρώτη πλευρά του Neu! 75 και εδώ μάλλον μου βγήκε φουλ... για τον φίλο μου τον Axios και την Eleni που από την αρχή μου λέγανε ότι αυτό είναι το αγαπημένο τους από το δίσκο... I care to feel, I feel no more, Lady Kabbalah, above the law.
Friends
Αυτά παθαίνεις όταν είσαι κολλημένος με το τρίτο LP των Velvet Underground, το "Berlin" του Lou Reed και τις μπαλάντες του Alex Chilton στο "Third/Sister Lovers"... oι στίχοι δε, είναι τόσο πικρόχολοι (αν και σαρκαστικοί) που κριντζάρω και εγώ ο ίδιος όταν τους ακούω (είπαμε, ήμουνα σε περίεργη φάση όταν έγραφα το άλμπουμ)... σκέψου πόσο θα κριντζάρουν αυτοί στους οποίους απευθύνονται. Τελος, ήθελα να κάνω σολο στο τρίτο verse αλλά επειδή είμαι κουλος κιθαριστας, τράβηξα μια κάρτα από oblique strategies του Brian Eno που έλεγε: ‘παίξε κατι abstract’... και το έκανα!
Just a Shield
Το (κιθαριστικό) δεύτερο μέρος το είχα γράψει σε πολύ νεαρή ηλικία (μάλλον επηρεασμένος από σόλο albums του Frusciante) αλλά πάντα κάτι μου έλειπε για να κάτσω να το ηχογραφήσω ως αυθύπαρκτο track... Η λύση δόθηκε ένα παράξενο ανοιξιάτικο βράδυ, καθώς άκουγα στα ακουστικά το διεστραμμένα εθιστικό "20 Jazz Funk Greats" των Throbbing Gristle και μου ήρθε να γράψω κάτι αντίστοιχο για πρώτο μέρος και μετά να τα παντρέψω... Άντε βγάλε άκρη τώρα, αλλά όταν έχεις παρέα σου τους φοβερούς Konstandinos Aliferis (κιθάρες) και Ευθύμιος Ραγκούσης (μπάσο), όλα γίνονται! This is not a statement, just a shield.
SCDP
Το Mad Men είναι η καλύτερη σειρά που έχω δει έβερ γιατί εκτός από την υποδειγματική ανάπτυξη όλων των χαρακτήρων που παραθέτει, στηλιτεύει με κομψό και εύστοχο τρόπο την απάνθρωπη φύση του καπιταλισμού και τα αδιέξοδα του δυτικού τρόπου ζωής... Sterling, Cooper, Draper, Pryce, when you're gonna stop racing for the prize? Your legacy lives, it destroys mankind, how many innocents will pay the price? // Μου φαινόταν λίγο απότομο να κλείνει ο δίσκος με το 'Just a Shield' γιαυτό και σκάρωσα ένα song-snippet στα πρότυπα του θρυλικού "69 Love Songs" των Magnetic Fields... η full version θα παιχτεί λάιβ από Prins Obi & The Dream Warriors.
