Toxic Rabbits
City of Dead Lights
Track By Track
Ένας (ακόμα) πολύ πολύ καλός δίσκος εγχώριας σοδειάς δονεί τα Υπόγεια ηχεία τον τελευταίο μήνα. Πρόκειται για το "City of Dead Lights" των Αθηναίων Toxic Rabbits. Το alternative post-punk κουαρτέτο, με προεξέχοντα όπλα την ξεχωριστή φωνή και τους κοφτερούς στίχους της Δανάης Κασίμη, καταθέτει τραγούδια καλοφτιαγμένα και συμπαγή, επιβλητικά και εθιστικά. Ηχητικά, οι κιθάρες (Strange C.) πρωτοστατούν και χτίζουν μια αγνή 90's ατμόσφαιρα, η οποία όμως καταφέρνει να έχει ξεκάθαρη υπόσταση και στο τώρα, να στέκεται την ίδια στιγμή επίκαιρη και σύγχρονη. Μπάσο (Stelios Kravaritis) και τύμπανα (Nasos Mol) συνοδεύουν ιδανικά το εγχείρημα, συμπληρώνοντας ένα καλοκουρδισμένο και σφιχτοδεμένο μουσικό παζλ. Το "City of Dead Lights" ακούγεται αγριεμένα όμορφο, άλλοτε σκληρό και άλλοτε τρυφερό, είναι ένας δίσκος με αρχή, μέση και τέλος, ένας δίσκος αληθινός, ένας δίσκος με σημαντικό λόγο ύπαρξης.
Η αρχική μου προσέγγιση στην μπάντα προέβλεπε μία συνέντευξη, ερχόμενος όμως σταδιακά αντιμέτωπος με το απέραντο στιχουργικό (εντόνως κοινωνικο-πολιτικό) εύρος των τραγουδιών του άλμπουμ, πρότιμησα και ζήτησα από τα "Τοξικά Κουνέλια" ένα track by track, ούτως ώστε να αποκαλυφθεί σε όλο της το μεγαλείο η νοηματική πεμπτουσία των 10 κομματιών. Θεώρησα σημαντικό και χρήσιμο για το έργο της μπάντας να αποκαλυφθούν τα νοηματικά back stories που κρύβονται μέσα στις λέξεις. Το "αίτημά" μου έγινε δεκτό και με μεγάλη χαρά σας παρουσιάζω την ανάλυση των tracks. Ευχαριστώ ολόψυχα τους Toxic Rabbits και χωρίς πολλά-πολλά ας περάσουμε στα λόγια τους. Ήρθε η ώρα να περιπλανηθούμε στην "Πόλη με τα Νεκρά Φώτα"...
* Το "City of Dead Lights" κυκλοφορεί από τις 3 Μαϊου από την Sound Effects Records σε βινύλιο και cd digipack (check here). Είναι διαθέσιμο προς ακρόαση και download στο bandcamp, ενώ το βρίσκεις και στο spotify.
Prisons
Οι σύγχρονες δυτικές πόλεις όπως η Αθήνα, έχουν εξελιχθεί σε φυλακές για τους ανθρώπους που είναι διαφορετικοί. Το περιθώριο είναι η φυλακή τους Το συγκεκριμένο κομμάτι επιδέχεται πολλές αναγνώσεις. Δε μιλάει για το σωφρονιστικό σύστημα αλλά για τις εξουσιαστικές δομές της πόλης. Ταυτόχρονα αναφέρεται στις φυλακές του μυαλού, οι οποίες είναι οι πιο οδυνηρές, εκείνες μπορούν να σε καθηλώσουν. Πολλές φορές, το μυαλό δεν ταξιδεύει ελεύθερο αλλά νοσεί και υποφέρει ηττημένο από τις εξωτερικές συνθήκες που επηρεάζουν το άτομο με αποτέλεσμα να το φυλακίζει ακόμα περισσότερο. Το κομμάτι γράφτηκε εμπνεόμενο από δύο φίλους που προέρχονται από εύπορες οικογένειες και εγκλωβίστηκαν στον κόσμο του πλούτου βρίσκοντας διέξοδο στα ναρκωτικά μην αντέχοντας την υποκρισία και την ανυπαρξία νοήματος.
Underpass
Κάθε βράδυ ξημερώνει και οι σκέψεις της αποκτούν φωνή. Το underpass μιλά για το υποσυνείδητο που εξεγείρεται απέναντι στους φύλακες των καθηκόντων που έχουν στοιχειώσει τον κοινό νου και καθορίζουν την καθημερινότητα των ανθρώπων. Το βράδυ έρχονται στο φως του μυαλού οι σκέψεις που αντιστέκονται στις επιταγές του καθήκοντος και απελευθερώνουν το άτομο παροδικά μέχρι να βγει και πάλι το «σκοτεινό» φως της καθημερινής ρουτίνας και να καταπνίξει τα πάθη και την αναζήτηση της ουσίας του νοήματος της ζωής.
Vertigo
Ένα κομμάτι για την ελευθερία. Μία προτροπή προς τον ατέλειωτο χορό στον οποίο μας πρασέρνει η μελωδία της ψυχής. Το κομμάτι έχει μία χαρούμενη αίσθηση όπως και η ελευθερία. Τα φύλλα, χορεύουν στον ρυθμό του αέρα. Ελευθερία, γαλήνη, ο εαυτός…
The Well
Το πηγάδι είναι μία ψυχκή ετεροτοπία. Με συμβολισμούς περιγράφει το θάψιμο των συναισθημάτων στα άδυτα του ανύπαρκτου. Απωθημένα και ίχνη αναμνήσεων που απλά καταναλώθηκαν από τις προκαταλήψεις και τα κοινωνικά στερεότυπα έχουν βυθιστεί στο πηγάδι. Αυτό που μας μένει είναι να διεκδικήσουμε μία ζωή που είναι άξια να βιωθεί. Να βουτήξουμε στο πηγάδι και ας χαθούμε. Υπαρξιακό όπως και τα προηγούμενα.
Nuns driving rally
Σουρεαλιστικό κομμάτι που καταγγέλει τον σεξισμό με μία δόση χιούμορ. Μία αντιστροφή της πραγματικότητας όπου οι ραλίστριες καλόγριες πειράζουν τους άνδρες στο δρόμο, τους σφυρίζουν, τους κυνηγάνε και εκείνοι τρέχουν σα λαγοί για να ξεφύγουν. Το κομμάτι μας προτρέπει να ακολουθήσουμε τις καλόγριες στον κόσμο του έρωτα και της ελευθερίας χωρίς διακρίσεις.
Mr. Judge
«Κύριε δικαστά πεθαίνετε κάθε μέρα». Απευθύνεται στους ανθρώπους που δικάζουν είτε είναι δικαστικοί λειτουργοί είτε απλοί άνθρωποι που κριτικάρουν τις ζωές των άλλων και τις παρακολουθούν με μίσος και φθόνο. Ο δικαστής είναι ο καταπιεστής που κρύβουμε μέσα μας. Το κομμάτι δεν απευθύνεται μόνο σε ορισμένους δικαστές των πραγματικών δικαστηρίων αλλά και στα ανθρωπάρια που υφαίνουν τον δουλικό μας κόσμο. Γλείψε το αφεντικό σου λοιπόν, μη μιλάς, σκύψε το κεφάλι, πούλα τις αξίες σου και συνέτισε και όσους δεν το κάνουν κρίνοντάς τους. Αυτός ο τύπος ανθρώπου βέβαια είναι ο κυρίαρχος σήμερα.. Αυτόν απεχθανόμαστε. Ας μη γίνουμε έτσι...
Nebula
Ερωτικό κομμάτι. «Φοβάμαι την ανάσα σου, το άγγιγμά σου το αμείλικτο». Μία ενδοσκόπηση στον ερωτικό εσωτερικό κόσμο. Πολλές φορές φοβόμαστε τον έρωτα, όπως φοβόμαστε και την ελευθερία διότι πράγματι θέλει τόλμη και αρετή που λέει και ο ποιητής. Ο έρωτας είναι εραστής της ελευθερίας. «Θέλω να σε σκοτώσω μα σε θέλω». Δεν πρόκειται για μία κυκλοθυμική φράση αλλά γι αυτόν ακριβώς τον φόβο απέναντι στην πρόκληση του έρωτα.
Letters
Η οδυνηρή εμειρία του σχολείου και της εκπαίδευσης γενικά. Σίγουρα η γνώση είναι δύναμη, όπλο και πολλά άλλα αρκεί να μη γινόμαστε δεσμώτες της. Η καταδίκη των παιδιών από την πρώτη Δημοτικού να ακολουθούν στρατιωτικού τύπου πρόγραμμα μέχρι να πάνε για ύπνο οδηγεί στη διαμόρφωση προβληματικών ατόμων, τα οποία αν τυχόν ξεφύγουν από αυτόν τον δρόμο στην καλύτερη περίπτωση αποτυγχάνουν και περιθωριοποιούνται. Βαρεθήκαμε τις θέσεις που λάβαμε στη σκακιέρα της ζωής όπου η απόκτηση ρόλου έχει εξελιχθεί σε αρρωστημένο αυτοσκοπό. Είναι πολύ ωραίο να διαβάζουμε πολύ όμως έξω από το πλαίσιο που μας αναγκάζει να γίνουμε οι κύριοι Τέλειοι και οι κυρίες Τέλειες μιας ζωής φυλακισμένης.
Sleepwalkers
Από αυτό το κομμάτι προέρχεται ο τίτλος του δίσκου «City of dead lights»
«Τα φώτα της πόλης φιμώνουν τις κραυγές,
θυμίζουν φύλακες οχυρωμένων πυλών
κουκουλώνουν τις πληγές αγέρωχων αετών
που έπεσαν ηττημένοι και ψάχνουν μια νέα πηγή»
Οι υπνοβάτες είναι οι εξεγερμένοι άνθρωποι που σβήνουν τα νεκρά φώτα της πόλης, βυθίζουν στο σκοτάδι τις πνιγμένες φράσεις των ανθρώπων, τις εξαϋλωμένες από τον φόβο. Οι υπνοβάτες πιάνονται χέρι χέρι και ορθώνονται στο σκοτάδι για να διεκδικήσουν το αληθινό φως της ελευθερίας της ισότητας και της δικαιοσύνης. Ο τίτλος μοιάζει απαισιόδοξος όμως δεν είναι. Προέρχεται από τη δυναμική ιστορία των υπνοβατών.
Goodbye Syria
«Αντίο Συρία.. σε αφήσαμε μόνη». Αυτή είναι η σκληρή αλήθεια. Έχουμε ευθύνες για το αιματοκύλισμα των χωρών της Μέσης Ανατολής όπως και για τα κακώς κείμενα της δικής μας χώρας. Ένα αντιπολεμικό κομμάτι με αφορμή τον πολυετή και πρόσφατο πόλεμο στη Συρία. Δυστυχώς οι επεμβάσεις της Δύσης στις χώρες αυτές συνεχίζονται αναγκάζοντάς μας να περιγράφουμε διαχρονικά τη φρίκη του πολέμου και να παίρνουμε θέση… εάν θέλουμε να λεγόμαστε άνθρωποι.
Toxic Rabbits
photo by Alexandros Gerasimou
