Τα 10 Κομμάτια Του Μήνα
Σεπτέμβριος 2017
Αποχωρεί ο Σεπτέμβριος και αν και παραδοσιακά είναι ένας από τους αγαπημένους μου μήνες (ξεκινάει με τα γενέθλιά μου άλλωστε :) ), ο συγκεκριμένος ήταν αρκετά μυστήριος και κάπως... κακός. Πέρα από την επικαιρότητα, η οποία μας επιφύλασσε πετρελαιοκηλίδα στο Σαρωνικό, ρεσιτάλ ανοιχτομυαλιάς και σφαιρικής άποψης των πραγμάτων από έναν γονιό στη Μυτιλήνη (βλ.φώτο παραπάνω), νέα χτυπήματα του ISIS στην Ευρώπη και ναζί τρίτη δύναμη στη Γερμανία, συνέβησαν και κάποια πράγματα στο μικρό δικό μου σύμπαν και μ'αυτά θα ήθελα να ασχοληθώ σήμερα στον καθιερωμένο πρόλογο-απολογισμό που προηγείται των 10 τραγουδιών που έπαιξαν περισσότερο στο Υπόγειο τον κάθε μήνα. Αποφάσισα να παρακάμψω την επικαιρότητα για τα δικά μου... βάσανα για καθαρά ψυχοθεραπευτικούς λόγους, νομίζω θα μου κάνει καλό να μοιραστώ τον πόνο μου με όσους διαβάσουν αυτό το κείμενο.
Τον Σεπτέμβρη έζησα άσχημα πράγματα, πράγματα που δεν έχω συνηθίσει να ζω, διότι έχω μάθει από μικρός να αποφεύγω τις κακοτοπιές και να μην δίνω δικαιώματα, έχω μάθει να επιβιώνω αναίμακτα σε έναν κόσμο που ενίοτε είναι σκληρός και εντελώς ακατανόητος. Κι έχω μάθει να απομυζώ από (τους) γύρω μου το καλύτερο που έχουν να μου δώσουν, έχω "εκπαιδευτεί" κι έχω "εκπαιδεύσει" τα κύτταρά μου να αποζητούν την ομορφιά σε καθετί, να δίνουν και να παίρνουν καλοσύνη και αγάπη από παντού. Αυτά δεν συνέβησαν και δεν τα κατάφερα διόλου το Σεπτέμβριο: Με έβρισαν και με bullying-άρισαν κάτι 20χρονα στο δρόμο, έτσι για την πλάκα τους και χωρίς κανέναν λόγο, με έβρισε χυδαία ο Παναγιώτης Χατζηστεφάνου στο facebook, με έβρισε και μια πελάτισα στην γραμματέα μου, και δεν αρκέστηκε μόνο σε αυτό, αλλά βρήκε και αυτή καταφύγιο να διοχετεύσει τη χολή της και στη σελίδα της εταιρείας μου στο facebook. Πήγα να παίξω ξύλο σε venue συναυλίας, για λόγους που δεν είναι της παρούσης να αναφερθούν, με έπνιξε το κρίμα και η αδικία. Τα βράδια του Σεπτεμβρίου γύρναγα σπίτι απ΄τη δουλειά και ήμουνα ένα ράκος, αναρωτιόμουνα "Πού ζούμε ρε φίλε; Γιατί να μου συμβαίνουν όλα αυτά; Πάει καλά ο κόσμος;". Και τότε ήταν που άρχιζα τις...χαρούμενες σκέψεις και φιλοσοφίες:
Ζούμε μέσα στο άγχος. Η κρίση έχει αρχίσει και "γράφει" πια μέσα μας και γεννάει ψυχοπαθολογία. Ζούμε μέσα στο θυμό. Είμαστε θηρία που τρέχουν όλη μέρα πεινασμένα και νηστικά στους δρόμους. Ζούμε μέσα στο φόβο. Σκοτώνουμε ο ένας τον άλλον για να γλιτώσουμε από τούτο τον τρόμο, μα αυτός επιστρέφει μέσα μας διπλάσιος, το βράδυ πριν κοιμηθούμε. Κυνηγάμε το χρόνο. Δεν προλαβαίνουμε να επεξεργαζόμαστε επαρκώς τα εξωτερικά ερεθίσματα, όσα συμβαίνουν γύρω μας τα καταπίνουμε ακατέργαστα, δεν προλαβαίνουμε να τα χωνέψουμε, τα ξερνάμε σαν με γαστρο-οισοφαγική παλινδρόμηση πάνω στους άλλους και στον ίδιο μας τον εαυτό. Κυνηγάμε το χρόνο. Δεν προλαβαίνουμε να νιώθουμε πράγματα και να επικοινωνούμε με τον τρόπο που θέλουμε και μάθαμε τα Καλοκαίρια που ήμασταν παιδιά, τα μεσημέρια που μετράγαμε μπάνια και παγωτά.
Κι ύστερα το Σεπτέμβριο, σκέφτηκα μετά από καιρό το θάνατο. Και φιλοσόφησα κι άλλο:
Συμπεριφερόμαστε στη ζωή λες και θα είναι έτσι για πάντα, λες και θα είναι εκεί για πάντα. Αναβάλλουμε τον εαυτό μας και τους ανθρώπους, λες και θα είναι ίδιοι για πάντα, λες και θα είναι εκεί για πάντα. Κοιτάμε πάντα χαμηλά όταν περπατάμε, μέσα στους υπονόμους και στη μαύρη άσφαλτο, λες και ο ουρανός και τ'αστέρια θα είναι εκεί για πάντα, λες και ο ήλιος θα λάμπει για πάντα. Αφήνουμε τις στιγμές και τις μέρες μας να γλιστράνε μέσα απ'τα χέρια μας σαν γλίτσα, λες και θα είναι δικές μας για πάντα, λες και θα ειναι αμέτρητες και δεν θα σωθούνε ποτέ. Βρίζουμε και σιχτιρίζουμε λες και νομίζουμε πως το φως που έχουμε μέσα μας θα φέγγει επ'άπειρον, λες και υπήρχαμε από πάντα, λες και θα μπορούμε να αγαπάμε για πάντα.
Αυτά. Από Οκτώβρη αποφάσισα να προσπαθώ να ευχαριστιέμαι λίγο περισσότερο τη ζωή μου και να γράφω στα παλιά μου τα παπούτσια όσους μου χαλάνε τη μέρα. Ακολουθούν τα 10 πιο χιλιοπαιγμένα κομμάτια του Υπογείου για το μήνα Σεπτέμβριο, ελληνικά και ξένα ανακατεμένα και σε τυχαία σειρά, ανεξάρτητα από τη χρονολογία κυκλοφορίας τους και το είδος τους. Stay Calm And Look High...
P.S. Τον Σεπτέμβριο η Popaganda επισκέφθηκε το Υπόγειο. Ακολούθησε συνέντευξη και αφιέρωμα στο site (check here). Ευχαριστούμε εκ βαθέων την Ελένη Τζαννάτου και τον Παναγιώτη Μένεγο.
1. Doctor Who [Original Theme] - Ron Grainer (1963)
Ένα βράδυ είδα στο όνειρό μου πως ήμουν στην Ίντριγκα στα Εξάρχεια με δυο φίλους και πίναμε βότκες (! - έχω να πιω βότκα 20 και βάλε χρόνια, από την πενταήμερη), ακούγοντας το συγκεκριμένο theme. Επική σύνθεση γραμμένη στις αρχές της δεκαετίας του 60 από τον Αυστραλό Ron Grainer για τις μουσικές ανάγκες της ιστορικής sci-fi σειράς του Doctor Who. Σημειωτέον, πως ήταν το πρώτο δείγμα ηλεκτρονικής μουσικής που ακούστηκε ποτέ στην τηλεόραση...
2. Rain Dance - Maston (2017)
Οι Αμερικανοί (L.A.) Maston είναι πανέτοιμοι για τον 3ο δίσκο τους. Θα κυκλοφορήσει 27 Οκτωβρίου και θα ονομάζεται "Tulips". Από εκεί το εξαίσιο και ατμοσφαιρικότατο 'Rain Dance'.
3. Made Of The Sun - Heliocentrics (2017)
Μία κομματάρα από την Βρετανική μουσική κολεκτίβα, η οποία στις 9 Δεκεμβρίου θα ανεβεί στη σκηνή του Gazarte. Συγκλονιστική ερμηνεία από την Barbara Patkova. Από τον νέο δίσκο τους "World Of Masks", που κυκλοφόρησε τον περασμένο Μάιο.
4. Bubbles Burst - The Claypool Lennon Delirium (2016)
O 42χρονος πια Sean Lennon, υιός του μεγάλου John και της Yoko Ono, άφησε προ διετίας για λίγο (;) το project τον GOASTT (The Ghost of a Saber Tooth Tiger) και έφτιαξε με τον μπασίστα και τραγουδιστή των Primus, Les Claypool, το σχήμα The Claypool Lennon Delirium. Καρπός της συνεργασίας τους το άλμπουμ "Monolith Of Phobos", το οποίο κυκλοφόρησε το 2016. Από αυτόν τον πολύ ενδιαφέρων δίσκο, το ασύλληπτο MGMT-ίζον 'Bubbles Burst'.
5. how do you sleep? - LCD Soundsystem (2017)
Ο James Murphy και οι LCD Soundsystem επέστρεψαν στα δισκογραφικά δρώμενα έπειτα από 7 χρόνια. Η επιστροφή τους ήταν βαρύγδουπη και εκκωφαντική, το "american dream" είναι μια κανονική δισκάρα και έχει για κορωνίδα του το παρακάτω 9λεπτο έπος.
6. Spent The Day In Bed - Morissey (2017)
Ομολογώ πως οι solo οι περιπέτειες του Morissey ποτέ δεν με τρέλαναν, πλην κάποιων -υπερεμπνευσμένων η αλήθεια είναι- εξαιρέσεων. Σε αυτές, στις υπερεμπνευσμένες εξαιρέσεις, θα μπει άνετα και πανάξια και το άρτι αφιχθέν νέο του single 'Spent The Day In Bed', προάγγελος του 11ου solo δίσκου του Moz, ο οποίος θα κυκλοφορήσει στις 17 Νοεμβρίου και θα ονομάζεται "Low In High School".
7. Song To The Siren - John Frusciante (2009)
To πρόσφατο Album Story του G.Chatzidimitriou για το εμβληματικό Empyrean του Frusciante (check here) μας θύμισε τούτην εδώ την κομματάρα. Μεγαλειώδης διασκευή στο πρωτότυπο του Tim Buckley, που είχε κυκλοφορήσει το 1970. Bonus track η εξίσου συγκλονιστική διασκευή των Mortal Coil, στην οποία τραγουδάει η Elizabeth Frazer των Cocteau Twins (1984 - άκουσε το κομμάτι εδώ).
8. Home - Maureen McElheron (1992)
Στα μέσα του περασμένου Σεπτεμβρίου και λίγο μετά την κυκλοφορία του Έτοιμοι 2 (check review here), ο αγαπημένος μας Boy μας έστειλε μία λίστα με τα τραγούδια που άκουγε περισσότερο την περίοδο που έφτιαχνε και ηχογραφούσε την διλογία του "Έτοιμοι" (check list here). Ένα κυρίως πιανιστικό μελωδικό mixtape, απαρτιζόμενο από 26 τραγούδια. Τα άκουσα ένα βράδυ όλα, ένα προς ένα, και ανακάλυψα πολλά άγνωστα διαμάντια που ως τότε δεν είχα ιδέα για την ύπαρξή τους. Ένα από αυτά, ίσως το πιο λαμπερό και το πιο συγκινητικό απ'όλα, ήταν το τελευταίο της λίστας. 'Home'. Τραγουδισμένο από την Αμερικανίδα Maureen McElheron και γραμμένο από την ίδια για το soundtrack της animated ταινίας, "The Tune".
9. Sikiliza Kwa Wahenga - Michael Abels (2017)
Για μήνες με "έπρηζε" ο φίλος μου Τόνι να δω την ταινία 'Get Out'. Υπάκουσα στις...προσταγές του εντέλει τον Σεπτέμβριο και, ναι, ο Τόνι είχε απόλυτο δίκιο να επιμένει, η ταινία ήταν πραγματικά υπέρτατη, ένα φαρμακερό σχόλιο στις φυλετικές διακρίσεις και στο ρατσισμό μέσα από ένα άκρως πρωτότυπο horror πρίσμα. Εξίσου εντυπωσιακό και το soundtrack της ταινίας, από εκεί το διαολεμένο main theme, σε σύνθεση του Αμερικανού κλασικού συνθέτη Michael Abels. Ονομάζεται 'Sikiliza Kwa Wahenga', μία φράση από τη διάλεκτο Σουαχίλι που σημαίνει "Άκου τις φωνές των προγόνων σου, κάτι κακό έρχεται, φύγε!". Παραθέτω αυτούσια τα λόγια του σκηνοθέτη Jordan Peele σχετικά με το κομμάτι:
"I was into this idea of distinctly black voices and black musical references, so it's got some African influences, and some bluesy things going on, but in a scary way, which you never really hear. I wanted Michael Abels, who did the score, to create something that felt like it lived in this absence of hope but still had [black roots]. And I said to him, 'You have to avoid voodoo sounds, too'. That something ended up being the song that begins and ends the film, 'Sikiliza Kwa Wahenga', a Swahili phrase that translates to "listen to (your) ancestors" and the song's lyrics loosely mean "something bad is coming. Run". The words are issuing a warning to Chris (σ.σ. ο κεντρικός χαρακτήρας της ταινίας)", the whole idea of the movie is 'Get out!' — it's what we're screaming at the character on-screen."
10. Junkyard - The Birthday Party (1982)
Το Υπόγειο ετοιμάζει μεγάλο (πολύ μεγάλο) άρθρο-αφιέρωμα στον υπέρτατο Nick Cave και κατά τη διάρκεια της... συγγραφής θυμήθηκε τις προ Bad Seeds μουσικές περιπέτειες του Αυστραλού μουσικού με τους Birthday Party. Εδώ το θεοσκότεινο και στοιχειωμένο 'Junkyard', από τον τρίτο και ομώνυμο δίσκο της μπάντας, ο οποίος κυκλοφόρησε το 1982.
