Arab Strap - Λόλεκ
30/10/22
@Gagarin 205
Στο σβήσιμο ενός ηλιόλουστου και uplifting τριημέρου, το βράδυ της Κυριακής της 30ης Οκτωβρίου, κατηφόρισα μοναχός, κάπως μελαγχολικός και αρκετά κουρασμένος, προς το Gagarin για να δω τον Λόλεκ και τους Arab Strap. Ο πρώτος, μου έδωσε τον περασμένο μήνα έναν από τους πιο αγαπημένους μου δίσκους για τη χρονιά που τρέχει (“Άγρια”, out 16/9 via Inner Ear). Οι δεύτεροι, οι μπαρουτοκαπνισμένοι Σκωτσέζοι, έκαναν μια θρυλική επιστροφή πέρσι με το “As Days Get Dark”, 16 ολόκληρα χρόνια ύστερα από το “The Last Romance” του 2005.
Στις 9 παρά 20 τα φώτα του Gagarin έσβησαν και εμφανίστηκε στη σκηνή ο Λόλεκ και η νεοσύστατη μπάντα του, o Αλέξης Δελής στο μπάσο, ο Στέφανος Ψαραδάκης στα τύμπανα και ο Βαγγέλης Μπάκαλος στο τσέλο. Σε ένα μισάωρο σετ, ο Λόλεκ και η παρέα του πρόλαβαν να μας πάρουν μυαλό και ψυχή, με ενορχηστρώσεις και παιξίματα φαρμακερά, σε κομμάτια που εξαρχής γνωρίζαμε πως είναι εξαιρετικά. Η στιβαρή ηχητική ατμόσφαιρα που το σχήμα επιθυμούσε να δημιουργήσει χτίστηκε ακαριαία, μας επιβλήθηκε και μας σκέπασε από την πρώτη νότα και η αύρα της κρατάει ακόμα μέσα μου ολοζώντανη, μια βδομάδα μετά το live. Εν αναμονή της ολοκληρωμένης παρουσίασης του δίσκου, υποκλίνομαι στο Λόλεκ, αλλά και στην μπάντα του, που αν και νεοσύστατη, έπαιξε σαν καλοκουρδισμένη μηχανή.
Στο διάλειμμα ανάμεσα στον Λόλεκ και στους Arab Strap, βγήκα έξω στο δρόμο να καπνίσω. Με μύριες σκέψεις στο μυαλό και μια παγωμένη μπίρα ανά χείρας χάζευα τη Λιοσίων και τα μαγαζιά της, κάποια στέκουν εκεί ίδια και απαράλλαχτα εδώ και 20 χρόνια, κάποια έκλεισαν και μένουν άδεια, κάποια έδωσαν τη θέση τους σε κάποια καινούρια, που έχουν πιο φανταχτερά χρώματα και πιο μοντέρνες γραμματοσειρές στις ταμπέλες τους. Τα αυτοκίνητα ανεβοκατέβαιναν χαλαρά και ήρεμα πάνω στην άσφαλτο, ήταν Κυριακή και τις Κυριακές όλοι πηγαίνουν πιο ήσυχα. Και τότε ξαφνικά τελείωσε η μοναξιά μου, καθώς είδα δυο γνώριμα πρόσωπα να διασχίζουν χαμογελαστά τη διάβαση. Η Ιουλία και ο Τάσος. Μια ωραία τυχαία συνάντηση, αλλά τώρα που το σκέφτομαι δεν ήταν διόλου τυχαία, μιας και όσοι πηγαίνουμε στις συναυλίες είμαστε μια απέθαντη συμμορία που δεν χρειάζεται τηλέφωνα και μηνύματα για να βρεθεί στα λημέρια της.
Μπήκαμε μέσα με το που ανέβηκαν στη σκηνή οι Arab Strap. Το “The Turning of Our Bones” ήταν το εναρκτήριο κομμάτι της συναυλίας και έχει τούτο το κομμάτι μια τόσο έντονη επίδραση στο μυαλό μου, σε όλα του τα φροϋδικά στρώματα -στο συνειδητό, στο προσυνειδητό και στο ασυνείδητο- που αυτομάτως αύτανδρος βυθίστηκα στο μουσικό trip των Arab Strap. Ένα ταξίδι, που με μπροστάρηδες προφανώς το ντουέτο των Aidan Moffat και Malcolm Middleton και καταλυτικούς συνοδοιπόρους τους υπόλοιπους μουσικούς, κατάφερε άκοπα και με μπόλικη ψυχή να γίνει απολαυστικό και -κατά τόπους- συγκινητικό. Το setlist εμπεριείχε κομμάτια από τον περσινό δίσκο, αλλά φυσικά και από τους προηγούμενους της μπάντας, με την καταληκτική encore δυάδα των “Packs of Three” και “The Shy Retirer” να μου κλέβει την ψυχή. Όλη όμως η συνολική παρουσία των Arab Strap ήταν άρτια και μεστή, τίμια. Κόχλαζε σκοτάδι και "αλητεία", μα το καύσιμο υλικό του πυρήνα της ήταν το φως και μια ροζιασμένη από τα χρόνια τρυφερότητα...
Μια εξαιρετική βραδιά η 30η Οκτωβρίου στο Gagarin, μία υπέροχη δυνατή σπρωξιά προς τον Χειμώνα.
Julia and Aidan I
Julia and Aidan II
