Simon Bloom
@ Tiki Bar
19/5/16
Πέμπτη 19 Μαΐου και βρίσκομαι στο Κουκάκι, πολύ κοντά στο ξακουστό πια μουσείο της Ακρόπολης και στο γνωστό Tiki Bar, για να παρακολουθήσω για δεύτερη φορά μετά την άκρως επιτυχημένη εμφάνιση στο Nixon τη Μεγάλη Δευτέρα, τον Simon Bloom και την ανανεωμένη μπάντα του, σε ακόμα μία παρουσίαση του εξαιρετικού νέου του άλμπουμ Midnight Rainbows.
Γύρω στις 22:30 ο Simon και η παρέα του παίρνουν τη θέση τους για να ξεκινήσουν την εμφάνιση τους ενώ η προσέλευση του κοινού κρίνεται ικανοποιητική αφού το Tiki έχει σχεδόν γεμίσει.
Πρώτη διαπίστωση ο εξαιρετικός ήχος ο οποίος παρέμεινε σε υψηλά επίπεδα σε όλη τη διάρκεια του live. Δεύτερη διαπίστωση, η μπάντα φαίνεται πιο λυμένη και λιγότερο αγχωμένη από το πρώτο live, πράγμα απόλυτα λογικό, αφού η όποια νευρικότητα μπορεί να φέρει το «βάπτισμα του πυρός» έχει πια ξεπεραστεί και είναι ολοφάνερο ότι τα παιδιά πιο χαλαρά πια, απολαμβάνουν ακόμα περισσότερο το live παίξιμο τους.
Ακούσαμε όλο το Midnight Rainbows από το οποίο όπως φάνηκε και από τις αντιδράσεις του κοινού έχει ξεχωρίσει το –γνωστό ήδη από το βίντεο κλιπ- Her Sunglasses On, αλλά και το θαυμάσιο Green Turned To Grey, χωρίς τη Μελεντίνη στο live, αλλά και χωρίς να υπολείπεται καθόλου στη live εκτέλεση του, όταν την αντικαθιστά η έτσι και αλλιώς φοβερή Τζένη Καπάδαη.
Στο δεύτερο μέρος ανέβηκε συνολικά η δυναμική της μπάντας ενώ ακούσαμε κάποια πιο παλιά κομμάτια του Simon, από τα όποια εύκολα ξεχωρίσανε το προσωπικό μου αγαπημένο Desert Cold, το Circles, το Gone Away και το “all time classic” Wonderful World, track που πρωτοακούσαμε στη ταινία «Ο Χαμένος Τα Παίρνει Όλα» του μπαμπά του Simon, Νίκου Νικολαΐδη.
Συνολικά ένα πολύ καλό live που δείχνει ότι ο Simon επέστρεψε για τα καλά on stage, συνεπικουρούμενος από ένα σχήμα εξαιρετικών και έμπειρων μουσικών, που διαχειρίζονται το υλικό του με σεβασμό και προσήλωση.
Το μόνο αρνητικό που έχω να αναφέρω δεν έχει να κάνει με τους μουσικούς και την απόδοση τους αλλά με το κοινό, το οποίο αν και κατά κύριο λόγο ήταν ένθερμο, υπέπεσε στο κλασικό ελληνικό σφάλμα… Δυστυχώς υπάρχει στην Ελλάδα ένας άγραφος «κανόνας» που λέει ότι στα ακουστικά ή ημιακουστικά live σαν αυτά που κάνει ο Simon, ο κόσμος δίνει τη προσοχή του στα πρώτα 2-3 κομμάτια και στη συνέχεια η «γαλαρία» επιδίδεται στο σπορ του μπούρου – μπούρου και του χαχανιτού. Είναι ένα θέμα νοοτροπίας συνολικά, από την οποία δεν εξαιρώ ούτε τον εαυτό μου, αφού και εγώ ξεχάστηκα 2-3 φορές.
Η μουσική του Simon αλλά και ανάλογων μουσικών, καλώς ή κακώς, «απαιτεί» ησυχία από το κοινό την ώρα που ακούγεται και την ανάλογη προσοχή, όχι γιατί «έτσι πρέπει» ή γιατί οι συγκεκριμένοι μουσικοί αξιώνουν μεγαλύτερο σεβασμό από άλλους συναδέλφους τους, αλλά γιατί αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να βιώσει σωστά το κοινό την ατμόσφαιρα του συγκεκριμένου ήχου, βοηθώντας παράλληλα και τους μουσικούς να την αποδώσουν όπως πρέπει χωρίς να νιώθουν ότι κάποιοι τους γράφουν.
Οπότε κλείνοντας, συνιστώ ανεπιφύλακτα να παρακολουθήσετε ζωντανά τον Simon Bloom και το σχήμα του στην επόμενη εμφάνιση τους, αλλά να είστε συγχρόνως έτοιμοι να ανταποκριθείτε στις συνθήκες που απαιτεί ένα live γενικά «χαμηλών τόνων», γιατί έτσι πραγματικά θα συλλάβετε και την ουσία του…
*Photo by Marie Louise Bloom
