Νέες Κυκλοφορίες
Lux Prima
Karen O, Danger Mouse
Θυμάμαι που στις εκπομπές των πρώτων σεζόν της ραδιοφωνικής εκπομπής του Υπογείου, όταν αναφερόμασταν στον Αμερικανό παραγωγό και μουσικό Danger Mouse του κολλάγαμε τη φράση "το χέρι του Μίδα". Διότι, πέρα από το υπερχίτ του Gnarls Barkley στα μέσα των 00's ("Crazy", 2006), ήταν συνυπεύθυνος και για την παραγωγή των τριών δίσκων ορόσημων των Black Keys, των άλμπουμ που τους πήραν από την (σχετική) αφάνεια και (σταδιακά) τους σήκωσαν προς τα ουράνια του mainstream και της παγκόσμιας αναγνώρισης, αναφέρομαι φυσικά στα "Attack & Release" (2008), "Brothers" (2010) και "El Camino" (2011). Και δεν είναι, όμως, μόνο αυτά τα πεπραγμένα του... Μίδα: Το project Broken Bells, το ντουέτο του Mouse με τον James Mercer των The Shins, που έφερε την self-titled δισκάρα το 2010. Το αριστουργηματικό "Rome" (2011) με τον Daniele Luppi με συμμετοχές της Norah Jones και του Jack White. Και παλιότερα, βέβαια, το εμβληματικό "Grey Album" (2004), αλλά και το πρωτοπόρο "Demon Days" (2005) των Gorillaz. Ο μουσικός βίος και η πολιτεία του 42χρονου Brian Joseph Burton (το κανονικό του όνομα) είναι γεμάτος μουσικάρες, ρηξικέλευθες και τολμηρές ιδέες και υψηλής αισθητικής καλλιτεχνικές καταθέσεις. Εϊχε και τις άτυχες στιγμές του και επιλογές, αλλά το γενικότερο πρόσημο είναι ένα τεράστιο και μεγαλοπρεπές +.
Φτάνοντας στο σήμερα και στο 2019, ο Danger Mouse συνεργάζεται με μία από τις σημαντικότερες female rock περσόνες που γέννησαν τα 00's, την ξεχωριστή και φωνάρα Karen O(rzolek). Μεσουράνησε την πρώτη δεκαετία του 21ου αιώνα με την μπάντα των Yeah Yeah Yeahs, με τους οποίους κυκλοφόρησε 3 πολύ σημαντικούς δίσκους, τα "Fever To Tell" (2003), "Show Your Bones" (2006) και "It's Blitz!" (2009). To 2013 ήρθε το μετριότατο "Mosquito" και έκτοτε το τρίο από τη Νέα Υόρκη μπήκε σε ένα πολυετές hiatus - με μοναδική εξαίρεση κάποιες λίγες συναυλίες μέσα στο 2017. Η Karen βολοέδειρε (υπάρχει αυτή ή λέξη; τον αόριστο του "βολοδέρνω" ψάχνω) κάπως αμήχανη μόνη της, κυκλοφορώντας έναν μάλλον αδιάφορο solo δίσκο ("Crush Songs", 2014) και μια εξίσου αδιάφορη ζωντανή εκδοχή του ("Live From Crush Palace", 2015). Έγραψε ένα τραγούδι για την Beyonce (!), συμμετείχε στη δημιουργία και τραγούδησε το τίποτα-το-ιδιαίτερο "The Moon Song" για το soundtrack της ταινίας "Her" - τραγούδησε και στην τελετή των Oscar. Ερμήνευσε επαγγελματικά 5 κομμάτια στο δίσκο "Milano" του Luppi και των Parquet Courts, αλλά έδωσε και κάποιες ερμηνείες αντάξιες της εκρηκτικής ιστορίας της σε σκόρπια τραγούδια ("YO! MY SAINT"/2018, μαζί με τον Kiwanuka, διασκευή-έκπληξη του "Bullet With Butterfly Wings" των Pumpkins τον περασμένο Ιανουάριο). Γενικώς, το πρόσημο της πορείας της Karen στα 10's ήταν αρνητικό, άντε στην καλύτερη ουδέτερο. Ώσπου την άγγιξε το χέρι του Μίδα.
Η συνεργασία της Karen O και του Danger Mouse έγινε εμφατικά γνωστή με το ομότιτλο leading single του δίσκου τους, "Lux Prima", τον Νοέμβριο του 2018. Εννέα λεπτά ατμοσφαιρικής πληκτροφόρας μαγείας, ένα γλυκόπικρο θρόϊσμα στο αυτί... Ακολούθησαν το επόμενο χρονικό διάστημα δύο ακόμα singles, το εξαιρετικό upbeat "Woman" και το "Turn The Light". Σε τούτα κατέστη σαφές πως η χημεία των δύο μουσικών ήταν επιτυχημένη, κατέστη ξεκάθαρο πως ο Mouse θα έκοβε και η Karen, ξεκάθαρα μετά από καιρό σε φόρμα, θα έραβε.
Ολόκληρος ο δίσκος κατέφθασε την περασμένη Παρασκευή (15/3). Ξεκινάει ιδανικά και κινηματογραφικά με το προαναφερθέν "Lux Prima", κινείται κάπως διστακτικά με το δεύτερο "Ministry", παίρνει αυτοπεποίθηση και αέρα με τα "Woman" και "Turn The Light" κι ύστερα έρχεται το "Redeemer", στα σχεδόν 4 λεπτά του οποίου ενσωματώνεται η υψηλότατη μουσική ευφυία των δύο αυτών μυαλών, η ικανότητα του Danger Mouse να φτιάχνει πολυσυλλεκτικά pop/rock διαμάντια και η δύναμη της O να πλέκει στο μικρόφωνο ιστορίες με έναν τρόπο σπάνιο και βαθύ, τόσο που να σε βυθίζει στην πεμπτουσία του τραγουδιού και του στίχου. Και από κει κι έπειτα, από το "Redeeemer" και μετά, το Lux Prima απογειώνεται και παγιώνει εαυτόν σαν μια καθώς πρέπει δισκάρα, μία από τις καλύτερες και πιο ενδιαφέρουσες κυκλοφορίες της χρονιάς ως τώρα. Στο "Drοwn" οι τόνοι πέφτουν και η ατμόσφαιρα σε τυλίγει σαν την πιο υπέροχη αλλά θεοσκότεινη νύχτα, στο αισθησιακό "Leopard's Tongue" μάλλον βρίσκεις την κορυφαία στιγμή του δίσκου και στο προτελευταίο "Reveries" έχεις μια κιθαριστική αρκούντως συγκινητική μπαλάντα, φαρμακερή στον πυρήνα της, την οποία θες να ακούς και να ξανακούς μέχρι να έρθει η κάθαρση. Ο δίσκος τελειώνει με το "Nox Lumina", μία μεγαλοφυή 6λεπτη σπουδή στην ατμόσφαιρα, μία cinematic απέραντη ομορφιά που άνετα θα μπορούσες να βρεις και στο tracklist του Rome.
Το περίμενα με ανυπομονησία το Lux Prima και ευτυχώς δεν (μου) συνέβη αυτό που συνήθως (μου) συμβαίνει τα τελευταία χρόνια με δίσκους που πώς και πώς περιμένω: Δεν με απογοήτευσε, τουναντίον εκλπήρωσε στο έπακρο τις προσδοκίες μου και ήδη μου φτιάχνει τις μέρες και τις νύχτες μου, όπως ακριβώς οφείλει να κάνει ένα καλό και ολοκληρωμένο δισκογράφημα.
Release Date: 15/3/2019
Βαθμολογία: 4/5
