Νέες Κυκλοφορίες
Social Cues
Cage The Elephant
Αυτός ο καινούριος ήχος των Cage The Elephant είναι σαν να ανακαλύπτουν κάθε γωνιά της μουσικής τους και είμαστε χαρούμενοι που συμβαίνει. Οι Cage the Elephant είναι γνωστοί για τη μεγάλη ποικιλία στον ήχο τους, αν ακούσουμε κάθε άλμπουμ τους ξεχωριστά. Για παράδειγμα, το πρώτο self-titled ντεμπούτο τους -πιο πειραματικό αν μου επιτρέπεται ο όρος- “Thank you, Happy Birthday”, μέχρι το μελωδικό και άμεσο “ Melophobia” και το “Tell Me I'm Pretty”, υποδηλώνει ότι αν μια μπάντα αλλάζει τον ήχο της, αυτό μπορεί να ακουστεί πολύ ενδιαφέρον, εαν ταλέντο χρησιμοποιηθεί σωστά. Δεν μπορείς λοιπον να εξαιρέσεις το Social Cues από αυτή την λίστα.
Έχουμε 13 κομμάτια με πολλαπλους catchy ήχους και στυλ, με καλογυαλισμένη δουλειά στα lyrics. Έχοντας τον Dan Auerbach (Black Keys) ως παραγωγό σε προηγούμενες δουλειές τους, ακούς κάποια garage στοιχεία που παραμονεύουν μέσα στα κομμάτια τους, μια ηχητική ευαισθησία που απουσιάζει απο το Social Cues. Ο John Hill (Florence + The Machine, Portugal .The Man) που πήρε την θέση του παραγωγού από τον Auerbach για αυτό το άλμπουμ, προσπάθησε να οδηγήσει ηχητικά την μπάντα στα μονοπάτια του Beck, και το έκανε με επιτυχία. Εδώ πρέπει να μιλήσουμε λίγο για τον Beck, με τον οποίο συνεργάστηκαν σε ενα single λίγο πρίν το release του Social Cues, το “Night Running”, και επίσης θα είναι co-headliner μαζί με τους Cage The Elephant στο φετινό τουρ τους για την προώθηση του άλμπουμ. Αν ακούσουμε το “Colors” (2017) του Beck (το οποίο κέρδισε Grammy για το καλύτερο Alternative album), θα αντιληφθούμε πόσο όμορφα εναρμονίζεται ο ήχος του με αυτόν που ακούμε στην καινούρια δουλειά της μπάντας από το Κεντάκι.
Όσο αφορά τους στίχους του άλμπουμ, θα μείνω σε μια δήλωση του Matt Shultz (vocals) : “Το πώς γράφω στίχους είναι ένας τρόπος να ξεπεράσω πράγματα που είναι δύσκολα να αντιμετωπιστούν. Για παράδειγμα ,όταν δημιουργώ, προσπαθώ να βάλω τον εαυτό μου σε μια αντιδραστική κατάσταση αυτοσχεδιαστικής σκέψης. Άφησα να δημιουργηθούν εικόνες στο μυαλό μου και περιμένω να προκληθουν συναισθήματα. Όταν αυτό γίνει, τότε είμαι σίγουρος οτι έφτασα κάπου στιχουργικά. Με βοήθησαν επίσης και πολλές ταινίες του Fassbender, όπως το World on a Wire και The Bitter Tears of Petra von Kant. Σκεφτόμουν την ομορφιά αυτών των ταινιών σε συνδυασμό με τον γραφικό σουρρεαλισμό του Αρονόφσκι.” Η θλίψη του Shultz σχετικά με το διαζύγιό του τείνει να επηρεάσει όλο το άλμπουμ , που σπάνια φαίνεται πολύ προς τα έξω σε σχέση με τις υπόλοιπες δισκογραφικές τους εμπειρίες. Για παράδειγμα , στο “Skin And Bones” ο Shultz λέει: “Close my eyes and fight to carry on”, που φαίνεται σαν να επικεντρώνεται εξ ολοκλήρου σε αυτό το διαζύγιο. Παρά το γεγονός ότι μπορεί σε καποιους το Social Cues να ακουστεί σαν ένα μονότονο αλμπουμ, το "Broken Boy" ως πρώτο κομμάτι , αντικατοπτρίζει το ύφος παλαιότερων συνθέσεων της μπάντας, όπως για παράδειγμα το “Sabertooth Tiger” ή το “Teeth”. Αυτό το lo-fi ύφος στο intro , τελικά ξεσπάει σε μια surf-punk γκρούβα, που παρουσιάζει την χαρακτηριστική αμηχανία του Shultz. To “House of Glass” είναι από μόνο του ξεχωριστό, με κιθαριστικές γραμμές που μπορουν να θεωρηθούν ως πρόκληση, σε συνδυασμό με τα lyrics του Shultz που μιλούν για απομόνωση. Αν και η εξερεύνηση σκοτεινών μοτίβων μπορεί να είναι κάτι σαν ένα μυθιστόρημα για μια μπάντα σαν τους Cage The Elephant, για τον Shultz είναι σίγουρα κάτι καινούργιο. Από αυτήν την άποψη, το συγκεκριμένο άλμπουμ είναι πολύ διαφορετικό σε σχέση με τα προηγούμενα.
Μουσικά, τα περισσότερα τραγούδια του Social Cues έχουν την δομή radio-friendly κομματιών, με το κλασικό verse και chorus, ό,τι καλύτερο για να χτυπήσουν charts σε κάποιο International alternative ραδιόφωνο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το “Night Running“, η συνεργασία τους με τον Beck. Ένα τραγούδι που μπορεί να σταθεί πολύ άνετα σε open-air φεστιβάλ ή και σε πάρκα μεγάλων πόλεων, όπως και το lead single “Ready to let Go”, ακολουθεί παρόμοιο δρόμο. Προβλέψιμο και αβλαβές, χωρίς να είναι απαραίτητα κακό. Το Melophobia είναι ένα πολύ καλό άλμπουμ, αλλά εγώ μερικά κομμάτια μπορεί και να τα προσπερνούσα και να πήγαινα στο επόμενο. Αυτό δεν το έπαθα με το Social Cues, και το άκουσα πολλές φορές για να το γράψω αυτό.
Οι Cage The Elephant είναι ένα από τα πρώτα ονόματα της alternative μουσικής σκηνής αυτή τη στιγμή . Mαζί με τους Arctic Monkeys με το loungey (γιατί οχι) 2018 αλμπουμ τους “Tranquility Base & Casino “ και τους Vampire Weekend, με το αρκετά φιλόδοξο “Spring Snow” που θα βγει τον Μάιο, οι Cage The Elephant θα ήταν συναρπαστικό να βλέπεις να κάνουν μια δραστική στροφή προς την πειραματική μουσική, αλλά αντ' αυτού ακούς ένα ευχάριστο και διαφορετικό ραδιοφωνικό άλμπουμ.
Βαθμολογία : 3,7/5
Released: April 19, 2019
Tracklisting
1. "Broken Boy"
2. "Social Cues"
3. "Black Madonna"
4. "Night Running" (with Beck)
5. "Skin and Bones"
6. "Ready to Let Go"
7. "House of Glass"
8. "Love's the Only Way"
9. "The War Is Over"
10. "Dance, Dance"
11. "What I'm Becoming"
12. "Tokyo Smoke"
13. "Goodbye"
