Νέες Κυκλοφορίες
Help Us Stranger
The Raconteurs
Το supergroup των The Raconteurs μας συστήθηκε εντυπωσιακά, παταγώδικα, πίσω στο 2006 με το debut τους "Broken Boy Soldiers", Σχετικά σύντομα, το 2008, επέστρεψαν με την sophomore προσπάθειά τους, το κομψοτέχνημα "Consolers Of The Lonely". 11 ολόκληρα χρόνια αργότερα, επιστρέφουν με τον τρίτο δίσκο τους, "Help Me Stranger".
Και, όπως είναι λογικό, πολύ νερό έχει κυλήσει στο αυλάκι και για τους 4 "Παραμυθάδες", για τον μεγάλο Jack White, τον Brendan Benson, τον μπασίστα Jack Lawrence (The Greenhornes) και τον ντράμερ Patrick Keeler (The Greenhornes). Οι White Stripes του Jack εδώ και χρόνια δεν υπάρχουν και ο Jack The Great βγάζει solo (3) δίσκους, οι Greenhornes δεν μας έχουν δώσει νέο υλικό από το 2012, ενώ ο μοναχικός καουμπόι Benson έχει σιγήσει από το 2013. Ήρθε, λοιπόν, η ψυχή της παρέας, ο Mr. White, αμέσως σχεδόν μόλις ολοκλήρωσε το περσινής σοδειάς solo LP του "Boarding House Reach", να επανενώσει το γκρουπ και να επανεκκινήσει τις περιπέτειες των Raconteurs.
Ξεκινώντας από την πρώτη εικόνα, αυτή του εξωφύλλου, να πω πως... δεν μ'αρέσει. :) Διότι αυτό το πράσινο μέσα σε φανάρι χέρι μπορεί να είναι ένας πολύ εύστοχος συμβολισμός που παραπέμπει στον τίτλο του άλμπουμ και στο ομώνυμο τραγούδι (Help Me Stranger -- χείρα βοηθείας), από την άλλη παραείναι σύγχρονο και αστικό σαν σύμβολο, γεγονός που μας απομακρύνει από την πάντα ταξιδιάρικη και νοσταλγική ηχητική ατμόσφαιρα που χτίζει το εξ Αμερικής supergroup. Τα εξώφυλλα για τους πρώτους δύο δίσκους ήταν μια χαρά, κάπως ρετρό και μυστήρια, και με οδηγό αυτά θα μπορούσε να φτιαχτεί και το καινούριο. Εντάξει, ένα εξώφυλλο είναι, ας μην το αναλύσω περισσότερο και γκρινιάζω, απλά ήθελα να το σημειώσω.
Μπαίνοντας στο "κυρίως πιάτο", στα 12 τραγούδια του άλμπουμ, τα πράγματα είναι σαφώς καλύτερα και σε σημεία εντυπωσιακά. Το "Help Me Stranger" είναι ένας καλός δίσκος, ποτισμένος με συμπαγές και αγνό rock 'n' roll... Η χημεία της μπάντας είναι παροιμιώδης και σταθερά εύφλεκτη, τα 11 χρόνια που μεσολάβησαν απο τον προηγούμενο δίσκο δεν επηρέασαν καθόλου τη... σεσημασμένη υπερηχητική συμμορία.
Το να πεις πως ο Benson έχει φωνητικές και συνθετικές ικανότητες εφάμιλλες με του White ίσως θα ήταν υπερβολή, από την άλλη όμως δεν έχεις παρά να παραδεχτείς πως ο Jack στους Raconteurs έχει ένα πανάξιο και χαρισματικό "υπαρχηγό". Όπως και στους προηγούμενους δύο δίσκους, έτσι και στο "Help Us Stranger", ο Benson φέρνει (και τραγουδά) στο τραπέζει εξαιρετικές συνθέσεις, με το προεξέχον το "Only Child", που είναι και το πιο αγαπημένο μου στο δίσκο. Από κοντά και το ending track "Thoughts And Prayers", το οποίο συνυπογράφουν Benson και White. Εξαιρετικά και τα εναρκτήρια "Bored And Razed" και "Help Me Stranger", ενώ εντόνως με εξιτάρει και το υποχθόνιο "Live A Lie", πλημμυρισμένο με εθιστικά riffs και solos και μία επιβλητική ερμηνεία του Brendan Benson.
Στα μείον του δίσκου; Σίγουρα κάποια τραγούδια του, που δεν είναι και κάτι το (πολύ) ιδιαίτερο, δεν τα λες και fillers, αλλά δεν τα λες και εξαιρετικά. Τραγούδια που δεν τα κάνεις skip, αλλά δεν τρελαίνεσαι και να τα ξανακούσεις...
Έχω πάντως την εντύπωση και την αίσθηση πως αν οι "Παραμυθάδες" δεν χαθούν ξανά για καμιά δεκαετία και συνεχίσουν να δουλεύουν μαζί, θα μας δώσουν ένα κανονικό αριστούργημα, όμοιο με το "Consolers of the Lonely" του 2009. Το άρτι αφιχθέν δισκογράφημα δεν είναι επ'ουδενί ένα τέτοιο. Θεωρώ επίσης πως, στην παρούσα φάση, το project των Raconteurs αποτελεί το καλύτερο και πιο ασφαλές όχημα, πάνω στο οποίο ο Jack White μπορεί να στηρίξει την κάπως πια ταλαιπωρημένη και ξεζουμισμένη μεγαλοφυία του. Χρειάζεται όμως μαζί τους περισσότερο χρόνο και περισσότερο παίδεμα...
Release Date: 21/6/2019
Βαθμολογία: 3,3/5
