Νέες Κυκλοφορίες
Electric Litany
Under A Common Sky
Τείνω να το πιστέψω, αν και δεν θα το ήθελα. Έχουν μείνει λίγα -αν όχι ελάχιστα- συγκροτήματα με μια πορεία φιλοσοφημένη, σχεδιασμένη με μυαλό αλλά ταυτόχρονα και καρδιά. “Οι Electric Litany είναι οι Radiohead της εποχής τους”. Ναι, έχει ειπωθεί και δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο, δε θα μπορούσε να ειπωθεί καλύτερα αυτό που συμβαίνει με τις μουσικές τους και την μέχρι σήμερα πορεία τους. Η τρίτη τους δουλειά “Under A Common Sky” είναι η απόδειξη αυτής της προσεκτικά σχεδιασμένης πορείας. Εκτελούν ένα έργο που βαδίζει σε μια διαδρομή υποστηριζόμενη και βασισμένη στα πιστεύω τους, σε μια σταθερή μουσικολογική αντίληψη αλλά το σημαντικότερο, σε μια διαρκή αλληλεπίδραση με το γύρω τους περιβάλλον. Το 2010, όταν πρωτοάκουσα το “Tear” με τη φωνή του ίδιου του Γιάννη Ρίτσου να απαγγέλλει στίχους της “Σονάτας του Σεληνόφωτος”, δεν ένιωσα απλά ρίγος να με διαπερνά, άρχισα να αντιλαμβάνομαι πως εδώ δεν πρόκειται για ένα συγκρότημα πυροτέχνημα. “Τό ξέρω πώς καθένας μονάχος πορεύεται στόν ἔρωτα, μονάχος στή δόξα καί στό θάνατο, Τό ξέρω. Τό δοκίμασα. Δέν ὠφελεῖ. Ἄφησέ με νἄρθω μαζί σου”, είναι ακριβώς οι στίχοι που ουσιαστικά περικλείουν τα πιστεύω του δημιουργού Αλέξανδρου Μιάρη. Το σπουδαίο στην περίπτωση του, είναι πως μέσα σε τρία άλμπουμ και σχεδόν μια δεκαετία ύπαρξης, μίλησε για τον έρωτα, τη δόξα, τη μοναξιά και τον θάνατο των ανθρώπων αλλά όχι ατομικά, πάντα υπό το πρίσμα της κοινωνίας, της ανθρώπινης ολότητας.
Η φετινή δουλειά τους, βρίσκει όλους εμάς να παρακολουθούμε γεγονότα στα οποία μόνο οι υπνωτισμένοι δεν θα αντιδρούσαν. Ανθρωπιστική κρίση, μετανάστευση, φτώχεια, καταπίεση κι ένας πλανήτης που φιλοξενεί ένα ανθρώπινο είδος ανάξιο να τον διαχειριστεί προς όφελος του κοινού καλού. Η αντίδραση μερικές φορές δεν έρχεται με βίαιες πράξεις και μίσος. Η μουσική μας έχει σώσει πολλές φορές μέσα από τους εκφραστές της και όσους επιμένουν να κρατούν ιδέες, ιδεολογίες και ανθρωπιστικά πιστεύω ζωντανά με κάθε τρόπο. Στο “Refuge (Under A Common Sky)” γίνεται η πιο απλή ερώτηση αλλά και η πιο δύσκολη να απαντηθεί ,“Why would Ι leave my home?”. Πρέπει να γίνει όμως, ξανά και ξανά, μέχρι να αντιληφθούμε κάποιοι τι λάθος κάνουμε και κάποιοι άλλοι τι δεν κάνουμε σωστά. Το νέο άλμπουμ των Electric Litany, έχει να παίξει κοινωνικά ρόλο σπουδαίο, πέρα από τη μουσική του αρτιότητα. Ως τρίτο γέννημα της μπάντας, παραμένει πιστό στη στάση που κρατούσαν πάντα και μαζί ολοκληρώνει τον ηχητικό τους κύκλο, συλλέγοντας στοιχεία και από τους δύο προκατόχους του. Οι μακρόσυρτοι ήχοι, τα βαριά πλήκτρα, τα αργά τύμπανα και η μυσταγωγική ατμόσφαιρα, βρίσκονται όλα μαζί στις κατάλληλες ποσότητες και θέσεις. Πάνω από όλα όμως η μελωδία. Ναι η μελωδία, που ως άρωμα ελκυστικό έστρεφε πάντα το ενδιαφέρον των ακροατών στις συνθέσεις και τους στίχους.
Οι στίχοι που φαίνεται να περιέχουν τόσες πολλές ερωτήσεις και προτροπές, δείχνοντας την ανάγκη για απαντήσεις και αλλαγή του κάθε τι που καίει τον σημερινό κόσμο. “Do you see the lie?”, "Do you want me for a while?", “is it wrong just to wait for your death?” ή “Say something that would hide under your smile”, “tell them Ι love you and they’ll return” είναι μερικοί από τους στίχους που με έκαναν να πλησιάσω την σκέψη του Αλέξανδρου και να νιώσω την αγωνία που υπομονετικά κρατούσε μέσα του μέχρι να έρθει η ώρα για το μοίρασμα. Οι συγκλονιστικές στιγμές του άλμπουμ δεν είναι συγκεκριμένες, όλος ο δίσκος είναι μια συγκλονιστική εκμυστήρευση συναισθημάτων και συνειδητοποίησης. Η αιρετική τους στάση στα μουσικά πράγματα είναι αληθινή όπως στα live τους. Τους ακούμε να μιλούν διαρκώς για τους άδικα φυλακισμένους κι αδικημένους ή να διασκευάζουν κομμάτια όπως το “Νύχτωσε Χωρίς Φεγγάρι” του Απόστολου Καλδάρα το 2015, πράγμα που δείχνει μια ομάδα ανθρώπων που επιτέλους έχει τη δική της περήφανη ταυτότητα, όποια κι αν είναι αυτή.
Οι Electric Litany είναι σε tour και από την ερχόμενη Πέμπτη 24/10 "πατάνε" Ελλάδα, αρχής γενομένης από την Γιάφκα της Πάτρας. Εν συνεχεία θα εμφανιστούν στην Αθήνα (25/10, Gagarin), στο Ηράκλειο (27/10, Cine Studio), στα Ιωάννινα (31/10, Agora), στη Θεσσαλονίκη (1/11, Eightball) και στην Κέρκυρα (2/11, 7 Texnon Topos).
Οι Electric Litany κάνουν κάτι που κανένα άλλο Ελληνικό (έστω και κατά το ήμισυ) συγκρότημα της εποχής τους δεν κάνει. Είναι μοναδικοί για αυτόν ακριβώς τον λόγο, επειδή δεν ανήκουν σε κανενός είδους κατηγορία και ο ήχος τους δεν μοιάζει με ο,τιδήποτε άλλο σημερινό. Η μίξη της βυζαντινής κουλτούρας με την ηλεκτρονική μουσική και την post rock, δεν χαρακτηρίζει καμία άλλη κολεκτίβα κι αυτό είναι ολοκάθαρο σε τραγούδια όπως το φετινό “England” ή το “In The Μorning” του 2014, που μας ανάγκασαν να προσπαθούμε μάταια να βρούμε παραλληλισμούς όταν μας ρωτούσε κάποιος “..με τι μοιάζουν ;". Με τίποτα - είναι η σκοτεινή, πειραματική, καθαρτική μουσική των Electric Litany. Ο τρίτος τους δίσκος περιέχει κομμάτια που και πάλι δίνουν στίγμα από την Κέρκυρα, όπως το "CFU" (Corfu) με το συγκινητικό ξεκίνημα του παραδοσιακού τραγουδιού γυναικών της περιοχής. Το τραγούδι με τους λιγότερους στίχους αλλά με τη μεγαλύτερη διάρκεια, μιλά για τον έρωτα με τον πιο απλοϊκό αλλά διαπεραστικό και οξύ τρόπο. “Καλή ώρα να 'χουν οι ελιές, που κάνουνε το λάδι, και φέγγει της αγάπης μου για να κεντάει το βράδυ” οι στίχοι που θα συνοδευτούν με έγχορδα και θα παραχωρήσουν τη θέση τους στον επίσης παραδοσιακό ρυθμό φτιαγμένο από ηλεκτρονικά και φυσικά κρουστά, γλυκιές συρτές κιθάρες και τραγούδισμα σαν ψαλμωδία από τον Μιάρη, αληθινά εμπνευσμένο.
“Under A Common Sky”, κάτω από έναν κοινό ουρανό ή αν θέλετε, κάτω από ένα κοινό σκεπτικό. Σε αυτό μας καλεί όλα τα χρόνια η Ελληνοβρετανική μπάντα. Το σκεπτικό του να γίνει η μουσική εκτός από κοινός τόπος τέρψης αισθήσεων, κοινός τόπος συνειδητοποίησης. Ακόμα και για το κλείσιμο του, ο δίσκος κρατά ισχυρά νοήματα: “I was born with a rock in the shape of a heart, so that I can withstand all the troubles of man”. Πόσο επιτακτικό να αντέξουμε τις δυσκολίες ως άνθρωποι, να μην γίνουμε ο,τιδήποτε άλλο μη ανθρώπινο. Η επανάσταση που οι Electric Litany φέρνουν δεν αφορά μόνο τη μουσική. Το γνωρίζουμε, αυτή είναι μια αδιαμφισβήτητη υπεροχότητα, σε κάθε τους τραγούδι. Το συγκρότημα φέρνει σε πρώτο πλάνο, όπως κάθε σοβαρός καλλιτέχνης οφείλει να κάνει, τα αληθινά ζητήματα της εποχής μας. Η μουσική τους είτε ως τέχνασμα είτε καθαρά ως τέχνη, βήμα-βήμα, άλμπουμ με άλμπουμ, καταφέρνει την ένωση με τα σημαντικά, τα ανθρωπιστικά και ουσιώδη. Το εξώφυλλο του τρίτου τους άλμπουμ, είναι η ακριβής συμβολική περιγραφή του τι θα ακούσει κάποιος εντός του: το φως που θα παλέψει με την κυματώδη θάλασσα και τελικά θα την υπερπηδήσει για να μας δώσει και πάλι τα χρώματα του.
Release Date: 27/9/2019
* In Greece via Inner Ear Records, on black/clear vinyl LP 180 and cd. Worldwide by Apollon Records and ONErpm.
