Νέες Κυκλοφορίες
Ανησυχία, Aταξία Και Ανασφάλεια
Βασίλης Ράλλης
Είναι πια περίπου τρία χρόνια που παρακολουθώ την μουσική πορεία του Πατρινού μουσικού Βασίλη Ράλλη. Από τους Monostyle και τα διάφορα side projects του, μέχρι και τη σόλο πορεία του που ξεκίνησε δειλά δειλά το 2014 με τα singles Δρόμος και Ρεύμα, ως και σήμερα που φτάσαμε στην κυκλοφορία του πρώτου του ολοκληρωμένου προσωπικού δίσκου, ο οποίος κυκλοφόρησε ψηφιακά στις 29 του περασμένου Απρίλη, ενώ αναμένουμε και την psysical release μέσα στον Ιούνιο. Κι είναι μεγάλη μου η χαρά για αυτή την κυκλοφορία, διότι ο Βασίλης το πίστευε, το ήθελε και το κατάφερε μια χαρά, όπως ακριβώς μας τα λεγε εδώ στο Υπόγειο, στην πρόσφατη συνέντευξή του (check here).
Αυτό που κατάφερε ο Βασίλης με το δίσκο του Ανησυχία, Αταξία και Ανασφάλεια δεν είναι καθόλου εύκολο και αυτονόητο: μπόρεσε εντέλει να "παντρέψει" και να ενώσει όλα τα μουσικά είδη που αγαπάει και μαζεύει το πολυσυλλεκτικό και "αχόρταγο" αυτί του με απόλυτη αρμονία και με μία αξιοθαύμαστη, απολύτως συμπαγή, συνταγή - παραγωγή. Στα περίπου 45 λεπτά του άλμπουμ μπορείς να ακούσεις ρεμπέτικο, dub, balkan, παραδοσιακό, περάσματα hip-hop (!), όλα μαζί κάτω από την αγαπημένη του ομπρέλα του ροκ και της ψυχεδέλειας. Με στίχους σύγχρονους, προσεγμένους και αρκούντως ανατρεπτικούς, ποτέ γραφικούς. Τραγουδισμένοι αλάνθαστα και συγκινητικά από την ξεχωριστή φωνή του- τούτο ίσως είναι το μεγαλύτερό του όπλο. Δώδεκα πανέμορφα κομμάτια, το καθένα με τη δική του ιστορία και ξεχωριστή ταυτότητα καθιστούν το ντεμπούτο του Ράλλη μία από τις πιο ενδιαφέρουσες μουσικές προτάσεις για το 2016. Προσωπικά αγαπημένα το εναρκτήριο Μακριά Να Φύγουμε, το εθιστικό Πειρατικό, το ψυχεδελικό κολασμένο ορχηστρικό Τουμπεκάκι, αλλά και το ομώνυμο Ανησυχία, Αταξία Και Ανασφάλεια.
Με είχε "προειδοποιήσει" για όλα αυτά τόσο στη συνέντευξη που προανάφερα όσο και ένα βράδυ Κυριακής του περασμένου Χειμώνα, όταν μετά από εκπομπή Music From The Basement, κατηφόρισα στο Καφενείον 111 στο Μοναστηράκι, όπου ο Βασίλης εμφανίζεται κάθε εβδομάδα τέτοια μέρα, Κυριακή βράδυ. Εκεί τον γνώρισα και από κοντά και αποδείχτηκαν πέρα για πέρα αληθινά όσα είχα σκεφτεί γι'αυτόν τόσα χρόνια που τα λέγαμε στο facebook και άκουγα τη μουσική του: Γαμώ τα παιδιά, με τρελό πάθος για τη μουσική, και για τη δική του και εν γένει... Χίλια μπράβο και συγχαρητήρια Βασίλη, καλοτάξιδος και καλότυχος εύχομαι να είναι ο δίσκος! Σου εύχομαι να είσαι πάντα (μουσικά) Ανήσυχος, Άτακτος και Ανασφαλής.
