Νέες Κυκλοφορίες
Τελεφερίκ
ΜΕΝΤΑ
Το Καλοκαίρι του 2015, την εβδομάδα του δημοψηφίσματος, ήμουν στο σπίτι ενός φίλου στα Εξάρχεια και συζητάγαμε στο μπαλκόνι του -για τι άλλο;- για το επικείμενο δημοψήφισμα, για τα capital controls, για την απόλυτη καταστροφή και κατάρρευση του νεοελληνικού ονείρου. Η συζήτηση είχε ένταση και ζόφο, η συζήτηση είχε παγωμένο ιδρώτα και στόμφο, είχε και μπίρες και τζιν τόνικ, ώσπου από τα αναιμικά ηχεία του laptop του φίλου ακούστηκε ένα κομμάτι που μου έκοψε τη μιλιά.
- Τι ναι αυτό ρε;
- Μέντα, από τον καινούριο δίσκο.
- Άσε ρε, δεν είναι Μέντα αυτό.
- Ναι ρε, Μέντα είναι. Να, δες...
Ήταν ΜΕΝΤΑ. Το Αθηναϊκό group είχε πριν λίγους μήνες (Φεβρουάριος 2015) κυκλοφορήσει -κόντρα εντελώς στον ήχο και στο ύφος του ως τότε- το "Teleferique", μία συλλογή 9 ορχηστρικών πολύ δυνατών συνθέσεων, τιτλοφορημένων με τους αντίστοιχους αριθμούς (με εξαίρεση το track 5 που είχε το όνομα του δίσκου, "Teleferique").
6 χρόνια μετά, και 21 από την ίδρυσή τους, οι ΜΕΝΤΑ ανεβαίνουν ξανά στο "Teleferique" και το ονομάζουν "Τελεφερίκ", τούτη τη φορά παρέα με 10 φίλους τους, οι οποίοι στιχουργούν και τραγουδούν πάνω στις ήδη υπάρχουσες συνθέσεις. Και έτσι τα κομμάτια έγιναν τραγούδια - και τι τραγούδια... Πάνω στις εξαιρετικές μουσικές των ΜΕΝΤΑ, οι 10 προσκεκλημένοι βρίσκουν πρόσφορο έδαφος για να εκφραστούν και να αφήσουν το ξεχωριστό στίγμα τους.
Ο πρώτος που ανεβαίνει στο "Τελεφερίκ" είναι ο Νικόλας Καρίμαλης των Razzastar για το κομμάτι "Ένα". Με μια... Μαλαμική αψεγάδιαστη ερμηνεία-απαγγελία σε στίχους πυκνούς και κοφτερούς, ανοίγει την αυλαία... ψαρωτικά και αρκούντως εντυπωσιακά.
Ο Νικόλας παραμερίζει για να έρθει ο μπαρουτοκαπνισμένος Γιάννης Αγγελάκας και να αναλάβει να μεταμορφώσει το "2" (το κομμάτι που είχα ακούσει στην ταράτσα του φίλου μου) σε "Άκουγε τους Πεθαμένους του". Ο Αγγελάκας απλώνει πάνω στην -ούτως ή άλλως- διαολεμένη μουσική τις δικές του δαιμονισμένες λέξεις και το αποτέλεσμα είναι ένας ανανταριασμένη σκοτεινή δίνη που σε ρουφάει αύτανδρο σε έναν απύθμενο βυθό.
Ο Coti K. στον "Άνισο Ουρανό" πλέκει μια αγωνιώδη ποιητική ιστορία και δίνει μία στιβαρή, συγκινητική ερμηνεία.
Η Nalyssa Green, κατά την ταπεινή μου γνώμη, στιχουργεί μαγικά. Και τραγουδάει εξίσου ξεχωριστά και ονερικά, μια στοιχειωμένη νεράιδα της σύγχρονης εναλλακτικής σκηνής. Στο "Εραστές του Προσωρινού" τα κάνει όλα αυτά, με περισσή ψυχή και σχολαστικότητα, το κομμάτι είναι γαμάτο.
Κι ύστερα έρχεται η Λένα Πλάτωνος για το "Κόκκινο". Ρε φίλε, όταν την ακούω, παβλοφικά κι αυτόματα ανατριχιάζω και βουρκώνω. Έτσι κι εδώ. Θανατηφόροι στίχοι και -όπως πάντα και αρχέγονα- καθηλωτική ερμηνεία.
Η Danai Nielsen είναι μια νέα singer/songwriter (μόλις προχτες, Παρασκευή 22/10, κυκλοφόρησε τον πρώτο της δίσκο, "Who Are They") που είναι γεμάτη ταλέντο και μυστήρια εξωτική ενέργεια. Στο "Θυμήσου" καταθέτει μία απογειωτική ερμηνεία και υπέροχες λέξεις, λέξεις τρυφερές και ζεστές, σαν παπλώματα να σκεπάσουν τις δύσκολες μέρες μας.
Ο Παύλος Παυλίδης ανεβαίνει στο "Τελεφερίκ" και τον φαντάζομαι να λέει "καλησπέρα - ευχαριστούμε". Κι ύστερα να κλείνει τα μάτια και να αφήνει τα λόγια του πάνω σε μία από τις καλύτερες συνθέσεις του πρωτου "Τελεφερίκ", του "7". Το κάνει "Πεταλούδα" και τούτη πετάει σαν αερικό πάνω από το κεφάλι μου και μου ψιθυρίζει στο τίναγμα των φτερών της πως "το μόνο που χρειάζεται ο κόσμος για να αλλάξει, είναι να αφήσουν την ψυχή τους να πετάξει"...
Ο Prins Obi αναλαμβάνει το πιο ροκ εν ρολ κομμάτι του δίσκου και αυτό αποδεικνύεται βούτυρο στο πολυσχιδές και... μουρλαμένο ψωμί του. Σπέρνει "Θύελλες", τόσο σε τραγούδισμα όσο και σε στίχους. Με μια εναρκτήρια επαναστατική προστακτική -"τάισε τις θύελλες που θέλουν να ταράξουν τα νερά σου"- , δίνει τον χώρο για μία εξίσου καθαρτική παραλλαγή της γνωστής παροιμίας: "όποιος σπέρνει θύελλες, θερίζει αταξία". Υπαρξιακό διαμαντάκι, με τη σύνθεση των ΜΕΝΤΑ σταθερά να κρατάει τις δαιμονισμένες ισορροπίες. "Παύση - Αφωνία - Διάλειμμα".
Για το τελευταίο κομμάτι του "Τελεφερίκ" του 2015, έρχεται o αεικίνητος κύριος Χρήστος Λαϊνάς, τον οποίο θαυμάζω χρόνια με ό,τι κι αν καταπιάνεται. Εδώ χαρτογραφεί μιαν αγάπη "Σαν Λίμνη" και όλα μοιάζουν σαν σε sci-fi όνειρο, είναι έτσι η φωνή και η μουσική, που νομίζω πως είμαι σε ένα σύμπαν που είναι λίγο παραπέρα και όχι εδώ, σε μία διάσταση κρυφή και καινούρια.
Κάπου εδώ λοιπόν τελείωναν τα βαγόνια του πρωτότυπου "Τελεφερίκ". Στη νέα του, όμως, εκδοχή, μπαίνει με φόρα ο κύριος Σέργιος Βούδρης (Limpid Voyage Sound) και μας δίνει μία σπαραχτική, μέχρι το μεδούλι ψυχωμένη, ερμηνεία στα "Παιδιά", μία σύνθεση που δεν είχε κατάφερει να μπει στην αρχική έκδοση του δίσκου, είναι όμως παρούσα στο νέο "Τελεφερίκ". Και μας παίρνει και μας σηκώνει - με στίχους μαχαίρια, που δυσδιάκριτα δονούν τα ηχεία, λέξεις μυστήριες που ηχούν σαν δυσκατάληπτοι χρησμοί. Κομματάρα, ιδανικό φινάλε του άλμπουμ.
Το "Τελεφερίκ" του 2021 είναι ένας δίσκος εξαιρετικός. Κατορθώνει, παρόλη την εξ ορισμού και εκ γενετής πολυσυλλεκτικότητά του (βλ. 10 διαφορετικοί ερμηνευτές και στιχουργοί), να στέκει ενιαίος και συμπαγής, με ένα άτεγκτο και εμφανές κέντρο βάρους, το οποίο σε τραβάει μαζί του στον φλεγόμενο γεμάτο έμπνευση πυρήνα του. Οι ΜΕΝΤΑ -ο Νίκος Παπαδημητρίου, ο Δημήτρης Λαϊνάς, ο Κώστας Βλάχας και ο Πάνος Γαλάνης- παρέα με τους εκλεκτούς καλεσμένους τους, μας έδωσαν ένα άλμπουμ πρωτότυπο και πέρα για πέρα μεστό, υπερπλήρες σε μουσική ευφυία και απορρέον συναίσθημα, που σίγουρα συγκαταλέγω στα καλύτερα της χρονιάς. Hats off...
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 15/10/2021
Mουσική: Μέντα
Στίχοι: Νικόλας Καρίμαλης, Γιάννης Αγγελάκας, Coti Κ., Nalyssa Green, Λένα Πλάτωνος, Danai Nielsen, Παύλος Παυλίδης, Prins Obi, Χρήστος Λαϊνάς, Σέργιος Βούδρης
Μίξη, παραγωγή: Kώστας Βλάχας εκτός από τα «Σαν λίμνη» / «Μια πεταλούδα» (Χρήστος Λαϊνάς)
Φωνητικά σε «Θύελλες»: Σέργιος Βούδρης
Theremin σε «Άνισο ουρανό»: Nalyssa Green
Μastering: Mike Hillier, Metropolis Mastering
Eπιμέλεια μακετών: Στεφανία Τσούκα
Φωτογραφία εξωφύλλου: Χρήστος Λαϊνάς
Το «Τελεφερίκ» θα είναι διαθέσιμο ψηφιακά και σε CD στις 15 Οκτωβρίου 2021 ενώ στα μέσα του 2022 θα κυκλοφορήσει το συλλεκτικό βινύλιο.
