Νέες Κυκλοφορίες
Dream
alt-J
Η περίπτωση των alt-J μού είναι από τις πιο αγαπημένες και πιο ενδιαφέρουσες τα τελευταία 10 χρόνια. Η μπάντα από το Leeds της Βρετανίας συστήθηκε εκκωφαντικά με το “An Awesome Wave” του 2012, ένα σχεδόν αψεγάδιαστο δίσκο, που -δικαιότατα- κέρδισε κοινό και κριτικούς και χάρισε στο indie rock τρίο το -πάντοτε αξιόπιστο και σημαντικό- Mercury Prize. To 2014 μας έδωσαν το κάπως πιο αδύναμο “This Is All Yours”, που έδειξε κάπως να επιβεβαιώνει την... κατάρα του δεύτερου δίσκου. Παρόλα αυτά, είχε μέσα του 2-3 κομματάρες. Το 2017, όμως, ήρθε το εξαιρετικό και πλούσιο “RELAXER”, που επανατοποθέτησε την μπάντα σε υψηλότατα επίπεδα σύνθεσης και υπενθύμισε τη δυναμική του γκρουπ. Η ζωντανή εμφάνισή τους στο Terra Vibe τον Ιούλιο, την ημέρα των Monkeys, ήταν από τις πιο αγαπημένες μου συναυλίες για τα ηρωικά 10’s και μεγέθυνε μέσα μου το respect που τρέφω γι’αυτούς.
Φτάνοντας στο σήμερα, οι alt-J εισέρχονται δισκογραφικά στα 20’s με το “The Dream”. Το 4ο LP της μπάντας κυκλοφόρησε στις 11 Φεβρουαρίου από την Infectious Music και την Canvasback Music.
To album ξεκινά εντυπωσιακά με ένα λίγο-πολύ καταπληκτικό κομμάτι, το “Bane” (= ”μαρτύριο”). Στιβαρή και επική σύνθεση με ήχους να εισχωρούν από παντού και να αποχωρούν ξαφνικά, να επιστρέφουν δριμύτεροι και υπογείως αγριεμένοι... Διαμάντι.
Διαμάντι μού ακούγεται και το “Philadelphia” κάπου στη μέση του δίσκου, με τις ανατριχιαστικές οπερατικές κραυγές της Christie Valeriano να εμφανίζονται στο ηχητικό πεδίο σαν ηλεκτροσόκ, τη μελωδία να ρέει σαν γλυκόπικρο ποτάμι και τα βιολιά να κάνουν σιγά-σιγά την εμφάνισή τους, στέλνοντας το κομμάτι (και τον ακροατή) στα ουράνια. Βιολιά, και έγχορδα συμφωνικής γενικώς, ακούγονται και σε άλλα σημεία του “Dream”. Αναβλύζουν συχνά-πυκνά από τα αυλάκια του δίσκου, προσδίδοντας κατά τόπους μία κλασικίζουσα χροιά στην ατμόσφαιρα - καθόλου επιτηδευμένη, καθόλου παράταιρη.
Μεγάλο track και το δαιδαλώδες “Chicago”, που ύστερα από την ενός λεπτού μελωδική εισαγωγή του, εισέρχεται κλιμακωτά με ένα αγωνιώδες μπιτ και ένα στοιχειωμένο synth. H ερμηνεία του John Newman εδώ είναι μεγαλειώδης.
Τα... hits του δίσκου βρίσκονται στις θέσεις 2 και 3 του tracklist και πρόκειται για τα ήδη γνωστά μας, σαν singles που προλόγισαν την κυκλοφορία, “U&ME” (out Sep.21) και “Hard Drive Gold” (out Jan.22). Καλοφτιαγμένα τραγούδια με πλούσιες συνθετικές ιδέες, πλημμυρισμένα με την υπόγεια διακριτική ενέργεια και ένταση που χαρακτηρίζει εν γένει τον ήχο της μπάντας. Στα πολύ καλά κομμάτια του δίσκου θα μπορούσα να προσθέσω και το τελευταίο single που προηγήθηκε του LP, το “The Actor” (out Feb 7).
Κάπου εδώ, όμως, τελειώνουν (για μένα) και οι πολύ δυνατές στιγμές του δίσκου. Απομένουν άλλα 6 τραγούδια, εκ των οποίων κάποια είναι καλούτσικα και άλλα κάπως αδιάφορα. Και αυτός είναι και ο λόγος που το “Dream” στ’αυτιά μου δεν αποκτά εντέλει τη δυναμική της δισκάρας. Στέκει, όμως, ξεκάθαρα σαν ένας μεστός δίσκος, καλοδουλεμένος και με άποψη. Τίμιος, που λένε. Και -φυσικά- έχει να δώσει (τις προαναφερθείσες) στιγμές μαγείας και απογείωσης, οι οποίες μου φτάνουν, αλλά από την άλλη δεν μου περισσεύουν.
Release Date: 11/2/2022
Βαθμολογία: 3,5/5
