Ο Π.Ι.Ε.Β. και το
'Σε Ευχαριστώ που Είσαι
Τόσο Καλή Μαζί Μου'
Η μαγική και θαυματουργή ομάδα των The Bad Poetry Social Club ξαναχτυπά.
Εδώ, λοιπόν, ο Π.Ι.Ε.Β, το στοιχειωμένο ποίημα του "Σε Ευχαριστώ που Είσαι Τόσο Καλή Μαζί Μου", η απόλυτα ταιριαστή μουσική των Tiger Lillies και ένα ακόμα υψηλότατης αισθητικής και παντοδύναμης άποψης -άρτι αφιχθέν- video σε σκηνοθεσία του Παναγιώτη Φίκαρη (MFS).
Το "Σε Ευχαριστώ που Είσαι Τόσο Καλή Μαζί Μου" το βρίσκεις στο δίσκο του Π.Ι.Ε.Β. "LNDN BRLN", που κυκλοφόρησε τον περασμένο Μάιο.
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Ένα spoken word video σε στίχους και ερμηνεία του Π.Ι.Ε.Β. (The Bad Poetry Social Club) σε μουσική των The Tiger Lillies και σκηνοθεσία του Παναγιώτη Φίκαρη (MFS).
Ο Π.Ι.Ε.Β. ερμηνεύει ένα ερωτικό ποίημα του με έντονη θεατρικότητα αλλά και δυναμική μουσικότητα, πάνω στο κομμάτι Life is mean (Greed) των The Tiger Lillies. Ένα spoken word κομμάτι για τον χωρισμό, την δυσκολία και τον πόνο του, για όσα είμαστε διατεθημένοι να θυσιάσουμε για να μην χάσουμε όσα αγαπήσαμε, μόνο και μόνο για να ζήσουμε λίγο ακόμη στην σκιά του παρελθόντος και της γλυκιάς ανάμνησης. To κομμάτι περνάει από την θεατρική/αφηγηματική πρόζα σε σημεία που θυμίζουν παράμετρο ραπ με punk φωνητικά, με θεματικές σαφέστατες αναφορές στο Eternal sunshine of a spotless mind, στο Black Mirror και στο Old Boy. Πόσο είμαστε ερωτευμένοι με όσους αγαπάμε αληθινά; Πόσο τους συγχωρούμε όταν μας εγκαταλείπουν; Τους ευχαριστούμε πραγματικά που ήταν τόσο καλοί μαζί μας ή μένει μόνο η πίκρα, ο αιματηρός πόνος και η ειρωνία;
ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΑΠΌ ΤΟΝ Π.Ι.Ε.Β.
Το ποίημα ήταν γραμμένο από το 2013-14, διορθώθηκε για να μπει στον spoken word δίσκο μου LNDN-BRLN που κυκλοφόρησε τον Μάιο. Επειδή ήταν χρόνια γραμμένο και δεν έπαψε ποτέ να με συγκινεί έπρεπε να βρω και το αντίστοιχο ηχοτοπίο για να γίνει κομμάτι. Πέρασα από διάφορες παραγωγές και ερμηνείες. Οι The Tiger Lillies είναι ένα μουσικό σχήμα που μου λατρεύω από το 2007 και έχουν αποτελέσει για μένα έμπνευση και συντροφιά πολλές φορές. Το κομμάτι τους Life is mean (Greed) είναι μία από τις μεγάλες μου εμμονές των τελευταίων χρόνων και όσο καιρό διόρθωνα το κείμενο το άκουγα συχνά. Έτσι και πήρα την απόφαση να τολμήσω να έρθω σε επαφή μαζί τους. Χάρηκαν με το μήνυμα μου, που διάβασαν κάποιους μήνες μετά και μου έδωσαν τα δικαιώματα. Ήταν από τα αγαπήμενα του MFS μέσα από τον δίσκο και έτσι χωρίς να το συννενοηθούμε έκανε ολομόναχος το γύρισμα. Το μόνταρε μέσα σε δύο βράδια και μου το έστειλε. Μου άρεσε πάρα πολύ, σοκαρίστηκα. Έδωσε στο κείμενο και το κομμάτι μία ακόμα ερμηνεία, μία επιπλέον διάσταση.
Στίχοι / Ερμηνεία - Π.Ι.Ε.Β.
Μουσική παραγωγή – The Tiger Lillies
Μίξη / Mastering - Sativa at Black Spot Studio
Προγραμματισμός - Π.Ι.Ε.Β. , Sumo Beats
Ηχογράφηση - Sumo at Red Frame Studio
Σκηνοθεσία / D.O.P. / Επεξεργασία / Χρώμα - Παναγιώτης Φίκαρης (MFS Edit Lab)
Παραγωγή - The Bad Poetry Social Club
Κείμενο
Καθόμαστε πλάι πλάι.
Μου λες έφτασε η ώρα να φύγεις.
Να φύγεις και να μην επιστρέψεις ξανά.
Ίσως φυσικά να έχει συμβεί αυτό, εδώ και αρκετό καιρό.
Θα προσπαθήσω λοιπόν και εγώ, να σε ξεχάσω ολοκληρωτικά.
Μακάρι να μπορούσα να σε διαγράψω απο την μνήμη μου,
μα δεν έχω μαύρο καθρέφτη και δεν θα εχει καν αιώνια λιακάδα από αύριο.
Αντιθέτως τα θυμάμαι όλα, σαν παλιό άλμπουμ φωτογραφιών που όλοι είναι πλέον νεκροί.
Μακάβριο.
Κάνεις να φύγεις και σου αρπάζω το χέρι.
Σε κοιτάζω, με κοιτάζεις.
Ακουμπάς απαλά τα δάχτυλα σου στο μέτωπο μου
και κλείνω τα μάτια μου με μια γαλήνη που έχω να νιώσω από μωρό.
<<Μωρό μου...>>, σε ακούω να μου ψιθυρίζεις δίπλα στο αυτί,
<<...εμπιστεύσου με.>>,
(Δεν μπορώ.)
ενώ σέρνεις τα δάχτυλα σου στα κλειστά μου βλέφαρα και παγώνω.
(Δεν μπορώ.)
<<Εμπιστεύσου με, έστω για μια τελευταία φορά.>>
Και πιέζεις με δύναμη.
Τα μάτια μου γυρίζουν τελικά, τα νύχια σου χώνονται μέσα,
τρυπούν τον κερατοειδή και φτάνουν ως τον αμφιβληστροειδή.
Ουρλιάζω από τον πόνο, λέγοντας σου πως δεν μου φτάνει μόνο αυτό.
<<Αυτό έχω μόνο, δεν έχω άλλο.>>, μου αποκρίνεσαι με αδιαφορία.
Κλαίω.
Κλαίω δυνατά, με ήχο και αναφιλητά.
<<Αηδία, ωωω βγάλε τον σκαμό.>>, μου λες.
<<Δεν μπορώ να σε βλέπω να κλαις, δεν αντέχω να σε ακούω.>>
Αρπάζεις ένα ψάλιδι από τον πάγκο.
Μου το δίνεις και μου φωνάζεις, <<Κάντο, επιτέλους>>.
Ανοίγω το στόμα μου, δαγκώνω την γλώσσα μου, να μην μου γλυστρίσει,
τοποθετώ το ψαλίδι κάθετα, το ανοίγω και πριν το καταλάβω το έχω ήδη κλείσει.
Η γλώσσα μου έχει πέσει στο παπούτσι μου,
τινάζω το πόδι μου, ένω τρέμω και την στέλνω μακριά.
Κρυώνω και είμαι βρεγμένος,
σίγουρα είμαι λουσμένος στα αίματα.
Γονατίζω.
<<Δεν θα σε αφήσω ποτέ.>>, μου λες.
<<Από σήμερα θα ζεις στην σκιά μου.>>, μου λες και μου δίνεις το χέρι.
<<Θα με ακολουθείς, μα θα είσαι πάντα ένα βήμα πίσω μου
και όταν σε ρωτούν αν είμαστε μαζί δεν θα μπορείς να απαντήσεις.
Θα χαμογελάς απλά και έτσι θα δείχνεις καλά.
Από δω και πέρα,
θα χαίρεσαι, όταν με ακούς να γελάω
και θα λυπάσαι, όταν με ακούς να κλαίω.
Θα ακούς μόνο τη φωνή μου
και θα μυρίζεις μόνο το άρωμα από το κορμί μου.
Θα γεύεσαι την ζωή μέσα από τα δικά μου μάτια.
Εγώ θα είμαι οι αισθήσεις σου.>>
Τι όμορφο
κι εγώ δεν μπορώ να σου πω,
πόσο σε ευχαριστώ που είσαι τόσο καλή μαζί μου.
(Σε ευχαριστώ.)
