Το πανέμορφο
Θέατρο του Δρόμου
του Γιάννη Χαρούλη
«Πες μου συγγνώμη, θα περιμένω ζωντανός, μια μέρ’ ακόμη» το λες και «Καρυωτακική» γραφή. Κάπως έτσι κατάλαβα ότι το «Θέατρο του Δρόμου» δεν είναι τραγούδι. Είναι ψυχογράφημα ενός ανθρώπου που ακολουθεί πιστά την μοίρα του χωρίς αντίδραση… «Δεν είχα μοίρα, μου ’δωσ’ ο ίσκιος μου φιλί κι εγώ το πήρα». Στιγματίζεται από τα γεγονότα που αλλάζουν την ροή της ζωής του. Μην μπορώντας να ξεπεράσει τον πόνο του, οδηγείται σε διαστρέβλωση της αλήθειας όπως αναφέρει και ο στίχος: «και προχωρώ θύμα και θύτης» καταλήγοντας από ψυχιατρείο σε ψυχιατρείο «θα με έχουν πάρει, με το καράβι των τρελών θα ‘χω σαλπάρει» μέχρι που οι αρνητικές σκέψεις τον κατακλύζουν. Ωστόσο, περιμένοντας τη συγνώμη δίνει παράταση ζωής «μια μέρα ακόμη».
Κατά την δική μου άποψη είναι η πιο ώριμη δουλειά του Γιάννη Χαρούλη γιατί ο τρόπος που τραγουδά, με άγγιξε. Το ηχόχρωμα της φωνής του δίνει στον στίχο την βαρύτητα που του αξίζει. Το «Θέατρο του Δρόμου» είναι το νέο τραγούδι του Γιάννη Χαρούλη σε μουσική που έγραψε ο ίδιος. Οι στίχοι της Ελένης Φωτάκη μ’ έβαλαν σε πολλές σκέψεις και μου δημιούργησαν πολλά συναισθήματα. Ένιωσα την ανάγκη του ανθρώπου που θέλει να πιαστεί από κάπου όταν έχουν εξαντληθεί όλα τα αποθέματα της ψυχής του. Από το στίχο «αγαπημένη, όλα γυρνούν, όλα περνούν, ο πόνος μένει. Πες μου συγγνώμη, θα περιμένω ζωντανός, μια μέρ’ ακόμη», φαίνεται ότι το μυαλό του κρέμεται από μια κλωστή και το τέλος πλησιάζει. Με ανατρίχιασαν αυτοί οι στίχοι. Η μουσική του Γιάννη Χαρούλη αγκάλιασε με μοναδικό τρόπο τις σκέψεις που η Ελένη Φωτάκη τις έκανε στίχους.
Όπως διαβάσαμε από το δελτίο τύπου: Το «Θέατρο του Δρόμου» αντλεί την πρώτη του έμπνευση, από τις τελευταίες μέρες ενός μελλοντικού αυτόχειρα. Το «Θέατρο του Δρόμου», είναι ένα τραγούδι σχεδόν κινηματογραφικό, που αφήνει το κεντρικό πρόσωπο να βγει από το πλάνο σφυρίζοντας, για να χαθεί τελικά προς άγνωστη κατεύθυνση.
Το τραγούδι προέκυψε ύστερα από σκέψεις που ενώθηκαν και οδήγησαν μετά από πρόβες στην ηχογράφηση του, όπως φαίνεται και από το βιντεοκλίπ. Λύρα παίζει ο Λευτέρης Ανδριώτης και ο Ορέστης Μπενέκας βρίσκεται πίσω από τα πλήκτρα και τα loops ενώ φωνητικά κάνουν και οι δύο. Ο Γιάννης Χαρούλης μας ταξιδεύει με το λαούτο του και την φωνή του. Την ενορχήστρωση του τραγουδιού ανέλαβαν και οι τρεις τους. Η ηχογράφηση και η μίξη έγινε από τον Νίκο Κωνσταντάκη στο Alai Studio, ενώ το mastering ανήκει στον Παναγιώτη Ριζόπουλο.
Αξίζει να σημειωθεί ότι στις 17 Μαρτίου, η ημέρα κυκλοφορίας του τραγουδιού, είναι η μέρα που έδωσε τέλος στη ζωή του ο Νικόλας Άσιμος πριν από 33 χρόνια. Τα συμπεράσματα, δικά σας.
Συντελεστές:
Στίχοι / Ελένη Φωτάκη
Μουσική / Γιάννης Χαρούλης
Λευτέρης Ανδριώτης / Λύρα , Φωνητικά
Ορέστης Μπενέκας / Πλήκτρα, Loops, Φωνητικά
Γιάννης Χαρούλης / Λαούτο , Φωνή
Ενορχήστρωση κομματιού / Λευτέρης Ανδριώτης - Ορέστης Μπενέκας - Γιάννης Χαρούλης
Μίξη / Νίκος Κωνσταντάκης
Mastering / Παναγιώτης Ριζόπουλος
Επιμέλεια Παραγωγής / Στέλιος Σιγανός
Σκηνοθεσία / Άγγελος Ψωμόπουλος
Διεύθυνση Φωτογραφίας / Γιώργος Μπομπολάκης
Οπερατέρ /Χάρης Ντουκάκης
Μοντάζ /Άγγελος Ψωμόπουλος
Color Correction /Χάρης Ντουκάκης
Παραγωγή: Alai Music Productions
Στίχοι:
Πες μου συγγνώμη
θα περιμένω ζωντανός, μια μέρ’ ακόμη
μετά θα λείπω
θα βλέπεις άδειο και το δρόμο και τον κήπο
θα μ’ έχουν πάρει
με το καράβι των τρελών θα ’χω σαλπάρει
κι απ’ τα ηχεία
θα σπέρνω άγριες φωνές και δυστυχία.
Ουαλαρί, ουαλαρό
τί δροσερό
που κάνει ο τρόμος ξαφνικά το μέτωπό μου
ουαλαρί, ουαλαρό
και προχωρώ
θύμα και θύτης, σ’ ένα θέατρο του δρόμου.
Δεν είχα μοίρα
μου ’δωσ’ ο ίσκιος μου φιλί κι εγώ το πήρα
και μόνος πάω
με μια καρδιά που δε χτυπά, θα σου χτυπάω
αγαπημένη
όλα γυρνούν, όλα περνούν, ο πόνος μένει
πες μου συγγνώμη
θα περιμένω ζωντανός, μια μέρ’ ακόμη.
Ουαλαρί, ουαλαρό
τί δροσερό
που κάνει ο τρόμος ξαφνικά το μέτωπό μου
ουαλαρί, ουαλαρό
και προχωρώ
θύμα και θύτης, σ’ ένα θέατρο του δρόμου.
