Μάρκος Δεληβοριάς
+Μανώλης Φάμελλος
Θέατρο Φούρνος/9-3-16
(Γράφει ο τραγουδοποιός, μουσικός συντάκτης και εξαίρετος φίλος του Υπογείου, Μιχάλης Τσαντίλας. arockaria.blogspot.gr)
Τετάρτη 9 Μαρτίου, γύρω στις 9:30 το βράδυ, κάπου κοντά στην Αλεξάνδρας. Υπό βροχή, λίγη ώρα μετά από την ισχυρή καταιγίδα που χτύπησε την Αθήνα, περπατώ προς το Θέατρο Φούρνος. Ο λόγος; Η συναυλία του τραγουδοποιού Μάρκου Δεληβοριά που είναι προγραμματισμένη να ξεκινήσει λίγη ώρα αργότερα στον ιδιαίτερο αυτό χώρο.
Ο Δεληβοριάς έβγαλε πρόσφατα νέο δίσκο, με τίτλο In Search Of Love και διανομή από τον Μετρονόμο του Θανάση Συλιβού. Πρόκειται για δουλειά που, πέραν των όποιων επιμέρους ενστάσεων μπορεί να έχει κανείς, πιστοποιεί την ικανότητα του τραγουδοποιού να γράφει τραγούδια άρτια, που επικοινωνούν αυτό που έχουν να πουν με πειθώ και πληρότητα στη σχέση μελωδίας-στίχων. Πολύ ορθά πράττων, ο Δεληβοριάς έφτιαξε στη συνέχεια την μπάντα The Lost Beetle Tapes για να υποστηρίξει συναυλιακά αυτό το υλικό.
Ο δύσκολος καιρός δεν επέτρεψε να γεμίσει το θέατρο, όμως όσοι παρευρέθησαν είχαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν μια συναυλία με αρκετές όμορφες, έως και συγκινητικές στιγμές. Οι μουσικοί που συνοδεύουν τον Δεληβοριά, ήτοι ο Πέτρος Μιχόπουλος στην ηλεκτρική κιθάρα, ο Δημήτρης Μπαλογιάννης στο ηλεκτρικό μπάσο και ο Alessandro Castagneri στα τύμπανα, έχουν μια ενδιαφέρουσα και γοητευτικά ακατέργαστη χημεία μεταξύ τους, η οποία είναι αρκετά κοντά στο πνεύμα του In Search Of Love αλλά προσδίδει και μια πιο ροκ χροιά στα κομμάτια του τραγουδοποιού. Κάτι τέτοιο γίνεται σαφές σε τραγούδια όπως τα “Sad Melancholy Eyes”, “Love In The Fields” και “A Stranger’s Eyes”.
Υπήρχε, όμως, και ένας επίσημος προσκεκλημένος στα τεκτενόμενα εκείνης της βραδιάς και δεν ήταν άλλος από τον παλιό γνώριμο του Δεληβοριά, τον Μανώλη Φάμελλο. Ο οποίος εμφανίστηκε στο μέσο της συναυλίας για να ερμηνεύσει μερικά ντουέτα με τον οικοδεσπότη, σε τραγούδια του που ο δεύτερος επανεπεξεργάστηκε με αγγλικό στίχο και κυκλοφόρησε ψηφιακά ως άλμπουμ με τίτλο Snow Globe το 2012. Νομίζω ότι το εν λόγω μέρος ήταν από τα highlight της βραδιάς, καθώς η συνύπαρξη των δύο μουσικών υπήρξε αβίαστη και συγκινητική, ενώ και τα τραγούδια που είπε μόνος του ο Φάμελλος (θα ξεχώριζα το "Στο Παλιό Ξενοδοχείο Του Θανάτου" με τη συνοδεία του Μιχόπουλου στην κιθάρα) απέδειξαν για πολλοστή φορά ότι ο ίδιος είναι τραγουδοποιός με ιδιαίτερη ευαισθησία και ικανότητα στη γραφή αλλά και στην performance.
Το δεύτερο μέρος του live βρήκε τον Δεληβοριά και τη μπάντα του να επιστρέφουν πιο χαλαροί, πράγμα που ενώ σε κάποια jam που επιχείρησαν λειτούργησε υπέρ τους, οδήγησε και σε κάποιες αστάθειες στην απόδοσή τους. Κάτι τέτοιο δεν εμπόδισε, βέβαια, το όλο σκηνικό να κυλίσει όμορφα και να οδηγηθεί στο κλείσιμο με ένα ζεστό αποχαιρετιστήριο χειροκρότημα από τους παρευρισκόμενους.
Παρά ταύτα, ο παρατηρητικός (και αυστηρός) ακροατής/θεατής σίγουρα θα μπορούσε/έπρεπε να παρατηρήσει κάποια πράγματα. Όπως, π.χ., το γεγονός ότι κάποιος που δεν ήξερε την πορεία του Μάρκου Δεληβοριά, έπειτα από τη συγκεκριμένη συναυλία θα έμενε με την εντύπωση ότι αυτός έχει στο ιστορικό του μόνο τρεις κυκλοφορίες, και όχι περισσότερες από δέκα όπως ισχύει στην πραγματικότητα. Υπάρχουν πολλά καλά κομμάτια στους παλιότερους δίσκους του τραγουδοποιού που κατά τη γνώμη μου θα έπρεπε να αντικαταστήσουν τα τζαμαρίσματα και τις περισσότερες διασκευές που γεμίζουν τη setlist του. Όχι γιατί οι τελευταίες δεν έχουν κάτι να πουν, αλλά γιατί το δικό του έργο έχει περισσότερη ανάγκη προβολής σε σχέση με τα τραγούδια των Beatles ή των Pink Floyd. Επιπλέον, το γεγονός ότι όλοι οι μουσικοί που τον συνοδεύουν είναι και οι ίδιοι τραγουδοποιοί με προσωπικές δισκογραφικές δουλειές είναι κάτι που ίσως θα μπορούσε επίσης να συνεκτιμηθεί στη συνέχεια.
Αυτή ήταν η δεύτερη φορά που είδα το συγκεκριμένο σχήμα ζωντανά και οφείλω να πω ότι η βελτίωση ήταν μεγάλη και προφανής. Δεδομένου ότι είναι ακόμα φρέσκοι, ο Μάρκος Δεληβοριάς και η παρέα του είναι σίγουρο ότι μπορούν να βελτιώσουν ακόμα περισσότερο τη χημεία τους, χωρίς να χάσουν την ωμότητα που χαρακτηρίζει το παίξιμό τους. Αναμένω με πολύ ενδιαφέρον και όσα θα προκύψουν και από την ενδεχόμενη διακογραφική συνεργασία τους, που συζητούν τελευταία.
