Φοίβος Δεληβοριάς
@ Τεχνόπολη Δήμου Αθηναίων
6/9/2022
* Ευχαριστούμε από καρδιάς το Δημήτρη Μακρή για την παραχώρηση των φωτογραφιών που κοσμόύν το παρόν άρθρο.
Όπως συνήθως μου συμβαίνει στις συναυλίες καθημερινών ημερών, μιας και από το γραφείο σχολάω πάντοτε βράδυ, έφτασα στην Τεχνόπολη εκ των τελευταίων. Και το έπαθα ένα ψιλοσόκ, όταν είδα την ουρά των ομοιοπαθών αργοπορημένων να φτάνει σχεδόν ως την Ιερά Οδό. Καπνίζοντας ένα αγχωμένο τσιγάρο, σε εκείνη την ουρά άκουσα το εναρκτήριο κομμάτι της συναυλίας του Φοίβου Δεληβοριά, που ήταν το «Απόψε Είμαι Κοντά Σου», από το νέο άλμπουμ του Αθηναίου τραγουδοποιού, «ΑΝΙΜΕ».
Το ΑΝΙΜΕ, που κυκλοφόρησε στις 6 του περασμένου Μαϊου από την Inner Ear (check album review here), ήταν και η αφορμή του live. Ο δίσκος, αποσπώντας ακαριαία διθυραμβικές κριτικές σύσσωμα από τον εγχώριο μουσικό κόσμο, έχει προλάβει ήδη να ακουστεί ευρέως και να αγαπηθεί βαθέως από το κοινό και αυτή η αγάπη αποκαλύφθηκε σε πλήρη… παράταξη όταν τελικά μπήκα στην Τεχνόπολη. Χιλιάδες κόσμου, με τεράστιο εύρος ηλικίας (20αρηδες, 30αρηδες, 40αρηδες, 50 φεύγα και οσο πάει) και ανάλογης ποικιλίας «φυλής» (old school φρικιά, εναλλακτικοί, post-hipsters, κυριλέδες, classic ρόκερς, selfie-maniacs influencers και πάει λέγοντας). Tούτο το… χάος στο κοινό είναι θαρρώ ενδεικτικό της δυναμικής του έργου του Δεληβοριά, η οποία μπορεί να αγγίζει ανθρώπους κάθε γενιάς και κάθε γούστου.
Πολυκοσμία επικρατούσε και στη σκηνή, όπου μπορούσες να μετρήσεις τη γνωστή πενταμελή «οικογένεια», όπως την αποκαλεί και ο Φοιβος, τη σταθερή του μπάντα δηλαδή (Ντούβας, Παντέλης, Soto, Πράγμα, Νεφέλη), αλλά και άλλους τέσσερις εξαίρετους guests, τους παραγωγούς των δυο τελευταίων δίσκων, τον Χρήστο Λαϊνά («Καλλιθέα») και τον Βασίλη Ντοκάκη («ΑΝΙΜΕ»), αλλά και τους καταλυτικά συμμετέχοντες στο "ΑΝΙΜΕ", Φώτη Σιώτα (βιολί) και Θοδωρή Ρέλλο (σαξόφωνο). Και ήταν και ο ίδιος ο Δεληβοριάς φυσικά, στη μέση της σκηνής, πανευτυχής και γεμάτος ενέργεια. Γιορτάζοντας το νέο του δισκογραφικό πόνημα, αλλά και -άτυπα και κατά βάθος- το πανηγυρικό επιστέγασμα μιας μεγάλης και περιπετειώδους καλλιτεχνικής πορείας, η οποία έχει τις απαρχές της στο μακρινό 1989, όταν και ο Φοίβος κυκλοφόρησε την «Παρέλαση» με την αρωγή του Μάνου Χατζιδάκι.
Η πολυκοσμία λοιπόν, στη σκηνή και στο κοινό, μετέτρεψαν πολύ σύντομα τη συναυλία σε ένα μεγάλο πάρτυ, το οποίο περιλάμβανε -σε διάσπαρτη σειρά- όλα τα τραγούδια του «ΑΝΙΜΕ», αρκετά και πέρα για πέρα ευπρόσδεκτα κομμάτια από την «Καλλιθέα» κα από τον «Αόρατο Άνθρωπο», αλλά φυσικά και κάποια παλιότερα, απ´όλη τη δισκογραφία του Φοίβου. Και ήσαν πολλές οι στιγμές που ξεχώρισαν στο live, πρόχειρα μου έρχονται το punk ντελίριο που επικράτησε στην «Ορχιδέα», η απέραντη σιωπή που σκέπασε απ'άκρη σ'άκρη όλη την Τεχνόπολη στην «Ελένη Τοπαλουδη», το τραγούδισμα όλης της αρένας στα «Παιδακια». Εγώ, και άλλοι 5.000 άνθρωποι γύρω μου, τα δώσαμε όλα και ξελαρυγγιαστήκαμε στην «Κική». Λίγο πριν, είχα είχα μείνει με ανοιχτό το στόμα στην εκδοχή της «Άλλη Καρδιάς», ενώ σχεδόν βάλει τα κλάματα στο προσωπικό αγαπημένο «Χωρίς».
Η πολυμελής μπάντα κατέθεσε μαγεία - έπαιξε καθηλωτικά, πραγματικά οργιαστικά παιξίματα και ευρηματικές ενορχηστρώσεις. Η συναυλία στην Τεχνόπολη είναι «συλλεκτικής αξίας», όπως και αυτή στη Θεσσαλονίκη που προηγήθηκε, όπως και αυτήν στην Πάτρα που ακολουθεί (Τρίτη 1/10, Παλαιά Σφαγεία, tickets here). Ο Φοίβος «το ζήσε» και το χάρηκε ολοσχερώς, μπράβο του - του αξίζει κάθε χαρά και ευτυχία. Όπως του αξίζει και η αναγνώριση και αποδοχή που απολαμβάνει το έργο του, η οποία κορυφώθηκε μεγαλειωδώς το βράδυ της περασμένη Τρίτης στην Τεχνόπολη.
