Cyanna Mercury, Circassian, Kύριος Κ.
Gagarin 205
22/12/2016
Το βράδυ της Πέμπτης 22/12 Το Υπόγειο βρέθηκε στο Gagarin 205 για να θαυμάσει επιτέλους από κοντά τους Cyanna Mercury στην παρουσίαση του debut album τους "Archetypes" (check review here), το οποίο ο γραφών έχει λιώσει εδώ και ένα μήνα και το θεωρεί τον καλύτερο ελληνικό, αν οχι γενικά, δίσκο που κυκλοφόρησε το 2016. Οκ, μπορεί πολλοί να διαφωνήσετε με αυτό, αλλά τι να κάνουμε; - τα αυτιά και η ψυχή μου το λάτρεψαν στο full από την πρώτη κιόλας ακρόαση. Στο τέλος του άρθρου θα βρεις και το σχετικό link, πάτα το και μείνε χαζός. Όχι, δε με πληρώνει η μπάντα αν αναρωτιέσαι... :) Πάμε όμως στο live: οι Cyanna Mercury είχαν προσκαλέσει τους Circassian και τον πολυτάλαντο Κύριο Κ. Και οι δυο μπάντες έφεραν εις πέρας το έργο τους, να μας ζεστάνουν...Η προσέλευση του κόσμου θεωρώ οτι ήταν αρκετά καλή για Πέμπτη βράδυ και όσο περνούσε η ώρα τόσο το Gagarin γέμιζε.
Πρώτοι στην σκηνή ανέβηκαν οι αγγλόφωνοι Circassian. To κουαρτέτο απο την Αθηνά (ομολογώ δεν τους είχα ακούσει) μου ψιλοπήρε το μυαλό με τους ψυχεδελικούς του ήχους, αλλα δεν έμειναν εκεί, κάθε κομμάτι και κατι διαφορετικό, ακομά και μέσα στο ίδιο τραγούδι ένιωθες να αλλάζει το ηχοτοπίο και ο ρυθμός.Τη σκυτάλη πήρε ο Κύριος Κ. και η μπάντα του, ήταν εξίσου καλοί, με διαφορετικό όμως τρόπο, δυνατές κιθάρες, εξαίσια φωνητικά απο τον Κ. και στίχοι (ελληνικοί) που σπάνε κόκκαλα. Η ώρα κύλησε, το ρολόι έδειξε 22:45, η ώρα έφτασε...
Ο ουρανός σκοτείνιασε, η μπάντα ανέβηκε στην σκηνή και ο frontman Spyreas Sid. μας καλωσόρισε, ειλικρινά δεν την πάλευα άλλο, ήθελα απλά να ξεκινήσουν και το έκαναν λίγες στιγμές αργότερα. Πρωτο κομμάτι το Horse Dark As Night. Ένιωσα να γκρεμίζομαι, παιγμένο άψογα, όπως και στην album version, με ένα τέτοιο τραγούδι για εισαγωγή ο έρωτας δεν μπορεί παρά να είναι κεραυνοβόλος. H setlist για τα δέκα πρώτα κομμάτια του live ήταν τα 10 τραγούδια του Archetypes, παιγμένα ακριβώς με τη σειρά που βρίσκονται στο δίσκο. Ετσι λοιπόν, συνεχίσαμε με το Hermes και την φωνή της Δεσποινίδος Κάφκα να ακούγεται απο τα ηχεία και τον Σπυρέα να βγάζει υποχθόνιους ψιθύρους. Μετά ηρθέ ακομά μια σφαλιάρα στην μούρη μου, καθώς μπήκε το Lunatic και -ναι- τρελάθηκα και εγώ, ειδικά στην μέση του κομματιού και για 2-3 λεπτά χάθηκε η μπαλά με τους "παπάδες" που έπαιζαν. Apollo και Ode To An Absent Father για την συνέχεια, μόνο σκοτάδι γύρω μου και ξαφνικά όλα φωτίζονται με την πρώτη νότα απο το θεσπέσιο uplifting Lilith. Μετά βουτήξαμε πάλι στα σκοτεινά μέρη της ψυχής μας ακούγοντας το If We Were Blind και στη συνέχεια το Nothing We Can Do με έκανε να πιστέψω ότι ο τίτλος του αναφέρεται σε μας που μείναμε κάγκελο πάλι και πάλι, ο Σπυρέας και η υπόλοιπη μπάντα τα έδωσαν όλα χθές, αλλά εδώ το παράκαναν. Απίστευτο jam-αρισμα και ήχοι εξ ανατολών, που έκαναν ακόμα και τους δύσκολους μουσικόφιλους (είχαμε στην παρέα έναν τέτοιο) να υποκλιθούν. Προτελευταίο κομμάτι για να ολοκληρωθεί η παρουσίαση του album ήταν το Snake με στίχους που σε κάνουν να θέλεις να πάρεις τηλεφώνο όλους αυτούς τους "φίλους" που σε πρόδωσαν και να τους το αφιερώσεις, αλλά δεν το κάνεις γιατί τελικά θα τους έχεις δείξει το δρόμο για μια κομματάρα. Τελευταίος σταθμός το There Will Be A Time, το οποίο, όπως με ενημερώνει ο λογαριασμός μου στο lastfm,τo έχω ακούσει 50 φορές. Δεν περιγράφω άλλο. Γονατιστός μέσα στο πλήθος απλά να ακούω αυτά τα λόγια... Πρέπει να σου πω ότι οταν θα ακούς τον δίσκο καλό είναι να διαβαζείς και τα ποιήματα, διότι περί ποιημάτων πρόκειται όταν αναφερόμαστε στους στίχους της μπάντας.
Η μυσταγωγία των Cyanna Mercury ήταν ολοκληρωτική και με κάποιες "έξτρα" πινελιές γινόταν ακόμα πιο ορατή και άμεση, απο τον Σπυρέα που έβαζε το ντέφι στη μέση του προσώπου του και τον έβλεπες μέσα από τη στεφάνη, απο τον άψογο φωτισμό, μέχρι και τα κολληματικά visual effects πίσω απο την μπάντα, πράγμα ολίγον τι δυσεύρετο στην χώρα μας. Το 'παγανιστικό' ροκ της μπάντας ξεδιπλώθηκε απλόχερα και στο χορταστικό encore, όπου ξεχώρισαν το υποχθόνιο Dirty Things και η εκπληκτική διασκευή στο The Four Horsemen των μεγάλων Aphrodite's Child.
Όταν κάνα μισάωρο μετά τα μεσάνυχτα βρεθήκαμε στο δρόμο της Λιοσίων ήμασταν άλλοι άνθρωποι... Μία μπύρα στα πάντα φιλόξενα Εξάρχεια ήταν ό,τι έπρεπε για να έρθουμε στα ίσια μας...
