Dimitris Nikolitsis

Γεννημένος το 1985, νιώθω ότι έχασα για λίγο την καλύτερή, μουσικά μιλώντας, δεκαετία - τα 90's. Όμως, μεγαλώνοντας δίπλα στον κατά 9 χρόνια μεγαλύτερο αδερφό μου και στους κάπως «Ροκ» γονείς μου, κατάφερα νιώσω αυτή την δεκαετία και να την κρατήσω για πάντα μέσα μου. Αυτοί οι τρείς με τραβούσαν σε συναυλίες των Τρύπες από τα επτά μου χρόνια και ας κοιμόμουν από τη μέση και μετά. Έτσι άρχισαν όλα. Μετά άρχισα να βάζω τυχαία δίσκους στο Marantz πικ απ στο σπίτι, εξερευνούσα και αγαπούσα μπάντες και κομμάτια ασταμάτητα. Με κάπως... οπαδικό στυλ στην αρχή. Μεγαλώνοντας, κατάλαβα ότι δεν αγαπάω πια καμία μπάντα, δεν περιμένω κάποιον συγκεκριμένο να κυκλοφορήσει κάτι. Στα 33 μου ακούω τα πάντα, πιο συγκεκριμένα, όπως έχει πει και ένας σοφός, ακούω ο,τιδήποτε έχει μέσα του ψυχή. Κατ’ επέκταση γράφω στο Υπόγειο για ο,τι έχει ψύχη, από την πρώτη μέρα στο παλιό blog που γράφαμε στα αγγλικά μέχρι και σήμερα και για πάντα...