The Song Diaries (129)
Santa Clara
The National
Cause they‘re gonna be cool happy genius heroes
I ‘m gonna miss them so much
Όλοι χάσαμε φέτος. Κυρίως χρόνο. Που σπαταλήθηκε μέσα σε τοίχους σε καταναγκαστική ασφάλεια. Που ανακυκλώθηκε σε χρόνο μελλοντικό και παρελθοντικό. Η ζωή έμοιαζε με ένα όνειρο. Σε αναμονή να ξυπνήσω. Να βγω έξω. Να ζήσω από την αρχή. Δεν είχα όρεξη να ακούσω μουσική. Πόσο καιρό είχε να συμβεί αυτό; Κοίταξα το πικ-απ. Φλασιά. Ναι από τότε.
Ένα καλοκαίρι που είχε περάσει ανάμεσα στην υπόγεια διάβαση που ένωνε το σπίτι με τα μαγαζιά του κέντρου.
Ξεκινήσαμε με τον Τόλη πολύ πρωί. Το θερμόμετρο το ‘χε τερματίσει ήδη. Συζητούσαμε για ανώδυνα γκομενικά στο λεωφορείο. Ανάμεσα στα πόδια μας ο ελέφαντας που δεν γινόταν να αγνοήσουμε. Είσαι σίγουρη ρε συ; και το νεύμα έδωσε το τελεσίγραφο. Βγήκαμε έξω και πήρε αγκαλιά τους δίσκους. Ό,τι είχε απομείνει από τη συλλογή.
Αυτοί ήταν οι τελευταίοι. Οι πιο αγαπημένοι. Με σειρά κατάταξης τα γεγονότα. Όλα σημαντικά. Ένα και ένα τα πρόσωπα. Τα έβλεπα να περνάνε αργά αργά. Όλα τα σκαμπανεβάσματα της ζωής μου διπλωμένα στις αυλακιές των βινυλίων.
Ο Gene Vincent και τα λοιπά ροκαμπίλια των σχολικών χρόνων. Το Look mum no head από ένα κούκλο σε ένα δεν-το-λεγες-και-νόμιμο δισκάδικο. Το Million Dollar Quartet από τον αδερφό μου πριν τα κάλαντα. Το sketches for my sweetheart the drunk από το Record House με την ελπίδα να δω τον Ορέστη. Οι Strokes και οι Libertines του Λονδίνου. Οι Blondie και η Λήδα. Κάτι δίσκοι της Creep που είχα βουτήξει από καλοβαλμένο σαλόνι. Το πρώτο των Tindersticks λιωμένο κυριολεκτικά σε χειμώνα μεγάλου έρωτα. Το Wicker Man και τα αφιερώματα στη Hammer. Οι Pulp και η Χριστιάνα να χοροπηδάει ξέφρενη. Οι Interpol και η Μαλβίνα να βαριέται ασύστολα. Οι Sonics και οι Dolls και οι Gun Club-σκέτο-τέλος. Και κάμποσοι ακόμα.
Ο τελευταίος ήταν οι National. Τόσος καιρός είχε περάσει λοιπόν. Από τότε που είχα σταματήσει να ζω κι απλά προσπαθούσα να επιβιώσω. Με άλλη λίστα. Καταπληκτικών ευκαιριών απασχόλησης. Βαρέθηκα να μετράω. Μου καθόταν στο λαιμό τόση αυτολύπηση. Αυτούς δεν μπορούσα να τους δώσω μόνη. Όπως τις προηγούμενες φορές.
Δώστους κι όσα πάρεις.
Κατάλαβα, απάντησε, ζεις το δράμα σου τώρα. Αφού δεν ακούς τίποτα πια. Ρε γαμώτο. Λες κι έχεις ανάγκη τα αντικείμενα για να σου πουν ποια είσαι.
Θα πας ναι ή όχι;
Τον είδα να κατεβαίνει τις σκάλες του δισκάδικου. Πίσω τα φαντάσματα του πεζόδρομου πηγαινοέρχονταν γυρεύοντας λίγη από την καλοσύνη των ξένων. Μπροστά ο πολύβουος δρόμος δεν έδινε σημασία σε μικρά μελοδράματα. Έβλεπε αρκετά τα τελευταία χρόνια. Πολύ πιο αληθινά. Πολύ πιο απελπισμένα. Κάθε μέρα.
Είχε δίκιο. Δεν τους ακουμπούσα πια. Συν. Χρειαζόμουν χρήματα. Αυτό ήταν το βασικό. Αλλά εκείνη την ώρα δεν μπορούσα. Δεν με έπαιρνε να σκεφτώ. Κάτι παραπάνω. Απλά ένιωθα χάλια.
Χρειαζόμουν μια παρηγοριά. Ένα παραμύθι. Μια ιστορία. Να νιώσω λιγότερο μόνη. Γι’ αυτό δεν τις λέμε άλλωστε;
Το τραγούδι αντήχησε στο μυαλό. Ένας τέτοιος αποχαιρετισμός τους ταίριαζε. Με αγάπη. Ένας ένας οι δίσκοι παρέα με τα δικά μου φαντάσματα να προχωρούν ήρεμα προς το ποτάμι. Έστω στην άσφαλτο της Σόλωνος. Να κυλάνε μέσα
-μια λάμψη μια ανάμνηση ο κάθε ένας-θα μου έλειπαν για πάντα. Όπως σου λείπει η ανεμελιά στην οποία δεν μπορείς να ξαναγυρίσεις. Τα κομμάτια που αφήνεις πίσω σου. Όταν φτάνει πια ο καιρός
Να ταξιδεύουν σε νέους προορισμούς. Από την αρχή.
Παρηγορήθηκα στη βεβαιότητα πως θα τους αγγίξουν άλλα χέρια. Θα ζεστάνουν φιλόξενα σπίτια. Θα κολλήσουν σε κυψέλες μνήμης άγνωστων ανθρώπων. Παρηγορήθηκα πως θα πάρω ξανά δίσκους. Με νέους ήρωες. Φρέσκιες εικόνες. Ίδια σημαντικές. Αγαπημένες.
Παυσίλυπη σκέψη. Σταμάτησε η στενοχώρια. Μη ρωτάς. Δεν ξέρω πως. Ο Τόλης χαμογελαστός σαν τη γάτα του Τσεσάιρ από την Αλίκη στη Χώρα των θαυμάτων με πήρε από το χέρι και κατεβήκαμε προς την Πανεπιστημίου.
Η μουσική ξανάρχισε. Και διόλου δεν μου έλειψε η συλλογή. Ούτε στιγμή.
(και δεν την αντικατέστησα/τέλος εποχής)
I don't worry anymore
Nothing like I did before
I don't worry
I just watch them rolling back
I don't worry anymore
'Cause it's all right, all right to see a ghost
And I wanna see 'em go down in the river where they go
And I wanna see 'em rolling, rolling back
And I wanna see 'em go
'Cause it's all right, all right to see your ghost
I'm gonna run to the river
Kiss my hand and wait
Gonna run to the river
Gonna throw a blue bouquet
'Cause they're gonna be cool happy genius heroes
I'm gonna miss 'em so much
I will settle in and dream
Of a slow and funny scene
I will settle in and watch 'em rolling back
I will settle in and dream
'Cause it's all right, all right to see a ghost
And I wanna see 'em go down in the river where they go
And I wanna see 'em rolling, rolling back
Το κομμάτι "Santa Clara" είναι το κομμάτι που κλείνει το 3 track single για το "Mistaken for Strangers", ενώ συμπεριλαμβάνεται και στην Ιαπωνική έκδοση του "Boxer".
