The Song Diaries (148)
Μικρό Αγόρι
Στέρεο Νόβα
Σάββατο βράδυ, 28/1/2023
Κάποιοι είναι έξω και γουστάρουν.
Κάποιοι είναι μέσα και αράζουν.
Η ευτυχία περιστρέφεται σαν δακτύλιος σε χαμένο παγωμένο πλανήτη
η δυστυχία φλέγεται αργά μα σταθερά
παλλόμενος πυρήνας, υπόκωφα και αργά ετοιμάζει την έκρηξή της.
Πότισα τα λουλούδια γιατί διψάνε
ζούνε μια ατέλειωτη Άνοιξη χωρίς Χειμώνα
κι ύστερα τάισα τις γάτες
χάιδεψα τις απαλές τους πλάτες
μέχρι που νύσταξα και έφτιαξα ένα νες μέτριο για να ξυπνήσω.
Ξεχώρισα τα ρούχα μου για αύριο και μεθαύριο,
για τον Φεβρουάριο και για τον Μάρτιο,
υπολόγισα τα λάθη μου και τα σωστά μου ως το Πάσχα
και ύστερα σκέφτηκα πού θα μπορούσα να πάω διακοπές αυτό το Καλοκαίρι.
Κοίταξα τον καιρό, περιμένουν χιόνι το άλλο ΣουΚού
καλό αυτό, ίσως η Γη σωθεί την τελευταία στιγμή
την τελευταία στιγμή σκέφτηκα πως το midlife μου crisis είναι μονάχα στην αρχή
και πως το adult life μου είναι τελικά στο πουθενά μια προσευχή, μια τελευταία ξέπνοη ιαχή:
"Μάνναααααααα!"....
Το "Μικρό Αγόρι" το βρίσκεις στον δεύτερο δίσκο των Στέρεο Νόβα, "Ντισκολάτα", που κυκλοφόρησε το 1993.
Στίχοι
Μάνα!
Μικρό αγόρι, πάλι τρέχεις μόνο
πιο γρήγορα απ’ το μυαλό,
πιο γρήγορα απ’ το νόμο
σ’ ένα κόσμο που στροβιλίζεται αδιάκοπα
σε μια κούρσα από κουρασμένα άλογα
Είναι τόσο εύκολο
κάποιος να σκοτώσει
όλα αυτά που πιστεύεις,
όλα αυτά που έχεις νιώσει
Κανένας στα σχολεία
δε σου έμαθε τίποτα
κι απ’ τα τελευταία θρανία
χάζευες τα σύννεφα
Απ’ το σημείο αυτό
με οδηγείς σε μια παραλία
κι ανοίγει η σκέψη μου
σαν αεροφωτογραφία
Είναι αυτή η σιωπή
που πάντα μισούσε τις λέξεις
η εμπειρία του να πέφτεις
σ’ ένα κώμα χωρίς σκέψεις
Από ένα τηλεσκόπιο
φέρνεις κοντά ένα πλανήτη
και βλέπεις μια έρημο
όπου κανείς δεν έχει σπίτι
Πες μου Μ. Δέλτα,
τι είναι αυτό που τους αξίζει
δύναμη, Βήτα, Δέλτα, Πι
Το τελευταίο χτύπημα,
το τελευταίο χτύπημα
Το τελευταίο χτύπημα,
το οριστικό χτύπημα
Μάνα!
Μικρό αγόρι, πάλι τρέχω μόνος
πιο γρήγορα απ’ το μυαλό,
πιο γρήγορα απ’ το νόμο
ενώ μέσα στο κρύο
άλλος ένας περιμένει
την αγάπη, τον οίκτο,
ένα ξένο παντελόνι
Όλοι είμαστε από σάρκα και αίμα
μα υποκρινόμαστε
αγαπώντας περισσότερο το ψέμα
Κι αυτή η φωτιά
που μέσα μας ανάβει
μας σβήνει στη σιωπή
και στο χώμα μας θάβει
Είναι ένας τρόπος
να μεγαλώνουν οι πόλεις
οι ταξικές διαφορές,
ο ρατσισμός και οι φόροι
Χωρίς να το ξέρουμε
είμαστε δεμένοι
σ’ ένα σύστημα
που κανείς δεν καταλαβαίνει
Μα δε θα `μαι για πάντα
κοινωνικό μηδέν
Εκεί με κατέταξες,
πιο κάτω με πέταξες
Όμως αυτός είναι ο καιρός μου,
τώρα ξέρω τι θέλω
ένα μαύρο τριαντάφυλλο
και τη δύναμη για να παλεύω
Μάνα!
Μικρό αγόρι, πάλι τρέχεις μόνο
πιο γρήγορα απ’ το μυαλό,
πιο γρήγορα απ’ το νόμο
Απ’ την καρδιά μου
τώρα φεύγουν τα λόγια
κι αντλώ δύναμη
απ’ τα γρήγορά μου πόδια
Είναι το φως που κοιτάς
όταν η ζωή περνάει
Στέρεο Νόβα είναι η νέα τάξη
που χτυπάει
Τώρα που η ιστορία
καίει σαν πυρωμένο σίδερο
κοιτάζω πέρα
το μεγάλο μαύρο σύννεφο
Απ’ το σημείο αυτό με οδηγείς
σε μια παραλία
κι ανοίγει η σκέψη μου
σαν αεροφωτογραφία
Είναι αυτή η σιωπή
που πάντα μισούσε τις λέξεις
η εμπειρία του να πέφτεις
σ’ ένα κώμα χωρίς σκέψεις
Από ένα τηλεσκόπιο
φέρνεις κοντά ένα πλανήτη
και βλέπεις μια έρημο
όπου κανείς δεν έχει σπίτι
Πες μου Μ. Δέλτα,
τι είναι αυτό που τους αξίζει
δύναμη, Βήτα, Δέλτα, Πι
Το τελευταίο χτύπημα,
το τελευταίο χτύπημα
το τελευταίο χτύπημα,
το οριστικό χτύπημα
Το τελευταίο χτύπημα,
το τελευταίο χτύπημα
το τελευταίο χτύπημα,
το οριστικό χτύπημα