by ALi Mathloum (03/03/2019)

The Song Diaries (58)

Warszawa

David Bowie

Αν το τέλος του κόσμου έχει soundtrack, ίσως είναι αυτό.

Η έμπνευση του Λευκού Δούκα να μετουσιώσει σε μουσική τα συναισθήματα που αποκόμισε στην θεά μιας πόλης φάντασμα. Υπήρξε το δημιουργικό του ζενίθ και συνεχίζει να μας στοιχειώνει...

Κάπου στο 1973 ο David Bowie διασχίζει την ανατολική Ευρώπη, κατευθυνόμενος από Μόσχα προς Βερολίνο, περνάει από την βασανισμένη τότε Βαρσοβία. Οι εικόνες παρακμής και αποξένωσης που συνάντησε στην ερημία της πόλης φάντασμα του δημιούργησαν συναισθήματα κατάθλιψης και τον στοίχειωσαν πολύ έντονα. Τόσο που εκμυστηρεύτηκε στην τότε γυναίκα του Angie (ναι εκείνη των Rolling Stones) πως ❝Δεν έχω φοβηθεί τόσο πολύ στη ζωή μου❞

Αργότερα, στο 1976, στην προσπάθειά του να ξαναβρεί τον εαυτό του και να απομακρυνθεί από τους εθισμούς και τις κακές συνήθειες, ο Μπόουι μετακομίζει στο Βερολίνο παρέα με τον Iggy Pop - Μετά τους Joey & Chandler από τα "Φιλαράκια" ίσως αυτή να ήταν η πιο γαμάτη συγκατοίκηση ever...

Σε ένα ταξίδι του, προς Μόσχα αυτή τη φορά και παρέα με τον Iggy, περνάει ξανά από την Πολωνική πρωτεύουσα. Το deja vu που ένιωσε τού ξύπνησε μέσα του ακόμα πιο έντονα όσα είχε νιώσει την πρώτη φορά. Μόνο που τώρα του δημιουργείται η ανάγκη να τα καταγράψει. Να μεταφέρει την ψυχρότητα και την θλίψη ενός τόπου σε ήχους και μουσική... Εγχείρημα τολμηρό που σίγουρα χρειαζόταν τους κατάλληλους συνεργάτες.

Κάτοικος Βερολίνου πλέον, αλλά και ταξιδιώτης της Ευρώπης, ο Μπόουι βρίσκει τον θρύλο της ηλεκτρονικής μουσικής Brian Eno και τον σπουδαίο παραγωγό Tony Visconti.

Ο δίσκος ''Low'' (1977) ήταν ο πρώτος μιας τριλογίας με τους παραπάνω συνοδοιπόρους. Μια συνεργασία η οποία βρίσκει τον Μπόουι να εξερευνά νέους, πρωτοποριακούς μουσικούς ορίζοντες πολύ πιο πέρα από rock, glam & pop που είχε μέχρι τότε συνηθίσει. Ο δεύτερος δίσκος τους ήταν φυσικά το εμβληματικό ''Heroes'' (και αυτός το 1977) και το "Lodger", που ακολούθησε δύο χρόνια αργότερα (1979). Η λεγόμενη και ως ''Βerlin Trilogy'' είναι μια πολύ εξέχουσα και ενδιαφέρουσα περίοδος στην καριέρα του. Ενσωμάτωσε στην ήδη πλούσια πανδαισία ήχων και επιρροών που τον χαρακτήριζε ηλεκτρονικές και ambient μουσικές. Απλώνεται σε αυτούς τους τρεις δίσκους ένα κράμα μουσικής που όμοιό του δύσκολα θα ακούσουμε ξανά.

Ο Μπόουι την περίοδο του εν λόγω δίσκου ''Low'' βρισκόταν σε ιδιαίτερα περίεργη και σκοτεινή φάση και το να του φέρει η μοίρα τον Brian Eno μαζί του ήταν το καλύτερο αντίδοτο και ο αγωγός που μετουσίωσε τη δημιουργικότητα του σε κάτι αιώνιο. Ο δίσκος αυτός βρίσκεται σε κάθε λίστα με τους κορυφαίους όλων των εποχών, στην λίστα του περιοδικού ΝΜΕ μάλιστα είναι στην 14η θέση...

Στο παρακάτω κομμάτι όπως και σε όλη τη δεύτερη πλευρά του δίσκου η υπογραφή του Brian Eno είναι εμφανής και ισχυρή.

Ο Μπόουι δεν τραγουδάει, στα λίγα φωνητικά συμμετέχει μια παιδική χορωδία βαλκάνιων αγοριών που βάσισε την ερμηνεία σε ένα παραδοσιακό Πολωνικό άσμα...

Απολαύστε, είτε πρώτη είτε χιλιοστή φορά, είναι το ίδιο...

* Η φωτογραφία του άρθρου είναι τραβηγμένη στην Βαρσοβία, από μια συλλογή του φωτογράφου Adam Mazek, ο οποίος ακούγοντας το κομμάτι εμπνεύστηκε να βγάλει μερικές φωτογραφίες όπως αυτή, ψυχρές και σκοτεινές που προκαλούν τα ίδια συναισθήματα με το κομμάτι...