The Song Diaries (7)
Dead End Friends
Them Crooked Vultures
Για τον κρυψίνουν φίλο μου που θεώρησε έτσι απλά πως του ριξα άκυρο επειδή ήμουνα κρυψίνους, έχω να πω πως πάντα ήμουνα μια ανοιχτή πληγή με αίμα πάντα έτοιμο για να το ρουφήξει... Πάντα διαθέσιμο για να το εξετάσει, να μετρήσει τιμές αφοσίωσης, αγάπης, ειλικρίνειας και έγνοιας, πάντα κόκκινο για ό,τι προκύψει, για ό,τι θα ήθελε να γίνει με εμένα παρόντα σαν φυσική παρουσία. Και πέρα από αυτήν, την φυσική παρουσία, πάντα υπήρχε και η μεταφυσική, ξέρεις, αυτό που λένε "είμαι εκεί ακόμα κι αν δεν είμαι, σε σκέφτομαι όπως και να 'χει, ήξερα πως κάτι δεν σου πήγαινε καλά, ήμουνα κοντά σου ούτως ή άλλως, λες και το ξερα ρε μαν!"... Αχ, φίλε, έχουμε καιρό να τα πούμε, ξέρεις το κανονικό μου αίμα έχει κακές τιμές, ανησυχητικές χοληστερίνες, τριγλυκερίδια και κάτι άλλα που δεν θυμάμαι (δεν θέλω να θυμηθώ), παρόλά αυτά η πληγή μου παραμένει ανοιχτή και περιμένει έναν παλιό βρικόλακα να κάνει τα κουμάντά του.
Ξέρεις (μάλλον δεν ξέρεις), η φιλία έχει αλλάξει έννοια για μένα τα τελευταία χρόνια, από αστείρευτη και άνευ όρων αγάπη και αυτονόητη συνθήκη, έχει οριστεί (καταντήσει;) στον σκληρό δίσκο του δαιδαλώδους και ταλαιπωρημένου μυαλού μου σαν ένα ατέλειωτο φοβισμένο τεστ αυτοεπαναπροσδιορισμού και αυτοανάλυσης, ναι -ήταν επίπονο και μακάβριο- αλλά άξιζε τον κόπο. Έπρεπε να ξεσκαρτάρω που λέγαμε μαζί στην πόκα (θυμάσαι;), ξεσκαρτάρισα και ξέμεινε μια υπεροχότητα, 4-5 καινούριοι φίλοι, συν 7-8 παλιοί. Μια χαρά, ζωάρα, μα εσύ δεν είσαι εκεί. Μαλακία...
Dead End πάει να πει αδιέξοδος. Αδιέξοδος έχει γίνει η αγαπημένη μου χειρότερη λέξη... Πηγαίνουμε μαζί να απογειώσουμε αυτήν την λέξη και απ'ό,τι φαίνεται είναι πανεύκολο.
To Dead Friends είναι ένα τραγούδι του supergroup Them Crooked Vultures, σε μια μπάντα που βρίσκεις στη φωνή και στην κιθάρα τον Josh Homme (QOTSA, Kyuss), τον Dave Grohl στα τύμπανα (Nirvana, Foo Fighters) και τον John Paul Jones (Led Zepelin) στο μπάσο και στα πλήκτρα. Έχουν κυκλοφορήσει έναν δίσκο (από εκεί και το εν λόγω κομμάτι), το self-titled Them Crooked Vultures το 2009.
I drive all alone, at night,
I drive all alone.
Don't know what I'm headed for.
I follow the road, blind.
Until the road is dead end.
Night's in my veins, it's calling me,
Racing along these arteries
And law, is just a myth
To herd us over the cliff.
I follow the road at night,
Just hoping to find
Which puzzle piece fell out of me.
I know who you are,
Open the door and climb in.
Hold me real close, then do it again,
I ache for the touch of my dead end friends
And oh, I gotta know...
Is it dead
At the end of the road?
I can tell
By that look in your eyes,
We're the same,
My dead end friends and I
We drive all alone at night,
A never ending begin.
Sweet as a curse just out of reach,
Awakens the dead end part of me & oh,
No more wandering.
Just me and my dead end friends again.
Dead end friends
Dead end friends
Dead end friends
Dead...
