Ιστορίες Για Αγρίους
(Stories Behind Songs)
Πάντα με εξιτάριζαν οι ιστορίες που κρύβονται πίσω από τα τραγούδια που ακούω... Εδώ λοιπόν έξι back stories για έξι αγαπημένα μου κομμάτια. Φιλοδοξώ να κάνω το εν λόγω αρθράκι...στήλη, οπότε stay tuned - I'll be back with more! :)
Άυγουστος - Νίκος Παπάζογλου (1984)
Αυτό το τραγούδι είναι μία ιστορία για έναν ανεκπλήρωτο έρωτα. Το κομμάτι που συγκίνησε το Μάνο Χατζηδάκη. Γράφτηκε για τον έρωτα που ένιωσε ο ίδιος ο Νίκος Παπάζογλου. Όλα ξεκίνησαν όταν το σπίτι του Νικόλα στη Θεσσαλονίκη καταστράφηκε από τον μεγάλο σεισμό του 1978. Η σύζυγός του και η νεογέννητη κόρη του πήγαν σε συγγενείς στην Αμερική, ενώ ο ίδιος βρέθηκε στο Πήλιο, αποδεχόμενος την πρόταση του φίλου του Διονύση Σαββόπουλου, μέχρι να επισκευαστεί το δικό τους σπίτι. Εκεί γνώρισε μία εντυπωσιακή γυναίκα. Η ιστορία λέει πως δεν άντεξε άλλο το μαρτύριο ενός μοιραία ανικανοποίητου έρωτα και μια μέρα μπήκε στο αυτοκίνητό του αποφασισμένος να επιστρέψει στη Θεσσαλονίκη. Στη διαδρομή, η μελαγχολία και οι σκέψεις του χτύπησαν κόκκινο... Προκειμένου να μην την ερωτευτεί και να χαλάσει το γάμο του, γύρισε εντέλει στη Θεσσαλονίκη και εκεί έγραψε τον "Αύγουστο". Το τραγούδι, που ο ίδιος το αφιέρωσε στην γυναίκα που γνώρισε στο εξοχικό του Σαββόπουλου και στην -τότε- νεογέννητη κόρη του, συμπεριλήφθηκε στον πρώτο προσωπικό δίσκο του Έλληνα τραγουδοποιού, 'Χαράτσι'.
Φύσηξε ο Βαρδάρης - Νίκος Παπάζογλου (1986)
Συνεχίζουμε με άλλο ένα τραγούδι του Νικόλα. Στο δίσκο 'Μέσω Νεφών', που κυκλοφόρησε το 1986, βρίσκεις και το “Φύσηξε ο Βαρδάρης”. Ένα εκπληκτικό τραγούδι, που από πίσω του όμως κρύβει μια τραγική ιστορία: Ο Νικος είχε μία μεγαλύτερη αδελφή, η οποία κάθε πρωί τον πήγαινε σχολείο. Ένα βροχερό πρωινό κι ενώ τα δύο αδέρφια περίμεναν στη στάση, ο οδηγός του λεωφορείου έχασε τον έλεγχο εξαιτίας της καταρρακτώδους βροχής και σκότωσε την αδελφή του Νικόλα μπροστά στα ίδια του τα μάτια. Αυτό το τραγούδι λοιπόν είναι προφανώς αφιερωμένο στην αδελφή του.
Φεύγω - Ορφέας Περίδης (1993)
Το κομμάτι το πρωτοακούσαμε δύο χρόνια πριν, το 1991, από τη φωνή του Νίκου Παπάζογλου, καθώς ο Σαλονικιός μουσικός το είχε συμπεριλάβει στο δίσκο του 'Σύνεργα'. Η ιστορία (ειπωμένη και από τον Περίδη και από τον Παπάζογλου) λέει πως κάπου στα τέλη των 80's ο πρώτος, δάσκαλος κιθάρας, είχε πάει να βρει τον δεύτερο στα παρασκήνια, μετά από ένα live στο Λυκαβηττό, με σκοπό να τον γνωρίσει και να του δώσει μια κασέτα με τα τραγούδια του. Κι αν του αρέσαν, να τα χρησιμοποιήσει για τη μελλοντική δισκογραφία του. Όντως ο Παπάζογλου άκουσε τα τραγούδια του Περίδη και επέλεξε το "Φεύγω" και το "Μάτια Μου" για τον επερχόμενο τότε δίσκο του, τα Σύνεργα. Απέρριψε το μετέπειτα mega hit του Ορφέα, τη "Φωτοβολίδα".
Αλλά και το "Φεύγω", είναι ένα από τα πιο γνωστά του τραγούδια του Ορφέα Περίδη και το βρίσκουμε -τραγουδισμένο από τον ίδιο αυτήν τη φορά- στον debut δίσκο του 'Αχ Ψυχή μου Φαντασμένη' (1993). Σε συνέντευξη του στα 'Νέα', ο Αθηναίος τραγουδοποιός εξηγεί πώς έγραψε το τραγούδι: Το έγραψε ύστερα από έναν χωρισμό. Είχε μια σχέση που κράτησε λίγους μήνες, χρόνο αρκετό όμως για να τον σημαδέψει. Η κοπέλα έφυγε στο εξωτερικό, ούτε που την ξαναείδε και ούτε η ίδια έμαθε ότι το τραγούδι που ουσιαστικά σηματοδοτεί την αρχή της καλλιτεχνικής πορείας του Περίδη είναι γραμμένο για εκείνη.
Μόχα - Παύλος Παυλίδης (2004)
Το τραγούδι αυτό περιλαμβάνεται στο δίσκο 'Αφού λοιπόν ξεχάστηκα', ο οποίος είναι και το πρώτο σόλο άλμπουμ του Παύλου Παυλίδη μετά τη διάλυση των θρυλικών Ξύλινων Σπαθιών. Σε μία συνέντευξή του το Μάιο του 2004, ο έλληνας μουσικός είχε αναφέρει το εξής: "Είναι παράξενη ιστορία. Το κομμάτι αυτό γράφτηκε καθ’ οδόν, σ’ ένα ταξίδι στην άγονη γραμμή. Είχα γράψει το πρώτο κουπλέ και έτσι όπως καθόμουν στην καμπίνα σκέφτηκα ότι ήταν η πρώτη φορά που μιλάω για έναν ήρωα, που θα ήθελα να έχει όνομα. Κι ενώ το ποίημα μιλάει για ένα φανταστικό πρόσωπο, το οποίο υποτίθεται ότι είναι ναύτης, ακριβώς μπροστά μου είχα ένα βιβλίο με τον τίτλο «Μόχα ο Τρελός, Μόχα ο Σοφός». Εγώ δεν ήξερα καν για ποιο πράγμα μιλάει αυτό το βιβλίο και συνέχισα, τέλος πάντων, με αυτή τη φράση τα στιχάκια που έγραφα και έφτασα και στο τέλος του κομματιού. Μετά άνοιξα το βιβλίο και διαπίστωσα ότι ο Μόχα ήταν ένας τύπος που είχε πεθάνει από τα βασανιστήρια σε μια φυλακή κάποιας αφρικάνικης χούντας – νομίζω στη Νιγηρία, αλλά δεν είμαι σίγουρος. Φαντάζομαι ότι είναι το υποκοριστικό του Μοχάμεντ. Αυτός ο άνθρωπος, λοιπόν, καταδικάστηκε επειδή κάθε φορά που είχε κάτι σημαντικό στο μυαλό του έβγαινε στο δρόμο και το φώναζε – εξ ου και ο τίτλος – παρατσούκλι του βιβλίου «Μόχα ο Τρελός, Μόχα ο Σοφός»."
Ο Μπάμπης ο Φλου - Παύλος Σιδηρόπουλος (1978)
Ηχογραφήθηκε, για τον ιστορικό δίσκο Φλου, το φθινόπωρο του 1978. Ποιος ήταν όμως ο "Μπάμπης ο Φλου"; Οι ιστορίες είναι πολλές: Έχουμε την εκδοχή του Νίκου Τζονιχάκη (φίλου τότε του Παύλου και για τον οποίο ο Σιδηρόπουλος έχει γράψει το εξαιρετικό Τζονιχάκειον Άσμα), ο οποίος διαβεβαιώνει πως ο περίφημος Μπάμπης, ήταν ο πατέρας του: άνεργος, θυμόσοφος και επιρρεπής στο ποτό... Πριν δυο-τρία χρόνια εμφανίστηκε εν είδει viral στο διαδίκτυο (αλλά και στην TV!) η είδηση πως ο Μπάμπης ήταν φίλος του Παύλου και τώρα έχει μονάσει στο Άγιο Όρος και...κυκλοφορεί με το νέο όνομα Προκόπιος (δες σχετική συνέντευξή του εδώ). Τέλος, υπάρχει και μια άλλη εκδοχή, η οποία λέει πως απλά ήταν ένας τύπος που τριγυρνούσε χαλαρός και φλου στην πλατεία Εξαρχείων στα μεσά της δεκαετίας του 70...
Κουνελάκι - Φοίβος Δεληβοριάς (2015)
Εδώ θα αναφερθούμε σε ένα υπέροχο κομμάτι του αγαπημένου μας Φοίβου Δεληβοριά. Ειναι τραγούδι αναφορά στην πατρική αγάπη, ο Φοίβος το έγραψε για την κορούλα του, την Ιόλη. Είχαμε την χαρά να μάθουμε από κοντά την ιστορία του τραγουδιού, μιας και μας την είχε εκμυστηρευτεί ο τραγουδοποιός στο live του στον Σταυρό του Νότου τον Οκτώβριο του 2016. Μια μέρα, καθώς πήγαινε στο πατρικό του στην Καλλιθέα για να ηχογραφήσει και να δουλέψει πάνω στο τελευταίο του άλμπουμ «Καλλιθέα», είδε από το παράθυρο του αυτοκινήτου του τη γυναίκα του, τη Βάσω, να πηγαίνει με την μικρή τους κόρη στην κοντινή παιδική χαρά... "Εσείς πάτε μπροστά, ενώ εγώ πάω πίσω (σ.σ. στο παρελθόν του, στο πατρικό του)", σκέφτηκε. Φτάνοντας λοιπόν εκεί, στο σπίτι που μεγάλωσε στην Καλλιθέα, έγραψε μέσα σε 15 λεπτά το Κουνελάκι και αμέσως τηλεφώνησε στην γυναίκα του. Της τραγούδησε απ'το ακουστικό την καινούργια του δημιουργία και μέσα σε δευτερόλεπτα βρέθηκαν και οι δυο τους να κλαίνε από συγκίνηση πάνω απ'το τηλέφωνο...
