Οι Θνητοί Κοιμούνται
Ανήσυχα
07 Οκτωβρίου 2020. Ημέρα δικαίωσης για τους αγώνες και ημέρα δικαίωσης για τις θυσίες. Για κάθε εξορία και κάθε εκτέλεση. Ημέρα χαράς και ημέρα νίκης.
Δεν γνώρισε ποτέ τον ήρωά του, μονάχα τα μάτια του βλέπει καθημερινά στον καθρέπτη. Μάλιστα, πού και πού παίρνει τη μορφή ενός μικρού, πολύ μικρού ποταμιού που του βρέχει απαλά τα χείλη... «αλμυρή η γεύση του»... κι ένα τραγούδι να του παιδεύει το μυαλό. Δεν θυμάται τι ακριβώς, μπορεί να είναι και νανούρισμα.
- Είσαι πολύ δυνατός Μπαμπά, είσαι ήρωας ;
- Όχι εγώ παιδί μου. Ήρωες είναι αυτοί που φυτέψαν στην ξερολιθιά, όργωσαν το φως, κοίταξαν το θάνατο και χόρεψαν μαζί του. Αυτοί που αρνήθηκαν το μελάνι και έγραψαν με αίμα έτσι ώστε να μείνουν για πάντα τα ποιήματά τους στην ψυχή μας.
Ποτέ τους δεν έκλαψαν οι ήρωες αυτοί. Σαν έπεφτε μονάχα η νύχτα, έψαχναν με τα μάτια τους στο σκοτάδι και δεν μπορούσαν να δουν δακρυσμένοι σαν ήταν, τότε μονάχα... μονάχα τότε. Κι ο νους ταξίδευε, το δάκρυ έσβηνε και τα μάτια έκλειναν βαριά, δεν άντεχαν τόση ομορφιά των σκέψεων, δεν άντεχαν τόση ασχήμια των πράξεων. Τα μάτια έκλειναν βαριά και ο ύπνος λύτρωνε, έδιωχνε σκέψεις κι έφερνε όνειρα.
Κι έβλεπαν τότε με τα μάτια της ελπίδας, με τα μάτια της ψυχής τους και φάνταζε ο κόσμος ομορφότερος, φάνταζε καλύτερος και το χαμόγελο επέστρεφε έστω και προσωρινά. Ένα χαμόγελο που περνούσε το φράχτη, τη μάντρα και τη θάλασσα και έφτανε σαν προσευχή στο μαξιλάρι, στο μάγουλο, στα χείλη και στο κλάμα του μωρού τη νύχτα.
Και εκεί ο Πατέρας δάκρυζε.
- Τι έχεις Μπαμπά;
- Τίποτα αγόρι μου, τίποτα.
Και ο πατέρας γινόταν παιδί, ο Πατέρας ήθελε να είναι παιδί, το παιδί που έγινε αδελφός, άντρας και Πατέρας.
Και οι θνητοί κοιμούνται ήσυχα… και οι αθάνατοι ανήσυχα (*).
Γράφοντας τις παραπάνω λέξεις και ακούγοντας στα ηχεία του λαπτοπ το “The Times They Are A-Changin" από τον Bob Dylan, μια λέξη μου έρχεται στο μυαλό: “Δικαίωση”!
Ψάχνω να βρω μια άδεια κασέτα να τη γεμίσω με τραγούδια. Με τραγούδια που ακούγαμε πιτσιρικάδες, με τραγούδια που διαμόρφωσαν τις απόψεις μας και τα “πιστεύω” μας. Με τραγούδια που ακούμε τώρα και μας κάνουν να ονειρευόμαστε ακόμη.
Μια κασέτα που στη θήκη της θα γράψω τη λέξη “Νίκη”!
Α πλευρά
“Σιγά μην κλάψω” – Γ. Αγγελάκας και οι Επισκέπτες
“The Times They Are A-Changin" - Bob Dylan
“The Ghost Of Tom Joad” – Bruce Springsteen
“Ήρωες” – Μεθυσμένα Ξωτικά
“Nazi Punks Fuck Off” - Dead Kennedys
“Wake Up” – Rage Against The Machine
Β πλευρά
“Ο Ταμένος” – Μ. Δημητριάδη
“Venceremos” – Ν. Άσιμος
“Bella Ciao” - Manu Chao
“The Partisan” – Leonard Cohen
“Lorca's Novena” - The Pogues
“Με το Ζερβό” – Active Member
(*) To “Οι Aθάνατοι Kοιμούνται Aνήσυχα” είναι εμπνευσμένο από το βιβλίο του Μενέλαου Λουντέμη με τίτλο “Οι ήρωες κοιμούνται ανήσυχα”.
