Περί Ηλιθιότητας
[Σε Κατάσταση Άρνησης]
Με αφορμή την χτεσινή καταστροφική και φονική θεομηνία στη Χαλκιδική, το Υπόγειο καταφεύγει για ακόμα μία φορά στις βαθιές και σταράτες λέξεις του Spyreas Sidiropoulos. Τον ευχαριστούμε θερμά για την παραχώρηση του κειμένου του, το οποίο αρχικά δημοσίευσε στη σελίδα του στο facebook...
Πιστεύω ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα της ανθρωπότητας είναι η ηλιθιότητα.
Συγκεκριμένα, στην κρίσιμη εποχή μας, η ηλιθιότητα είναι η άρνηση της γνώσης. Η αμφισβήτηση των επιστημονικών εξηγήσεων. Η επιμονή σε μοιρολατρικές εξηγήσεις για τα κακά που μας βρίσκουν όλο και πιο συχνά. Για το τι συμβαίνει και ο πλανήτης έχει γίνει εχθρικός για εμάς και εντείνεται ο ρυθμός αυτής της διαδικασίας γεωμετρικά, όπως ποτέ άλλοτε. Η άρνηση οποιασδήποτε αλλαγής στο πώς κουμαντάρουμε την ύπαρξή μας, η απαξίωση κάθε φωνής που λέει "χαλαρώστε λίγο τα 'χετε διαλύσει όλα". Αυτός ο αυτόματος πιλότος προς την απόλυτη καταστροφή, που έχουμε αποδεχθεί σαν αναπόφευκτη μοίρα από κάποιον θεό.
Δεν γίνεται να αναπτυσσόμεθα εις το άπειρον σε έναν πεπερασμένο κόσμο. Πρέπει να πάρουμε απόφαση ότι κάποια πράγματα που απαιτούμε σαν κακομαθημένα πλουσιόπαιδα, είναι καταχρηστικά. Δεν πάει άλλο αυτό το μοντέλο οργάνωσης που βασίζεται στο κέρδος με κάθε κόστος και την κατανάλωση ό,τι πηγής "πλούτου" μπορεί να βρεθεί. Αν θέλουμε να υπάρχει νερό, αέρας και βιώσιμες συνθήκες κλίματος στις επόμενες (λίγες) δεκαετίες, θα πρέπει να αναθεωρηθούν όλοι οι τρόποι με τους οποίους ο ανθρώπινος πολιτισμός "αναπτύσσεται" εις βάρος φυτών, ζώων, εδάφους και υπεδάφους. Αλλιώς, τα σημερινά παιδιά θα ζούνε κάθε μέρα καταστροφές όπως αυτές που βλέπουμε ήδη πλέον συχνά. Και τα δικά τους παιδιά, αν κάνουν, δεν θα προλάβουν καν να ζήσουν. Τα κουκιά έχουν μετρηθεί και οι άλλοι κοιτάνε πώς να "μεγιστοποιήσουν τα κέρδη τους" και πώς να βγάλουν όλες τις επιστημονικές μελέτες κάλπικες μην και χάσουνε τα φανταστικομύριά τους.
Ας μην είμαστε τόσο ηλίθιοι, δεν είναι καλό. Ή ας σταματήσουμε να πολλαπλασιαζόμαστε, ειδικά οι χαμηλότερες τάξεις, γιατί εμείς θα το πληρώσουμε το πρώτο κύμα που θα πνίξει όποιον είναι έξω από τα καταφύγια. Ποιος θα έχει να πληρώσει για θέση στα καταφύγια και στις λέμβους και στα διαστημόπλοια για τους επόμενους πλανήτες που θα δεχτούν την επίθεση αυτής της ηλιθιότητας; Φαντάζομαι όλοι έχουμε δει στις ταινίες καταστροφής πώς διαχειρίζονται οι κοινωνίες εκείνη την περίπτωση. Έχεις μπαγιόκο; Περνάς. Δεν έχεις; Ψοφάς. Να, όπως πάει να γίνει και επισήμως το σύστημα Υγείας. Χαχ.
Για παράδειγμα, η νέα κυβέρνηση της Βραζιλίας (Μπολσονάρου), κατάφερε να ξανανεβάσει το ρυθμό καταστροφής του Αμαζονίου, του λεγόμενου "πνεύμονα της Γης", πνεύμονα για τον άνθρωπο όχι για τη Γη, στα 7900 στρέμματα το χρόνο, υψηλότερο ρεκόρ δεκαετίας.
Αυτά σκέφτομαι καθώς πίνω το φρέντο εσπρέσσο μου, που έρχεται από την άλλη άκρη της Γης σπίτι μου. Αν μου έλεγε κάποιος "ξέρεις ο καφές που πίνεις κανονικά κοστίζει τόσο πολύ σε ενέργεια, ύλες κτλ που δεν θα έπρεπε να φτάνει σε σένα παρα μόνο στις χώρες που μπορεί να παραχθεί σε λογικά πλαίσια κόστους και ποσότητας", θα του έλεγα "ΟΚ τότε, τον κόβω. Αν είναι να κρατήσω τη θάλασσα που έχω εδώ όπως είναι, χαλάλι θα πίνω φασκόμηλο και βυσσινάδα".
Αυτά ήθελα να πω γιατί με βαραίνανε.
