Το Attitude και
οι Αυθεντικοί
Μουσικοί Ήρωες
Tι είναι αυτό που ξεχωρίζει τους θρύλους
και τους ήρωες, από τους υπόλοιπους καλλιτέχνες;
▔▔▔▔▔▔▔▔▔▔▔▔▔▔▔▔
Θα σας πω για τον Bob Dylan, την ''φωνή της γενιάς του'', και τον Johnny Cash, την φωνή της ψυχής του. Αυτό το συστατικό, δε το μεταφράζω γιατί το λένε ωραία οι Άγγλοι και στη μετάφραση χάνεται διότι έχει πολλές σημασίες, το attitude. Η στάση ζωής, το ήθος, η συμπεριφορά, ο χαρακτήρας, και η προσωπικότητα. Όλα αυτά είναι το attitude που λέμε ενός ανθρώπου. Η πάστα του. Και σε έναν καλλιτέχνη για εμένα μετράει εξίσου με το έργο του. Είναι εκείνο που κάνει την διαφορά μεταξύ θρύλου και άλλου ένα.
Διαχωρίζω προσωπική ζωή από το έργο, δε με ενδιαφέρει τι κακό έχεις κάνει, θα κοιτάξω το καλλιτεχνικό σου έργο. Όμως, όμως. Η γραμμή που διαχωρίζει το αν θα με κάνει να λατρέψω από το απλώς να παραδεχτώ μια καλλιτεχνική αξία, είναι το συνολικό attitude που συνοδεύει έναν καλλιτέχνη.
Σεβαστός και σπουδαίος ο Αxl Rose αλλά, μαλάκας, αδιάφορος.
Αυτοί που μένουν με χρυσά γράμματα στις συνειδήσεις μας και στην ιστορία είναι εκείνοι που συνέδεσαν την δημιουργία τους με πράξεις, που δικαίωσαν αυτά που έγραψαν, που εναντιώθηκαν, που στάθηκαν στο ύψος τους, που μίλησαν και έγραψαν τραγούδια για αγάπη και αγάπησαν με τον ίδιο ακριβώς τρόπο.
Εκείνοι που πλήγωσαν και ύστερα έγραψαν την μεγαλύτερη τους επιτυχία για εκείνη που αγάπησαν, να της φωνάξουν και να το ακούσει όλο το σύμπαν πως ''l Walk The Line'' για σένα.
Που σήκωσαν λάβαρα αμφισβήτησης και καταγγελίας και βρέθηκαν στο δρόμο να πολεμήσουν για αυτό που θεώρησαν δίκαιο και σωστό.
Που δεν δηλητηριάστηκαν από το σύστημα, την φήμη και τα πλούτη και έμειναν πιστοί στις αξίες τους. Είτε καλλιτεχνικές είτε ηθικές. Που μέχρι τέλους συνέχιζαν και συνεχίζουν να δημιουργούν και να καταθέτουν την ψυχή τους στις χορδές και στην παρτιτούρα.
Να στέκεσαι με το κεφάλι ψηλά. Να ρισκάρεις, να γυρνάς την πλάτη στο δικό σου κοινό για να τραβήξεις τη δική σου πορεία, να αμφισβητήσεις και να αμφισβητηθείς. Να εμφανίζεσαι εκεί που σε έχουν θεό, με άλλο στυλ και άλλο ήχο, να σε γιουχάρουν να σου πετάνε μπουκάλια. Να γυρνάς την πλάτη στο δικό σου κοινό, γιατί έτσι ένιωσες. Να στέκεσαι μόνος εναντίον όλων και να τραγουδάς ''How Does it feel to be on your own, like a rolling stone?'' , Να γίνεσαι το σύμβολο αντίστασης και η φωνή της πολιτικής καταγγελίας. Γιατί είσαι ο Ντίλαν, απλά.
Να δίνεις φωνή στους καταπιεσμένους, να φοράς μαύρα ρούχα όχι αισθητικά αλλά να συμβολίσεις πως είσαι εδώ, δίπλα στους κατατρεγμένους και στα θύματα. Να τους γράφεις όλους και να πηγαίνεις για συναυλίας σε φυλακές. Και να την ηχογραφείς κιόλας, στέλνοντας το μήνυμα σε όλους. ΣΤ'ΑΡΧΙΔΙΑ ΜΟΥ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΣΑΣ. Γράφοντας άσματα για εκείνους που η κοινωνία τους έχει για τα σκουπίδια.
Να θεωρείσαι country μουσικός και να αποφασίζεις να τραγουδήσεις για τους αληθινούς Αμερικάνους, τους ''Ινδιάνους''. Να αφιερώνεις ολόκληρο, αριστουργηματικό δίσκο για εκείνους που το ''country'' και όσοι το αντιπροσωπεύουν ήρθαν τους δολοφόνησαν και τους ξεσπίτωσαν. Εσύ εκεί, πιστός στις αρχές σου, δίνεις φωνή σε αυτόν που τον φίμωσαν. Γιατί είσαι ο Κας ρε διάολε.
Να έχεις κανονίσει να εμφανιστείς στο σόου του Εd Sullivan -εκείνο που μετέτρεψε τους Βeatles σε αστέρια- και μετά από λογοκρισία και πίεση να αλλάξεις το τραγούδι που ήθελες να πεις, να τους λες ''Είστε τρελοί;'' Και να φεύγεις. Σπαταλώντας μια ευκαιρία για γιγαντιαία προβολή. Επειδή δεν ήθελες να συμβιβαστείς, γιατί είσαι Ο Ντίλαν διάολε.
Να αρνείσαι το Νόμπελ Λογοτεχνίας, γιατί είσαι ναι μεν ο Ντίλαν για τους έξω, αλλά κατά βάθος παραμένεις εκείνος ο έφηβος των 60ς με τη ταπεινότητα και το ντροπαλό χαμόγελο. Είσαι ο Ντίλαν διάολε και ακόμα παίζεις μουσική για διψήφια τιμή εισιτηρίου σε αλάνες και φεστιβάλ. Γιατί δε σε νοιάζει τίποτα άλλο απο το να έχεις την κιθάρα στα χέρια την φυσαρμόνικα στο στόμα και τον στίχο στη ψυχή.
Να διασκευάζεις κομμάτια άλλων καλλιτεχνών και να βαφτίζονται δικά σου. Γιατί ήσουν ο Cash. O Johnny Cash ρε φίλε και όμως δεν έκρυψες ποτέ τους δαίμονες σου, ανοίχτηκες, δήλωσες ''Hurt'' και παρέμεινες ένας από εμάς με αληθινά προβλήματα που δε κοιτούν ονόματα, δόξες και πλούτη....
Το attitude φίλοι μου, αυτό σε διαχωρίζει από την μάζα. Αυτό φτιάχνει θρύλους και ήρωες. Δε με νοιάζει αν παίζεις την κιθάρα σαν διάολος ή αν τραγουδάς με τεχνική αριστεία, με ενδιαφέρει να είσαι αυθεντικός και να βάζεις την γαμημένη ψυχή σου σε ο,τι κάνεις. Αυτοί που θα γίνουν αφίσες, λογότυπα και εμβλήματα είναι εκείνοι που είχαν ηρωικό και αληθινό attitude.
Για όλους αυτούς, με δικούς μου πρώτους τον Cash, τον Dylan και τον Neil Young, περηφανεύομαι να αποκαλούμαι ροκάς.
