Tranquility Base Hotel & Casino:
Ένα Ξενοδοχείο Διαφορετικό
Από Τα Άλλα
Σε ένα παράλληλο σύμπαν που θα ήμουν απεσταλμένος από κάποιο μέσο με στόχο να μιλήσω με τον Αλεξ Τέρνερ, θα έπαιρνα μια βαθιά ανάσα, θα τον κοιτούσα στα μάτια και θα του έλεγα κατά λέξη:
«Έχετε πέντε άλμπουμ (όλα τους νούμερο ένα στα charts), έχετε παίξει στην τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων, έχετε κάνει headline δις στο Glastonbury, για να μην αναφέρω το πόσα βραβεία έχετε λάβει. Η ερώτηση μου είναι η εξής λοιπόν· τι άλλο μένει να κάνετε πλέον»
Κι εκείνος, αφού θα χαμογελούσε λίγο, θα με γείωνε απαντώντας μου με μια απλή όσο και ανέλπιστη ερώτηση «Χμ, τι λες για ένα ταξίδι στο φεγγάρι;»
Οι Arctic Monkeys επέστρεψαν. Είναι εδώ, είναι μαζί μας, μετά από αρκετό καιρό, και δεν έχουν καμία σχέση με τους Monkeys που ξέραμε. Με τους Monkeys που ξέραμε γενικά, όχι απλά από το AM (2013), την προηγούμενη δουλειά τους. Τα αγόρια από το Σέφιλντ έχουν αφήσει για τα καλά πίσω τους οτιδήποτε θύμιζε το AM αλλά και πολλά ακόμα στοιχεία από προηγούμενες δουλειές τους, αφήνουν για λίγο κάτω τις κιθάρες, βασίζονται στις μελωδίες και το πιάνο, στήνουν ένα ρετρο-φουτουριστικό σκηνικό σε ένα ξενοδοχείο στη Σελήνη (ναι, στη Σελήνη, γιατί όταν έχεις κατακτήσει τον πλανήτη, ψάχνεσαι για το βήμα παραπάνω) και μοιάζει σαν να μας συστήνονται ξανά από την αρχή.
Τα αγόρια έχουν γίνει άντρες εδώ και πολύ καιρό, έχουν εξελιχθεί, έχουν περάσει από διάφορους πειραματισμούς, πράγμα που τους έδωσε νέες εμπειρίες. Και τώρα μάλλον έχουμε φτάσει σ’ αυτό ακριβώς το σημείο που αποφάσισαν να μας τις παρουσιάσουν.
Κάθε τέλος είναι και μια αρχή. Καλώς ορίσατε λοιπόν στο Tranquility Base Hotel & Casino, να έχετε μια ευχάριστη διαμονή.
But first… μία σύνδεση με τα προηγούμενα
Ήταν αρχές του Απρίλη όταν οι Monkeys μας ανακοίνωσαν ότι το νέο τους άλμπουμ θα κυκλοφορήσει τον Μάιο. Κάποιοι μάλλον αδημονούσαν λίγο παραπάνω και μέτρησαν τις μέρες που πέρασαν από την προηγούμενη κυκλοφορία τους, το AM. Σχεδόν 1700 μέρες μετά λοιπόν, λύνεται η σιωπή των Βρετανών και επιστρέφουν στη δουλειά.
Το AM άφησε το στίγμα του στην πορεία της μπάντας, έφερε στο προσκήνιο bitchy γκλαμουριές, κωλοπαδαρισμούς, τσατσάρες για τα απίστευτα περιποιημένα μαλλιά του Τέρνερ και μια νέα εμμονή με τα leather jackets. Εν ολίγοις, φρου-φρου κι αρώματα οι Monkeys του 2013.
Και δεν ήταν λίγοι αυτοί που τους έβλεπαν ως μια μηχανή παραγωγής χρημάτων. Εμπορευματοποιήθηκαν όσο δεν μπορούσες να φανταστείς (αν και αυτή η συζήτηση θα έπρεπε να ξεκινάει από το 2009 κι έπειτα αλλά πάμε παρακάτω), έγιναν το hype που ο ίδιος ο Τέρνερ έβγαινε και έλεγε να μην πιστεύουμε τίποτα από όσα γράφουν τα media και απλά τους έβλεπες να κατακτούν το ένα βραβείο μετά το άλλο.
Πειραματίστηκαν για ακόμη μια φορά με νέα είδη μουσικής, αυτή τη φορά πήραν έμπνευση από τους Black Sabbath, τον Dr. Dre. και γενικά από την σύγχρονη hip-hop και R&B αμερικανική σκηνή, όλα αυτά σκέψου πλαισιωμένα από το (διόλου αναπάντεχο, ελέω αμερικανοποίησης, και όχι μόνο) σεξαπίλ του Τέρνερ που πραγματικά έδειχνε (και ήταν) ο γόης της παρέας.
Το AM σφράγισε μια υπέρ-επιτυχημένη περίοδο για τους Monkeys, κατάφεραν να ξεπεράσουν τον βραχνά των πωλήσεων στην Αμερική (κανένα από τα τέσσερα προηγούμενα δεν είχε πείσει ολότελα τους Αμερικάνους), πιάνοντας την έκτη θέση στο Billboard 200 με 42.000 αντίτυπα να φεύγουν μόλις τη πρώτη εβδομάδα κυκλοφορίας στη χώρα, και μετά από ένα ατελείωτο τουρ με 150 συναυλίες ανά την υφήλιο που κράτησε ενάμιση χρόνο, αποφάσισαν να κάνουν ένα διάλειμμα.
Σ' αυτό λοιπόν το διάλειμμα ξεκουράστηκαν αλλά δεν έμειναν άπραγοι. Ο καθένας με τον τρόπο του, βρήκε να ασχοληθεί με κάτι και να εκμεταλλευτεί το κενό διάστημα. Βέβαια, κανείς δεν υπολόγιζε ότι αυτό το διάλειμμα θα κρατούσε σχεδόν πέντε χρόνια αλλά ας όψεται γιατί έγιναν πολλά ωραία πραγματάκια στο μεσοδιάστημα.
Πάμε να δούμε τώρα ποια ήταν αυτά τα άκρως ενδιαφέροντα πραγματάκια που μεσολάβησαν από το AM μέχρι το Tranquility Base Hotel + Casino.
9 Σεπτεμβρίου 2013: Κυκλοφορεί το AM που απογειώνει την μπάντα εμπορικά και καθίσταται αυτόματα το πιο επιτυχημένο (από όλες τις απόψεις) άλμπουμ τους.
13 Σεπτεμβρίου 2013: Οι Arctic Monkeys διασκευάζουν το 'Hold On, We're Going Home' του Drake. Η πρώτη διασκευή από τις πολλές που θα ακολουθούσαν στην AM εποχή. Τρεις από τις πιο ξεχωριστές ερμηνείες τους ήταν το 'Walk on the Wild Side' του Lou Reed (μια μέρα μετά τον θάνατό του, στο Liverpool Echo Arena), το 'All My Loving' των Beatles (στην επέτειο 50 χρόνων από την ιστορική πρώτη τηλεοπτική εμφάνιση των Σκαθαριών στο περίφημο Ed Sullivan Show - το κοινώς επονομαζόμενο british invasion - κάτι που επεσήμανε και ο Τέρνερ πριν ξεκινήσουν στο Madison Square Garden) και το 'Feels Like We Only Go Backwards' των Tame Impala, όταν βρέθηκαν στα στούντιο του triple j στην Αυστραλία και ο Τέρνερ εξαφάνισε την ψυχεδέλεια, κάνοντας όλη την πλάσα να αναγαλλιάζει από ερωτισμό.
24 Μαρτίου 2015: Οι Mini Mansions εμφανίζονται στις ζωές μας (μπάντα από το Los Angeles αποτελούμενοι από τους Zach Dawes, Tyler Parkford και τον μπασίστα των Queens of the Stone Age, Michael Shuman), και μαζί τους φέρνουν και τον Άλεξ Τέρνερ στο βιντεοκλίπ για το ‘Vertigo’ από το δεύτερο άλμπουμ τους (The Great Pretenders, 2015). Ήταν η πρώτη γεύση που πήραμε από τον Τέρνερ έπειτα από το διάλειμμα των Monkeys. Ντυμένος στην τρίχα (όπως πάντα μετά το AM), με ένα επικό comment να τον παρομοιάζει με τον θείο στα πάρτι και τις δεξιώσεις που είναι πάντα μεθυσμένος.
14 Αυγούστου 2015: Κυκλοφορεί το επίσημο σάουντρακ της επιτυχημένης σειράς του HBO, True Detective. Στο πέμπτο επεισόδιο (‘Other Lives’) της δεύτερης σεζόν, ακούγεται το ‘Risk’ της Alexandra Savior, στο οποίο ο Τέρνερ συνυπογράφει τους στίχους, ενώ αναλαμβάνει και την ενορχήστρωση (guitar, drums, keyboards).
21 Ιανουαρίου 2016: Έχοντας ήδη κυκλοφορήσει το πρώτο τους single μετά από οκτώ χρόνια (Bad Habits, 10/1/2016), ανακοινώνεται ότι οι Last Shadow Puppets (επιτέλους) έχουν έτοιμο το δεύτερο άλμπουμ τους (Everything You’ve Come to Expect) με ημερομηνία κυκλοφορίας την πρώτη του Απρίλη.
Το ίδιο βράδυ, κυκλοφορεί το ‘Gardenia’ του Iggy Pop ως lead single του επερχόμενου άλμπουμ του, Post Pop Depression. Στα ντραμς βρίσκεται ο ντράμερ των Monkeys, Matt Helders, ο οποίος εκμεταλλεύεται με τον καλύτερο τρόπο το διάλειμμα της μπάντας.
10 Μαρτίου 2016:Έχουμε μπει για τα καλά σε κλίμα νέων Last Shadow Puppets. Κυκλοφορεί το βιντεοκλίπ του Everything You’ve Come to Expect, και το ακολουθούν κατά σειρά ‘Aviation’, Miracle Aligner’, ‘Is This What You Wanted’, ‘Les Cactus’ και ‘This Is Your Life’. Τα αγόρια έχουν επιστρέψει και φτιάχνουν ατμόσφαιρα, χρησιμοποιώντας εντυπωσιακά visuals στα βίντεο. Μακριά από την ροκαμπίλι φάτσα του Τέρνερ ή την κωλοπαιδαρίστικη συμπεριφορά του Κέιν… σβήνουν το παρών τους και μεταφέρονται δεκαετίες πριν. Ξεδιάντροπα, μας παίρνουν κι εμάς μαζί.
18 Μαρτίου 2016:Ο Iggy Pop κυκλοφορεί το Post Pop Depression (άλμπουμ νούμερο 18), στο οποίο συμμετέχει ο Matt Helders (ντραμς-κρουστά-backing vocals).
24 Μαρτίου 2016: Οι Last Shadow Puppets ξεκινούν το τουρ για το νέο τους άλμπουμ, και στην πρώτη τους συναυλία στο Corn Exchange του Cambringe, διασκευάζουν μοναδικά το ‘I Want You (She’s So Heavy)’ των Beatles. Σε επόμενα live τους αποτίουν φόρο τιμής στον David Bowie με το ‘Moonage Daydream’ (Glastonbury), ενώ στο Μάντσεστερ παίζουν το ‘Last Night I Dreamt That Somebody Loved Me’ των Smiths με σπέσιαλ γκεστ στη σκηνή τον τεράστιο Johnny Marr (και τον Mike Joyce, τον ντράμερ των Smiths, να βρίσκεται στη συναυλία εκείνο το βράδυ).
1 Απριλίου 2016: Κυκλοφορεί το Everything You’ve Come To Expect των Last Shadow Puppets, οκτώ χρόνια μετά το ντεμπούτο τους.
11 Ιουνίου 2016: Ο Matt Helders παντρεύεται την εκλεκτή της καρδιάς του, Breana McDow, στη Ρώμη.
12 Ιουνίου 2016: Περίπου τρία χρόνια μετά την κυκλοφορία του AM, οι Monkeys συμβάλουν στη δράση του project ‘Herd Of Sheffield’, που ως στόχο έχει την υποστήριξη του τοπικού νοσοκομείου παιδιών. Για αυτή τη δράση, σχεδιάστηκε ένας ελέφαντας (σε πραγματικό μέγεθος) με την λευκή κυματογραμμή, ενώ είναι και υπογεγραμμένος από όλα τα μέλη της μπάντας.
21 Οκτωβρίου 2016: Η Lady Gaga κυκλοφορεί το πέμπτο της άλμπουμ, Joanne, και στο εναρκτήριο τραγούδι ‘Diamond Heart’, ξανά ο δαιμόνιος Helders παίζει ντραμς (μαζί του και ο Father John Misty).
2 Δεκεμβρίου 2016: Οι Last Shadow Puppets κυκλοφορούν το The Dream Synopsis EP, με τα Aviation και The Dream Synopsis (από το άλμπουμ) σε ακόμα πιο μελωδικές/ορχηστρικές εκτελέσεις, και πέντε ακόμα διασκευές – η μία καλύτερη από την άλλη. Προσωπική αγαπημένη στιγμή το ‘Is This What You Wanted’, του Leonard Cohen. Τα αγόρια φέρνουν λίγη... χρυσόσκονη από την αίγλη της δεκαετίας του '70 και δημιουργούν ακόμα ένα αριστούργημα. Όπως και οι τρεις υπόλοιπες διασκευές είναι εξίσου υπέροχες (Les Cactus – Jacques Dutronc, This Is Your Life – Glaxo Babies και Totally Wired – The Fall). Η ειρωνεία σ’ αυτό το EP είναι ότι δύο από τους καλλιτέχνες που υπάρχουν μέσα, έχουν φύγει απ’ τη ζωή – ο Cohen λίγο πριν την κυκλοφορία του (7 Νοεμβρίου 2016) και ο Mark E. Smith των The Fall στις 24 Ιανουαρίου 2018.
13 Φεβρουαρίου 2017: Ο Άλεξ Τέρνερ εμφανίζεται σε βίντεο να έκανε καραόκε το ‘Tiny Dancer’ του Elton John, μαζί με τον Miles Kane, τη Lana Del Rey και τον Cameron Avery των Tame Impala.
7 Απριλίου 2017:Η Alexandra Savior κυκλοφορεί το πρώτο της άλμπουμ, Belladonna of Sadness, στο οποίο συμμετέχει και ο Τέρνερ στο κομμάτι της παραγωγής μαζί με τον γνωστό και αγαπητό του James Ford, παίζοντας ενίοτε κιθάρα και μπάσο σχεδόν σε όλα τα τραγούδια του άλμπουμ.
23 Ιουλίου 2017: Σε λιγότερο μουσικά νέα (και αποτέλεσμα της υπερ-έκθεσης του ίδιου εδώ και χρόνια), δημοσιεύματα άρχισαν να κάνουν λόγο ότι ο Τέρνερ απέκτησε μούσι, και αρκετοί άρχισαν να κάνουν λόγο για μια νέα era να πλησιάζει. Αργότερα θα ξεκινούσε αίτημα ηλεκτρονικών υπογραφών από τους θαυμαστές για να ξυριστεί. Τόση απελπισία δηλαδή…
30 Ιουλίου 2017: Η δύναμη των social media ξαναχτυπά, και ακόμα ένα καραόκε με τον Τέρνερ βλέπει το φως της δημοσιότητας από fan communities. Αυτή τη φορά τραγουδάει το ‘Smooth’ του Santana, χορεύοντας στον ρυθμό, και μετά ξαπλώνει στον καναπέ για το κλείσιμο – ίσως να είναι μεθυσμένος, ίσως.
26 Σεπτεμβρίου 2017: Τα πρώτα σημάδια για νέο άλμπουμ των Monkeys κάνουν την εμφάνισή τους μέσα από τα λόγια του Nick O’ Malley. Ο μπασίστας της μπάντας δήλωσε στο For The Ride πως έχουν αρχίσει οι προετοιμασίες για το επόμενο άλμπουμ και είπε ότι θα κυκλοφορήσει κάπου μέσα στο 2018.
11 Ιανουαρίου 2018: Μετά από μήνες υποθέσεων, σεναρίων και φωτογραφιών, η μπάντα ανακοίνωσε την πρώτη της συναυλία μετά από σχεδόν τριάμισι χρόνια – headliners στο Firefly Festival στις 15 Ιουνίου – και κάπως έτσι όλοι αρχίσαμε να… ψιλιαζόμαστε κάτι. Όσο περνά ο καιρός, όλα αρχίζουν να γίνονται ακόμα πιο ξεκάθαρα. Ολοένα και περισσότερες συναυλίες προστίθενται στο τουρ της μπάντας, και μια απ’ όλες αυτές είναι και η Αθήνα (5 Ιουνίου – Rockwave Festival).
20 Μαρτίου 2018: Ακόμα δεν έχουμε κανένα νέο για το άλμπουμ αλλά η μπάντα ανακοίνωσε ότι θα επανακυκλοφορήσει το ‘Whatever People Say I Am, That’s What I’m Not’ σε μια ειδική έκδοση. Το άλμπουμ θα επανεκδοθεί σε βινύλιο «καπνού» 180 γραμμαρίων και θα συνοδεύεται από ένα 16σελίδο ένθετο με στίχους και φωτογραφίες. Αυτή η διαδικασία γίνεται μέσω της πλατφόρμας Vinyl Me, Please, που το επέλεξε ως το άλμπουμ του μήνα Απριλίου.
5 Απριλίου 2018: Και με τα πολλά, έρχεται κι αυτό που περιμέναμε. Οι Arctic Monkeys, επιτέλους, γνωστοποιούν την επίσημη κυκλοφορία του νέου τους άλμπουμ με τίτλο ‘Tranquility Base Hotel & Casino. Το νέο τους άλμπουμ κυκλοφορεί στις 11 Μαΐου από την Domino.
Κι έτσι φτάσαμε στο σήμερα, στην πολυπόθητη δισκογραφική επιστροφή των Monkeys. Αλλά ας πιάσουμε το σήμερα από την αρχή του...
The AM Legacy
Η ασύλληπτη εμπορική επιτυχία που έφερε το AM, άλλαξε αρκετά πράγματα στη γενικότερη φιλοσοφία της μπάντας. Μαζί, αναπόφευκτα, άρχιζε να αλλάζει και ο τρόπος με τον οποίο προσεγγίζεται η μουσική της μπάντας. Είχε έρθει πλέον η στιγμή που ίσως να μην υπήρχε κάτι παραπάνω, η στιγμή που να άγγιξαν το peak τους. Και έτσι ήταν. Τα αναρίθμητα βραβεία που απέσπασε το AM, έβαλε την μπάντα στο πάνθεον της σύγχρονης μουσικής ιστορίας.
Για μερικούς... τελείωσαν οι Monkeys με το AM, για πολλούς άλλους αυτό ήταν το έναυσμα για να τους γνωρίσουν καλύτερα. Κακά τα ψέματα, είναι από τα άλμπουμ που είτε θα λατρέψεις είτε θα μισήσεις από την αρχή. Έφερε μια νέα φουρνιά fan της μπάντας, διώχνοντας ίσως μερικούς από τους πιο...hardcore - αλλά αυτή είναι μια άλλη μεγάλη συζήτηση.
Δεν υπήρχαν σκέψεις για 'AM2'
Αν δεν υπήρχαν στο μυαλό μου μια φορά τέτοιες σκέψεις, στου Τέρνερ δεν υπήρχαν δέκα. Στην πραγματικότητα, αυτή η ιδέα δεν ρίχτηκε ποτέ στο τραπέζι από κανέναν. Ήταν πολύ μεγάλο αυτό που επετεύχθη με το AM (ήταν on tour επί ενάμισι χρόνο κάνοντας 150 live εμφανίσεις!) και ήθελαν να το τελειώσουν όπως του αρμόζει. Γι' αυτό κι ο Τέρνερ, σε δηλώσεις του προς το τέλος της περιοδείας, τόνισε ότι θα υπάρξει ένα κενό διάστημα μετά το πέμπτο άλμπουμ ώστε να αφήσει το στίγμα του.
Εγώ πάντως πίσω από αυτές τις δηλώσεις ναι μεν διάβαζα ότι θέλουν κι αυτοί να γευτούν με την ησυχία τους το νέκταρ της επιτυχίας, αλλά διάβαζα επίσης ότι μ'αυτον τον τρόπο, δίνουν έξτρα χρόνο στον κόσμο να... χωνέψει το AM και όλα όσα αυτό επέφερε, με σκοπό όλο αυτό να τελειώσει οριστικά κι αμετάκλητα στο επόμενο άλμπουμ. Με λίγα λόγια, έδωσαν την ευκαιρία στον κόσμο να το αγαπήσει, να το βάλει μέσα του (ή και να απέχει αντίστοιχα, δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα) αλλά ήταν σαν να λένε "απολαύστε το τώρα γιατί το επόμενο δεν θα έχει καμία σχέση με όλα αυτά".
Και μετά το AM, τι;
Η αρχή ενός ασύλληπτα εντυπωσιακού hype οδήγησε στη σταδιακή απομάκρυνση της μπάντας από τα... βαριά όπλα των τελευταίων χρόνων. Έτσι λοιπόν, η παρέα από το Σέφιλντ έκανε ένα αρκετά μεγάλο διάλειμμα (το μεγαλύτερο στην καριέρα τους ως τώρα) και το χρησιμοποίησαν στο έπακρο για να αποφασίσουν ποιο θα είναι το επόμενο βήμα τους.
Στο μεσοδιάστημα συνέβησαν αρκετά πραγματάκια που επηρέασαν τον καθένα ξεχωριστά – είτε αυτό ήταν μια guest συμμετοχή είτε μια προσωπική στιγμή. Όλοι προχωράνε τις ζωές τους, κανείς δεν μένει στάσιμος. Όλοι εξελίσσονται ως άνθρωποι αλλά και ως μουσικοί. Οι καθημερινές αλληλεπιδράσεις με το οτιδήποτε και τον οποιονδήποτε, στέκονται ικανές να ενισχύσουν την έμπνευση του καθενός και ίσως να φέρουν στο προσκήνιο φρέσκες ιδέες.
Ο Master mind των Monkeys, μετά το AM, δούλεψε με την Alexandra Savior και κυκλοφόρησε με τον καλό του φίλο Miles Kane (ως Last Shadow Puppets) το δεύτερο άλμπουμ του project - δύο πράγματα που, κατ' εμέ, θα... μαρτυρούσαν δειλά δειλά κάποια στοιχεία που θα εμφανίζονταν στο επόμενο άλμπουμ των Monkeys.
Θεματικές επιρροές: Υπερρεαλισμός, επιστημονική φαντασία και... social media
Η προοπτική του έκτου άλμπουμ ξεκίνησε με το τέλος της περιοδείας των Puppets (μέρος της οποίας ήμασταν κι εμείς, στις 5 Ιουνίου του 2016 στη Μαλακάσα), όταν ο Τέρνερ άρχιζε να σκέφτεται την υλοποίησή του. Δεν του πήγαν καλά τα πράγματα στις αρχές, μιας και ήρθε αντιμέτωπος με το writer's block (έλλειψη δημιουργικότητας). Λέγεται ότι το Sweet Dreams TN που έγραψε για την κοπέλα του, Taylor Bagley, τον έκανε να αλλάξει κάπως την οπτική του γύρω από τα love songs, κάτι που ενισχύθηκε από την πληροφορία ότι ήταν ανοιχτός στο ενδεχόμενο να δοκιμάσει κάτι άλλο, μιας και ένας φίλος του, πρότεινε να αφήσει λίγο στην άκρη αυτό το κομμάτι.
Έτσι κι έγινε, λοιπόν. Όσο κι αν μας πονάει αυτό, ο Τέρνερ, άρχισε να διαβάζει βιβλία (πολλά βιβλία), να βλέπει ταινίες (πολλές ταινίες) και να ασχολείται ολοένα και λιγότερο με τον γνήσιο ρομαντισμό.
Κι αυτό γιατί παρουσίασε ένα ενδιαφέρον στη λογοτεχνία και τις ταινίες επιστημονικής φαντασίας. Η αρχή έγινε όταν το 2016 είδε το '8 1/2' του Ιταλού Φεντερίκο Φελίνι που κυκλοφόρησε το 1963. Στο απαύγασμα του νέο-ρεαλισμού, στην άνθιση του ιταλικού σινεμά, ο Φελίνι ήταν από τους στυλοβάτες του ρεύματος. Μέσα σε ένα κλίμα γενικευμένης καλλιτεχνικής ανησυχίας, γεννιέται το 8 1/2, το οποίο κέντρισε κατά πολύ το ενδιαφέρον του Τέρνερ και το έκανε να πιαστεί από την ταινία και να αναπτύξει τις σκέψεις του πάνω σε θέματα όπως το καλλιτεχνικό αδιέξοδο (writer's block), οι παιδικές αναμνήσεις μπερδεμένες με επιθυμίες και θέλω που δεν πραγματοποιήθηκαν ποτέ, και τα σουρεαλιστικά σκηνικά επιστημονικής φαντασίας.
Αυτά τα τρία στοιχεία ήταν η πυξίδα του για το νέο άλμπουμ. Μια sci-fi νουβέλα, στην οποία αργότερα προστέθηκαν η πολιτική, η θρησκεία, ο καταναλωτισμός, η έξαρση και οι αντιφάσεις της τεχνολογικής εξέλιξης, τα fake news στα social media και το πώς είναι να κατακτάς την κορυφή. Θα μπορούσες να το πεις και αυτοβιογραφία του Τέρνερ.
Στην κινηματογραφική λίστα των επιρροών του, υπάρχουν επίσης μεταξύ άλλων το Spirits of the Dead (1968) του Φελίνι, το World on a Wire (1973) του Fassbinder και το Le Samourai (1967) του Jean-Pierre Melville, ενώ από βιβλία, το Amusing Ourselves to Death (1985) του Neil Postman και το Infinite Jest (1966) του David Foster Wallace, τον επηρέασαν και τον έκαναν να εξερευνήσει τη φιλοσοφική προσέγγιση της σύγχρονης κοινωνίας.
Ένα δώρο γενεθλίων έφερε μια νέα εποχή στους Monkeys
Ο Τέρνερ δέχτηκε ένα σημαντικό για εκείνον δώρο στα 30ά του γενέθλια από τον μάνατζερ της μπάντας, Ian McAndrew. Ένα δώρο που θα είχε άμεσο αντίκτυπο στον ίδιο, και κατ’ επέκταση στην ίδια την μπάντα. Ο μάνατζερ λοιπόν, του αγόρασε το 2016 ένα Steinway Vertegrand πιάνο κι ο Άλεξ, χωρίς να χάσει καθόλου χρόνο, κλείστηκε στο σπίτι του αρχές του 2016 για να ξεκινήσει να ασχολείται με τα πρώτα demos.
Για πρώτη φορά στη ζωή του γράφει τραγούδια στο πιάνο. Ο ενθουσιασμός του είναι μεγάλος, καθώς όπως λέει, νιώθει ότι το πιάνο του δίνει ώθηση να ακολουθήσει ένα μονοπάτι που δεν μπορούσε να το κάνει στο παρελθόν. Η ενασχόλησή του με το πιάνο, και κυρίως τα τζαζ γυρίσματα, τον έκαναν επίσης να θυμηθεί και τα μαθήματα πιάνου που του έκανε ο πατέρας του σε ηλικία 8 ετών.
Όλη τη δουλειά την έκανε στο σπίτι του στο Λος Άντζελες, μόνος του, χωρίς τα υπόλοιπα μέλη. Γι’ αυτό ακριβώς και ήξερε ότι η διαδικασία ηχογράφησης θα έπαιρνε περισσότερο από τα προηγούμενα άλμπουμ. Η αρχή έγινε λοιπόν το 2016 από τον ίδιο, ο οποίος πέρασε έναν χρόνο κλεισμένος στο σπίτι του για να καταφέρει να βάλει τις βάσεις για την υλοποίηση του νέου δίσκου.
Ο Jamie Cook είπε στον Τέρνερ να κυκλοφορήσει σόλο άλμπουμ
Βρισκόμαστε στον Φλεβάρη του 2017. Μετά από έναν χρόνο κάλεσε ο Τέρνερ τα υπόλοιπα μέλη της μπάντας στο Los Angeles για να εκφράσουν κι αυτοί τη γνώμη τους για τη δουλειά του. Η πιο ενδιαφέρουσα γνώμη πάντως, ήταν αυτή του Jamie Cook, ο οποίος έμεινε έκθαμβος από τα πρώτα demos που έπαιξαν όλοι μαζί για πρώτη φορά, και του πρότεινε να το κυκλοφορήσει ως σόλο άλμπουμ!
Εκείνος βέβαια δεν έδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον σ' αυτή την πρόταση, με τον Cook τότε να αρχίζει να ψάχνει ιδέες για να... μπουν στο χορό και οι κιθάρες. Ο Nick O' Malley έδωσε θετική ψήφο στη νέα κατεύθυνση που έδωσε ο Τέρνερ ακούγοντας το demo του Star Treatment, ενώ ο Matt Helders δήλωσε πως νιώθει πιο περιορισμένος στα ντραμς, χωρίς να αναφέρει βέβαια κάτι αρνητικό για τη στροφή του ήχου.
Τον Σεπτέμβρη του 2017 άρχισαν να σοβαρεύουν τα πράγματα. Πρώτα πήγαν όλοι μαζί (παρέα πάντα με τον James Ford, πολύ στενό φίλο και επί χρόνια συνεργάτη) στα Vox Studios στο Los Angeles και μετά στα La Frette studios στο Παρίσι, εκεί όπου έμειναν πέντε εβδομάδες, για να ακολουθήσουν λίγα ακόμα sessions στο Λονδίνο - ένας από τους λόγους που οι περισσότερες ηχογραφήσεις έγιναν στην Ευρώπη ήταν επειδή όλοι (πλην του Τέρνερ) έχουν γίνει πατέρες (με πιο πρόσφατο τον Ford) και μπορούσαν να βλέπουν τις οικογένειές τους πιο συχνά.
Στις ηχογραφήσεις προστέθηκαν κι άλλα μέλη για να υποστηρίξουν το νέο ύφος του άλμπουμ, συμπεριλαμβανομένων του Tom Rowley (που είναι και touring member), του Loren Humphrey (ντράμερ των dream-pop Αμερικανών Guards), των Zach Dawes και Tyler Parkford (Mini Mansions) και του Cam Avery των αγαπημένων Tame Impala, ο οποίος βοηθάει στα backing vocals του 'She Looks Like Fun'. Όλοι αυτοί έπαιξαν στο ίδιο δωμάτιο, παίρνοντας έμπνευση από τα sessions του Pet Sounds (The Beach Boys) και της τεχνικής Wall of Sound του Phil Spector.
Τέλη του περασμένου Νοέμβρη το άλμπουμ ήταν έτοιμο, με τον Τέρνερ να δηλώνει πως με τα χρόνια έχει γίνει πιο τελειομανής κι ότι ανυπομονεί να παίξει τα νέα τραγούδια σε συναυλίες.
Μουσικό ύφος και επιρροές: από τις σέξι κιθάρες στο loungey πιάνο, κι από τους Black Sabbath στον Leonard Cohen
Το Tranquility Base Hotel &Casino βρίσκεται σ’ έναν εντελώς διαφορετικό κόσμο από αυτόν του AM. Το ένα βρίσκεται σ’ ένα ξενοδοχείο στο φεγγάρι, το άλλο θα μπορούσε κάλλιστα να παίζει σ’ ένα ξενοδοχείο ας πούμε κάπου στη Νέα Υόρκη ή στο Λος Άντζελες. Το ένα έχει ως βάση του το πιάνο και έναν casual ήχο, το δεύτερο βρίθει από heavy γκρούβες και αισθησιακούς late-night ρυθμούς. Το πέμπτο και το έκτο άλμπουμ των Monkeys είναι σαν τις παράλληλες ευθείες. Δεν τέμνονται, δεν συναντιούνται πουθενά – μελωδικά τουλάχιστον αλλά και στιχουργικά κατά βάση.
Το πιάνο άλλαξε πολλά πράγματα στη μουσική κοσμοθεωρία του Τέρνερ, ο οποίος είχε θέσει εξ αρχής ως βάση του νέου άλμπουμ να μην έχει κανένα κοινό σημείο με το προηγούμενο. Το AM είχε κάνει τον κύκλο του μέσα του, οπότε ήθελε να δοκιμάσει κάτι διαφορετικό. Κι αυτό το διαφορετικό το βρήκε σε μια μίξη modern lounge pop, space pop και psychedelic pop, μαζί με επιρροές από τζαζ. Αυτός είναι ο βασικός άξονας του Tranquility. Vintage εκλεκτικοί ήχοι βγαλμένοι από μια noir-pop/space age εποχή, ενισχυμένοι από keyboards, synths, πιάνο και όργανα όπως το τσέμπαλο και βιμπράφωνο αλλά και ακουστικές/ηλεκτρικές κιθάρες.
Ο Τέρνερ παρουσιάζεται στο Tranquility σαν ένας κανονικός modern crooner, σαν άλλος Νικ Κέιβ με λιγότερη σκοτεινιά στο ύφος του. Ο Νικόλας ανέκαθεν ήταν μέσα στις επιρροές της μπάντας, και είναι ένας καλλιτέχνης που θαυμάζει ιδιαίτερα ο Άλεξ. Εκτός του Κέιβ, στις επιρροές για το νέο άλμπουμ συμπεριλαμβάνονται ονόματα όπως ο David Bowie, ο Leonard Cohen (λίγες μέρες μετά τον θάνατο του οποίου άρχισε να γράφει τα περισσότερα τραγούδια), ο Jarvis Cocker και ο Father John Misty. Ο Τέρνερ έκανε ιδιαίτερη μνεία στο Histoire de Melody Nelson (1971) του Serge Gainsbourg, στο Death of a Ladies’ Man (1977) του Cohen, το Born to Be with You (1975) του Dion (σ.σ. για κάποιο λόγο ο Άλεξ έχει αναφερθεί ξανά στο παρελθόν σ’ αυτό το άλμπουμ, είναι ένα από τα αγαπημένα του έβερ, και μάλιστα οι Monkeys έχουν κάνει μια εξαίσια διασκευή του Only You Know), και το σάουντρακ του Le Samourai (1967) του Francois de Roubaix.
Playlist δια χειρός Τέρνερ
Λίγο πριν την κυκλοφορία του νέου άλμπουμ, ο Άλεξ αποκάλυψε στο περιοδικό MOJO μερικές ακόμα επιρροές που τον βοήθησαν καθ’ όλη τη διάρκεια που ηχογραφούσαν το Tranquility, αλλά και όσο εκείνος ήταν μόνος του σπίτι και αναζητούσε τη χαμένη του έμπνευση. Μεταξύ άλλων, ο Τέρνερ άκουσε Nina Simone, The Three Degrees, Marvin Gaye, Joe Cocker και Rolling Stones, δήλωσε ότι το Dress Rehearsal Rag του Leonard Cohen κρύβεται πίσω από τον πρωταγωνιστή του ομώνυμου τραγουδιού του άλμπουμ, ενώ άκουγε και podcast του David Axelrod, του ειδικού συμβούλου του Μπαράκ Ομπάμα στις προεδρικές εκλογές.
Ακολουθούν τα 26 τραγούδια όπως τα επέλεξε ο Τέρνερ:
Nina Simone - Baltimore
The Three Degrees - Collage
Nino Rota - Toby Dammit
Mina - Un bacio e troppo poco
Ennio Morricone - Una spiaggia a mezzogiorno
Nino Ferrer - Looking For You
Francois de Roubaix - Operation FR1
Jean-Claude Vannier - Katmandou 8
The Electric Prunes - General Confessional
Alan Hull - Blue Murder
The Walker Brothers - Nite Fights
David Axelrod - Song Of Innocence
Marvin Gaye - "T" Plays It Cool
Terry Reid - Superlungs My Supergirl
The Rolling Stones - Moonlight Mile
Lo Borges - Aos Baroes
Max Berlin - Elle Et Moi
The Stills-Young Band - Midnight on the Bay
Veronique Sanson - Tout est casse, tout est mort
Dr. John - Did She Mention My Name
Joe Cocker - Sandpaper Cadillac
The Gap Band - Outstanding
The Jones Girls - Nights Over Egypt
Leon Russell - A Song for You
Evelyn "Champagne" King - Love Come Down
‘Houston, Tranquility Base here. The Eagle has landed’
Αυτά ήταν τα πρώτα λόγια του Neil Armstrong από την επιφάνεια της Σελήνης στις 20 Ιουλίου του 1969. Η αποστολή Απόλλων 11 της NASA που είχε ως στόχο την προσεδάφιση ανθρώπων στη Σελήνη, είχε στεφθεί από απόλυτη επιτυχία. Ο Neil Armstrong και ο Buzz Aldrin έγιναν οι πρώτοι άνθρωποι στην ιστορία που περπάτησαν στο φεγγάρι. Το όνομα που έδωσαν σε εκείνο το σημείο της Σελήνης ήταν ‘Tranquility Base’ (‘Βάση της Ηρεμίας’) που βρίσκεται δίπλα στο σημείο ‘Sea Of Tranquility’ (‘Θάλασσα της Ηρεμίας’).
49 χρόνια μετά, ο Άλεξ Τέρνερ εμπνέεται και επηρεάζεται μαζικά από αυτό το γεγονός, και παίρνει τη γενναία απόφαση να ονομάσει τον διάδοχο του AM. Και κάπως έτσι εγένετο το ‘Tranquility Base Hotel & Casino’, έχοντας ίσως στο μυαλό του πως εκεί θα υπάρχει ένα υπερπολυτελές ξενοδοχείο το οποίο θα έχει θέα τη «Θάλασσα της Ηρεμίας» και οι ένοικοί του πηγαίνουν εκεί για να χαλαρώσουν, να πιουν το ποτάκι τους και να απολαύσουν τη διαμονή τους.
«Μου άρεσε η ιδέα να δώσω στο άλμπουμ το όνομα ενός μέρους επειδή όλοι οι δίσκοι που αγάπησα και συνεχίζω να αγαπάω, είναι σαν ένα μέρος που κάποιος μπορεί να μείνει εκεί για καιρό. Νιώθω πως αν το άλμπουμ ‘Born to Be With You’ του Dion ήταν μέρος, θα είχα μετακομίσει εκεί από καιρό», είχε δηλώσει ο Τέρνερ πριν την κυκλοφορία του άλμπουμ, δίνοντας έτσι σαφείς κατευθύνσεις προς την προσέγγιση του δίσκου.
Η εξήγηση του artwork: το στόρι με το Lunar Hilton και η νέα… εμμονή του Τέρνερ
Έχοντας αποφασίσει το όνομα του νέου άλμπουμ, αυτό που έμενε ήταν το εξώφυλλο. Η επιστημονική φαντασία λειτούργησε ξανά ως καθοριστικός παράγοντας, καθώς ο Τέρνερ άρχισε να σχεδιάζει μόνος του το artwork του άλμπουμ, αντλώντας έμπνευση από το «2001: Η Οδύσσεια του Διαστήματος» του μετρ του είδους, Στάνλεϊ Κιούμπρικ. Στην ταινία υπάρχει μια σκηνή κάποιου που προσπαθεί να χτίσει ένα ξενοδοχείο Hilton στο φεγγάρι. Από τη στιγμή που είχαν ονομάσει έτσι το άλμπουμ, άρχιζαν να σκέφτονται πώς θα μπορούσε να μοιάζει το lobby (αίθουσα αναμονής) του διαστημικού ξενοδοχείου.
Ο Άλεξ ξεκίνησε το artwork σχεδιάζοντας ένα εξάγωνο, θέλοντας να υποδηλώσει το έκτο άλμπουμ της μπάντας και συνέχισε παίρνοντας ιδέες από αρχιτέκτονες όπως ο Eero Saarinen και ο John Lautner. Αυτή η διαδικασία τον είχε ενθουσιάσει τόσο πολύ που πήγαινε συχνά σε καταστήματα να αγοράσει ειδικά χαρτόνια και ξυπνούσε τις νύχτες για να προχωρήσει το έργο του.
Στόχος του ήταν να φανταστεί πώς θα ήταν το lobby του ξενοδοχείου και κατέληξε στο ότι θα έπρεπε να υπάρχει εκεί μια μακέτα του ξενοδοχείου. Αυτή τη μακέτα που θα κοσμούσε το lobby του ξενοδοχείου κατασκεύασε ο Άλεξ μόνος του, χρησιμοποιώντας χαρτόνι και ξύλινες καβίλιες. Αφού την ολοκλήρωσε, την τοποθέτησε πάνω στο tape machine στο οποίο ηχογραφούσε το άλμπουμ στο σπίτι του, και κάπως έτσι ετοιμάστηκε το artwork του Tranquility Base Hotel & Casino.
Track-by-track analysis TBH&C: αναφορές, επιρροές και ιστορίες κρυμμένες πίσω από τα τρελά νοήματα του Τέρνερ
Παρακάτω, ακολουθεί η δική μου προσέγγιση του Tranquility Base Hotel & Casino, μέσα από αναλύσεις, δηλώσεις του ίδιου του Τέρνερ και μια σειρά από εντυπωσιακά cultural references, όπως μόνο ο Άλεξ μπορεί να τους δώσει πνοή μέσα στα τραγούδια.
Σημείωση πρώτη: Το νέο άλμπουμ των Monkeys, πραγματεύεται διαγαλαξιακές εμπειρίες, σε μια προσπάθεια του Τέρνερ να μπλέξει τις καθημερινές συνήθειες των ανθρώπων, με την τεχνολογία, την πολιτική, και κάπως να καταλήξει να αναζητεί μια διέξοδο από αυτό τον πλανήτη. Βασίζεται στο Tranquility Base στη Σελήνη το 1969, το οπτικοποιεί, κάνει τις δικές του προσθήκες όπως τις έχει εκείνος στο μυαλό του, και αναλαμβάνει τη διεύθυνση ενός πολυτελούς ξενοδοχείου στο φεγγάρι, στο οποίο υποδέχεται τους πελάτες, υποσχόμενος να τους ταξιδέψει σε ανεξερεύνητα μέρη και να τους χαρίσει μια ευχάριστη διαμονή.
Σημείωση δεύτερη: Οι Monkeys αποφάσισαν για πρώτη φορά στα χρονικά, να μη μας δώσουν κανένα single πριν την κυκλοφορία του Tranquility. Όσο κι αν δεν το καταλάβαινα στην αρχή, μετά σκέφτηκα ότι είναι μια κίνηση έξυπνου μάρκετινγκ. Αυτό για διάφορους λόγους (που έχουν να κάνουν με μια αντίθεση σχετικά με το ντελίριο που προκάλεσε το AM εμπορικά), αλλά κυρίως (κι αυτό το συνειδητοποίησα στην πορεία) επειδή ο Τέρνερ ήθελε εξ αρχής να ακούσουμε κατευθείαν ολόκληρο το άλμπουμ, κι όχι μεμονωμένα τραγούδια. Αυτό ενισχύει την πεποίθηση ότι το Tranquility λογίζεται ως ένα concept άλμπουμ, κι έτσι ίσως ήθελε να σκεφτόμαστε κι ο ίδιος ο Τέρνερ όταν το ακούμε. Είναι όμως concept άλμπουμ; Ακόμα το επεξεργάζομαι. Σηκώνει περαιτέρω συζήτηση αυτό το θέμα γιατί έχει να κάνει με μια πιο βαθιά ερμηνεία του Tranquility.
1.Star Treatment: Οι Strokes και η γκλαμουριά της δόξας
Το άλμπουμ ξεκινάει όπως το περίμενα (και όπως το ήθελα). Μια νέα εποχή ανατέλλει για τους Monkeys, με τον πρώτο στίχο του πρώτου τραγουδιού που έγραψε ο Τέρνερ να είναι ‘I just wanted to be one of The Strokes, now look at the mess you made me make’. Τόσο απλά, τόσο λιτά, τόσο επικά. Και καθώς ακούς αυτό, αναρωτιέσαι τι μπορεί να σκέφτηκε ο Τέρνερ για να αναφέρει την αγαπημένη του μπάντα πριν καλά-καλά ξεκινήσει να… ρολάρει το άλμπουμ.
Είναι το πρώτο τραγούδι χρονικά που έγραψε ο Τέρνερ και κατά κάποιον τρόπο «έστρωσε» τον δρόμο για τα υπόλοιπα. Σύμφωνα με τον ίδιο, ήταν το πλέον κατάλληλο τραγούδι για να ξεκινήσουν αυτή τη νέα εποχή που ερχόταν. Στήνει το σκηνικό ιδανικά, τόσο μουσικά όσο και θεματικά. Υπάρχει κάτι πολύ αληθινό από τον πρώτο ακόμα στίχο του Star Treatment. Η ειλικρίνεια και η ευθύτητα του λόγου του, θυμίζει τις πρώιμες εποχές της μπάντας και τον αρκετά «χύμα» τρόπο που εξέφραζε τις σκέψεις του.
Στο εναρκτήριο track λοιπόν, ο Άλεξ υποδύεται έναν ροκ σταρ που έφτασε στο peak του τη δεκαετία του ’70 (‘Maybe I was a little too wild in the '70s’) και τώρα είναι πλέον ο μόνιμος τραγουδιστής στο ξενοδοχείο που αναπολεί τις ένδοξες στιγμές του, παίζοντας πιάνο στους ενοίκους και βγάζοντας εύκολα λεφτά (‘two shows a day, four nights a week, easy money’). Κάνει έναν μίνι απολογισμό της καριέρας του και θυμάται χαρακτηριστικά του τότε εαυτού του (Karate bandana, warp speed chic, hair down to there, impressive moustache’).
Υπό ένα άλλο πρίσμα, έχοντας πια μεγαλώσει, νιώθει ότι οι εποχές έχουν αλλάξει κι ότι οι άνθρωποι αναλύουν τα πάντα και αγχώνονται με το παραμικρό. Η υπερπληροφόρηση και η τηλεόραση είναι πλέον τα κύρια χαρακτηριστικά της σύγχρονης κοινωνίας (Everybody's on a barge, floating down the endless stream of great TV’) τα οποία εισβάλουν ολόενα και περισσότερο στην καθημερινότητα των ανθρώπων.
Αν μπορείς να το εκλάβεις ως αυτοβιογραφικό τραγούδι, θα μπορείς να καταλάβεις ότι ο Τέρνερ ουσιαστικά αναφέρεται στη ζωή του πριν γίνει διάσημος, ρησιμοποιώντας εντυπωσιακές εκφράσεις για να τονίσει το πώς μερικοί καλλιτέχνες ειδωλοποιούνται και ταυτόχρονα διαστρεβλώνονται από τα media.
Επιρροές
‘But golden boy’s in bad shape’: φόρος τιμής στον Leonard Cohen (I said to myself ‘Where are you golden boy, where is your famous golden touch?’, από το Dress Rehearsal Rag, 1971).
‘Jukebox in the corner, Long Hot Summer’: αναφορά στο τραγούδι Long Hot Summer των The Style Council (1983), από το οποίο ο Άλεξ εμπνεύστηκε και για το Everything You’ve Come to Expect.
Cultural References
‘Hitchhiking with a monogrammed suitcase’: αναφορά στο ραδιοφωνικό πρόγραμμα ‘The Hitchhiker's Guide to the Galaxy’ (1978) του Douglas Adams.
‘1894, 2019’: Το 1984 αναφέρεται στο ομώνυμο δυστοπικό μυθιστόρημα του George Orwell, στο οποίο οι άνθρωποι καταπιέζονται από την κυβέρνηση και παρακολουθούνται από τον «Μεγάλο Αδερφό», ενώ το 2019 αναφέρεται στην ταινία Blade Runner, της οποίας το σκηνικό διαδραματίζεται στο δυστοπικό Λος Άντζελες του 2019.
‘So who you gonna call?’: σλόγκαν-αναφορά στην υπερφυσική κωμική ταινία ‘Ghostbusters’ που κυκλοφόρησε το 1984.
‘What do you mean you've never seen Blade Runner?’: ξανά αναφορά στην ταινία Blade Runner, στην οποία έχει βασιστεί το όλο σκηνικό τόσο του τραγουδιού όσο και γενικότερα του άλμπουμ.
2.One Point Perspective: Παιδικά όνειρα που δεν πραγματοποιούνται
Στο One Point Perspective ο Τέρνερ, υπό τη συνοδεία πιάνου, κάνει τις πρώτες του πολιτικές νύξεις. ‘Dancing in my underpants, I’m gonna run for government’ μας λέει, υποδηλώνοντας την ανωριμότητα που διακατέχει τον Ντόναλντ Τραμπ, χωρίς όμως να πολιτικοποιεί περισσότερο το τραγούδι. ‘Bear with me, man, I lost my train of thought’ μας ενημερώνει στη συνέχεια, σε έναν στίχο-κλειδί για μένα, τόσο για το άλμπουμ όσο και για την μπάντα την ίδια και το πού οδεύει (σ.σ. να σημειωθεί ξανά ότι ο Τέρνερ δυσκολεύτηκε αρκετά να βρει έναν μπούσουλα για το νέο άλμπουμ).
Γενικότερα είναι εμφανής ο αυτό-σαρκασμός του σε πολλά σημεία του τραγουδιού σχετικά με τη ζωή του ροκ σταρ. Στο δεύτερο verse κρύβονται υπαινιγμοί του Τέρνερ σχετικά με τον περιορισμό που άρχισε να νιώθει μετά από ένα σημείο, όταν αναγκαζόταν να κυκλοφορήσει την ίδια τυποποιημένη μουσική συνέχεια, απλά επειδή αυτό ζητούσαν οι δισκογραφικές. ‘The chimes of freedom fell to bits’, συνεχίζει. Αυτός ο στίχος συμβολίζει την έλλειψη της ελευθερίας και της δημιουργικότητας του Άλεξ να κάνει το διαφορετικό (σ.σ. θυμίζουμε ότι το Humbug άκουσε αρκετά αρνητικά σχόλια από μερικούς κριτικούς ακριβώς λόγω του μη τυποποιημένου ύφους του).
Στο ρεφρέν, ο Τέρνερ συνειδητοποιεί ότι όλα αυτά τα όνειρα που έκανε από μικρός και η αισιοδοξία που τον διακατείχε, ήταν μόνο στο μυαλό του, και απογοητεύεται, γιατί τελικά δεν μπορούν να πραγματοποιηθούν (‘Oh, just as the apocalypse finally gets prioritised, and you cry some of the hottest tears you ever cried’), ενώ συνεχίζει το… παράπονο αναφέροντας ένα φανταστικό ντοκιμαντέρ (‘Singsong ‘Round the Money Tree’), με υπέροχο συνδυασμό φωτογραφίας και μουσικής, το οποίο κανείς δεν εκτιμά παρά μόνο εκείνος (‘This stunning documentary that no one else unfortunately saw’).
Το μεγαλύτερο μέρος του τραγουδιού, εμπνεύστηκε από σινεφίλ συζητήσεις υπό την επήρεια ουσιών (επιβεβαιωμένο από τον Τέρνερ), εστιάζοντας σε κινηματογραφικές τεχνικές του Κιούμπρικ, του Jean-Pierre Melville και του Wes Anderson. Όπως γίνεται αντιληπτό, το όνομα προήλθε από μια σκηνοθετική τεχνική, σύμφωνα με την οποία όλες οι γραμμές στην εικόνα εστιάζουν προς το κέντρο με σχεδόν απόλυτη συμμετρία.
Επιρροές
‘I suppose a singer must die’: αναφορά στο A Singer Must Die (1974) του Leonard Cohen
Cultural References
‘The shining city on the fritz’: αναφορά στην ομιλία του Προέδρου της Αμερικής, Ρόναλντ Ρήγκαν, τον Νοέμβρη του 1980.
3.American Sports: Ζώντας στην εποχή των fake news και του virtual reality
Πολλές αναφορές στην πολιτική και σε μαζικά κοινωνικά φαινόμενα κάνει ο Τέρνερ στο American Sports, το οποίο κινείται μελωδικά στα πλαίσια του Star Treatment. Εδώ ο Άλεξ εστιάζει στις καθημερινές εμμονές των ανθρώπων όπως είναι το virtual reality, με το πιάνο να θέτει ένα δραματικό τόνο γύρω από το όλο σκηνικό, όσο μπλέκονται θεματολογίες, ξεκινώντας από τα fake news (‘Breaking news, they take the truth and make it fluid’) και φτάνοντας μέχρι και σε συσχετισμούς αθλητισμού-πολιτικής.
Κι αυτό γίνεται υπό την έννοια ότι, όταν οι φίλαθλοι δεν συμφωνούν με μια απόφαση ενός προπονητή, αρχίζουν να διαμαρτύρονται, αλλά δεν μπορούν να επηρεάσουν την απόφασή του. Βάζοντάς το αυτό σε πολιτικά πλαίσια, όταν οι πολίτες δυσανασχετούν με κάτι, το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να διαμαρτυρηθούν και να ξεκινήσουν μια απεργία (‘Soundtracked by a chorus of "You don't know what you're doing"’).
Ενδιαφέρον στοιχείο για το American Sports αποτελεί το γεγονός ότι ο στίχος ‘the trainer's explanation was accepted by the steward’ ανήκει στον… παππού του Τέρνερ, ο οποίος ασχολείται έντονα με τις ιπποδρομίες, και κάπως έτυχε να του πει αυτή τη φράση. Τελικά όχι μόνο την έβαλε στο τραγούδι, αλλά έχτισε υλικό και γύρω της.
Cultural References
‘And I never thought, not in a million year, that I'd meet so many Lolas’: αναφορά στο βιβλίο Her Name Was Lola του Russell Hoban
4.Tranquility Base Hotel & Casino: Διαγαλαξιακός τζόγος
Δωμάτιο νούμερο 4 στο ξενοδοχείο, και στο ομώνυμο τραγούδι του άλμπουμ βρίσκουμε εννοιολογικές, πολιτικές εικόνες αλλά και αναφορές στα social media. ‘Jesus in the day spa’ από τη μία, ‘Technological advances really bloody get me in the mood’ από την άλλη. Εδώ ο Τέρνερ ουσιαστικά μας ξεναγεί στο διαστημικό ξενοδοχείο, όπου οι ένοικοι έχουν την ευκαιρία να ζήσουν την εμπειρία του καζίνο.
Στο μυαλό μου, το όνομα του ξενοδοχείου είναι σαν μια μεταφορά του Τέρνερ για τα social media. Όπως το Facebook, το Twitter, το Instagram και άλλες εταιρείες θέλουν να δημιουργήσουν ένα φιλικό περιβάλλον για τον χρήστη ώστε να μείνει όσο το δυνατόν περισσότερο, έτσι και ο Άλεξ θέλει να προσεγγίσει τους ενοίκους του ξενοδοχείου με ένα casino.
Τα keyboards από τον James Ford και οι αλά spaghetti western κιθάρες βγαλμένες από ιταλικό σάουντρακ του ’60, θαρρώ πως είναι από τα highlights του άλμπουμ, ενώ ενδιαφέρον έχει ότι ο στίχος ‘kiss me underneath the moon's side boob’ (what?), προήλθε από τον Jamie Cook, ο οποίος ένα βράδυ είδε ένα μισοφέγγαρο στον ουρανό, και σκέφτηκε αυτό τον στίχο.
5.Golden Trunks: Ακροβατώντας σε ένα σκοινί αγάπης/πολιτικής
Συνέχεια με «το πιο κοντινό σε love song» που έχει γράψει ο Τέρνερ στο άλμπουμ. Το Golden Trunks διαδραματίζεται μεταξύ του Άλεξ και μιας αιθέριας ύπαρξης που τον τρελαίνει και τον κάνει να την σκέφτεται συνέχεια και να τη φαντασιώνεται (‘I must admit, sometimes I fantasise about you too’). Από τις λίγες φορές στο άλμπουμ που ο Τέρνερ μιλάει ξεκάθαρα για ερωτικά συναισθήματα. Στη συνέχεια όμως, και να μη θες, έστω και άθελά σου, δεν μπορείς να μην σταθείς στο ‘the leader of the free world reminds you of a wrestler wearing tight golden trunks’ και να μην σκεφτείς τον Τραμπ.
6.Four Out Of Five: Σεμινάρια διαφήμισης και υπερρεαλισμού από τον Τέρνερ
Φτάνοντας περίπου στη μέση της ξενάγησης, με το Four Out Of Five ο Τέρνερ ντύνεται… David Bowie και ουσιαστικά σε προσκαλεί σε μια taqueria (ένα taco stand/εστιατόριο που ειδικεύεται σε μεξικάνικα φαγητά) στην ταράτσα του ξενοδοχείου, η οποία βαθμολογείται με 4/5 στα αστέρια. Ονομάζεται ‘Information-Action Ratio’, κάτι που παραπέμπει στην ιδέα ότι στις μέρες μας έχουμε μια πληθώρα πληροφοριών στα χέρια μας αλλά στην πραγματικότητα δεν ξέρουμε πώς να την χρησιμοποιήσουμε. Έτσι προσπαθεί να προμοτάρει το ξενοδοχείο και να πείσει τους ενοίκους να το επισκεφτούν για να ζήσουν μια ξεχωριστή εμπειρία.
‘Take it easy for a little while, come and stay with us, it’s such an easy flight’ μας λέει στη συνέχεια. Λειτουργεί σαν διαφημιστικό. Ο Τέρνερ προτρέπει τους ενοίκους να πραγματοποιήσουν το ταξίδι από τη Γη στη Σελήνη, και τους εγγυάται καλύτερες συνθήκες ζωής , χωρίς να ταλαιπωρηθούν καθόλου, σε ένα μέρος που όλα είναι αναβαθμισμένα και ανακαινισμένα με σκοπό την καλύτερη διαμονή των ενοίκων (‘It’s all getting gentrified’).
Σε μια γενικότερη προσέγγιση του τραγουδιού (αλλά και συνολικά του άλμπουμ – γιατί το Four Out Of Five είναι σαν τον βασικό πυλώνα γύρω από τον οποίο χτίζεται το Tranquility), ο Τέρνερ και η παρέα του διερευνούν το ρόλο της ψυχαγωγίας σε περιόδους κοινωνικών αναταραχών και κρίσεων, όπως και την επιθυμία για μια είδους απόδρασης σε αυτή και τον πόθο για τη δημιουργία της.
Οι Monkeys κυκλοφόρησαν ένα music video (το πρώτο και μοναδικό ως τώρα από το Tranquility) για το συγκεκριμένο τραγούδι (σε σκηνοθεσία των Ben Chappell και Aaron Brown) που είναι γεμάτο με συμβολισμούς και μπορεί ξεκάθαρα να θεωρηθεί μια σπουδή στον Stanley Kubrick. Το βίντεο ξεκινάει με τον Τέρνερ να παίζει μια γλυκιά μελωδία, ενώ ταυτόχρονα γυρίζει κυκλικά (σαφής η αναφορά στις σκηνοθετικές τεχνικές του Κιούμπρικ). Η μελωδία αυτή σταματάει ξαφνικά και βλέπουμε τον Άλεξ να περπατάει σε μια μοκέτα ενός ξενοδοχείου. Γίνονται διάφορες προετοιμασίες σαν να θέλουν να μας αναγγείλουν το μακρινό ταξίδι προς τη Σελήνη. Κι επίσης, κάτι άλλο που χρίζει αναφοράς, είναι το γεγονός ότι το βίντεο είναι διχασμένο σε παλιό και καινούριο. Από τη μία έχουμε τον Τέρνερ όπως τον ξέραμε το 2013, κι από την άλλη τον Τέρνερ του 2018 βγαλμένο από τα 70’s. Με άλλα λόγια, εδώ υποδηλώνεται η μετάβαση από τη μία εποχή στην άλλη: από την πολυδιαφημισμένη και εντυπωσιακή AM-era στο τώρα, στην εποχή της ωριμότητας και της λεπτομέρειας.
Cultural references
‘With coloured Old Grey Whistle Test lights’: αναφορά στο The Old Grey Whistle Test, ένα μουσικό τηλεοπτικό πρόγραμμα στη δεκαετία του ’70 και του ’80, όπου πολλές διάσημες μπάντες έκαναν εμφανίσεις.
‘Hokey Cokey with the opposite sex’: αναφορά στο ‘Κουρδιστό Πορτοκάλι’ (1971) του Κιούμπρικ
‘I'm in no position to give advice, I don't want to be nice and you know that’: αναφορά στο ‘I Don’t Want to Be Nice’ (1978) του John Cooper Clarke
‘Around Clavius’: αναφορά στο ‘2001: A Space Odyssey’ (1968) του Κιούμπρικ
7.The World’s First Ever Monster Truck Front Flip: Όλη η ζωή μας, ένα κουμπί
Διαβάζεις τον τίτλο και απορείς. Τι σκέφτηκε πάλι ο Τέρνερ, αναρωτιέσαι. Η αλήθεια είναι βέβαια, ότι ο τίτλος είναι πραγματικό γεγονός – ο Lee O’ Donnell ήταν ο πρωταγωνιστής στο συγκεκριμένο, όταν έγραψε ιστορία στα Monster Jam World Finals του 2017, κάνοντας μπροστινή τούμπα το φορτηγό του! Μια που είδε το βίντεο ο Άλεξ, μια που το έκανε τραγούδι.
‘You push the button and we’ll do the rest, the exotic sound of data storage’. Μπαίνει κατευθείαν στο ψητό. Ζούμε στην εποχή που ό, τι θέλουμε, γίνεται απλά πατώντας ένα κουμπί. Χωρίς να προσπαθήσουμε, χωρίς να κουραστούμε, χωρίς να μοχθήσουμε, μπορούμε να έχουμε πρόσβαση σε οποιαδήποτε πληροφορία ζητήσουμε. ‘Nothing like it, first thing in the morning’, έχει γίνει η καθημερινότητά μας, ‘forward thinking model villages, more brain shrinking moving images’, εικόνες και click-bait άρθρα που δεν προσφέρουν τίποτα και ενισχύουν ακόμα περισσότερο την τεμπελιά μας.
Cultural references
‘You push the button and we’ll do the rest’: αναφορά στη διαφημιστική καμπάνια της Kodak με τίτλο You Press the Button, We do the Rest (1988)
‘You and Lizzy in the summertime’: αναφορά στη Lana Del Rey (Lizzy – Elizabeth – Grant), η οποία μένει κοντά στα σπίτια του Άλεξ και του Μάλις στο Λος Άντζελες και έχει γράψει για τον δεύτερο μερικά τραγούδια.
‘Pattern language, in the mood for love’: αναφορά στο βιβλίο A Pattern Language (1977)
8.Science Fiction: Ο Έρωτας στον κόσμο της Επιστημονικής Φαντασίας
Στην προηγούμενη περίπτωση, ο Τέρνερ είδε κάπου τυχαία ένα γεγονός και το έκανε τραγούδι. Εδώ τώρα, εμπνέεται από έναν ευρύτερο μυθοπλαστικό τομέα του φανταστικού που έχει να κάνει με την επιστήμη, τη τεχνολογία και το πώς αυτά τα δύο επιδρούν στην κοινωνία. Η επιστημονική φαντασία αποτέλεσε τη μεγαλύτερη έμπνευση του Τέρνερ, ο οποίος δήλωσε ότι δημιουργεί άλλους κόσμους μέσα μας που μπορούμε να ανακαλύψουμε καλύτερα τον εαυτό μας και ότι ήθελε να γράψει κάτι για αυτή την ιδέα.
Ξεκίνησε να διαβάζει sci-fi βιβλία, να βλέπει ταινίες όπως το World on a Wire και γενικότερα μπήκε για τα καλά στο κλίμα. Χρησιμοποιεί την επιστημονική φαντασία ως μεταφορά για να εκφράσει τα συναισθήματά του (‘I want to stay with you, my love, the way some science fiction does’). ‘Reflections in the silver screen of strange societies’ μας λέει στη συνέχεια, δίνοντας κι άλλα στοιχεία για τον περίεργο και δυστοπικό πλανήτη που βρίσκεται το ξενοδοχείο, ενώ αναφέρεται και στην αλόγιστη χρήση της τεχνολογίας του σήμερα. Και φτάνει σε σημείο να νιώθει αμήχανα με τον εαυτό του, όταν πιάνει τον εαυτό του να αλλάζει τα λόγια του και να τα κάνει πιο ποιητικά ώστε να κεντρίσουν το ενδιαφέρον. Νιώθει δηλαδή ότι έχει αλλοιώσει το νόημα των στίχων του ρίχνοντας περιττή χρυσόσκονη από πάνω (‘So I tried to write a song to make you blush, but I’ve a feeling that the whole thing may well just end up too clever for its own good’).
Cultural references
‘Swamp monster with a hard-on for connectivity’: αναφορά στο Swamp Thing της DC
‘The ascension of the C.R.E.A.M’: αναφορά στο τραγούδι C.R.E.A.M (1993) των Wu-Tang Clan
‘Got the world on a wire’: αναφορά στο τηλεοπτικό σίριαλ World on a Wire (1973) του Fassbinder, από τον οποίο ο Τέρνερ εμπνεύστηκε κατά πολύ και συνέχισε το ψάξιμό του σχετικά με το sci-fi.
‘In my little mirror, mirror on the wall, in the pocket of my raincoat’: αναφορά στο παραμύθι της Χιονάτης (Snow White, 1812), στην πρώτη του έκδοση από τους αδερφούς Grimm // επίσης ο στίχος θα μπορούσε να αναφέρεται και στον ναρκισσισμό που επικρατεί στην εποχή μας με τις σέλφι, τα likes, τους followers να κυριαρχούν στον κόσμο του «φαίνεσθαι».
9.She Looks Like Fun: Χαμένος στον κόσμο των social media
Μια από τις πιο χαρακτηριστικές στιγμές του άλμπουμ σχετικά με την τεχνολογία αλλά εδώ κυρίως με τη μάστιγα που ακούσει στο όνομα social media. Στη μοντέρνα σοσιαλμιντιακή σκηνή, όλοι κρίνουν τους ανθρώπους με βάση τις φωτογραφίες, τους εξυπνακισμούς κι άλλα τέτοια… φτηνιάρικα πράγματα. Οπότε ο Τέρνερ ξεκινάει κι επαναλαμβάνει ‘she looks like fun’, ειδικά αφιερωμένο σε αυτούς τους ρηχούς ανθρώπους που πάνε με γνώμονα το «φαίνεσθαι» (σ.σ. τα σκοτεινά και grungy φωνητικά στην αρχή τα κάνει ο Cameron Avery).
Το τρίπτυχο ‘good morning – cheeseburger – snowboarding’ παραπέμπει στο news feed του Facebook ή στο Instagram, και μοιάζει να έχει σειρά, καθώς ανοίγεις την εφαρμογή, αρχίζεις να κάνεις scroll down και πετυχαίνεις μια καλημέρα, μια εικόνα με ένα cheeseburger και πιο κάτω μια άλλη εικόνα με κάποιους να έχουν βγάλει σέλφι στο χιονοδρομικό κέντρο. Στην πραγματικότητα, βέβαια, υπάρχουν αναφορές στην κοπέλα του Τέρνερ. Ο Άλεξ και η Taylor έχουν κάνει μαζί snowboarding, ενώ σε άλλο σημείο του τραγουδιού υπάρχει ο Bukowski (που είναι από τους αγαπημένους της cult heroes) όπως και το ‘dogsitting’, που αναφέρεται στο σκυλάκι της, τον Tootus, ο οποίος πέθανε πριν λίγους μήνες.
‘Finally, I can share with you through cloudy skies, every whimsical thought that enters my mind’, συνεχίζει ο Τέρνερ, και ενισχύει ακόμα περισσότερο την άποψη των ανούσιων πραγμάτων που δημοσιεύουν οι περισσότεροι στο ίντερνετ, ενώ σχολιάζει και τον ίδιο του τον εαυτό, λέγοντας ότι πρέπει να σταματήσει να συχνάζει σε μπαρ όπως και να σταματήσει να εξασκείται στις πολεμικές τέχνες (‘I need to spend less time stood around in bars waffling on to strangers all about martial arts’) – fun fact: το περσινό καλοκαίρι, ο Άλεξ όντως είχε αρχίσει τις πολεμικές τέχνες, με τον ίδιο να δηλώνει ότι μερικές φορές βάζει διάφορα πράγματα σε τραγούδια για να μην τα κάνει πράξη.
Cultural references
‘Wayne Manor, what a memorable NYE’: αναφορά στον Batman (1966)
‘Cheeseburger’: αναφορά στο High Maintenance (2012)
10.Batphone: Το κινητό που θα είναι πάντα ανοιχτό για σένα
Επιμένει… τεχνολογικά ο Τέρνερ και στο Batphone, όπου κι εδώ μιλάει για την περίεργη σχέση του με τα κινητά και τα social media. Ψάχνει εναγωνίως άλλες λέξεις για να περιγράψει το πόσο απομακρυσμένοι είναι οι περισσότεροι άνθρωποι μεταξύ τους και πόσο κολλημένοι στις οθόνες των κινητών τους. Ψάχνει αλλά δε βρίσκει, κι έτσι καταλήγει να χρησιμοποιεί τη μηχανή αναζήτησης στο ίντερνετ (‘I want an interesting synonym to describe this thing that you say we're all grandfathered in. I'll use the search engine’).
‘Life became a spectator sport’ λέει στη συνέχεια. Κι όντως, κάπως έτσι μοιάζει η κατάσταση τη σήμερον ημέρα, αφού όλοι κάνουν πράγματα περισσότερο για να φανούν και λιγότερο για να ικανοποιήσουν τα θέλω τους, ενώ μετά αναρωτιέται ‘Have I told you all about the time that I got sucked into a hole through a handheld device?’. Εδώ τονίζει το πόσα εύκολα μπορεί να παρασυρθείς και να χαθείς στον κόσμο της τεχνολογίας, ιδίως αν δεν ξέρεις πώς να κινηθείς (‘thankfully, the process has been simplified’).
‘I’ll be by the Batphone if you need to get a hold’. Της λέει ότι θα είναι διαθέσιμος για εκείνη κάθε στιγμή κι ότι δεν θα χρειαστεί να περιμένει και στο κλείσιμο αναφέρεται σε ‘panoramic windows looking out across your soul’, που ουσιαστικά ο στίχος αυτός δείχνει ότι οι κοινωνικές πλατφόρμες επικοινωνίας έχουν αντικαταστήσει πλήρως την κανονική κοινωνική δραστηριότητα.
Cultural references
‘(We've got much to discuss)’: όπως και στο One Point Perspective, αναφορά στην ομιλία του Προέδρου της Αμερικής, Ρόναλντ Ρήγκαν, το 1987.
‘I'll be by the Batphone if you need to get a hold’: αναφορά στον Batman (1966)
‘Vengeance Trilogy wallpaper walls’: αναφορά στην τριλογία ταινιών του Park Chan-wook – Sympathy for Mr. Vengeance (2002), Oldboy (2003) and Lady Vengeance (2005).
‘I'll be in a nose dive in my flying shoes’: αναφορά στο επεισόδιο Nose Dive της σειράς Black Mirror
‘Killer Pink Flamingos’: αναφορά στον Batman (1966)
11.The Ultracheese: Ξεκαθαρίζοντας το παρελθόν
Στο grand finale, ο Τέρνερ βρίσκεται αντιμέτωπος με το παρελθόν του και προσπαθεί να ταιριάξει στη «μοντέρνα κοινωνία» ως ένας διάσημος ροκ σταρ. Κινούμενο σε στυλ Cornerstone/The Dream Synopsis, το Ultracheese είναι ένα τραγούδι που απογυμνώνει τους φόβους του Άλεξ και τον κάνει να έχει έναν ειλικρινή διάλογο με τον εαυτό του. Θυμάται παλιούς φίλους που είχε όταν ήταν λιγότερο διάσημος, που τώρα έχουν χαθεί λόγω διαφορετικών ζωών (‘still got pictures of friends on the wall, I suppose we aren't really friends anymore’) και του έρχονται στο μυαλό σκηνές από ωραίες κι ανέμελες στιγμές στα μπαρ όταν ήταν ακόμα μικρός και… άβγαλτος στην πιάτσα (‘we'll be there at the back of the bar, in a booth like we usually were).
Όλα του μοιάζουν διαφορετικά· οι άνθρωποι γύρω του, η νέα ζωή που κάνει τόσα χρόνια και φυσικά δε θα μπορούσε να είναι ίδιος και ο τρόπος που προσεγγίζει και γράφει τα τραγούδια. Αισθάνεται λες και ένα κομμάτι της νιότης του έχει πεθάνει ('what a death I died writing that song'), ενώ η επίδραση της διασημότητας ολοένα και μεγάλωνε μέσα του με την πάροδο των χρόνων, κι αυτό διαφαίνεται από το 'with you looking on', εννοώντας όλους αυτούς τους φαν που άρχισαν να "αγκαλιάζουν" την μπάντα τα τελευταία χρόνια.
'Get freaked out from a knock at the door when I haven't been expecting one' μας λέει στη συνέχεια, και είναι σαν να μας λέει ότι δεν τον ενέπνεε η κιθάρα για το νέο άλμπουμ, είχε κολλήσει, και ξαφνικά με την έλευση του πιάνου, άρχισε να νιώθει πιο άνετος με τον εαυτό του, και οι στίχοι άρχισαν να κυλάνε ομαλά στο μυαλό του.
Ο Τέρνερ κλείνει το τραγούδι αλλά και το άλμπουμ με τον στίχο 'Oh, the dawn won't stop weighing a tonne, I've done some things that I shouldn't have done, but I haven't stopped loving you once'. Κι εκεί βρίσκεται ίσως ένα από τα μεγαλύτερα νοήματα του άλμπουμ που θέλει να περάσει ο Αλεξ.
Με όλη αυτή τη διασημότητα που είναι περιτρυγυρισμένος, έχει καταλήξει να αποστασιοποιηθεί από μερικές απολαύσεις και να απομονωθεί από γνωστούς και φίλους. Το 'dawn' ίσως αναφέρεται στο ξημέρωμα, στο απαύγασμα μιας νέας εποχής που έρχεται για την μπάντα, ενώ λέει πως έχει μετανιώσει για κάποιες λάθος επιλογές, αλλά δεν έχει σταματήσει ούτε λεπτό να αγαπάει τη μουσική. Γιατί αυτή είναι η ζωή του.
[Υπό ένα άλλο πρίσμα, όλοι αυτοί οι στίχοι μπορούν να ερμηνευτούν και κάπως ερωτικά, αλλά εγώ διάλεξα την ερμηνεία που ίσως θα ήθελε ο Τέρνερ να διαλέξουμε]
Μια γενική αποτίμηση
Η κυκλοφορία του άλμπουμ συνέπεσε χρονικά με τη θητεία μου στο ναυτικό. Από τις αρχές έλεγα στον εαυτό μου ότι είναι grower το Tranquility, ότι θέλει δηλαδή τον χρόνο του για να αξιολογηθεί κατάλληλα. Έτσι, πέρασα τα τραγούδια σε CD και τα άκουγα κάθε πρωί στο αμάξι.
Τα άφησα να μπολιάσουν μέσα μου, γιατί κάτι μου έλεγε από την αρχή ότι αξίζει να δώσω σημασία στους στίχους και στο γενικότερο concept. Η πρώτη μου αίσθηση ήταν κάπως... παγωμένη να το πω; Μπερδεμένη να το πω; Σίγουρα δεν ξετρελάθηκα. Η απουσία δυνατής κιθάρας ήταν αισθητή για μένα, όπως και το γεγονός ότι είχα δυσκολία να ξεχωρίσω κάποιο τραγούδι, μιας και όλα ήταν ίδια περίπου μεταξύ τους.
Περνούσαν οι μέρες και είχα καταφέρει να δω με καλό μάτι το ομώνυμο (λόγω των ασύλληπτων πλήκτρων) και το Four Out Of Five. Πέραν αυτών άλλο τίποτα. Χρειάστηκαν αρκετές μέρες για να συνηθίσω αυτή την απότομη αλλαγή, αλλά τη συνήθισα. Έτσι κι αλλιώς, πάνω κάτω κάπως έτσι το περίμενα το άλμπουμ - ίσως με περισσότερες κιθάρες και λίγη γκρούβα.
Οι Monkeys του 2018 έχουν αφήσει πίσω τους το ipp dipp, dog-shit rock and roll και τα ροκαμπιλάδικα ακούσματα (και χτενίσματα), έχουν ωριμάσει, έχουν εξελιχθεί, έχουν δοκιμάσει κάτι διαφορετικό κι από το διαφορετικό του Humbug, και ίσως πλέον να πρέπει να αποχαιρετήσουμε τους Monkeys που ξέραμε.
Η συναυλία των Monkeys εκπληρώνει το νούμερο ένα συναυλιακό μου απωθημένο
Τόσα κείμενα, τόσες αναλύσεις, τόσο ψάξιμο στο greek fan page που διαχειρίζομαι στο Facebook. Δεν είναι ακόμα μία συναυλία για μένα αυτή που έρχεται. Είναι πολλά παραπάνω που δεν μπορώ αλλά ούτε και θέλω να εξηγήσω. Θέλω απλά να απολαύσω όσο το δυνατόν περισσότερο αυτό το setlist της 1,5 ώρας στη Μαλακάσα, δίχως να με ενδιαφέρει το setlist, και να γυρίσω μεθυσμένος από ευτυχία μετά στο σπίτι.
Νομίζω ότι η συναυλία έρχεται ως ανταμοιβή για όλα εκείνα τα ξημεροβραδιάσματα που βάλθηκα να ξεπεράσω τον εαυτό μου. Δεν υπάρχει κάτι μεγαλύτερο που θα μπορούσα να φανταστώ από το να δω μπροστά μου όλες αυτές τις λέξεις που επί τόσο καιρό γράφω.
Ξέρω τι θα δω, ξέρω τι να περιμένω, ξέρω τι σχόλια θα διαβάσω μετά. Για κάποιο λόγο τα έχω προβλέψει όλα (και περιμένω να δω αν θα βγω μάντης Κάλχας), όπως επίσης ξέρω ότι δεν με νοιάζει τίποτα από όλα αυτά. Γιατί έχω ένα πολύ ιδιαίτερο συναισθηματικό δέσιμο με τον Τέρνερ, κι αυτό δεν μπορεί να αλλάξει για κανέναν λόγο. Κι επιτέλους, ήρθε η στιγμή να αφεθώ στη μαγεία της στιγμής και να ζήσω όλα όσα ονειρεύομαι τόσα χρόνια.
