Ο Νικήτας τραγουδάει ακόμα
και οι Ρόδες συνεχίζουν
να κυλούν
* Με αφορμή τη συναυλία των Ρόδες United απόψε (19/4) στο Ίλιον Plus (μαζί τους οι Sober On Tuxedos και οι Dead South Dealers), o Mike N. καταγράφει κάποιες σκέψεις για τον πολυσχιδή και υπερταλαντούχο Νικήτα Κλιντ και την υπερηχητική παρέα του...
Ξεκινώντας να γράψω για το Νικήτα Κλιντ ή X-Ray, γνωρίζω εκ των προτέρων πως θα χρειαστώ μάλλον κάποιες χιλιάδες λέξεις και πως ίσως θα αναγκαστώ να μην μιλήσω μόνο για μουσική... Θα χρειαστεί να μιλήσω για την μεγάλη του κόντρα με το low bap κίνημα του B.D. Foxmoor, για μπράβους και για ξυλίκια, για διωγμούς από συναυλίες κλπ. Ίσως χρειαστεί να μιλήσω και για Ποτάμια και κραξίματα, για haters και κάφρους, για προπηλακισμούς με λοστάρια στα Εξάρχεια και εξοστρακισμούς από κάποια "φιλόξενα" και "ανοιχτόμυαλα" στέκια της εν λόγω (υπεραγαπημένης μου κατά τ'άλλα) περιοχής. Αποφάσισα, στη διαδρομή από το γραφείο μου στο σπίτι και καθώς σκεφτόμουν το παρόν άρθρο, να τα παρακάμψω όλα τούτα και να εστιάσω (χωρίς χιλάδες λέξεις) στη μουσική. Κρατάω μόνο το ενωτικό happy end του Νικήτα με τον Μιχάλη Μυτακίδη (Foxmoor) των Active Member με την τραγική αφορμή της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα από τα τάγματα των Χρυσαυγιτών και πως όσα κι αν του έσουραν με το Ποτάμι, αποδείχτηκε μακροπρόθεσμα πως κάποιες -κάποιες και προφανώς όχι όλες- από τις σκέψεις και τις προθέσεις του ήταν βάσιμες και βγήκαν αληθινές. Α, ναι. Κρατάω και ένα φλεγόμενο Αμερικάνικο διαβατήριο...
Για μουσική καθαρά μιλώντας, δεν έχω τον παραμικρό δισταγμό να καταθέσω πως ο Νικήτας είναι ένας από τους πιο ταλαντούχους μουσικούς δημιουργούς των τελευταίων 15 χρόνων. Μουσικούς δημιουργούς εν γένει και σε πολλαπλά πεδία και όχι μόνο στο "είδος" του, πάει να πει το ραπ, το hip-hop κλπ.
Και εξηγούμαι: Όταν το Καλοκαίρι του 2002 ο Κλιντ ανακοίνωνε την απόφασή του να αποχωρήσει από τους Active Member και εν συνεχεία να φτιάξει κάτι δικό του, ολότελα καινούριο, μια πολυμελή και πολυσυλλεκτική μπάντα (που θα παίζει τα πάντα), στην ουσία πήγαινε την ελληνική μουσική κάποια (πολλά) βήματα μπροστά. Διότι οι Ρόδες, έτσι ονομάστηκε το ηχητικό άρμα του Νικήτα, μας έδωσαν έναν ήχο αρκούντως πρωτόγνωρο για την εποχή του, αρκούντως πρωτοπόρο μιλώντας ακόμα και για το σήμερα. Τούτος ο συνδυασμός του ραπ, του ροκ, του ποπ, της electronica, του ρέγκε, του funk, του disco, του φολκ και πάει λέγοντας ήταν και είναι καινοτόμος. Και, πρόσεξε, ακόμα κι αν το βάλεις σκοπό να φτιάξεις ένα τέτοιο "θανατηφόρο" μίγμα, αν πεις ρε παιδί μου γουστάρω να φτιάξω τέτοια μουσική, δεν (σου) βγαίνει έτσι απλά. Δεν βγαίνει εύκολα αυτός ο συνδυασμός στον καθένα, θέλει ξεχωριστό ταλέντο και χάρισμα για να μπορέσεις να το φτιάξεις αρμονικά κι ωραία. Και θέλει και στίχους, ρίμες φαρμακερές, όχι βαρύγδουπες και διδακτικές, ούτε όμως και χύμα μαγκιά και hip-hop ποζεριά. Θέλει ισορροπημένες λέξεις, απλές σταράτες λέξεις, συγχρόνως όμως βαθιές και ουσιαστικές, πλημμυρισμένες με πάθος και αλήθεια. Και θέλει και μια φωνή να τις λέει που ξέρει τι λέει, μια φωνή που έχει ζήσει όσα λέει, μια φωνή που έχει διαδρομή, μια φωνή πότε δραματική και πότε ζωντανή πλημμυρισμένη από αυθάδικη νιότη, μια φωνή θεατρική και άλλοτε πικραμένα κατατονική. Τη φωνή του Κλιντ...
Και, φυσικά, χρειάζονται και οι σύντροφοι. Χρειάζονται και οι φίλοι. Χρειάζεται και η μπάντα. Το συγκρότημα, πέραν του Νικήτα Κλιντ, αποτελείτο από τους Σωτήρη "Stab" Παπαγεωργίου και Νίκο "Ατόφιο" στα μικρόφωνα, Άρη "Ζάρι" Ζαρακά και Χρήστο "Volvo" Τσάμπουρα στις κιθάρες, Χρήστο Διακουμή στα τύμπανα, Μάριο "Κόρμο" Χασαλεύρη στο μπάσο, Γιώργο "Κούβα" Ζουζανέα στα κρουστά και Αλέκο "Vertical" Σώρρο στα samplers.
“Όσο ήμουν στους Active Member ήταν λες και ήμουν στο σχολείο, δεν μπορούσα να κάνω κάτι δικό μου και το είχα καημό. Δεν είχα περιθώριο να κάνω τίποτα, ήταν ένα σχολείο με δάσκαλο το Μιχάλη. Δεν είχα κανένα πρόβλημα αρχικά. Δεν είχα και φιλοδοξία τότε να κάνω κάτι δικό μου. Όταν τέλειωσα το “σχολείο”, τότε το αποφάσισα. Βαρέθηκα κάποια στιγμή, 9 χρόνια σχολείο είναι πολύ."
Νικήτας Κλιντ στο oneman.gr
Οι Ρόδες ντεμπουτάρισαν το 2005 με το άλμπουμ "Στη Γιορτή Της Φαντασίας". To δισκογράφημα πιστοποιεί πανηγυρικά όσα γράφω παραπάνω. Ξεκινάει με το "Φοβάμαι" με τη συμμετοχή της... Ελευθερίας Αρβανιτάκη. Ω, ναι, από το σκοτεινό και (παραδοσιακά, αλλά όχι πραγματικά πια τη συγκεκριμένη εποχή) underground low bap στην Ελευθερία με το "κόκκινο φουστάνι". Τέτοιο υπέροχο θράσος κυρίες και κύριοι. Το κομμάτι είναι ένα αριστουργηματάκι. Και έχει και άλλα τέτοια ο δίσκος. Μάνι-μάνι τα δύο επόμενα: "Λεωφόρος Ν.Α.Τ.Ο." και πάνω απ'όλα το ακόλουθο περιβόητο και χιλιοτραγουδισμένο "Λόγια Λόγια (Μια Στατιστική...)", που ακόμα και σήμερα ακούγεται σαν ένας ρηξικέλευθος κεραυνός εν αιθρία. Το ομώνυμο είναι έπος, ο "Χαρταετός"... πετάει, και φυσικά το ending track "Μια Στατιστική" (με συμμετοχή Ενδελέχεια) είναι μια συγκινητική αιχμηρή σαν μαχαίρι κατάθεση, όπου οι λέξεις και οι ήχοι φτιάχνουν έναν μαύρο ουρανό που μέσα του έχεις προ πολλού βυθιστεί χωρίς να το ξέρεις. Κι ύστερα πατάς πάλι play - ο δίσκος σε ατέλειωτο repeat...
Με θυμάμαι να ακούω τον δίσκο, τότε το 2005, λίγο πριν τριανταρίσω. Από τον αδερφό μου και την φίλη του τη Νένα τον έμαθα, που τον ξέραν τον Νικήτα, τον X-Ray, διότι ήταν ορκισμένοι low-bapers από την αρχή της εφηβείας τους κιόλας. Εγώ ιδέα δεν είχα, είχα αγοράσει το 95 το "Μεγάλο Κόλπο" των Active Member και έκτοτε τίποτα σε σχέση με το χαμό του low bap που (από τα μέσα των 90's κι έπειτα) ακολούθησε. Ήμουνα "κανονικός" ροκάς, άκουγα όμως σαν τρελός Terror X Crew (μετά κι αυτοί άρχισαν τα πάρε-δώσε με τη Χρυσή Αυγή και δεν ξανασχολήθηκα, παρόλο που οι πληροφορίες επί του ζητήματος είναι κάπως θολές). Μέχρις εκεί όμως. Το hip-hop και το rap ποτέ δεν ήταν το φόρτε μου. Όταν όμως άκουσα τη "Γιορτή της Φαντασίας" είπα "εδώ είμαστε (και δεν θέλω να φύγουμε ποτέ)".
Η sophomore κυκλοφορία του Νικήτα και της παρέας του (η οποία σε αυτό το άλμπουμ κάπως συρρικνώθηκε, καθώς Ζουζανέας, Παπαγεωργίου και "Ατόφιος" αποχώρησαν) ήρθε το 2007. Κι αν δύσκολα θα φανταζόταν κάποιος πως η δύναμη και η πρωτοτυπία του debut θα μπορούσαν να επαναληφθούν, κατά τη γνώμη μου κατάφεραν να ξεπεραστούν. Το "Silent Disco" είναι πιο τραχύ και ωμό, ο Κλιντ είναι πιο σκληρός πάνω απ'όλα με τον ίδιο του τον εαυτό κι ύστερα με όλους τους υπόλοιπους. Ο ήχος είναι πιο επιθετικός και αγριεμένος, και κομμάτια σαν τον "Κιούμπρικ" (το θεωρώ ένα από τα καλύτερα ελληνικά τραγούδια της ζωής μου), "Καταθλιπτικιά" και "Artista" δεν γράφονται κάθε μέρα. Για την ακρίβεια, γράφονται μια φορά... Είναι όμως και το "Βρώμικο", είναι και "Ο Κόσμος των Τεράτων" και είναι τελοσπάντων συνολικά 17 τραγούδια που συνθέτουν ένα συμπαγές μεγαλοφυούς τραγουδοποιίας σύνολο. Ιστορικός και εμβληματικός δίσκος για την ιστορία της ελληνικής μουσικής.
“Προσπαθήσαμε σε αυτό το δίσκο να μην εγκλωβιστούμε από τον προηγούμενο. Θέλαμε να κάνουμε ένα δίσκο σαν μπάντα και να έχει σαν αίσθηση το καινούριο που είχε και ο προηγούμενος, χωρίς να είναι ίδιος. Να είναι ένα βήμα πιο πέρα. Θέλαμε να έχουμε καλλιτεχνικό έλεγχο, περισσότερο – κυρίως στις μίξεις που υπάρχει πρόβλημα, θέλαμε να μην κάνουμε καμία μαλακία. Αυτό μας επέτρεψε να κάνουμε ό,τι μας ερχόταν. Όσοι τα βρήκαμε, τα βρήκαμε, όσοι έφυγαν, έφυγαν – πάντως η μπάντα έδεσε με κιθάρα μπάσο, τύμπανα. Από την αρχή φαινόταν ότι θα είναι ένας δίσκος με διαφορετικά συναισθήματα και διαθέσεις. Στην πορεία κατάλαβα ότι χρησιμοποιούμε την αισθητική –είτε hip hop, είτε reggae κ.λπ.- σαν εργαλείο και όχι σαν αυτοσκοπό. Όπως παίζει ο dj μουσική. Ο dj είναι υπεράνω των κομματιών, όταν παίζει. Φτιάχνει ένα μεγάλο τραγούδι με πολλά μικρά διαφορετικά μέσα του. Ο πιο προχωρημένος μουσικός της εποχής είναι ο dj. [...] Είναι η αρνητική πλευρά του εαυτού μου... Είναι ο στίχος και η ερμηνεία του. Εξαρτάται κάθε φορά πού θα γείρει η ζυγαριά... Προσπάθησα να μην είναι έτσι. Είχαμε πολύ στρες για να φτιάξουμε το δίσκο. Πέρασα και την κρίση των τριάντα... Όντως πέρασα από διάφορα. Δεν ήθελα να βγει ένα πράγμα που να λέω μόνο τα εσώψυχά μου, απλά. Ήθελα να είναι κάτι ειλικρινές...”
Νικήτας Κλιντ στο Μάρκο Φράγκο (4elements.gr, 2007).
To 2009 o Κλιντ κυκλοφορεί τον solo δίσκο του "Cheap Science: Enemy". Το 2010 οι Ρόδες διαλύθηκαν. Λίγο αργότερα ο Νικήτας μαζί με τον Τσάμπουρα δημιουργούν τους Μoriginal Champsystem. Τις δύο παλιές "Ρόδες" πλαισιώνουν ο Βέβηλος, ο dj Differ, η dj Marina και ο Μορφέας. To σχήμα κυκλοφορεί το debut album του "Athens Zoo" το 2011.
Φτάνοντας στο 2012 οι Ρόδες όμως επιστρέφουν, με την προσθήκη της λέξης "United". Στο (υπερ)ηχητικό ιστορικό όχημα, μαζί με τον Νικήτα Κλιντ, ανεβαίνουν οι Ν.Βασιούλας, Ν.Σολ, Β.Νιτσάκης, Δ. Στεργίου, Γ.Καπής, Θ.Αλεξανδρής, Ν.Χριστοφίδης.
“Κάναμε δυο δίσκους και μετά ήρθε ο φυσικός θάνατος, δεν έγινε κάτι ιδιαίτερο, τα προβλήματα της ζωής. Κάποια προβλήματα με ναρκωτικά για ορισμένα μέλη, λίγο τα πολιτικά, λίγο τα ερωτικά κι έγινε της πουτάνας. Δεν τσακωθήκαμε ακριβώς, απλά ‘έσπασε’ η μπάντα. [...] “Μετά τη διάλυση των Ροδών προσπάθησα να βγάλω άκρη μόνος μου, το έριξα στα πάρτι. Αλλά το συγκρότημα είναι μια ανάγκη, όταν είσαι σε μπάντα και η μουσική είναι ζωντανή, είναι αλλιώς. Μου έλειψε αυτό. Ακόμα και γέρος 70 χρονών να είσαι, μπορείς να έχεις μια κομπανία."
Νικήτας Κλιντ στο oneman.gr για τη διάλυση και την επανασύνδεση των Ρόδες.
Η μπάντα ξεκινάει κάποιες live εμφανίσεις και μας δίνει σιγά-σιγά και νέο υλικό. Εξαιρετικό νέο υλικό. Το οποίο "συμμαζεύεται" και είναι πανέτοιμο για μια ενιαία κυκλοφορία με το όνομα "ΙΝΤΕΡΝΕΤ" την 1η Φεβρουαρίου του 2016. Παρόλα αυτά, ο πολυαναμενόμενος 3ος δίσκος δεν κυκλοφόρησε τότε, αν και σε κάποια φάση τότε ήταν διαθέσιμο και ένα link και για προπώληση. Δεν έχει κυκλοφόρησει ακόμα και τώρα που μιλάμε (γράφουμε για την ακρίβεια). Ο λόγος της όλης εμπλοκής είναι οι μακρόχρονες διαβουλεύσεις και συζητήσεις με εταιρείες. Το περιμένουμε ακόμα λοιπόν το "ΙΝΤΕΡΝΕΤ", άγνωστο όμως πότε. Ως το... απροσδιόριστο τότε, εμείς ακούμε τα ήδη διαθέσιμα και... ελεύθερα "Πολιτική και Άλλα Σκατά", "Kung Fu Blues", "Γρηγόρη Λαμπράκη και Φύσσα γωνία", "Στην Πλατεία Εξαρχείων", "Γκιούλαραπ (Gülarap)" και "Μαχαιροβγάλτης". Στο τελευταίο δεν κατέστη δυνατόν να αποκτηθούν τα δικαιώματα για τους στίχους του Μπέρτολντ Μπρεχτ, οπότε στο δίσκο (όποτε αυτός κυκλοφορήσει) θα ακουστεί ορχηστρικό. Όπως και να 'χει, ακούμε τα νέα τραγούδια και θυμόμαστε πως ο πολυσχιδής και αεικίνητος Νικήτας τραγουδάει ακόμα και οι Ροδές συνεχίζουν να κυλούν (και η αγαπημένη του Νικήτα Amy Winehouse τους βλέπει από ψηλά)...
