Naxatras
Τους Naxatras μέχρι πριν λίγο καιρό δε τους γνώριζα. Για την ακρίβεια είχε πάρει απλώς το αυτί μου το όνομα τους, αλλά ομολογώ πως δεν είχα ιδέα πως η τριμελής μπάντα (Γιάννης Βαγενάς – μπάσο, φωνητικά, Γιάννης Κωνσταντέλιας – κιθάρα, Κώστας Χαριζάνης – τύμπανα + κάποιος μυστηριώδης… Jesus στις ηχογραφήσεις και τη παραγωγή) έχει προκαλέσει μια πολύ μεγάλη «φασαρία» στα ανεξάρτητα μουσικά δρώμενα της χώρας μας, αλλά και όχι μόνο στη χώρα μας... Κάτι που κατάλαβα για τα καλά όταν πάτησα το link του πρώτου τους άλμπουμ στο youtube που φιλοξενείται στο περίφημο κανάλι Stoned Meadow Of Doom και εκεί είδα προς τεράστια έκπληξη μου πως έχει κοντά 1.500.000 views!!
Μια παλιοσειρά όμως σα και εμένα, δεν έχει μάθει να εντυπωσιάζεται απλώς από θηριώδη ιντερνετικά νούμερα, καταφέρνει όμως ακόμα να εντυπωσιάζεται από πραγματικά καλή μουσική. Και το Hard Psychedelic/Space Rock (όπως εύστοχα αυτοπροσδιορίζεται) συγκρότημα από τη Θεσσαλονίκη μου άφησε τη καλύτερη δυνατή αίσθηση μετά την ακρόαση του συγκεκριμένου άλμπουμ, αλλά και του ολόφρεσκου “II” που κυκλοφόρησε πριν λίγο καιρό. Επικοινώνησα άμεσα με τα παιδιά και λίγο πριν φύγουν για την ευρωπαϊκή περιοδεία τους που θα διαρκέσει ένα μήνα, ο Γιάννης Βαγενάς μας έδωσε τη χαρά να απαντήσει στη μικρή «ανάκριση» του Υπογείου.
Το Υπόγειο: Γιάννη γεια χαρά και σε ευχαριστούμε για αυτή τη συνέντευξη για το Υπόγειο! Ας ξεκινήσουμε από τα φρέσκα. Πρόσφατα ολοκληρώσατε την ελληνική περιοδεία σας. Είστε ευχαριστημένοι από το feedback που εισπράξατε;
Καλησπέρα! Η ελληνική περιοδεία πήγε τέλεια, κάθε λάιβ ήταν και μια μοναδική εμπειρία για μας. Το λάιβ στην Αθήνα ήταν το αποκορύφωμα!
Το Υπόγειο: Ακολουθεί όμως και μια αρκετά μεγάλη ευρωπαϊκή περιοδεία σε λίγο καιρό. Τι προσδοκίες έχετε από αυτή την εξόρμηση σας εκτός Ελλάδας;
Είμαστε άπειρα ενθουσιασμένοι με την περιοδεία που έρχεται. Για όλους μας είναι κάτι εντελώς πρωτόγνωρο. Είμαστε πολύ τυχεροί που έχουμε αυτή τη μοναδική ευκαιρία και θα κάνουμε το παν για να την αξιοποιήσουμε στο έπακρο.
Το Υπόγειο: Σας ανακάλυψα πολύ πρόσφατα. Είχα ακουστά το όνομα σας, αλλά ομολογώ ότι ουσιαστικά πρώτη φορά σας άκουσα όταν είδα τυχαία το τρομερό νούμερο views που έχει το πρώτο σας άλμπουμ στο εξαιρετικό youtube channel Stoned Meadow Of Doom, νούμερο πολύ μεγαλύτερο ακόμα και από μπάντες πολύ καταξιωμένες που φιλοξενεί το συγκεκριμένο κανάλι. Που οφείλεται κατά την άποψη σας αυτό το εκπληκτικό feedback που έχετε λάβει από τη παγκόσμια κοινότητα του ευρύτερου ψυχεδελικού rock;
Υποθέτουμε πως τους αρέσουμε γιατί παίζουμε αγνή «μουσική», όχι κάποιο συγκεκριμένο είδος. Μας ακούει πολύς κόσμος που δεν έχει επαφή καν με τη ροκ μουσική. Μάλλον αυτό που παίζουμε έλειπε κάπως από τη σύγχρονη ροκ μουσική, που πλέον έχει προσανατολιστεί σε άλλες κατευθύνσεις, είτε πιο heavy, είτε πιο εμπορικές.
Το Υπόγειο: Και το δεύτερο σας άλμπουμ όμως που κυκλοφόρησε πρόσφατα δε πάει πίσω σε αποδοχή, ενώ ενδιάμεσα έχετε κυκλοφορήσει και ένα ep. Που νομίζετε ότι διαφοροποιείται η νέα σας δουλειά σε σχέση με τη πρώτη;
Το πρώτο άλμπουμ είναι πιο φωτεινό. Επίσης είναι κάπως πιο «πρώιμο», βγάζει έναν πιο ωμό ενθουσιασμό. Το δεύτερο βγάζει σκοτάδι (που έχει όμως μέσα του το φως), περισυλλογή και αναζήτηση. Αυτό τουλάχιστον πιστεύουμε εμείς.
Το Υπόγειο: Οι ηχογραφήσεις σας είναι καθαρά αναλογικές, έχουν πραγματοποιηθεί σε μικρό χρονικό διάστημα (τουλάχιστον στο πρώτο άλμπουμ που αναφέρεται ότι έχει γίνει σε 3 μόλις μέρες) και το αποτέλεσμα θα το χαρακτήριζα εντυπωσιακό στο feeling που έχετε πιάσει. Θέλεις να μας μιλήσεις για τις συνθήκες της ηχογράφησης; Έχουν γραφτεί τα πάντα σε μπομπίνα; Είναι εξολοκλήρου live, χωρίς καθόλου editing και λοιπές σύγχρονες ευκολίες;
Το πρώτο λάιβ είναι γραμμένο σε κασέτα. Το δεύτερο σε μπομπίνα. Το δεύτερο άλμπουμ στήθηκε και ηχογραφήθηκε σε 6 μέρες. Η λογική μας και στα δύο ήταν ότι πάμε, στήνουμε τον ήχο και ηχογραφούμε τα κομμάτια ένα-ένα. Το "II" έχει κι άλλα όργανα, επίσης έγινε direct-to-master, εξ ου και το μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Υπάρχουν μόνο δύο edit, ένα σε κάθε άλμπουμ: στο πρώτο το intro του μπάσου μπήκε σε reverse πριν την αρχή του κομματιού. Στο δεύτερο, στο τέλος του Oort Cloud, γίνονται όλα reversed με βάση τη συγχορδία της κιθάρας. Το edit έγινε κι αυτό από τον Jesus αναλογικά, ταινία και κοπίδι...
Το Υπόγειο: Υπάρχει περίπτωση σε κάποιες μελλοντικές δουλειές να προσεγγίσετε μια παραγωγή με πιο σύγχρονα μέσα και γενικότερα πιο «σημερινή»; Θεωρείς ότι η αναλογική ηχογράφηση είναι «μονόδρομος» για εσάς, άσχετα από μία ίσως διαφορετική μουσική κατεύθυνση που ενδεχομένως επιλέξετε στο μέλλον;
Η αναλογική μέθοδος είναι κάτι που θα κρατήσουμε και μελλοντικά. Είναι αναπόσπαστο στοιχείο του ήχου μας. Αλλά σε κάθε μας δουλειά παίζουμε αλλιώς με τον ήχο. Θα θέλαμε ας πούμε στο επόμενο άλμπουμ να δοκιμάσουμε την πολυκάναλη ηχογράφηση. Αναλογικά πάντα, αλλά όχι όλα σε ένα κανάλι όπως είναι στις μέχρι τώρα δουλειές μας. Κάθε έργο χρίζει άλλης αντιμετώπισης.
Το Υπόγειο: Το συγκρότημα σας βασίζεται στη λογική του Power – Trio, αν και ακούμε πινελιές και από άλλα όργανα. Υπάρχουν σκέψεις να εντάξετε μόνιμα έναν μεγαλύτερο ηχητικό καμβά στη μουσική σας;
Σίγουρα θα μας αρέσει να πειραματιζόμαστε με άλλα ηχοχρώματα και θα συνεχίσουμε να το κάνουμε. Μέχρι στιγμής δεν υπάρχει κάποιο σχέδιο για κάποια μόνιμη αλλαγή πάντως.
Το Υπόγειο: Έχετε πετύχει και αγαπάτε έναν ήχο και ένα στυλ που γεννήθηκε και μεγαλούργησε στα τέλη της δεκαετίας του ’60 και στις αρχές της δεκαετίας του ’70.
Είστε πολύ νέα παιδιά, έχετε μεγαλώσει σε μια εποχή πολύ μακριά από αυτές τις δεκαετίες. Τι είναι αυτό που σας έχει γοητεύσει πιο πολύ από αυτό που συνέβαινε τότε και σας «έπεισε» ότι αυτή είναι η μουσική κατεύθυνση που θέλετε να ακολουθήσετε;
Είναι πολύ απλό, αυτή είναι η μουσική που αρέσει περισσότερο σε όλους μας, συνολικά, σαν συγκρότημα. Οπότε η μουσική μας βγαίνει προς τα εκεί. Αλλά νομίζω ότι από την άλλη διαφέρει πολύ από τις μπάντες εκείνης της εποχής. Όλοι μας έχουμε εμποτιστεί και με πιο σύγχρονα ακούσματα. Δεν προσπαθούμε να αναπαράγουμε μια φόρμα, ένα μουσικό «μοντέλο».
Το Υπόγειο: Είτε μιλάμε για psychedelic rock, είτε για prog/rock, είτε για heavy/stoner/doom rock, τα τελευταία αρκετά χρόνια υπάρχει μια αναβίωση του ήχου της δεκαετίας του ’70. Ειδικά στην Ελλάδα το βιώνουμε αρκετά έντονα με πάρα πολλά συγκροτήματα αλλά και ένα πολύ ενεργό κοινό. Που νομίζετε ότι οφείλεται αυτό; Μήπως είναι μία ακόμα μόδα που θα περάσει αργά ή γρήγορα;
Ζούμε σε μια εποχή που όλα συνυπάρχουν. Μπορεί κανείς να ακούσει καλή ροκ μουσική, καλή μέταλ μουσική, καλή ηλεκτρονική μουσική, καλή ρέγγε, ραπ, τζαζ και κλασική μουσική. Ίσως να υπάρχει σε ένα βαθμό και η έννοια της μόδας και να παίζει κάποιο ρόλο στη δημοτικότητα αυτής της μουσικής, αλλά από την άλλη αυτό είναι και καλό γιατί δίνεται βήμα σε τόσα νέα συγκροτήματα να πετύχουν πράγματα που σε παλιότερες εποχές θα ήταν αδύνατα.
Το Υπόγειο: Ποια σύγχρονα συγκροτήματα από τη διεθνή αλλά και την ελληνική σκηνή του ευρύτερου αυτού ήχου ξεχωρίζετε;
My Brother the Wind, Sula Bassana, Acid Mother’s Temple, Bazooka…είναι διάφορα!
Το Υπόγειο: Διάβασα πως δύο από εσάς, γνωριστήκατε στη Τμήμα Κινηματογράφου στη σχολή που σπουδάζετε. Ποιος ή ποιοι είναι οι σκηνοθέτες που θα ονειρεύονταν οι Naxatras να «ντύσουν» με τη μουσική τους τις ταινίες τους;
Ο Γιάννης Δαλιανίδης! (σ.σ: να ακούσω Naxatras στους τίτλους του Ρετιρέ και τι στο κόσμο!)
Το Υπόγειο: Είναι ένας από τους στόχους σας η συνεργασία σε κάποια κινηματογραφική δουλειά και η δημιουργία ενός soundtrack; Σας έχει γίνει κάποια σχετική πρόταση;
Είναι ωραίο σαν ιδέα. Δεν έχουμε κανονίσει κάτι ως μπάντα, αλλά οι δύο Γιάννηδες, μαζί με άλλους, θα γράψουμε το soundtrack της μικρού μήκους «Παραμόρφωσης», σε σκηνοθεσία δικιά μου που θα βγει το χειμώνα.
Το Υπόγειο: Τα τελευταία -αρκετά πια- χρόνια της ατέλειωτης κρίσης στη χώρα, υπάρχει μια γενικότερη αίσθηση ότι βιώνουμε ταυτόχρονα μια καλλιτεχνική έκρηξη στην Ελλάδα. Οι Naxatras νιώθουν ότι όντως συμβαίνει κάτι τέτοιο;
Σίγουρα είναι καλύτερα από ποτέ! Θα ακουστεί ανορθόδοξο, αλλά κατά μία έννοια, καλά που ήρθε η κρίση, χάρη σ’αυτήν ξυπνήσαμε από πολλές απόψεις.
Το Υπόγειο: Κατά την άποψη σας, η Τέχνη είναι μία απάντηση στη κρίση, ή απλώς μια υγιής αντίδραση των νέων ανθρώπων κυρίως;
Μάλλον το δεύτερο ακούγεται πιο ειλικρινές. Αλλά στην τελική, η Τέχνη είναι η Τέχνη.
Το Υπόγειο: Πλησιάζοντας προς το τέλος, λίγα λόγια για τα άμεσα μελλοντικά σχέδια των Naxatras, αλλά και κάποια πιθανόν πιο μακροπρόθεσμα.
Ευρωπαϊκή περιοδεία, λάιβ και φεστιβάλ σε Ελλάδα και εξωτερικό, βινύλια, άλμπουμς, βίντεο κλιπ και πολλές άλλες εκπλήξεις!
Το Υπόγειο: Γιάννη ευχαριστούμε πολύ για αυτή τη συνέντευξη, ευχόμαστε τα καλύτερα για το συγκρότημα σας! Κλείνοντας θα θέλαμε να μας αναφέρεις πέντε συγκροτήματα ή μουσικούς που αν δεν υπήρχαν δε θα υπήρχαν ενδεχομένως και οι Naxatras…
Ξέρουμε σίγουρα για τρεις: Γιάννης Κωνσταντέλιας, Γιάννης Βαγενάς και Κώστας Χαριζάνης!
*Photo by Elena Kontela
