Θηλυκός Προς το Περιβάλλον
SIgmataf
Track by Track
Πριν λίγες μέρες, κατέθεσα εδώ τις σκέψεις μου, καθώς και τα απορρέοντα συναισθήματά μου, για το "Θηλυκός Προς το Περιβάλλον", το τέταρτο κατά σειρά δισκογράφημα του Sigmataf.
Σήμερα, προσκαλώ τον ίδιο τον δημιουργό, τον αγαπημένο Στέλιο, για ένα track by track στο δίσκο. 9 ιστρορίες για τα ισάριθμα τραγούδια του άλμπουμ.
Μία βουτιά στον βαθύτερο πυρήνα του δίσκου, τον οποίο θεωρώ μάλλον τον πιο ολοκληρωμένο του μέχρι σήμερα και έναν από τους πιο δυνατούς της χρονιάς ως τώρα.
Την ερχόμενη Παρασκευή (23/6), ο Sigmataf θα ανέβει στη σκηνή του Φεστιβάλ Πηνειού - αν είσαι τριγύρω μην το χάσεις.
1. Ποιο ψάρι σου αρέσει
Ήταν Καλοκαίρι του 12 και βρισκόμασταν παρέα με τον μικρό Απόλλωνα, στο λευκό σαλόνι, που έβγαινε στο μεγάλο κήπο. Εκείνος έπαιζε με κάτι αμαξάκια κι εγώ δοκίμαζα το καινούριο μικρόφωνο. Καθόμασταν παρέα πολλά Καλοκαιρινά μεσημέρια, που η μητέρα του ήταν στη δουλειά, και λέγαμε τραγούδια που έμαθε στο σχολείο. Κάποια τα ηχογραφούσαμε και μετά τα ακούγαμε και χαιρότανε. Εδώ δεν ήξερε ότι τον ηχογραφώ.
2. Το ταξίδι δεν οφείλει εξηγήσεις
Ήταν ο πρώτος καύσωνας του 22 και είχα κανονίσει να πάω στην αποθήκη του πατρικού να τακτοποιήσω κάτι πράγματα. Το ανέβαλα καιρό και ήταν η στιγμή να γίνει. Περίμενα να πέσει λίγο το απόγευμα και να ξεκινήσω. Πήρα το περιβόητο λεωφορείο 140 και έφτασα στον περιφερειακό Πολύγωνου. Άρχισα να παρατηρώ τριγύρω μου τα παλιά μέρη με άλλη ματιά. Πέρασα το πάρκο που αράζαμε στην εφηβεία, πριν τα πρώτα σινεμά και τα πρώτα τσιγάρα. Έφτασα στον κήπο τον παλιό και χώθηκα στην αποθήκη, έφτιαξα καφέ κι έγραψα τους στίχους. Τελικά τακτοποίησα.
3. Μη συνηθίσεις το λίγο
Ήθελα ένα κομμάτι που να με ταξιδεύει σε εκείνα τα παλιά απογεύματα που περπατούσα στον Σηκουάνα, ακούγοντας τους Underworld και ίσως στιχουργικά να κατάφερα την απόλυτη αλήθεια μου εκείνης της περιόδου.
4. Άπειροι τρόποι
Καιρό σκεφτόμουν να φτιάξω ένα τραγούδι που να το ακούω και να ηρεμώ. Να ταξιδεύω μαζί του Χειμώνα-Καλοκαίρι κι όταν σκάνε οι δύσκολες μέρες να έρχεται και να μου λέει "όλα καλά θα πάνε προχώρα".
Φαν φακτ: Όταν βρεθήκαμε με τον Νικόλα και του έκανα την πρόταση να συμμετάσχει μουσικά στον δίσκο, αυτό το ρεφρέν του τραγούδησα, για να πάρει στίγμα.
5. Άσε με να είμαι παιδί
Μάρτιος 22 και το κρύο έξω δυνατό. Μέσα στο στουντιάκι ο Νικόλας δοκίμαζε μελωδίες στα πλήκτρα, ενώ εγώ στο δίπλα δωμάτιο ετοίμαζα φαγητό. Κάποια στιγμή ακούω το θέμα του ρεφρέν, κλείνω τον απορροφητήρα κι αρχίζω να φωνάζω. "Νίκο κράτα το! Είναι σαν να βλέπω έναν τύπο να κάνει surf σε αμμόλοφους κι ο ορίζοντας να μην έχει τέλος". Έβαλε τα γέλια ρωτώντας "Όντως; Να το συνεχίσω;". Μπήκα στο στούντιο κρατώντας σαν μαέστρος την κουτάλα, "Εννοείται Νικολή, όταν σκάει τετοιο κομμάτι απλώς το εμπιστεύεσαι και το ακολουθείς. Φτιάχνει λιακάδες!".
6. Στην πιο μεγάλη του κόσμου ρωγμή
Είναι ίσως το κομμάτι του δίσκου, που θυμίζει πιο έντονα, τα παλιότερα τραγούδια μου. Είναι η αφήγηση για ένα σύστημα που καταρρέει και μας θέλει όλους μαζί του σε αυτή την πτώση. Είναι οι εξαρτήσεις, οι φόβοι, τα θηρία, το σκοτάδι κι ένα τηλέφωνο εκεί, απο εκείνα τα παλιά με το καλώδιο, να χτυπάει στο βάθος του διαδρόμου, σαν από ταινία του Λιντς. Το λες και φόρο τιμής στους παλιούς έρωτες του ποστ πανκ και του συνθ γουέιβ.
7. Μπουρίνι
Στην ίδια αρμονία με το προηγούμενο, συσσωρευμένη ένταση και κάτι σαν ρέκβιεμ. Σαν την καταιγίδα που χρειάζεται, για να έρθει η ηρεμία του επόμενου τραγουδιού.
8. Το κορίτσι που ήθελε να ταξιδεύει
Οι στίχοι γράφτηκαν κάπου στο 2018 και το προόριζα για χίντεν τρακ στο "Athens Romance", αλλά τελικά δεν το έβαλα. Το 2022 παράλληλα με τις ηχογραφήσεις του δίσκου, ξεκινήσαμε παρέα με τον Αντώνη Γλύκο (art director /εικονόγραφο) να φτιάχνουμε ένα βιβλίο. Εκείνος στις εικόνες κι εγώ στις λέξεις (σύντομα θα μιλήσουμε και γι αυτό). Καθώς λοιπόν ο στίχος είχε βρει το μέρος του, έπαψα να το σκέφτομαι για τραγούδι, μέχρι που ένα βράδυ, πειραματιζόμουν πάνω σε αυτή την κιθάρα και το φλάουτο που είχε συνθέσει ο Νικόλας. Το ξημέρωμα, κι ενώ είχα φέρει το κομμάτι στην ατμόσφαιρα που ήθελα, το έκλεισα και πήγα για ύπνο. Μόλις ξύπνησα το άκουσα και σαν αναλαμπή ειπα "διαολε, αυτή η μουσική είναι σαν παραγγελία για το κορίτσι". Άνοιξα μικρόφωνο, πέρασα τη φωνή κι ενθουσιασμένος πήρα τηλέφωνο στο στούντιο να βρούμε ώρες για τη μίξη του.
9. Ας μιλήσουμε για εκείνο το αγόρι
Απρίλιος 20. Καραντίνα. Απαγόρευση κυκλοφορίας. Σαν εξιστόρηση εκείνων των ημερών. Από τη μία να παλεύω μέσα μου με τη ματαιότητα των πραγμάτων και να μου βγαίνουν στίχοι σαν αυτόν: "απ' τις Πλειάδες οι Ινδιάνοι κρεμασμένοι πετάνε τα νοήματα βαθιά μες στη φωτιά" κι από την άλλη να με πιάνει το υπεργαλαξιακό μου πείσμα και να γράφω "και μες στου φόβου στα σκοτεινά τα στενά δεύτερος ήλιος καίει τον ήλιο κι ανατέλλει". Η επανάληψη και η απαλότητα της κιθάρας, μού δημιουργούσαν το ασφαλές πλαίσιο να αφεθώ χωρίς άμυνες και να φτιαχτεί αυτό το τραγούδι. Το ήθελα σαν γλυκό νανούρισμα που καταλήγει στην ίδια μελωδία με το track "Μπουρίνι", δωσμένη πιο σμουθ, σαν την αποδοχή, και μετά νάτος πάλι ο μικρός Απόλλωνας, να μας λέει πως του αρέσει αυτά που μαθαίνουμε παρέα.
και με αυτόν τον τρόπο να ολοκληρώνεται ο κύκλος.
Παιδί στην αρχή, παιδί και στο φινάλε.
Και για κάποιο λόγο τώρα που γράφω για τις στιγμές πίσω από τα τραγούδια, θυμήθηκα την αγαπημένη Όλια
να με κοιτάει με τα χαρακτηριστικά της υγρά ματιά και να λέει
"Ρε συ Στελιο, με παιδική αφέλεια, θέλω,
όσους κάποτε έβαλα ψηλά, να παραμείνουν εκεί"
Sigmataf
Ιούνιος 2023
Αθήνα.
