Ακίδα
Tsolimon
Track by Track
Ένα από τα πιο μεγάλα πλεονεκτήματά μου θεωρώ πως είναι η μνήμη μου και η τοποθέτηση των παλαιών γεγονότων στο χρόνο. Ας πούμε αν κάποιος στην παρέα ρωτήσει "πότε είχαμε πάει ρε μαλάκες όλοι μαζί στην Αμοργό πρώτη φορά;", όλοι θα κοιτάξουν εμένα και γω σε κλάσματα του δευτερολέπτου θα απαταντήσω "τον Αύγουστο του 98". Ή αν ένας θεραπευόμενος ή θεραπευόμενή μου (εργάζομαι ως ψυχολόγος) αναρωτηθεί κατά τη διάρκεια μιας συνεδρίας μας - μονολογώντας, χωρίς στην ουσία να περιμένει απάντηση από μένα, "πότε ήταν τότε που έπαθα την κρίση πανικού", πάλι εγώ σε δευτερόλεπτα θα απαντήσω "τον Απρίλιο του 2009, λίγο πριν κλείσεις τα 20". Υποθέτω πως η μνήμη μου πάντοτε λειτουργούσε καλά και λόγω της συνεχούς εξάσκησης μέσω της εργασίας μου, το "όπλο"... τελειοποιήθηκε. Δυστυχώς, με τον ερχομό του covid και των lockdown, η ικανότητά μου αυτή έχασε πολύ από τη δύναμή της. Δυσκολεύομαι πια να προσανατολιστώ χρονικά σε γεγονότα που συνέβησαν λίγο πριν, κατά τη διάρκεια, και λίγο μετά της πανδημίας, αλλά και σε άλλα παλιότερα - γενικώς η αίσθηση του χρόνου μέσα μου έκτοτε ξαφνικά θόλωσε και μπερδεύτηκε.
Τα είπα όλα αυτά, τα ενδεχομένως περιττά, για να καταλήξω πως σαν χτες μου φαίνεται τότε που στα αυτιά μου έφτασε από διάφορες σπόντες μια μπάντα που έκανε αρκετό θόρυβο με το όνομά της στην Αθήνα, πριν καν κυκλοφορήσει δίσκο. Σαν χτες, αλλά απ' ό,τι βλέπω τώρα στα Υπόγεια αρχεία μου αυτό συνέβη τον Σεπτέμβριο του 2019. Ναι, τότε είχα κάνει και μια συνέντευξη με τον τραγουδιστή της μπάντας, τον Νίκο Τσώλη. Είχα πάθει πλάκα με το κομμάτι "Ρομπότ" και τον έψαξα τον Νίκο, με έψαξε και αυτός, και κάναμε εκείνη την ωραία κουβέντα, έστω διαδικτυακά. Λίγο αργότερα, τον Δεκέμβρη, ήρθε και το debut της μπάντας (check review + track by track), επιστέγασμα του ταλέντου του σχήματος γενικώς και του frontman και main songwriter, του Νίκου, ειδικώς. Κάποια στιγμή τον γνώρισα και από κοντά -πού αλλού;- σε μια συναυλία του Boy. Και από τότε τον βλέπω και τον χαιρετάω σε όλες τις συναυλιες του Boy στην Αθήνα. Σε μία από αυτές, πέρσι την Άνοιξη στο Ρομάντσο, τον πέτυχα και μου είπε χαμογελαστός "ετοιμάσου! solo δίσκος σύντομα από την Inner Ear!". Σαν χτες μου φαίνεται και αυτή η νύχτα στο Ρομάντσο...
Το "σαν χτες" πάντως έφτασε και η "Ακίδα", το πρώτο σόλο album του Νίκου Τσώλη που το κυκλοφόρησε, όντως στην Inner Ear, με το προσωνύμιο Tsolimon, είναι εδώ από τις αρχές της χρονιάς. Από τις 10 Ιανουαρίου του 2025, για την ακρίβεια. Και είναι υπέροχο το album. Ο Τσώλης αφήνει στην άκρη τις κιθάρες, τα μπάσα και τα τύμπανα και καταφθάνει τούτη τη φορά με synths και υπολογιστές, πειραματιζόμενος επιτυχημένα και απείρως δημιουργικά, δίνοντάς μας εντέλει έναν εξαιρετικό δίσκο. Κορωνίδα του το κομμάτι που βάφτισε και την κυκλοφορία, η καθηλωτική "Ακίδα", ήδη γνωστή μας από το μακρινό 2021. Και ακόμα πιο μακριά, από τον Ιούνιο του 20, γνωστό μας ήταν και το δαιμόνιο "Πάτο", που και αυτό το βρίσκεις στο tracklist του δίσκου. Τον Σεπτέμβριο του 22, ο Τσώλης ανέβασε και τα "Καλοκαιρινά Αγόρια", στο οποίο συμμετέχει και η Καλλιόπη Μητροπούλου. Μια σπαριξαδιάρικη βουτιά στην παιδική και εφηβική ηλικία του δημιουργού, μια καλοκαιρινή βουτιά στο παρελθόν, που όμως κατά τόπους περιπλέκεται δαιμονισμένα με το σκληρό τώρα. Είναι το επικό φινάλε του δίσκου. Και κάπου εδώ, τελειώνουν τα γνωστά μας και έρχονται άλλα 7 καλογραμμένα και βαθιά εμπνευσμένα τραγούδια, από τα οποία ξεχωρίζω το "Δε Με Νοιάζει", φυσικά το υπεργαμάτο "Χωρίς Ντροπή", αλλά και ζεϊμπέκικο "Το Καλό", με τη συμμετοχή της Δεσποινίς Τρίχρωμη.
Έχει χάρισμα και ταλέντο ο Νίκος, το ήξερα από τότε, από το "σαν χτες" του 2019 με τους Uncensored, το βλέπω και τώρα 5 ολόκληρα μεγάλα χρόνια μετά, με την "Ακίδα". Τον συγχαίρω και του εύχομαι τα καλύτερα και με χαρά τον καλωσορίζω για ακόμα μια φορά στην Υπόγα μου, για ένα track by track στο νέο δίσκο του...
Ακίδα (out 10/1 via Inner Ear) - Δελτίο Τύπου
ΟTsolimon παρουσιάζει το πρώτο του προσωπικό άλμπουμ με τίτλο “Akida”.
Ηχογραφημένο σε διάστημα μόλις δύο εβδομάδων, στο χωριό της Νεροτριβιάς στην Εύβοια, το “Akida” είναι το αποτέλεσμα μιας μοναδικής συνεργασίας με τον Παντελή Πιλάβιο. Η δημιουργία του δίσκου πραγματοποιήθηκε σε ένα σπίτι, περικυκλωμένο από ελιές και γάτες, το “σπίτι των καλοκαιρινών αγοριών”. «Τα τραγούδια του δίσκου είναι μουσικές ιδέες και στίχοι που γυρνούσαν στο μυαλό από το 2015 έως το 2022, αλλά δεν κατάφερνα να τα βάλω σε μια σειρά. Μαζί με τον Παντελή, βρήκα την αποφασιστικότητα και το θάρρος να τα οργανώσουμε ώστε να βγει κάτι ολοκληρωμένο», αναφέρει ο Tsolimon.
Με το “Akida”, ο Tsolimon επιχειρεί μια μουσική ανατροπή: αφήνει πίσω το παραδοσιακό σχήμα της μπάντας (κιθάρα, μπάσο, τύμπανα) και στρέφεται σε πιο πειραματικές, ανοιχτές φόρμες, χρησιμοποιώντας υπολογιστές και ψηφιακά εργαλεία. Το αποτέλεσμα είναι ένας ήχος-χωνευτήρι που συνδυάζει μια πληθώρα αναφορών και ακουσμάτων. Λόγω της εκτεταμένης χρήσης του ραπ, κάποια άτομα χαρακτηρίζουν τον δίσκο ως χιπ χοπ, αλλά σύμφωνα με τον ίδιο τον Tsolimon «φαίνεται χιπ χοπ σε ανθρώπους που δεν ακούνε χιπ χοπ και δεν μοιάζει χιπ χοπ σε όσους ακούνε».
H ηχητική ποικιλομορφία του άλμπουμ συμβαδίζει με τις στιχουργικές του αντιθέσεις. Το ίντερνετ και η ξεγνοιασιά της εξοχής. Υπερβάσεις και μηδενιστικά αδιέξοδα. Η απόλυτη υπομονή και η απόλυτη βιασύνη. Η πονηριά της αθωότητας και η αθωότητα της πονηριάς. Μια γεύση πικρή και μια αίσθηση ανθισμένη. Όλα μαζί καταλήγουν σε μία αναπάντεχη συνοχή.
Το “Akida” κυκλοφορεί σε LP και Digital album στις 10 Ιανουαρίου 2025 από την Inner Ear.
1. Αμβέρσα ft. Nalyssa Green
Η Αμβέρσα είναι ένα κομμάτι που μιλάει για την γλώσσα και το παράδοξο της επικοινωνίας μέσα από τον μανδύα ενός ρομαντικού αισθήματος. Η μουσική βάση του κομματιού είναι οι έτοιμοι ήχοι και ρυθμοί από ένα παλιό electric organ που είχα αγοράσει τυχαία με 50 ευρώ επειδή μου φάνηκε ευκαιρία. Παραδόξως η πρώτη ιδέα για την Αμβέρσα μου ήρθε ενώ βρισκόμουν στην Γενεύη. Η συνεργασία με την Nalyssa νομίζω το απογείωσε. Πέρα από φοβερή ερμηνεύτρια, είναι και νίντζα των ηχογραφήσεων. Ήρθε, τα είπε όλα τέλεια με ένα τέικ, με άφησε άφωνο και έφυγε.
2. Ακίδα
Είναι ίσως το κομμάτι που αγαπώ περισσότερο, ένα τραγούδι που προσπαθεί να αποτυπώσει μια εντύπωση που αρχικά έπαιρνα από τους φίλους μου και που πλέον αναγνωρίζω ως την “γενιά” μου.
3. Χρυσαλίδα
Είναι κάτι που συνηθίζω να λέω και στα λάιβ. Αυτό το τραγούδι είναι γραμμένο από κλάματα μωρών. Εννοώντας, ότι έχω σαμπλάρει όντως το κλάμα ενός μωρού και το έχω “πειράξει”, με αποτέλεσμα αυτά τα pads (απλωμένοι ήχοι) που από μέσα τους αναδύονται διάφορες οργανικές υφές. Το κομμάτι λέγεται "Χρυσαλίδα", σαν φόρος τιμής στον Κ.ΒΗΤΑ που άκουγα πολύ εκείνη την περίοδο.
4. Δεν Με Νοιάζει
Το πιο fun κομμάτι του δίσκου. Μπουμ μπαπ και κοντραμπάσο! Οι δεύτερες φωνές που έκανα στο τελευταίο ρεφρέν του κομματιού ήταν η αγαπημένη μου στιγμή από όλη την διαδικασία των ηχογραφήσεων. Σε αυτό το τραγούδι κάνουμε φοβερή εκτέλεση με τον Κριστόφ όταν παίζουμε μαζί.
5. Χωρίς Ντροπή
Ένα κομμάτι χωρισμένο στα δύο. Επηρεασμένος σίγουρα και από τον Frank Ocean και το Nights. Το δεύτερο μισό το είχαμε γράψει με την τότε μπάντα μας “Αλκμάνος 8”, που αποτελούταν από εμένα, τον Παντελή Πιλάβιο, την Κορίνα Γαλλίκα και τον Γιώργο Μαρκάκη. Τα δύο σημεία του κομματιού έχουν κάτι καθαρτικό, το καθένα με άλλον τρόπο.
6. Πάτο
Το πρώτο κομμάτι που έγραψα από τον δίσκο. Κάπου το 2015, ήταν μια μέρα που δεν την πάλευα καθόλου και αποφάσισα να γράψω ένα κομμάτι χωρίς προσδοκίες, απλά για να περάσω την ώρα μου και να περιγράψω τι αισθανόμουν εκείνη την ώρα. Η μέθοδος που ακολούθησα ήταν ψιλοτυχαία. Επαιξα το πρώτο chord progression που μου ήρθε στο μυαλό και μετά έγραψα ένα δεξί χέρι πιάνου χωρίς να κοιτάω και να σκέφτομαι τι παίζω, μάλιστα πολλά σημεία τα έπαιξα με τον αγκώνα μου. Επικεντρώθηκα μονάχα στη ρυθμολογία των φράσεων και στο αν ήθελα η μελωδία να ανεβαίνει ή να κατεβαίνει. Μετά πήρα αυτό το υλικό από ηχογραφήσεις και έκοψα/έραψα τα σημεία που μου λειτουργούσαν. Οι στίχοι βγήκανε σαν freestyle.
7. Το Καλό ft. Despinis Trichromi
Το έγραψα οδηγώντας και τραγουδώντας. Το αίμα μου έβραζε και στο αυτοκίνητο δεν έχω ράδιο. Έτσι, ξεκίνησα να χτυπάω το ζεϊμπέκικο στο τιμόνι και να τραγουδάω τους στίχους που εκείνη την ώρα έβρισκα. Μόλις έφτασα σπίτι, έκατσα και ηχογράφησα ντέμο του κομματιού. Το είχα στείλει στον Κραουνάκη μέσα από έναν φίλο και εκείνος μου είπε ότι πρέπει να το τραγουδήσει η Στανίση. Τελικά αποφάσισα να το τραγουδήσω μαζί με την Τρίχρωμη και βγήκε πιο καλό από ό,τι μπορούσα να ονειρευτώ, αλλά θα ήθελα πάρα πολύ να ακούσω την εκτέλεση της Στανίση. Please make it happen!
8. Πάντα
Θελωνασφουγγαρίσωταπάντα!Θελωνασφουγγαρίσωταπάντα!
9. Τοπίο ft. Simone Niarou
Το γράψαμε την ίδια μέρα με την Αμβέρσα, σε μια τρομερά δημιουργική συνάντηση που κάναμε με τον Παντελή. Τους στίχους τους είχα γράψει σε ένα αεροπλάνο, ενώ διάβαζα ένα δοκίμιο του Agamben για την έννοια του τοπίου. Η συνεργασία με την Σιμώνη Νιάρου ήτανε meant to be. Την πέτυχα τυχαία σε ένα μαγαζί και της είπα ότι ψάχνω μονωδό για ένα κομμάτι που γράφω και τότε μου αποκάλυψε πως πρόσφατα είχε ξεκινήσει να εξασκείται στην μονωδία. Σταμάτησα να ψάχνω και βρεθήκαμε για ηχογράφηση!
10. Καλοκαιρινά Αγόρια
Είναι ένα κομμάτι που μιλάει για τον χρόνο. Κλαίγοντας το έγραψα και κλαίγοντας το λέω συνήθως και στα λάιβ. Μέρος του κοινού κλαίει μαζί. Για πλάκα με τους φίλους λέμε ότι πρέπει να μοιράζω χαρτομάντιλα πριν το παίξω. Νιώθω μεγάλη ευγνωμοσύνη για μηνύματα που έχω λάβει από τον κόσμο σχετικά με αυτό το κομμάτι, όπως και για την Καλλιόπη που πραγματικά το αισθάνθηκε και το στόλισε με το ταλέντο της.
