Τρία
Λάμδα
Track by Track
Απόψε (Πέμπτη, 19/5) οι Λάμδα θα ανέβουν στη σκηνή του Temple (Ιάκχου 17, Γκάζι).
Οι Λάμδα είναι μία από τις πιο δυνατές σύγχρονες ελληνόστιχες μπάντες. Στους τρεις δίσκους τους ("λάμδα" - 2013, "Η Επόμενη Μέρα" - 2015, "Τρία" - 2021) χτίζουν τα συμπαγή και ξεχωριστά ηχητικά τους σύμπαντα, μέσα στα οποία στροβιλίζονται με ποιητική μανία οι στίχοι του τραγουδιστή της μπάντας, Παντελή Νικηφόρου.
Εστιάζοντας στο τελευταίο άλμπουμ τους, το οποίο επέλεξα ως το πιο αγαπημένο μου για το 2021 (check here), να αναφέρω - συμπληρωματικά στο review που είχα γράψει με την κυκλοφορία του δίσκου (Οκτώβριος 22) - πως όσο κι αν ο χρόνος περνά και οι εποχές αλλάζουν, το "Τρία" παραμένει άφθαρτο και συγχρόνως ξεδιπλώνει και καινούριες αρετές, ανοίγοντας νέες μυστικές πόρτες που οδηγούν σε νέες μουσικές περιπέτειες... Είναι ένα διαχρονικό δισκογράφημα - ένας δίσκος με ισχυρό και ευδιάκριτο αποτύπωμα.
Με αφορμή την αποψινή συναυλία της μπάντας, με χαρά καλωσορίζουμε τον Παντελή στο Υπόγειο για ένα track by track στα κομμάτια του "Τρία".
‘Ανοιξη
Μέρες καραντίνας. Πρωτοφανής ησυχία. Ανησυχία για το άγνωστο. Φόβος πως δεν θα ειναι ποτέ ξανά ο κόσμος όπως τον ξέραμε.
Καλοκαιρινό
Παραλίες γεμάτες θάνατο και ξενοιασιά. Διακοπές και προσφυγιά. Ο πνιγμός αλλη μια είδηση. Θεαματική διάσταση των νεκρών του Αιγαίου όπως και στην Άνοιξη.
Πατέρας
Εκείνος που με πρόσχημα την φροντίδα και την αγάπη βασανίζει, στο τέλος εκτελείται απο το θύμα του. Αρχέγονο σχήμα που φαντασιωνόμαστε να πραγματώνει το τέλος της πατριαρχίας.
Καθημερινοί και αθώοι
Ξεκίνησε να γράφεται οταν έπεσε στα χέρια μας "Η δίκη του Άιχμαν της Χάνα Άρεντ" και ολοκληρώθηκε με τη δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου.
Ο Άιχμαν ηταν ο άνθρωπος που συνέλαβε την ιδέα της τελικής λύσης του εβραικου ζητηματος .Ένας συνηθισμένος ευσυνείδητος πολίτης που εκτελούσε εντολές.
Στον Γ. Φιλιππίδη
Να μη φοβάσαι τα σκυλιά που αλυχτάνε
στη λάμψη ενός ξοδεμένου φεγγαριού,
να μη φοβάσαι τα σκυλιά που γρυλίζουν
απ’ τα βάθη του στέρφου πηγαδιού,
να μη φοβάσαι τα σκυλιά που ξεσχίζουν
κάθε αφανέρωτου λογισμού τις σάρκες.
Γιώργος Φιλιππίδης (1977-1997)
Σφήκες
Αναφέρεται στην οικογένεια του γραφόντος. Πρώτη απόπειρα έκθεσης χωρίς συμπεράσματα και περιττές σοφίες.
Πόλεις-θηρία
Ζωή υπο προυποθέσεις. Πόλεις χτισμένες για λευκούς αρτιμελείς και ευκατάστατους άνδρες. Βίαιες απέναντι στους ανεπαρκείς.
Μπροστά στο τέλος της
Η αγάπη στέκει μπροστά στο τέλος της έτοιμη για την επόμενη ματαίωση. Νέος κύκλος αγωνίας ξεκινά.
Μεταμόρφωση
Γράφτηκε ξημέρωμα μονοκοντυλιά. Έρωτας χωρίς δεσμά και φύλα, μόνο γύμνια και σώματα. Η ομορφιά θα ανθίσει.
Όλοι μαζί μια μοναξιά
Το ακατανόητο του χωρισμού. Το παράδοξο του να χάνεις κάποιον με τον οποίο ζεις χρόνια και τελικά η παραδοχή της απουσίας. Όλοι φαινομενικά μαζί και στην πραγματικότητα ο καθένας στη μοναξιά του.
