15 Ένοχες Απολαύσεις
(Teorak Rules)
Η παρακάτω λίστα παρουσιάζει χρονολογικά 15 cult διαμαντάκια της ελληνικής μουσικής, εν πολλοίς ξεχασμένα στο ταλαιπωρημένο χρονοντούλαπο της Ελληνικής πολιτιστικής ιστορίας. Θεώρησα χρέος μου να τα επαναφέρω στην επιφάνεια, όπως 100% τους αξίζει. Δεκαπέντε απόλυτες ένοχες απολαύσεις που ελπίζω να τους προσφέρετε απλόχερα και γενναιόδωρα το σεβασμό που τους αρμόζει. Δώστε βάρος και ιδιαίτερη προσοχή και στα βίντεο, τα περισσότερα είναι τα επίσημα της εποχής και είναι ιστορικής σημασίας. Σάς ζητάω προκαταβολικά συγγνώμη για τον σαρκαστικό και περιπαικτικό μου τόνο στην περιγραφή της παρούσας λίστας, δεν είναι παρά ένας μηχανισμός άμυνας στα κύματα νοσταλγίας και συγκίνησης που με σκέπασαν όσο καταπιάστηκα με το συγκεκριμένο θέμα.
Υ.Γ.
Δυο λόγια για την φωτογραφία που βλέπετε παραπάνω: Πρόκειται για τον Θοδωρή Ρακιτζή, γνωστό και ως Teorak από το mail που ανέφερε συχνά-πυκνά στις τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές εκπομπές του ως δίαυλο επικοινωνίας με τους πιστούς οπαδούς του ([email protected]). Η εν λόγω μορφή υπηρέτησε την ελληνική cult μουσική με κάθε τρόπο και κάθε μέσο επί σειρά δεκαετιών, είτε από το μετερίζι του ραδιοφώνου και της τηλεόρασης, είτε από το πόστο του Ντι Τζέι σε γνωστά στέκια-φωλιές της undergroung undercover Ελληνικής σκηνής. Φήμες λένε πως είναι ξάδερφος του απόλυτου Έλληνα guilty pleasure καλλιτέχνη Μιχάλη Ρακιντζή, ωστόσο άγνωστο παραμένει γιατί στο δικό του επίθετο δεν βλέπουμε το "νι" ανάμεσα στο "γιώτα" και στο "ταυ". Όπως και να'χει, ήταν ιστορικός, αδιάκοπος και πέρα ως πέρα ανιδιοτελής ο αγώνας του Θοδωρή στα τηλεοπτικά παράθυρα την Άνοιξη του 2002, προσπαθώντας να δικαιολογήσει την παταγώδη αποτυχία του τοτέμ του Μιχάλη στο διαγωνισμό της Eurovision εκείνη την αποφράδα χρονιά. Ο συγκεκριμένος αγώνας χάρισε στον Θοδωρή μία θέση στο πλευρό της κυρίας Λαμπίρη στο μεσημεριανό της show, όπου ο ήρωάς μας βρέθηκε στη θέση να σχολιάζει χίλια δυο άλλα θέματα πέραν της μουσικής, όπως μόδα, ριάλιτι, celebrity fights, τηλεθέαση κλπ. Η σπάνια φωτογραφία που βλέπετε τα λέει όλα για το cult μεγαλείο του Ρακιτζή: Στέκεται δίπλα στο μοτοσακό του, με χαμόγελο που αφοπλίζει, κατορθώνοντας στο δεξί του χέρι να κρατάει τρία βασικά συστατικά του σύγχρονου ελληνικού πολιτισμού: τον φραπέ (από το χρώμα του μοιάζει γλυκός με γάλα), τα τσιγάρα του (99% είναι Winston) και το κινητό του (στάθηκε αδύνατη η ταυτοποίηση του μοντέλου). Αυτά για τον μοναδικό Θοδωρή Ρακιτζή, ακολουθεί η λίστα.
1. Σταμάτης Γαρδέλης Band - Σπάσε (1983)
Από την ταινία του Γιάννη Δαλιανίδη 'Καμικάζι Αγάπη Μου' (1983) με πρωταγωνιστές τον Στάθη Ψάλτη και τον Σταμάτη Γαρδέλη. Τι να πρωτοπείς για αυτό το τραγούδι, τι να πρωτοσχολιάσεις για το...βίντεο κλιπ (απόσπασμα από την ταινία); Στο 1'47" της διάρκειάς του, προλαβαίνεις και παθαίνεις 3-4 βαρβάτα πολιτισμικά σοκ, με πρώτο και καλύτερο την λιτή και απέριττη αμφίεση του κιμπορντίστα, ο οποίος την έχει δει "μαμιάς" της γειτονιάς και δρα πραγματικά τρομακτικά για οποιονδήποτε τηλεθεατή, ανεξαρτήτου φύλου. Στην έναρξη επίσης, κάνει αμέσως εντύπωση το αεροπλάνο της Ολυμπιακής, το οποίο αμέριμνο συνεχίζει τη διαδικασία προσγείωσής του, αγνοώντας τα μεγαλεία που συμβαίνουν στην απο κάτω ταράτσα της παραλιακής... Στο φινάλε δε, η ατάκα της κοπέλας "Αχτύπητο, θα καραφλιάσει το σύμπαν!", καθώς και τα υπονοούμενα-αστειάκια του Γαρδέλη για το 'Ερωτικό' των Μουσικών Ταξιαρχιών, που μόλις είχε κυκλοφορήσει, περνούν και αυτά στο πάνθεον της ελληνικής cult ιστορίας.
2. Dreamer & The Full Moon - Sandrina (1984)
Περνώντας σε πιο σοβαρά μονοπάτια, συναντάμε την μπάντα με τις κουκούλες. Οι φήμες λένε πως τα μέλη του συγκροτήματος τις φορούσαν ανελιπώς, για να μην τους αναγνωρίσουν οι γονείς τους, οι οποίοι ήταν αντίθετοι στο να ασχοληθούν τα παιδιά τους με τη μουσική και εξαιτίας της εγκαταλείψουν τις σπουδες τους. Και ποια ήταν τα...παιδιά τους; Μεταξύ άλλων, ο συγχωρεμένος ο Μάνος Ξυδούς και οι Γιώργος Γκικοδήμος και Γιάννης Ευσταθίου (μετέπειτα OPA). Το τραγούδι ηχογραφήθηκε το Καλοκαίρι του 1984 από τον Ξυδού και τον φίλο του μουσικό Νίκο Πιπινέλη. Στη συνέχεια το πήγαν σε κασέτα στην 'Αυτοκίνηση' και στο 'Make Up' (απ'τα μεγαλύτερα clubs της εποχής, ή -πιο σωστά- από τις μεγαλύτερες 'ντισκοτέκ' της εποχής) και έγινε (δικαίως) πάταγος. Το κομμάτι ακουγόταν παντού στην Ελλάδα, αλλά σημείωσε σημαντική επιτυχία και εκτός συνόρων. Κομματάρα...
3. Mariana [Κώστα Χαριτοδιπλωμένου] - Talk About Love (1985)
Φτάνουμε λοιπόν και στον Κώστα Χαριτοδιπλωμένο, ο οποίος άλλοτε έγραφε σε ελληνικό και άλλοτε σε αγγλικό στίχο. Το μαράζι του 'να κάνουμε επιτυχία και στο εξωτερικό' έτρωγε από παλιά τους έλληνες pop (και όχι μόνο) μουσικούς. Τα είχε καταφέρει αρκετά καλά σε αυτό τον προηγούμενο χρόνο (1984) με το 'Lost In The Night', αλλά στη λίστα μας μπαίνει αυτό το υπέρτατο pop διαμαντάκι με τη φωνή της Mariana. Δώσε βάση πλιζ τους στίχους, μιλάμε για την απόλυτη...νεανική αναισθησία. Επίσης, τσέκαρε στο βίντεο το χορό της Μαριάνας, παρατήρησε προσεκτικά τη σκηνοθεσία και τα εφφέ, υποκλίσου στο μεγαλείο γενικώς.
4. Ελένη Δήμου [Μιχάλη Ρακιντζή] - Δεν Πιστεύω (1987)
Και ιδού ο απόλυτος cult Έλληνας καλλιτέχνης, σ'ένα κομμάτι από το ντεμπούτο του 'Μωρό Μου Φάλτσο'. Εδώ μπορούμε να τον θαυμάσουμε έμμεσα, μέσα από τη φωνή της Ελένης Δήμου. Ναι, το Καλοκαίρι που η Εθνική Ελλάδος του Νίκου Γκάλη σήκωνε το Ευρωπαϊκό, ένα ακόμα μικρό και ανείπωτο θαύμα συντελείτο στο Ελληνικό στερέωμα, και αυτό δεν ήταν άλλο από την εμφάνιση του φαινομένου 'Μιχάλης Ρακιντζής'. Από τότε, μας έχει χαρίσει άπειρες στιγμές cult συγκίνησης και ανατριχίλας, με τελευταία φυσικά την εμφάνισή του στη Eurovision το 2002 με το έπος 'S.A.G.A.P.O'. Μετά χάθηκε απότομα (αναλύει ακόμα τους λόγους - σκευωρίες που τον οδήγησαν στην 17η θέση;) και αυτό φυσικά είναι πλήγμα...
5. Νίκος Νομικός - Τηλεφωνητής (1987)
Παραμένουμε στη χρονιά 'του Γκάλη, του Γιαννάκη, του Φιλίππου και των άλλων παιδιών', για να ασχοληθούμε και να αποτίσουμε φόρο τιμής στο Νίκο Νομικό (ναι, είναι ο πατέρας της Δέσποινας, της όμορφης βοηθού του Θέμου και του Περρή). Το συγκεκριμένο κομμάτι το θεωρώ σταθμό, όποτε το ακουώ θυμάμαι τον εαυτό μου 11 χρονών σε πολλές εκφάνσεις της καθημερινότητάς μου, με κορυφαία μια (πολύ άσχημη) τούμπα σε μια ταβέρνα παίζοντας βραδινό κρυφτό. Τα καμπανάκια στο ρεφραίν είναι μία μουσική πινελιά-παρέμβαση που πρέπει να έχεις ακούσει πριν αφήσεις τον μάταιο τούτο κόσμο. Πάτα play.
6. Κώστας Μπίγαλης - Ρίνα, Κατερίνα (1989)
Ένα ακόμα βαρύ χαρτί του ελληνικού cult. O Κώστας Μπίγαλης, αφού πρώτα δοκίμασε την τύχη του με ξένο στίχο με το φεστιβάλ-ευρεσιτεχνίας όνομα "BIG ALICE" (ντουέτο με την Μαριάννα Ευστρατίου), αποφάσισε να το ρίξει στα ελληνικά και ευχαριστούμε τον Θεό γι'αυτή του την επιλογή, καθώς το 1989 μας έδωσε το δίσκο 'Με Τον Ήλιο Στους Ιχθύς'. Η 'Ρίνα-Κατερίνα' είναι από κει και απλά...δεν υπάρχει. Εύγε Κώστα!
7. Δημήτρης Κατής & Εξόριστοι - Κάνω Μια Ευχή (1989)
Ενός λεπτού σιγή παρακαλώ... Πριν συνεχίσετε να διαβάζετε αυτές τις γραμμές, βεβαιωθείτε πως θα δείξετε τον απαραίτητο σεβασμό και τη δέουσα κατάνυξη, καθώς θα έρθετε σε επαφή με το μεγαλείο και το ανυπέρβλητο ανάστημα του μοναδικού Δημήτρη Κατή και με την αείμνηστη μεταλ-κλάσικ ροκ-ποπ κορν ροκ μπάντα του, τους Εξόριστους. Ένα από τα ιστορικότερα κομμάτια της προαναφερθείσας σκηνής, 'Κάνω Μια Ευχή', έχει θρέψει γενιές και γενιές ροκάδων ερωτευμένων. Official video included, το παλιό σήμα του Mega στο πάνω μέρος της οθόνης, δίνει μια extra cult νότα και απογειώνει περαιτέρω την απόλαυση.
8. Χρήστος Δάντης - Δακτυλικά Αποτυπώματα (1990)
Η δεκαετία του 1990 μας συστήνει στο μεγαλείο του Χρήστου Βλαχάκη (aka Χρήστος Δάντης). Κυκλοφορεί το δίσκο 'Δακτυλικά Αποτυπώματα', στον οποίο βρίσκεις -πέρα από το ομώνυμο αριστούργημα- τον ύμνο στα skinny κορίτσια 'Σκελετούλα', το...ευγένεστατο μπλουζ ("Σία, χορεύεις;") 'Σκάσε', καθώς και το υπέροχο 'έφτασε ο κόμπος στο χτένι' προσωπικό αγαπημένο 'Δεν Πάει Άλλο'. Μέγα σκάλωμα για μένα η εν λόγω κυκλοφορία, το Καλοκαίρι του 90 την έβγαλα με ανοιχτόχρωμο τζην και πορτοκαλί μπλουζάκι, σύμφωνος με την αμφίεση του Χρήστου στο παρακάτω video clip. Στο πάρτυ γενεθλίων μου, την 1η Σεπτεμβριου του ίδιου χρόνου, φορούσα το συγκεκριμένο συνολάκι και η συμμαθήτρια Ελένη μου έκανε δώρο το βινύλιο, το οποίο ακόμα κοσμεί τη δισκοθήκη μου. Σ'ευχαριστώ και πάλι Ελένη.
9. Μιχάλης Ρακιντζής - Προκαλείς (1990)
Επιστροφή στο φαινόμενο του Μιχαλή Ρακιντζή. Αυτή τη φορά ακούμε και τη φωνούλα του, δεν είναι εδώ η Ελενίτσα η Δήμου για να μας ξενερώνει. Rakintzis full experience λοιπόν, με ένα κομμάτι από το άλμπουμ 'Απαγωγή', το 'Προκαλείς'. Μ'είχε στοιχειώσει εξίσου όπως το προηγούμενο (Δακτυλικά Αποτυπώματα), μόνο που εδώ είχα ερωτευτεί την πρωταγωνίστρια του video clip, η οποία μόλις προχτές και φτιάχνοντας αυτό το post ανακάλυψα πως ήταν η Ελένη Μενεγάκη. Μέγας είσαι Κύριε! Κάθε μεσημέρι, περίμενα πώς και πώς να αρχίσει η μουσική εκπομπή του Mega 'Κοκταίηλ' για να συναντηθώ με τον έρωτά μου, και τελικά αυτός ήταν η Ελένη. Αχ! Ελένη! Και ο Μιχαλάκης όμως είναι ερωτεύσιμος στο video clip, καμάρωσέ τον, με το άσπρο παντελόνι του, το άσπρο πουκάμισο, το άσπρο σακάκι, την άσπρη γραβάτα, τις άσπρες κάλτσες και τα άσπρα παπούτσια του! :)
10. Ριφιφί - Φίλα Με (1991)
Άλλο ένα μπλουζ, άλλος ένας ύμνος που έχει μεγαλώσει τουλάχιστον δύο γενιές ερωτευμένων ροκάδων. Η παρουσία του ντράμερ των Panx Romana Δημήτρη Δημητράκα στην μπάντα, αποτέλεσε το τέλειο άλλοθι για όλους τους απανταχού ροκάδες, μεταλάδες και πανκάδες να σιγοτραγουδήσουν το υπερκαψούρικο ρεφραίν κλείνοντας τα μάτια... Classic!
11. O.P.A. - Κομπολόι (1992)
Είμαστε στο 1992 και το rap που μας δείχνει το MTV τα τελευταία 2-3 χρόνια (Public Enemy, Kid Frost κ.α.) βρίσκει τους Έλληνες αντιπροσώπους του! Οι Γιώργος Γκικοδήμος και Γιάννης Ευσταθίου (μας απασχόλησαν λίγο πριν με το 'Sandrina') φτιάχνουν τους O.P.A. κόβουν το 'τραγούδισμα' και αρχίζουν το 'ραπάρισμα'. Εντάξει, ακούγεται ολίγον τι γελοίο 21 χρόνια μετά, αλλά τότε όλοι στα προαύλια των Λυκείων λέγαμε "Πω, πω! Τι κάνανε οι άνθρωποι; Είναι πολλά χρόνια μπροστά!"... Κούνια που μας κούναγε, με την έννοια πως λίγο αργότερα τον ίδιο χρόνο θα κυκλοφορούσε και το ντεμπουτο των Στέρεο Νόβα και εκεί θα βλέπαμε τι σημαίνει 'είναι πολλά χρόνια μπροστά', αλλά αυτό δεν έχει την παραμικρή σημασία γι'αυτό το άρθρο, οι Στέρεο Νόβα ήταν 'κουλτούρα', ενώ οι O.P.A. ήτανε mega cult. "Του εργάτη το ρολόι έχετε κάνει κομπολόι' λέμε!!!
12. Γιώργος Τσίγκος Και Μαύροι Κύκλοι - Ρέκβιεμ (1992)
Αν με την περίπτωση του κυρίου Δημήτρη Κατή σας ζήτησα σεβασμό και κατάνυξη, τώρα που θα ασχοληθούμε με τον Γιώργο Τσίγκο σας ζητώ να κλάψετε. Δώσε πόνο Γιώργο! Αν και η αναμενόμενη επιλογή για τη συγκεκριμένη cult λίστα θα ήταν το έπος 'Τετραγωνισμένα Φύλλα', επέλεξα ένα λιγότερο γνωστό άσμα, κι αυτό διότι το θεωρώ ανυπέρβλητο... Απλώς πάτα play, αφέσου στα κιθαριστικά αρπίσματα και θυμήσου: 'Είναι ώρες που κοιτάς το ταβάνι, δεν έχεις βγάλει μιλιά, γιατί ρε φίλε, γιατί να το κάνει;' ή 'Στα δεκάξι του κλέφτης και χρήστης ηρωίνης' και φυσικά το αποκορύφωμα 'Μας πείσανε αδερφέ μου, μας πείσανε;' και μετά έρχεται η λύτρωση με ολίγον από metal. Από το δίσκο 'Οι Χαμένοι Ποιητές Μας', ο οποίος δεν έλεγε να βγει από το πλατώ του πικάπ μου το Χειμώνα του 1992 εξαιτίας αυτού του τραγουδιού.
13. Αρης Τομας - Κοντα Σου (1993)
Και φτάνουμε και στον κύριο Aris Tomas, ο οποίος ήρθε από την Αμερική να μας διδάξει μοντέρνα χορευτική μουσική και να μας ταϊσει μπανάνες (βλ. το συγκλονιστικό single 'Φάε Την Μπανάνα'). Θυμάμαι ακόμα την απογοήτευσή μου όταν το δεκαπενταμελές του Λυκείου μου ενόψει πενταήμερης κανόνιζε συναυλία στο αμφιθέατρο του σχολείου με τον εν λόγω καλλιτέχνη ("Ρε παιδιά, φέρτε τη Λευκή Συμφωνία, γείτονες είναι τα παιδιά!" - Δάσος Χαϊδαρίου). Μοιραία, δεν μπόρεσα να εκτιμήσω την εμπειρία που έζησα τότε, μία σκηνική παρουσία μεγατόνων, η οποία συνοδευόταν και από δύο υπέροχες ημίγυμνες κοπέλες, τις οποίες όμως ντρεπόμουν να κοιτάξω (πόσο φλώρος ήμουν μια ζωή!). Το συγκεκριμένο τραγούδι όμως το είχα καταευχαριστηθεί και εκτιμήσει στην ώρα του.
14. Tabula Rasa - Χριστίνα (1995)
Και περνάμε σε metalcore μονοπάτια για να παρακολουθήσουμε μια συνηθισμένη ιστορία έρωτα, ζήλειας, απιστίας και πάθους, η οποία διαδραματίζεται στο χώρο ενός λυκείου. Τρυφεροί και αθώοι στίχοι (όπως αρμόζει στη συγκεκριμένη ηλικία βέβαια), εφηβικός ρομαντισμός και τα μυαλά στα κάγκελα: "Σήμερα η μέρα ήτανε μ...ί", "Μωρή Χριστίνα τι πράγματα είν' αυτά;" και δεν συμμαζεύεται. Έπος!
15. Tsopana Rave - Δώς Μου Δυo Κατοστάρικα [Δώσε ο,τι έχεις] (1997)
Πέντε χρόνια πριν η δραχμή μας αποχαιρετήσει και δώσει τη θέση της στο "ισχυρό" ευρώ (ε, ρε γλέντια!), οι Tsopana Rave μας δίνουν ένα από τα τελευταία τραγούδια που γράφτηκαν γι'αυτήν, είναι πολύ πιθανόν να είναι το κύκνειο άσμα της στα μουσικά δρώμενα αυτού του τόπου (εκτός κι αν επιστρέψει δριμύτερη). Το 'Δώσε Ό,τι Έχεις' έκανε θραύση στα τέλη της δεκαετίας του '90. Εμένα με βρήκε φοιτητή στο Λονδίνο, είχα όμως προμηθευτεί σε κασέτα το συγκεκριμένο 'hit', το ακούγαμε στις εστίες με τους άλλους Έλληνες και ξεκαρδιζόμασταν. Ένα βράδυ ένας Άγγλος μας ρώτησε γιατί γελάμε και με βάλανε οι αθεόφοβοι οι φίλοι μου να του μεταφράσω τους στίχους. "Give me one pound" και λοιπά... Το αποτέλεσμα στα αγγλικά και η όλη εικόνα ήταν ακόμα πιο ξεκαρδιστική απ'το original...
