Τα 10 Κομμάτια του Μήνα
Μάιος 2020
Ο Μάιος ξεκίνησε με την παύση του lockdown και τη σταδιακή άρση των μέτρων της καραντίντας. Ήταν ο μήνας που βγήκαμε έξω. Η επιστροφή στη ζωή. Ανοίξαμε τις πόρτες να μπει ο ήλιος, άσχετα που τελικά μπήκαν χείμαρροι βροχής. Ανοίξαμε τις πόρτες και βγήκαμε στους δρόμους, άλλοι φοβισμένοι, άλλοι κάπως πιο ανέμελοι, άλλοι με γουρλωμένα αχόρταγα μάτια και άλλοι με μισόκλειστα, σαν υπνωτισμένοι και αγουροξυπνημένοι από ένα περίεργο όνειρο. Οι νέοι έκαναν πάρτυ στις πλατείες και η αστυνομία τους μάζευε. Οι γέροι είδαν τα εγγόνια τους και οι μεσαίοι παρατηρούσαν αποσβολωμένοι. Κάποιοι είπαν πως δεν ήταν τίποτα και ήταν ψέμα, μα κάποιοι που δεν την έβγαλαν και δεν βγήκαν ποτέ ξανά έξω στον ήλιο και δεν βράχηκαν ποτέ ξανά από τη βροχή (μού) θυμίζουν πως ο ιός υπήρχε και δεν ήταν ψέμα. Και υπάρχει ακόμα.
Οι άνθρωποι δεν άργησαν να αρχίσουν πάλι να μαλώνουν, σφιγμένοι στη γροθιά της διχόνοιας και του μίσους της νέας εποχής.
Όπως ένας DJ μιξάρει μαεστρικά τα κομμάτια του, αρμονικά και δίχως δευτερόλεπτο να τα χωρίζει, έτσι τα γεγονότα τους τελευταίους μήνες διαδέχονται το ένα το άλλο. Μόνο που εδώ δεν έχουμε διασκέδαση, χορούς και μουσικές, αλλά ατέλειωτο ζόφο. Στις 25 Μαϊου ο 47χρονος Αφροαμερικανός George Floyd δολοφονήθηκε κατά τη διάρκεια της σύλληψής του στη Μιννεάπολη από τον αστυνομικό Derek Chauvin, ο οποίος επί 8 λεπτά και 46 δευτερόλεπτα πίεζε με το γόνατό του το λαιμό του Floyd, που εντέλει κατέληξε από ασφυξία, παρόλες τις απεγνωσμένες εκκλήσεις του πως δεν μπορεί να πάρει ανάσα. "Please I Can't Breathe". Η δολοφονία βιντεοσκοπήθηκε από περαστικό και το βίντεο έκανε το γύρο του κόσμου. Ακολούθησαν διαδηλώσεις διαμαρτυρίας σε πολλές πόλεις των Η.Π.Α., αλλά και σε άλλες χώρες, κατά τη διάρκεια των οποίων συνέβησαν τεράστιες καταστροφές, αν θες τη γνώμη μου δικαιολογημένες. Όταν σπέρνεις ανέμους, θερίζεις θύελλες. Η αστυνομική καταστολή στο κύμα των διαδηλώσεων γίνεται βιαιότατη και γεννάει αμέτρητες συλλήψεις, άπειρο ξύλο, αλλά και κανούριους θανάτους... Ο Trump μιλάει για παρέμβαση του στρατού και μια μέρα, με τους διαδηλωτές έξω από τον Λευκό Οίκο, κρύβεται στα καταφύγια του πρωθυπουργικού μεγάρου. Την επομένη εμφανίζεται με τη Βίβλο στο χέρι. O Trump είναι ανίκανος και επικίνδυνος, ο Trump είναι ανθρώπινο σκουπίδι. Δεν είναι ο μόνος στη Γη. Είναι, όμως, ο Πλανητάρχης...
Εγώ το Μάιο ήμουν σε άρνηση και σε μια περίεργη καταστολή. Επέστρεψα στο γραφείο μου στις 4 του μήνα και άρχισα να δουλεύω ασταμάτητα για να γλιτώσω το κραχ. Δεν έκανα τίποτα από αυτά που σχεδίαζα τις μέρες της καραντίνας και δεν είδα κανέναν άνθρωπο απ' όλους αυτούς που μου είχαν λείψει. Σταμάτησα να ακούω (πολλή) μουσική και έγραψα ελάχιστα σε αυτό το site, έγραψα το λιγότερο εδώ και πέντε χρόνια. Έπαιξα πρώτη φορά FIFA στο Playstation και το παράκανα. Σήμερα το πρωί σηκώθηκα και συνειδητοποίησα πως δεν μπορώ να αναπνεύσω. Γιατί όταν ένας άνθρωπος σε αυτή τη Γη πεθαίνει επειδή κάποιος δεν τον αφήνει να αναπνεύσει, τότε κανείς μας δεν μπορεί να αναπνεύσει. Για την ακρίβεια, κανείς μας δεν νοείται να μπορεί να αναπνεύσει και πρέπει να κάνει κάτι γι αυτό. Μόνος του πρώτα και όλοι μας μετά.
Ακολουθούν τα 10 πιο χιλιοπαιγμένα κομμάτια του Υπογείου για το μήνα Mάιο, ελληνικά και ξένα, σε κάπως αρμονικά ενωμένη σειρά, ανεξάρτητα από τη χρονολογία κυκλοφορίας και το είδος τους. Στο τέλος του άρθρου, τα δέκα τραγούδια στο spotify.
1. High Street Spasm - Cavern Of Anti-Matter (2020)
Οι Cavern of Anti- Matter, η μπάντα που έφτιαξαν τα δύο πρώην μέλη των θρυλικών Stereolab Tim Gane (κιθάρες) και Joe Dilworth (drums), με την προσθήκη του Holger Zapf (synths), και βαρέως μας απασχόλησαν το 2016 με τη s/t δισκάρα τους, κυκλοφόρησαν στις 12 Μαϊου το soundtrack που είχαν φτιάξει για τη Βρετανική comedy horror ταινία "In Fabric" (2018). Από εκεί το μεγαλοφυές "High Street Spasm"...
2. Enfant - El Michels Affair feat. The Shacks (2020)
Ο δαιμόνιος Leon Michels και το πάντα αγαπητό και ξεχωριστό project του ονόματι El Michels Affair, κυκλοφόρησαν τον Μάιο (8/5) το νέο τους πόνημα "Adult Themes". Στο παρόν track "Enfants", στο πλάι του Leon και της παρέας τους βρίσκουμε για ακόμα μία φορά (βλ. "Tearz"/2017)το ντουέτο των The Shacks και απολαμβάνουμε τα αισθαντικά ατμοσφαιρικά φωνητικά της 22χρονης Shannon Wise.
3. Ηλιαχτίδα - Melentini (2020)
Η Μελεντίνη κυκλοφόρησε στις 12 Μαϊου μέσω της Veego Records το δίσκο της "9 songs for post-greek films" και είναι, όπως λέει και ο τίτλος του, μία συλλογή τραγουδιών της Ελληνίδας μουσικού που έχει συνθέσει για ταινίες τα τελευταία 7 χρόνια (2013-2020). Είναι ένα εξαίσιo δισκογράφημα εν γένει, από το οποίο όμως ακαριαία ξεχώρισα την "Ηλιαχτίδα", που είχε γραφτεί για την ταινία του Στέργιου Πάσχου, "Άφτερλωβ" (2016). Βασισμένο στο classic "Happy Together" των The Turtles (1967).
4. Clear The Air - Jacco Gardner (2013)
Τις μέρες του Μαϊου άκουσα πολύ Jacco Gardner, ετοιμάζοντας για το Υπόγειο ένα αφιέρωμα στον αγαπημένο Ολλανδό μουσικό. Το οποίο αφιέρωμα θα είχε τώρα δημοσιευτεί αν δεν είχα μπλέξει στα εθιστικά πλοκάμια του FIFA που ανάφερα στον πρόλογο... Μεταξύ πολλών υπέροχων κομματιών του Jacco, επέλεξα το "Clear The Air", ως ένα από τα πιο αντιπροσωπευτικά της ως τώρα πορείας του και ως το πρώτο του που άκουσα εγώ πριν εφτά χρόνια (πώς πέρασαν έτσι τα άτιμα!). Από το debut του "Cabinet of Curiosities" του 2013.
5. Swim and Sleep (Like a Shark) - Unknown Mortal Orchestra (2013)
Η δυσκολία μου να δεχτώ και συνειδητοποιήσω πως τα 10's αποτελούν παρελθόν και πως τον ερχόμενο Σεπτέμβριο γίνομαι 44 χρονών, με οδήγησαν σε μια μοναχική απέραντη και νοσταλγική βραδιά-αφιέρωμα της μουσικής δεκαετίας που μας άφησε πριν λίγους μήνες, που με όσα ακολούθησαν μοιάζουν χρόνια... Μία από τις πολλές στάσεις που έκανα εκείνη την περίεργη νύχτα ήταν αυτή εδώ - ένα κομμάτι που αγαπάω απέραντα και δεν βαριέμαι ποτέ: Νέα Ζηλανδία, με βάση το Portland των H.Π.Α., Unknown Mortal Orchestra, "Swim and Sleep (Like a Shark)". Το leading sigle του δεύτερου δίσκου της μπάντας του Ruban Nielson, "ΙΙ", που κυκλοφόρησε το 2013.
6. Α Hero's Death - Fontaines D.C. (2020)
Τα wonderkids από το Δουβλίνο είναι πανέτοιμα για τη sophomore κυκλοφορία τους ("A Hero's Death", out 29/7), μόλις ένα χρόνο ύστερα από το αφοπλιστικό debut "Dogrel" (No1 Υπόγειος δίσκος για το 2019 - check here), και μέσα στο Μάιο μας έδωσαν το πρώτο δείγμα, το ομώνυμο track. Είναι υπέροχο, φρέσκο, μεγαλυφυές και άκρως εθιστικό.
* Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, ήρθε και το single No2 "I Don't Belong".
7. Deadlines (Thoughtful) - Carseat Headrest (2020)
Το νέο άλμπουμ των Toledo and Co. μού φάνηκε κάπως άνισο και εντέλει αρκετά μπερδεμένο ("Making A Door Less Open", out 1/5 - check review here). Δεν μπόρεσα, όμως, να μην υποκλιθώ και να υποκύψω σε κάποια συγκεκριμένα tracks, όπως για παράδειγμα στο κάτωθι "Deadlines (Thoughtful)", το οποίο με την ηλεκτροφόρα μυστήρια ενέργειά του με ανάγκασε σε διαδοχικά repeats...
8. Χαμομήλι - My Wet Calvin (2020)
Απόσπασμα από το κείμενό μου στα Local News του Υπογείου:
Η επιστροφή των My Wet Calvin είναι μια απέραντη 11λεπτη (!) ολόφρεσκη ελληνόστιχη ομορφιά και ήδη μας έχει πάρει τα μυαλά. "Χοροπηδάει" μαεστρικά από genre σε genre, αβίαστα περιδιαβαίνει σε ήχους και τεχνοτροπίες, με στίχους ξυράφια και εικόνες ολόζώντανες, δημιουργώντας εντέλει ένα ξεχωριστό, ως και ρηξικέλευθο, αποτέλεσμα. Σούπερ και το video που "ντύνει" το track. Δεν ξέρουμε ακόμα αν είναι προάγγελος ενός νέου δίσκου, 8 χρόνια μετά το "Happened Before" του 2012, αλλά όπως και να χει στέκει και από μόνο του σαν ένα αυτάρκες και πολύ σημαντικό δισκογράφημα/single. Κυκλοφορεί από την Inner Ear Records.
9. Κόψε το Χέρι - The Boy (2011)
Spoiler: Τις επόμενες μέρες θα δημοσιευτεί στο Υπόγειο ένα longread (10.000+ λέξεις) αφιέρωμα στον Αλέξανδρο Βούλγαρη aka The Boy. Το έχει γράψει ο αδερφός μου Δημήτρης, αλλά το Βουλγαρικό κύμα έφτασε προφανώς και σε μένα, καθώς έκανα το κλασικό "σκούπισμα" στο κείμενο. Εκείνες τις (πολλές) ώρες του editing, τα ηχεία μου είχαν πλημμυρίσει με Αγόρι. Εδώ το "Κόψε το Χέρι", το οποίο ένα βράδυ με έκανε για ακόμα μία φορά να βουρκώσω. Από την "Ηλιοθεραπεία" του 2011.
10. Τειρεσίας - Θανάσης Παπακωνσταντίνου feat. Σωκράτης Μάλαμας (2002)
Την ημέρα της ελευθερίας, της άρσης του lockdown, στις 4 Μαϊου, επέστρεψα στο γραφείο έπειτα από 50 μέρες. Μπήκα στο ταξί του Υπόγειου comrade Nick Pamouk και κάπου στη Λυκόβρυση μπήκε μέσα στο αμάξι ο Τειρεσίας. Έσπασε τα ηχεία και βύθισε το ξερακιανό του κορμί στο πίσω κάθισμα. Ήταν περίεργο να τον ακούς στην παρούσα συνθήκη, απέκτησε μέσα μου ακαριαία μία νέα στοιχειωμένη μαγεία, οι στίχοι "έγραψαν" νέα νοήματα και απέκτησαν νέους ανταριασμένους συμβολισμούς. Το ίδιο σκέφτηκε και ο Νίκος. Ακούγαμε μετά το τραγούδι για καμιά βδομάδα κάθε μέρα.
Όχι, βέβαια, πως ο "Τειρεσίας" περίμενε τον κορωνοϊό και την καραντίνα για να αποκαλύψει το μεγαλείο του, είναι ένα αριστούργημα ούτως ή άλλως - σίγουρα στα καλύτερα κομμάτια του Θανάση ever. Από τη δισκάρα "Αγρύπνια" του 2002.
Τα Κομμάτια του Μήνα Μαϊου στο Spotify:
