Τα 10 Κομμάτια του Μήνα
Σεπτέμβριος 2021
Σεπτέμβριος. Ο μήνας που φτιάχνουμε προγράμματα, σε excel και σε χαρτιά με ορθογώνια κουτάκια...
Κάπου στα μέσα του μήνα είχα μια συνεδρία με την 17χρονη Κ. Η Κ. γενικά έχει ένα βαθύ καταθλιπτικό προφίλ, με έλλειψη χαράς και ευχαρίστησης σε ο,τιδήποτε κάνει, με αρνητικές σκέψεις και εικόνες να στριφογυρίζουν στο μυαλό της ολημερίς και (κυρίως) ολονυχτίς και (ενίοτε) αυτοκτονικές ιδέες. Την παρακολουθώ από πέρσι το Γενάρη. Προς το Καλοκαίρι, πριν την αποχαιρετήσω για τις διακοπές, έδειχνε πολύ καλύτερα. Επέστρεψε, όμως, πιο σκοτεινή και απαισιόδοξη από ποτέ, η έναρξη της απαιτητικής Β’Λυκείου ενδεχομένως παίζει το ρόλο της.
Η Κ. εμφανίστηκε στη συνεδρία μας αποκαμωμένη και βουρκωμένη. Κάθισε στην καρέκλα της σταυρώνοντας τα χέρια μπροστά.
- Πώς είσαι Κ σήμερα; Δεν μου φαίνεσαι καλά...
- Μπορώ να βγάλω τη μάσκα; Δεν μπορώ να ανασάνω καλά - τη φοράω όλη μέρα, στο σχολείο, στο φροντιστήριο, δεν αντέχω άλλο.
Έβγαλε τη μάσκα και κοίταξε ψηλά προς το ταβάνι. Κάρφωσε το βλέμμα της στη λάμπα και έμεινε να κοιτάζει εκεί σαν να ήταν μόνη της στο χώρο.
- Τι είναι Κ; Πες μου.
- Τι να είναι; Η ζωή μου είναι ένα τίποτα. Δεν έχει κανένα νόημα, κανένα απολύτως νόημα. Δεν κάνω τίποτα και δεν έχω όρεξη να κάνω τίποτα. Δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να ζω και θέλω πάλι - ξέρετε τι θέλω πάλι... κάνω πάλι αυτές τις σκέψεις.
- Σκέψεις αυτοκτονίας;
- Ναι, αυτές.
Σιώπησε απότομα και με κοίταξε με απόγνωση στα μάτια. Εγώ δεν σιώπησα:
- Κ. η ζωή είναι τεράστια και είναι δώρο. Μερικές φορές είναι δύσκολη, αλλά ποτέ δεν παύει να είναι το πιο μεγάλο δώρο. Προσπάθησε να μην την κρίνεις σε ένα μικρό πιεσμένο χρονικό πλαίσιο. Σκέψου τι σε περιμένει και τι έχει να σου φέρει. Σκέψου και τώρα, τώρα που μιλάμε, τι ομορφιά μπορεί να σου δώσει, αλλά εσύ ενδεχομένως την προσπερνάς και δεν της δίνεις σημασία. Και σκέψου ακόμα πως έχεις το πιο μεγάλο ανίκητο όπλό, τη νιότη.
Με έκοψε απότομα με ένα ανασήκωμα της παλάμης της που έλεγε “Στοπ”. Άνοιξε την τσάντα της και έβγαλε ένα τσαλακωμένο και ταλαιπωρημένο Α4.
- Δείτε λίγο το εβδομαδιαίο μου πρόγραμμα και θα καταλάβετε πως όσα μου λέτε δεν βγαίνουν. Δεν υπάρχουν στιγμές και δώρα και μαλακίες -ωχ συγγνώμη κύριε Μιχάλη- δεν περισσεύει χρόνος για τέτοια.
Κοίταξα το Α4. Κουτάκια, ορθογώνια κουτάκια γεμάτα μαθήματα, σχολείο, φροντιστήρια, ιδιαίτερα, αγγλικά, καράτε, διάβασμα κι ύστερα πάλι μαθήματα, σχολείο, φροντιστήρια, ιδιαίτερα, αγγλικά, διάβασμα, καράτε. Από Δευτέρα ως Κυριακή, από το πρωί ως το βράδυ.
Προς στιγμή ένιωσα πως όσα της έλεγα πριν λίγο, αλλά και σε πολλές άλλες φάσεις των παρελθοντικών μας συνεδριών, είχαν χάσει την όποια δύναμή τους και το όποιο νόημά τους. Δεν θα το έβαζα όμως έτσι εύκολα κάτω, δουλεύω σχεδόν 20 χρόνια και ξέρω τι να πω. Και δεν τα λέω για να τα λέω, τα πιστεύω.
- Κ. σε καταλαβαίνω. Σε καταλαβαίνω με όλη μου την ψυχή και την ενσυναίσθηση. Όμως επιμένω πως η ζωή είναι ένα ανεκτίμητο δώρο, κάτι ανώτερο από όλα αυτά τα κουτάκια. Θυμήσου όσα τεράστια έχεις ζήσει ως τώρα και σκέψου πως αυτά είναι μόνο η αρχή. Σε περιμένει μια υπέροχη περιπέτεια, γεμάτη εμπειρίες. Αν κάποιος αυτοκτονήσει, όλα τελειώνουν, μετά δεν υπάρχει τίποτα να περιμένει και τίποτα να φτιάξει. Και τίποτα δεν γυρίζει πίσω μετά. Είναι η τελευταία τελεία, ακριβώς όπως στο είχα εξηγήσει σε μια συνεδρία την περασμένη Άνοιξη, θυμάσαι;
- "Και όσοι έχουν ζήσει από την αυτοκτονία τους, λενε πως δευτερόλεπτα μετά την απόπειρα το είχαν ήδη μετανοιώσει". Τη θυμάμαι εκείνη τη συνεδρία μας. Ήταν η μέρα που είχα χαρακωθεί στα χέρια.
- Ναι, ήταν εκείνη η μέρα.
Η Κ. έβαλε το πρόσωπό της στα χέρια και άρχισε να κλαίει. Της έδωσα χαρτί να σκουπίσει τα δάκρυά της.
- Ήταν πολύ όμορφη εκείνη η μέρα. Είχε τον τέλειο ήλιο.
Χαμογέλασε.
- Οκέι, πάμε άλλο λίγο και θα δούμε κύριε Μιχάλη. Το νιώθω που το λέω, νιώθω καλύτερα. Σας ευχαριστώ. Πάντως να ξέρετε πως κι εσείς οι μεγάλοι και μεις τα παιδιά δεν ζούμε. Οι οικογένειες δεν ζουν. Μόνο τρέχουν.
Όταν το βράδυ σχόλασα και μπήκα στο ταξί για να γυρίσω σπίτι σκεφτόμουν τα λόγια της. “Πάντως να ξέρετε πως κι εσείς οι μεγάλοι και μεις τα παιδιά δεν ζούμε. Οι οικογένειες δεν ζουν. Μόνο τρέχουν”. Έχει δίκιο. Τρέχουμε κάθε μέρα περιμένοντας το Σαββατοκύριακο και όταν αυτό έρχεται δεν ξέρουμε τι να πρωτοκάνουμε. Ορμάμε με υστερικό άγχος στις 48 ώρες του Σου Κου και όπου μας βγάλει... Κι ύστερα από κάπου ακούγεται το μελαγχολικό μουσικό σήμα της Αθλητικής Κυριακής και ξεκινάμε να φτιάξουμε τις βαριές τσάντες μας, να τις γεμίσουμε με Α4 και αμέτρητα ορθογώνια κουτάκια. Παρόλα αυτά, φυσικά το πιστεύω αυτό που είπα στην Κ., η ζωή είναι ένα ανεκτίμητο δώρο. Απλά πρέπει κάπως να το φτιάξουμε για να το αξιοποιήσουμε καλύτερα. Όπως του αξίζει.
Ακολουθούν τα 10 πιο χιλιοπαιγμένα κομμάτια του Υπογείου για το μήνα Αύγουστο, ελληνικά και ξένα, σε κάπως αρμονικά ενωμένη σειρά, ανεξάρτητα από τη χρονολογία κυκλοφορίας και το είδος τους. Στο τέλος του άρθρου, τα δέκα τραγούδια στο spotify.
1. Το Λάθος Τρένο - Παιδί Τραύμα ft. Φοίβος Δεληβοριάς
Με την έναρξη της νέας σεζόν, αυτή που παραδοσιακά σηματοδοτεί ο Σεπτέμβριος, η εγχώρια δισκογραφική Inner Ear μας επιφύλλασσε μία πολύ ενδιαφέρουσα έκπληξη: "INNσόμνια", μία αποκλειστικά ελληνόστιχη συλλογή, απαρτιζόμενη από 13 άκρως ενδιαφέρουσες συνθέσεις, τις οποίες ακούμε αποκλειστικά και πρώτη φορά στο εν λόγω compilation. Ανάμεσα στα tracks του δίσκου, συναντάμε και το "Λάθος Τρένο", το αποτέλεσμα της συνεργασίας του Παιδί Τραύμα με τον Φοίβο Δεληβοριά. Καταπληκτικό κομμάτι, όπου το σκοτάδι του Τραύματος τυλίγεται αρμονικά με το ανεπιτήδευτο βάθος της ερμηνείας του Φοίβου, ισορροπεί κατά τόπους ανατριχιαστικά πάνω στο ειδικό βάρος που έχουν οι λέξεις όταν τις προφέρει ο Δεληβοριάς.
2. If You Say The Word - Radiohead (2021)
Δεν είμαι (πια) και ο super fan των Radiohead, αλλά τούτο εδώ το διαμαντάκι που έφτασε στα αυτιά μας στις 9 του περασμένου Σεπτεμβρίου αρκούντως με τρέλανε και βαρέως με καθήλωσε στα ακουστικά μου για 2-3 συνεχόμενα βράδια. Από το δίσκο "KID A MNESIA", ο οποίος θα κυκλοφορήσει στις 5 Νοεμβρίου. Το άλμπουμ, όπως φανερώνει και ο τίτλος του, γιορτάζει την 21η επέτειο από την κυκλοφορία του "Kid A" και του "Amnesiac". Θα αποτελείται από tracks που δεν μπήκαν τελικά στα tracklists των δύο αυτών δίσκων αλλά ηχογραφήθηκαν εκείνη την περίοδο.
3. Out Of Touch - Metronomy ft. Sorry (2021)
Δύο ακριβώς χρόνια έπειτα από την πιο αδύναμη ever κυκλοφορία τους ("Metronomy Forever"/2019), οι κατά τα άλλα εξαιρετικοί Metronomy επέστρεψαν με ένα χορταστικό 5-track extended play ονόματι "Posse EP Volume 1". Και στα 5 κομμάτια του EP, o Joseph Mount και η παρέα του συνεργάζονται με άλλους μουσικούς ή/και ερμηνευτές. Πέρα για πέρα ενδιαφέρουσα κυκλοφορία, από την οποία ξεχώρισα το κατατονικά υπέροχο "Out of Touch", που -μέσα από την αψεγάδιαστη ερμηνεία της Asha Lorenz των (βορειο)Λονδρέζων Sorry και τα φαρμακερά πλήκτρα του Mount- αναδύεται ως ένα classic mellow indietronica διαμάντι. Από τον τίτλο του EP, καταλαβαίνουμε πως ακολουθεί και... sequel, οπότε αναμένουμε με τα αυτιά μας ορθάνοιχτα.
4. Λιγότερο Από Αυτό - Στέρεο Νόβα ft. Νατάσσα Κ. (1995)
Ένα μεσημέρι στο γραφείο και ενώ περίμενα το ραντεβού που είχε αργήσει, άρχισα -ασυνείδητα και ξαφνικά- να τραγουδώ (σχετικά δυνατά μες στο γραφείο - θα με μαζέψουν καμιά ώρα) τους στίχους από ενα από τα πιο αγαπημένα εγχώρια tracks των 90's:
Τα βήματά σου χάνονται
στα βήματα των άλλων
αυτή η εποχή
θα ήταν κάτι παραπάνω
αν εσύ κι γώ
ήμασταν μαζί...
Από το μαγικό single των Στέρεο Νόβα "Λιγότερο Από Αυτό", με τη συμμετοχή της Νατάσσας Καρβούνη των θρυλικών Άβατον. Το βινύλιο κυκλοφόρησε το 1995 και γω το είχα κερδίσει σε ένα στοίχημα στο τάβλι... Η αξία του ήταν 2.050 δραχμές και ένας D.J. που είχαμε παίξει κάνα δυο χρόνια μετά μαζί σε ένα μαγαζί μου είχε προτείνει να του το πουλήσω για 10.000. Του είχα αρνηθεί -ποτέ δεν πουλάω τους δίσκους μου. Τώρα το βρίσκεις στο discogs με 20-30 ευρώ.
5. Tony's Theme - Giorgio Moroder (1983)
Ένα βράδυ του Σεπτεμβρίου θέλαμε με τη σύζυγο να δούμε μια ταινία, αλλά δεν ξέραμε ποια...
"Δεν έχεις δει το Scarface - κάνε ένα δώρο στον εαυτό σου και κάτσε να το δούμε. Trust me", της είπα και πριν προλάβει να συμφωνήσει είχα πατήσει play.
Κι έτσι βρέθηκα για ακόμα μία φορά, έπειτα από πολλά χρόνια, στον λαμπερό μα θεοσκότεινο, ζοφερό σαν θάνατο, κόσμο του Tony Montana, του "political refugee from Cuba", τον οποίο ενσαρκώνει με μια ερμηνεία ζωής ο μεγάλος Al Pacino. Αριστουργηματική ταινία, με ένα εξίσου καταπληκτικό OST. Στο "Tony's Theme", ο δαιμόνιος Ιταλός Giorgio Moroder κατορθώνει μέσα στα 190 δευτερόλεπτα της σύνθεσής του να αποτυπώσει με ακρίβεια -σε σημείο που με παίρνουν τα δάκρυα- τον στοιχειωμένο και βαθέως πονεμένο πυρήνα της ψυχής του Tony.
6. Pharmacy Heist - Michael Andrews ft. Nosaj Thing (2020)
Παραμένω στα OSTs - τον Σεπτέμβριο είδα πολλές ταινίες και σειρές...
Το "The King Of Staten Island" κυκλοφόρησε το 2020 και είναι πολύ δυνατό. Ω, έχει και μια σκηνή ληστείας (sorry για το spoiler, αλλά το προδίδει και ο τίτλος), στην οποία μπαίνει τούτο το κομμάτι. Απογείωση. Με το που τελείωσε η ταινία, έκανα τις ψαχτικές μου και εδώ λοιπόν το δαιμονισμένο "Pharmacy Heist", μια καθηλωτική σύνθεση των Michael Andrews και Nosaj Thing.
7. White Horses - Low (2021)
Οι Low μόλις μας έδωσαν έναν από τους καλύτερους δίσκους της χρονιάς ("ΗΕΥ WHAT" - read album review here) και το "White Horses" είναι από τα πιο αγαπημένα μου κομμάτια του άλμπουμ. Μέσα από συμπαγή και κλειστοφοβικά στρώματα παραμορφωμένου θορύβου, ξεπροβάλλουν θεϊκές μελωδίες και κοφτερές λέξεις, τραγουδισμένες από τις εξαγνιστικές διφωνίες της Mimi Parker κα του Alan Sparhawk. Στο καθημερινό μου playlist εδώ και περίπου 20 μέρες...
8. Lounge Act - Nirvana (1991)
Γράφοντας και ετοιμάζοντας το μεγάλο αφιέρωμα του Υπογείου για τα 20 χρόνια του Nevermind (read here), άκουσα καμιά... 30αριά φορές τον εμβληματικό δίσκο των Nirvana. Και ξαναθυμήθηκα το μεγαλείο του - ξανατραγούδησα δυνατά τους στίχους, ξαναχόρεψα (ναι, μόνος μου στο υπόγειο...) στους καταιγιστικούς του ρυθμούς, ξανασκέφτηκα και ξαναβούρκωσα με την Polly, ξαναθυμήθηκα την εποχή, ξανά ξανά ξανα... Για πάντα.
Το "Lounge Act" δεν είναι το πιο αγαπημένο μου από το δίσκο, γιατί απλά δεν έχω ένα πιο αγαπημένο. Μου αρέσει ξεκάθαρα ολόκληρος. Όμως, το εν λόγω track έχει μια ρέουσα γαμάτη μελωδία και ένα απίστευτα πορωτικό ξέσπασμα, που με έκαναν να θέλω επειγόντως να το μοιραστώ μαζί σας, συμπεριλαμβάνοντάς το στη λίστα με τα Κομμάτια του Μήνα.
9. Security - Amyl and The Sniffers (2021)
Επιφυλάσσομαι να γράψω περισσότερα για τούτο το εκ Μελβούρνης punk σχήμα στο review μου για τον εξαιρετικό δεύτερο δίσκο τους, "Comfort to Me", που κυκλοφόρησε στις 10 του περασμένου Σεπτεμβρίου. Προς το παρόν, παραθέτω το "Security", έναν δυναμίτη που σκάει μέσα σε 3 λεπτά, αναδύοντας καπνό και θόρυβο παλλαϊκής κλασικής χιλιοακουσμένης punk, που όμως εμπεριέχει στη σύστασή του κραυγές και ουρλιαχτά ζωντανής παλλόμενης τωρινής νιότης. Η Amy Taylor είναι απολαυστική, ενώ η μπάντα τριγύρω σπέρνει...
10. Try- ΗΕΧ (2021)
Υπέροχο και extra catchy single εγχώριας σοδειάς, από μια μπάντα που συνεχώς αποκαλύπτει τη μεγάλη και πολυμορφική συνθετική δυναμική της.
Αυτούσιο το κείμενο από τα "News" του Υπογείου:
"Το περασμένο Σαββατοκύριακο (σ.σ. 18-19/9) το περάσαμε ακούγοντας στο ριπίτ το νέο single των HEX. Πρόκειται για το "Try", ένα ακραία catchy και υπέροχα feelgood track. Ανυψωτικό και ξαλαφρωτικό άκουσμα, από τον νέο επερχόμενο δεύτερο κατά σειρά δίσκο της Αθηναϊκής μπάντας, τον οποίο περιμένουμε μέσα στο 2022. Σούπερ και το κλιπ που συνοδεύει το τραγούδι, σε σκηνοθεσία του Χρήστου Τσούνη."
Τα Κομμάτια του Μήνα στο Spotify
